Ծնվել է Օշական գյուղում։ 1955 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը։ 1954-1958 թվականներին աշխատել է Երևանի Վ. Ի. Լենինի անվան էլեկտարմեքենաշինական գործարանի բազմատպաքանակ թերթի, «Աշտարակ» շրջանային թերթի, «Առողջապահություն» ամսագրի և «Ավանգարդ» թերթի խմբագրություններում, 1958-1963 թվականներին՝ Հայպետհրատում, 1963-1965 թվականներին՝ Արփա-Սևան կառույցի, Ջերմուկի շինվարչությունում, 1966-1969 թվականներին՝ «Հայֆիլմ» կինոստուդիայում, 1972-1975 թվականներին՝ «Հայաստան» հրատարակչությունում, 1975 թվականին՝ ՀԳՄ-ում (խորհրդական)։
1975 թվականից զբաղվել է միայն գրական աշխատանքով։ Նրա առաջին բանաստեղծությունները լույս են տեել 1947 թվականին, «Հոկտեմբերիկ» ամսագրում։ Նրա գործերից թարգմանվել և առանձին գրքով լույս են տեսել ռուսերեն և լիտվերեն։
Ռադիոյով, հեռուստատեսությամբ և պետական թատրոններում բեմադրվել են նրա «Խաղաղ փողոց» (1962), «Խոտառատի Ծատուրը» (1964), «Ծիածան միշտ լինում է» (1972), «Փորձաշրջան» (1975), «Քո բաժին աշխարհը» (1976), «Ղողանջ փրկության» (1978), «Մենք տանտերեր ենք» (1980) պիեսները, ինքնագործ թատրոններում՝ «Հարմար թեկնածուն», «Բաբելի հարցը», «Քննություն», «Վատ ազգականը», «Քեռի Հովհաննեսի ճամպրուկները», «Անբուժելին», «Հողի կանչը» փոքր կատակերգությունները։ 1983 թվականի փետրվարին Երևանի հեռուստատեսությամբ ներկայացվել է Ժ. Ավետիսյանի «Անհնազանդ գյուղակը» պիեսը[4]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 612)։