Ժողովական համակարգ
| Ենթակատեգորիա | • պետական կառավարման ձև • ecclesiastical polity | |
|---|---|---|
Ժողովական համակարգ կամ կոնգրեգացիոնալիստական համակարգ, քրիստոնեական եկեղեցու կառավարման կազմակերպման ու կառուցվածքի ձև (համակարգ), որը հիմնված է հավատացյալների յուրաքանչյուր տեղական համայնքի (ժողովի, եկեղեցու) աշխարհիկ կամ եկեղեցական իշխանություններից անկախության և նրանց լիակատար ինքնավարության սկզբունքի վրա:[1] Դրա առաջին գրավոր հիշատակումը 1648 թվականին վերաբերում է Նոր Անգլիայում գտնվող Քեմբրիջյան հարթակին[անգլ.] (անգլ.՝ Cambridge Platform), որն առաջացել էր պուրիտանության շրջանում։
Ժողովականությունը տարբերվում է եկեղեցու եպիսկոպոսական կառավարման համակարգից[2], որը կառավարվում է եպիսկոպոսների հիերարխիայի կողմից, և տարբերվում է նաև երեցական կառավարման համակարգից[2], որտեղ ժողովական ներկայացուցիչների բարձրագույն ժողովները կարող են զգալի իշխանություն ունենալ առանձին ժողովների նկատմամբ։
Եկեղեցական կառավարման ժողովական համակարգը կիրառվում է տարբեր բողոքական հարանվանություններում, այն տարածված է այդ թվում՝ հիսունականներնի, բապտիստների, այլ ուրիշ ավետարանականների շրջանում։ Վերջին տասնամյակներում այս համակարգը լայնորեն ընդունվում և կիրառվում է ոչ հարանվանական եկեղեցիներում։[փա՞ստ] Չնայած ինքնավարության, նման մտածողությամբ համայնքները կարող են կամավոր միավորումներ ստեղծել և կնքել այլ համայնքների հետ, որոնք երբեմն կոչվում են համաժողովներ, դավանանքներ կամ ասոցիացիաներ։
Եկեղեցիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ժողովական եկեղեցիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բապտիստական եկեղեցիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Քրիստոսի եկեղեցի
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ժողովական մեթոդիստական եկեղեցի
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Եպիսկոպոսական մեթոդիստական եկեղեցուց կոտրվեցին և հեռացան որոշ եկեղեցիներ, որոնք եպիսկոպոսականի փոխարեն անցան ժողովական համակարգին, միևնույն ժամանակ պահպանելով ուեսլյան-արմինական դավանանքը։