Իգոր Իվանով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Իգոր Իվանով
Igor Ivanov 2014.jpg
 
Կուսակցություն՝ ԽՄԿԿ և Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝ Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտ և Moscow Military Academy?
Գիտական աստիճան՝ պատմական գիտությունների դոկտոր
Մասնագիտություն՝ դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր սեպտեմբերի 23, 1945(1945-09-23)[1][2][3] (77 տարեկան)
Ծննդավայր Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Flag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Russia.svg Ռուսաստան[4]
Ի ծնե անուն ռուս.՝ Игорь Сергеевич Иванов
 
Պարգևներ

Իգոր Սերգեյի Իվանով (ռուս.՝ Игорь Сергеевич Иванов, սեպտեմբերի 23, 1945(1945-09-23)[1][2][3], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ, դիվանագետ։ 2011 թվականից Ռուսաստանի միջազգային գործերի խորհրդի նախագահն է։

1998 թվականի սեպտեմբերի 11-ից 2004 թվականի մարտի 9-ը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի քարտուղար, 2004 թվականի մարտի 9-ից 2007 թվականի հուլիսի 17-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին գործերի նախարար։ Ռուսաստանի Դաշնության հերոս (1999 թվական), արտակարգ և լիազոր դեսպան (1989 թվական)։

Պատմական գիտությունների դոկտոր։ Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի պրոֆեսոր։

2007 թվականի կեսերից հեռացել է քաղաքականությունից և զբաղվել կոմերցիոն, դասախոսական և գիտական գործունեությամբ։ Հանդիսանում է «ԼՈՒԿՕՅԼ» ԲԲԸ-ի տնօրենների խորհրդի անդամ, ռազմավարության և ներդրումների կոմիտեի նախագահ է[5]։ Նաև ոչ կառավարական կազմակերպությունների և ակումբների, մասնավորապես հանդուրժողականության և փոխադարձ հարգանքի Եվրոպական խորհրդի, Լյուքսեմբուրգի միջազգային միջուկային աղետի կանխարգելման ֆորումի դիտորդական խորհրդի անդամ է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը՝ Սերգեյ Իվանովը, եղել է կադրային զինվորական և գնդապետ։ Թաղված է Ադրբեջանի Սաաթլինի շրջանում։ Մայրը՝ Ելենա (Էլիկո) Սագիրաշվիլին, պետավտոտեսչության ծառայող է, ծնունդով վրացական Ահմեթ գյուղից է, որը գտնվում է Պանկիսի կիրճում։ Իվանովը մինչև վեց տարեկանը ապրել է Վրաստանում մոր ծնողների մոտ[6]։ 11 տարեկանում ընդունվել է Մոսկվայի Սուվորովի ռազմական ուսումնարան։ 1963 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի Մորիս Թորեզի անվան օտար լեզուների պետական ինստիտուտ (1990 թվականից՝ Մոսկվայի պետական լեզվաբանական համալսարան), որն ավարտել է 1969 թվականին։ Ինստիտուտում սովորել է անգլերեն և իսպաներեն լեզուներ, եղել է խմբի կոմսորգը, աշխատել է շինհրապարակներում և օգնել է կոլտնտեսություններում բերք հավաքել։ Երրորդ կուրսից հետո վերապատրաստվել է Կուբայում՝ խորհրդային արտաքին տնտեսական «Ավիաէքսպորտ» ձեռնարկության գծով։

1969-1973 թվականներին եղել է ԽՍՀՄ Գիտությունների ակադեմիայի համաշխարհային տնտեսության և միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտի գիտաշխատող և ակադեմիկոս Նիկոլայ Ինոզեմցևի օգնական-ռեֆերենտը։

