Էրագոն

Էրագոն Eragon
Հեղինակ	Քրիստոֆեր Պաոլինի
Տեսակ	գրավոր աշխատություն
Ժանր	դեռահասական գրականություն և ֆանտաստիկ վեպ
Բնօրինակ լեզու	անգլերեն
Կերպար(ներ)	Eragon?
Նկարագրում է	Alagaësia?
Շարք	Inheritance Cycle tetralogy?
Նկարազարդող	John Jude Palencar?
Կազմի հեղինակ	John Jude Palencar?
Երկիր	ԱՄՆ
Հրատարակիչ	Alfred A. Knopf
Հրատարակման տարեթիվ	օգոստոսի 26, 2003
ԳՄՍՀ	84-96284-44-1
OCLC	416140366 և 58524839

Էրագոն (անգլ.՝ Eragon)՝ Քրիստոֆեր Պաոլինիի «Ժառանգություն» քառահատոր վեպի գլխավոր հերոսն է

Էրագոնը «Էրագոն» գրքում

Տասնհինգամյա դեռահաս-որբն ապրում է իր քեռի Հերոուի և եղբոր՝ Ռորանի հետ Հալբատորիքս թագավորի կայսրության Կարվախոլ գյուղի մի խուլ վայրում: Իր մայրը՝ Սելենան գյուղում հայտնվել է ծննդաբերությունից առաջ, իսկ ծնելով Էրագոնին, հեռանում է թողնելով նրան հարազատների մոտ՝ ասելով, որ այդպես բոլորի համար լավ կլինի:

Մի անգամ Սպայնայի լեռներում որսի ժամանակ Էրագոնի ձեռքում հայտնվում է կապույտ տարօրինակ ձևով մի քար, որը իրականում վիշապի ձու էր: Տոնավաճառի ժամանակ Էրագոնը և իր քեռին իմանում են, որ քարը բավականին կարծր է և այն դժվար թե ինչ-որ մեկը գներ: Քարի մասին մոռանում են, սակայն մի առավոտ ձվից դուրս է գալիս Սապֆիր վիշապը և Էրագոնը նրան թաքցնում է անտառում

Երբ գյուղում հայտնվեցին ավազակները և խոսակցություններ սկսեցին քարի մասին և նրա մասին, ով գտել է այդ քարը, Էրագոնը փախչում է տնից, իսկ երբ վերադառնում է տուն այն ամբողջովին ավերված էր, իսկ քեռին մահացած էր:

Քեռու մահից հետո Էրագոնը Բրոմ-Ձիավորի հետ միասին սկսեց հետապնդել մարդասպանների, մարտի ժամանակ կորցնելով իր վիշապին դավաճան Մորզանի հետ: Հետապնդման ժամանակ Էրագոնը սովորել է կախարդություն և շփումը վիշապների հետ հաղորդակցման կապի օգնությամբ: Փնտրումների ժամանակ ավազակները նրանց գերի են վերցնում, սակայն գերիներին ազատում է Մուրտանգը: Ազատվելու ժամանակ ավազակներից մեկը իր դաշույնը նետում է դեպի Էրագոնը, սակայն Բրոմը Էրագոնին ծածկելով իրենով մահացու վնասվածք է ստանում:

Մուրտագը ոչինչ չէր ասում իր անցյալի մասին, ասելով, որ Հալաբատորիքսին ատելու իր պատճառներն ունի : Բրոմի մահից հետո և էլֆ Արիին շեյդ Դուրզից ազատելուց հետո, ով ձուն Վարդեններից տեղափոխել է էլֆերի մոտ և գերի է ընկել, միանալով վարդենների ապստամբներին:

Մարտի ժամանակ Ֆարտհեն Դուրե Էրագոնը հաղթեց շեյդ Դուրզային, խոցելով նրա սիրտը: Շեյդի հետ պայքարի ժամանակ նա ստացավ սարսափելի վերք մեջքի վրա:

Էրագոնը իր անկանոն բուժումից հետո գնում է էլֆերի երկիր, որպեսզի շարունակի իր կախարդության դասավանդումը առեղծավածային ծերունու մոտ: Այդ ծերունին զրույցի ընթացքում իրեն անվանում է «անվնաս հաշմանդամ»: Նա Հեծյալների միաբանության վերջին փրկված՝ էլֆ Օրոմիսն էր, ով վիրավորվել էր կայսերական բանտերի կտտանքներից և համարվում էր մահացած:մ Իր Գլաեդր վիշապը նույնպես անբուժելի վիրավորված էր:

Էրագոնի մոտ զգացմունք է առաջանում արաքյադուստր Արյեի հանդեպ, ում նա փրկել էր առաջին գրքում, բայց նա նրան փոխադարձ չէր պատասխանում տարիքային տարբերության (Արյեն հարյուր տարեկան էր, որը էլֆերի մոտ համարվում էր մանկական տարիք ) և սոցիալական դրության պատճառով:

Գրքի վերջում, երբ Հսկա դաշտավայրում պայքար էր ընթանում, Էրագոնը մենամարտեց Մուրտագի հետ և պարտվեց: Մուրտագը Էրագոնին ասաց, որ նա Մորզանի որդին է, ով դավաճանեց Հեծյալներին և իր փոքր եղբորը չսպանեց, նույնիսկ գերի չվերցրեց: Սակայն նա վերցրեց Զարոկ թուրը, ասելով, որ նա Մորզանի ավագ որդին է և թուրը պետք է պատկանի նրան:

