Թունիսյան ազգայնականություն
Թունիսի ազգայնականությունը վերաբերում է թունիսցիների ազգայնականությանը և թունիսյան մշակույթին։ Թունիսի ազգայնականության ակունքները վեր են ածվում 19-րդ դարից, սակայն Թունիսի ազգայնականությունը զգալի քաղաքական ուժ է դարձել 1908 թվականից հետո, երբ հիմնադրվեց «Երիտասարդ թունիսցիների» շարժումը և Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո ստեղծված ավելի զգալի «Դեսթուր» կուսակցությունը (արաբերեն «Սահմանադրություն»)։ «Դեսթուր» կուսակցությունը կոչ է արել Ֆրանսիական կայսրությանը, որի կազմում է Թունիսի ինքնավարությունը, որ Ֆրանսիան դադարի գերիշխող համարվելուց Թունիսի քաղաքականության և հասարակության վրա։ 1933 թվականին Ֆրանսիան արձագանքել է «Դեսթուր» կուսակցությանը արգելքով, ինչը հանգեցրել է ավելի արմատական ազգայնական կուսակցության ՝ «Նեո-Դեսթուր» կուսակցության առաջացմանը, որը ձևավորվել է 1934 թվականին Հաբիբ Բուրգիբայի գլխավորությամբ։ «Նեո-Դեսթուր» կուսակցությունը պահանջում էր Թունիսի անկախությունը Ֆրանսիայից, թեև նա ընդունում էր ֆրանսիական և արևմտյան մշակույթը և ձգտում էր անկախությունից հետո սերտ կապերը պահպանել Ֆրանսիայի հետ[1]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Ալժիրյան ազգայնականություն
- Արաբական ազգայնականություն
- Եգիպտական ազգայնականություն
- Լիբիական ազգայնականություն
- Լիբանանյան ազգայնականություն
- Սոմալիական ազգայնականություն
- Հորդանանյան ազգայնականություն
- Սիրիական ազգայնականություն
- Իրաքյան ազգայնականություն
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Motyl Alexander J. (2001)։ Encyclopedia of Nationalism, Volume II։ Academic Press։ էջ՝ 549 ISBN 0-12-227230-7