1973 թվականից աշխատել է ԽՍՀՄ ԱԳՆ-ում․

  • 1973-1978 թվականներ՝ ԽՍՀՄ ԱԳՆ 1-ին Եվրոպական բաժնի երկրորդ քարտուղար, Մադրիդում առևտրի ներկայացուցչության ավագ ինժեներ, Իսպանիայում ԽՍՀՄ դեսպանատան առաջին քարտուղար։
  • 1978-1980 թվականներ՝ Իսպանիայում ԽՍՀՄ դեսպանատան խորհրդական։
  • 1980-1983 թվականներ՝ Իսպանիայում ԽՍՀՄ դեսպանատան դեսպանորդ-խորհրդական։
  • 1983-1984 թվականներ՝ ԽՍՀՄ ԱԳՆ Եվրոպական բաժնի 1-ին դասի փորձագետ։
  • 1984-1986 թվականներ՝ ԽՍՀՄ ԱԳՆ առընթեր խմբի խորհրդական, ԽՍՀՄ արտաքին գործերի նախարար՝ Էդուարդ Շևարդնաձեի օգնական։
  • 1986-1987 թվականներ՝ ԽՍՀՄ արտաքին գործերի նախարարության ընդհանուր քարտուղարության բաժնի վարիչ։
  • 1987-1989 թվականներ՝ ԽՍՀՄ արտաքին գործերի նախարարության ընդհանուր քարտուղարության բաժնի վարիչ։
  • 1989-1991 թվականներ՝ ԽՍՀՄ ԱԳՆ ընդհանուր քարտուղարության պետ, ԽՍՀՄ ԱԳՆ կոլեգիայի անդամ, մասնակցել է Բերինգով ծովի ջրատարածքը Շևարդնաձե-Բեյքերի բաժանարար գծով ԱՄՆ-ին հանձնելու համաձայնագրի մշակմանը։
  • 1991-1992 թվականներ՝ Իսպանիայում ԽՍՀՄ արտակարգ և լիազոր դեսպան։
    Արտաքին և պաշտպանական քաղաքականության խորհրդի անդամներ Իգոր Իվանովը և Սերգեյ Կարագանովը
  • 1992-1995 թվականներ՝ Իսպանիայում Ռուսաստանի Դաշնության արտակարգ և լիազոր դեսպան։
  • 1995-1998 թվականներ՝ Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին գործերի նախարարի առաջին տեղակալ։
  • 1998-2004 թվականներ՝ Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին գործերի նախարար։

1998-2007 թվականներ՝ Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ։

2004 թվականից մինչև 2007 թվականի հուլիսի 17-ը[7] եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի քարտուղար։ ԶԼՄ-ներին հայտնել է, որ ինքը հրաժարական է խնդրել, քանի որ Անվտանգության խորհրդի աշխատանքի կազմակերպման իր առջև դրված խնդիրները կատարված է համարել[8]։

2011 թվականից առ այսօր Ռուսաստանի միջազգային գործերի խորհրդի նախագահն է։

Հասարակական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2010 թվականի հունիսին ընտրվել է «ЗаМодернизацию.ру» հասարակական շարժման խորհրդի անդամ[9]։
  • 2012 թվականի հունիսին եղել է Բիլդերբերգյան կոնֆերանսի մասնակից[10]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1972 թվականին ամուսնացել է Եկատերինա Սեմենովնայի հետ։ Նրանք ունեն դուստրեր՝ Ս. Կոզիրյովան և Օլգան։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իգոր Իվանովը Ռուսաստանի ԱԳՆ-ում տեղի ունեցած հանդիսավոր ընդունելությանը, 2008 թվականի փետրվար
  • Ռուսաստանի Դաշնության հերոս (1999 թվականի հոկտեմբերի 27)[11]
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 2-րդ աստիճանի շքանշան (1999 թվական)[12]
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 3-րդ աստիճանի շքանշան (2005 թվական)[13]
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 4-րդ աստիճանի շքանշան (1996 թվական)
  • «Պատվո նշան» շքանշան (1988 թվական)
  • «Մոսկվայի 850-ամյակին նվիրված» մեդալ
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2002)[14][15]
  • Սուրբ Կառլոսի մեծ խաչ շքանշան (2001 թվական, Կոլումբիա)[16]
  • Բարեկամության շքանշան (2001 թվական, Վիետնամ)[17][18]
  • «Դոստիկ» 1-ին աստիճանի շքանշան (2001, Ղազախստան)[19]
  • Ա. Գորչակովի հուշամեդալ (2005, Ռուսաստանի ԱԳՆ)[20]
  • Ռուսական կենսագրական ինստիտուտի «Արծաթե խաչ» մրցանակ (1999 թվական)
  • «Տարվա մարդ» մրցանակի դափնեկիր (1999 թվական)[21]
  • Սուրբ ավետարանական հավասարազոր իշխան Վլադիմիրի 2-րդ աստիճանի շքանշան (2003 թվական)[22]
  • Ռուսաստանի Դաշնության դիվանագիտական ծառայության վաստակավոր աշխատող (2003 թվականի հուլիսի 31), Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին քաղաքական կուրսի իրականացման գործում ունեցած վաստակի և երկարամյա արդյունավետ դիվանագիտական գործունեության համար