Էրագոնը «Էրագոն. Բրիսինգր» գրքում

Էրագոն և Ռորանը վերջում սիրելի Կատրինային փրկում են ավազակներից, որոնց թաքստոցը գտնվում էր Հելգրիդ լեռան վրա:

Էրագոնը պարզում է, որ նա և Մուրտագը եղբայրներ են միայն մոր կողմից, իսկ Էրագոնի իսկական հայրը՝ հեքիաթասած Կարվահոլլան և Հեծյալ Բրոմն է

Ողջ գրքի ընթացքում Էրագոնը զրկվում է Զարոկայից, փնտրում է իրեն համապատասխան թուր, օգտագործելով բազմատեսակ զենքեր, սակայն ոչ մեկը նրան համապատասխան չէր: Երբ Էրագոնը գալիս է Էլեսմերի մոտ ուսումը շարունակելու նպատակով, նա եկավ դարբնի մոտ, ով թրեր էր պատրաստում Հեծյալների համար: Ռունոնան պատմում է Էրագոնին Փայլող պողպատի մասին, որից պատրաստում էին բոլոր Հեծյալների թրերը: Էրագոնը հիշում է Սոլեմբումի խոսքերը ծառի տակ գտնվող զենքի մասին, որից Էրագոնը կարող է երկաթ ստանալ, որը նրան կհերիքի 7 հատ թուր պատրաստելու համար: Էրագոը Ռունոնից հարցրեց ինչ է նանախընտրում և ինչպես նա կկռվեր, որից հետո նրանք սկսեցին պատրաստել զենքը: Այդ թուրը ստանում է «Բրիսինգր» անվանումը և երբ Էրագոնը արտասանում է այդ անունը թուրը վառվում է կապույտ կրակով: Էրագոնի ուսուցիչ Հեծյալ Օրոմիսը զոհվում է Մուրտագի և իր վիշապի հետ կռվի ժամանակ:

Էրագոնը «Էրագոն. Ժառանգություն» գրքում

Էրագոնը Ռորանին փրկում է փլվող պատից: Շուտով մասնակցում է Բելատոնի և Դրաս-Լեոնի մարտին: Դրաս-Լեոնում նա մենամարտում և վռնդում է Մուրտագին և Տորնին: Ուրուբաենի մարտից առաջ թռչում է Վրյոնգարդ կղզին, բացում է Հոգիների Դամբարանը և տիրանում 136 Էլդունարիներին(վիշապի սրտեր,որոնք տալիս և ունեն հսկայական ուժ. այդպիսի մեծ քանակով սրտերի տիրացել է Հալբատորիքսը): Նաև իմանում է, որ փրկվել է 243 վիշապի ձու, որոնցից 26-ը նախատեսված են Հեծյալների համար: Ուրուբաենում նա Սապֆիրի, Արյայի, Էլվիայի և էլֆերի հետ, Բլեդհգարմայից առաջ, ներխուժում են թագավորի դղյակ, անցնելով թակարդներով թունելի միջով, որոնք նրանք շատ հեշտությամբ հաղթահարում են և հասնում են դահլիճ: Սկզբում Հալբատորիքսի դահլիճում տեղի է ունենում պայքար Մուրտագի հետ, Էրագոնը վիրավորում է նրան փորի հատվածից, իսկ հետո սպանում է թագավորին, որին Էրագոնը սպանեց հատուկ կախարդանքի օգնությամբ: Թագավորական վիշապին սպանում է Արյան Տորնի և Սապֆիրի օգնությամբ: Բռնապետին սպանելուց հետո Էրագոնը ուղևորվում Ալագեյսի սահմաններից դուրս, որտեղ կսովորեցնի նոր Հեծյալներին: Տարբեր կերպարներ տարբեր ձև են անվանում Էրագոնին: Շեյդերի մահաբեր- Դուրզային սպանելու համար Արգեթլամ- Անտեր որդի- նրա համար, որ նրա հոր անունը երկար ժամանակ հայտնի չէր Հրե թուր- Էրագոնի առաջին թրի գույնի պատճառով Կնուրլհայմ - քարե գլուխ- Էրագոն հարբել էր և Օրիկը չկարողացավ նրան արթնացնել Մարդասպան թագուհի- Հալբատորիքսին սպանելու համար Ռազզակների անիծողը- բոլոր ռազակներին սպանելու համար

Հետաքրքիր փաստեր

• Սկզբնական շրջանում կերպարի անունը պետք է լիներ՝ Քեվին, սակայն հետո այն փոխվեց:
• «Էրագոն» անվանումը ստացել են «dragon»(վիշապ) բառի «d» տառը փոխելով «e» տառի:
• Էրագոնի ծնողների անունները՝ «Բրոմ» և «Սելենա» Մենդելևի աղյուսակի Բրոմ և Սելեն տարրերից:

Արտաքին հղումներ

• «Ժառանգություն» քառահատորի պաշտոնական կայք
• «Էրագոն» «Ռենդոմ հաուս»
• «Էրագոն» «Ռոսմեն » կայքում
• Բորիս Նևսկոյի «Ֆանտաստիկ աշխարհում» գրախոսություն