1942 թվականին խորհրդային զինվորները Կովկասում պատերազմում էին իրենց տեխնիկապես գերազանցող թշամու դեմ։ Թեմիկ Ավթանդիլյանը կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ, որպեսզի համալրի հայրենիքի համար կռվողների շարքերը։ Նա սովորել է Բաքվի հետևակային ուսումնարանում և ստանալով լեյտենանտի կոչում նշանակվել է հայկական 89-րդ դիվիզիայի հրաձգային դասակի հրամանատար[4]։ 1942 թվականի օգոստոսին հայկական 89-րդ դիվիզիզայի հրաձգային դասակը մեկնում է Կովկասյան ռազմաճակատ։ 1943 թվականի հունվարին Կովկասյան ռազմաճակատի զինվորների հետ միասին անցնելով հարձակման` հայկական 89-րդ դիվիզիան ազատագրեց Մոլգաբեկը և, հետևելով թշնամուն, 1943 թվականի սեպտեմբերին ուժեղ մարտեր մղեց Նովառասիյսկի ուղղությամբ։ Նովոռասիյսկի ազատագրաման մարտերից մեկի ժամանակ խորհրդային ինքնաթիռներից մեկը ստացել է վնաս և ընկել է ջուրը։ Ավթանդիլյանը դա տեսնելով ցատկել է ջուրը և փրկել օդաչուին։ Ժելտաբրյուխ գյուղի մոտակա բարձունքում թշնամին ստեղծել էր հզոր հենակետ։ Այն պաշտպանում էին կայազորի հիսուն տղամարդիկ։ Բարձունքը գրավելու առաջադրանքը տրված էր Ավթանդիլյանին։ Առաջանդրանքը իր վրա վերցնելով` նա առաջինը նետվեց մարտ և ճեղքելով թշնամու պաշտպանությունը ներխուժեց խրամատ։ Դասակը գրավել էր բարձունքը և ոչնչացրել թշնամու կրակակետերը։ Կռվի ժամանակ Ավթանդիլյանը վիրավորվել էր, բայց չէր լքել մարտի դաշտը։ Մարտկան առաջադրանքի հաջող կատարման շնորհիվ նրանք գրավեցին Վերին Բականսկին։ Բարձունքի գրավման համար լեյտենանտ Ավթանդիլյանը պարգևատրվել է «Կարմիր դրոշ» շքանշանով։ Ապաքինվելուց հետո ավագ լեյտենանտ Ավթանդիլյանին նշանակեցին 545-րդ հրաձգային զորագնդի երկրորդ վաշտի 389-րդ Կրասնոզամննոյի Բեռդիչևո-Կլեցկոյի հրաձգային դիվիզիայի 2-րդ զորագնդի հրամանատար առաջին ուկրաինական ճակատում։ Այստեղ առանձնանալով իր քաջությամբ նա պարգևատրվեց «Կարմիր աստղ»-ով։ Այն գումարտակը, որտեղ Թեմիկ Ավթանդիլյանի վաշտն էր գտնվում անցել է կատաղի կրակի մարտերով։ 1945 թվականի հունվարին վաշտը մարտեր է վարել Լեհաստանի շրջանում։ Հունվարյան հաղթական հարձակման ժամանակ Ավթանդիլյանի հրամանատարության տակ գտնվող վաշտի խնդիրն էր կոտրել Սլոպեց-Շլյախեցկի մոտ գտնվող հակառակորդի ամրությունները։
Հերոսի կոչման արժանացել է գերմանական Քլայն քաղաքի գրավման ժամանակ ցուցաբերած խիզախության համար[5]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 617)։