Իվանովի հրապարակումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2002 թվականին հրատարակել է «Նոր ռուսական դիվանագիտություն. նոր Ռուսաստանի արտաքին քաղաքականության տասը տարիները» գիրքը։

Դրանից երկու տարի առաջ նա նաև հրատարակել է «Ռուսաստանի արտաքին քաղաքականությունը արդի փուլում» և «Ռուսաստանի արտաքին քաղաքականությունը և աշխարհը (հոդվածներ և ելույթներ)»[23]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  2. ↑ 2,0 2,1 Store norske leksikon(նորվ.) — 1978. — ISSN 2464-1480
  3. ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. ↑ LIBRIS — 2012.
  5. ↑ [1] Archived 2016-11-08 at the Wayback Machine. // www.lukoil.ru
  6. ↑ Фатех Вергасов
  7. ↑ Указ Президента России № 926 от 17.07.2007 г.
  8. ↑ Lenta.ru: Соболев, Валентин
  9. ↑ Модернизацию отдали на интернет-экспертизу // «Коммерсантъ». № 111 (4411) от 24.06.2010. — (Ստուգված է 25 Հունիսի 2010).
  10. ↑ [www.infowars.com/bilderberg-2012-the-official-list-of-participants/ " Bilderberg 2012: The Official List of Participants Alex Jones' Infowars: There’s a war on for your mind!]
  11. ↑ Большая Российская Энциклопедия. Главный редактор Ю. С. Осипов. — М.: Научное издательство «Большая Российская энциклопедия», 2008. — Том 10, «Железное дерево» — «Излучение». — С. 642.
  12. ↑ дал Игорю Иванову орден. — Полит.ру Archived 2007-09-27 at the Wayback Machine.
  13. ↑ «Биография И. С. Иванова в Справочнике Российского совета по международным делам»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-03-16-ին։ Վերցված է 2021-03-03 
  14. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 12 июня 2002 года № 283-рп «О поощрении Иванова И. С.»
  15. ↑ «Московское суворовское военное училище»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-21-ին։ Վերցված է 2021-03-03 
  16. ↑ Игоря Иванова наградили орденом «Сан Карлоса»
  17. ↑ Встречали «На ура»
  18. ↑ «3 марта 2001 года. Обзор СМИ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-03-06-ին։ Վերցված է 2021-03-03 
  19. ↑ «Указ Президента РК от 10.12.2001 № 737»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-12-ին։ Վերցված է 2015-11-09 
  20. ↑ Лавров вручил памятную медаль А. М. Горчакова Игорю Иванову
  21. ↑ Иванов, Игорь Сергеевич // Большая русская биографическая энциклопедия (электронное издание). — Версия 3.0. — М.: Бизнессофт, ИДДК, 2007.
  22. ↑ «Глава РПЦ посетил МИД России»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2007-09-29-ին։ Վերցված է 2007-05-06 
  23. ↑ [www.pseudology.org/MID/Ivanov_IS.htm Фатех Вергасов]


 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Իգոր_Իվանով&oldid=8666188» էջից