Էռնյո Ռուբիկ
| Էռնյո Ռուբիկ հունգ.՝ Rubik Ernő | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 13, 1944[1][2] (74 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Բուդապեշտ, Հունգարիա |
| Քաղաքացիություն |
 Հունգարիա |
| Կրթություն | Մոհոյ֊Նագի անվան արվեստի և դիզայնի համալսարան |
| Երկեր | Ռուբիկի խորանարդ |
| Մասնագիտություն | ճարտարապետ, պրոֆեսոր, ճարտարագետ և դիզայներ |
| Ծնողներ | հայր՝ Էռնյո Ռուբիկ |
| Պարգևներ և մրցանակներ | Կոշութի մրցանակ Սուրբ Ստեֆան Հունգարացու շքանշան Ազգային արվեստագետի մրցանակ State Award of the People's Republic of Hungary Դենիս Գաբորի անվան միջազգային մրցանակ «Իմ երկիր» և Դենիս Գաբորի անվան միջազգային մրցանակ |
| Անդամություն | Եվրոպական ակադեմիա |
| Երեխաներ | Զոլտան Էռնյո Ռուբիկ |
| Ernő Rubik Վիքիպահեստում | |
Էռնյո Ռուբիկը (հունգ.՝ Ernő Rubik), հուլիս 13 1944, Բուդապեշտ, Հունգարիա), հունգար գյուտարար, քանդակագործ և ճարտարապետության պրոֆեսոր. Համաշխարհային ճանաչում է ստացել շնորհիվ իր ծավալային գլուխկոտրուկների և խաղալիքների։ Դրանց թվին է պատկանում Ռուբիկի խորանարդը (1974)։
Բովանդակություն
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է Բուդապեշտում Համաշխարհային երկրորդ պատերազմի տարիներին։ Նրա հայրը Էստրոգոմի գործարանում ավիաինժեներ էր, մայրը՝ բանաստեղծուհի։ (1967 թվականին) ավարտել է Բուդապեշտի տեխնոլոգիայի և տնտեսագիտության համալսարանը, ինժեներ-շինարար մասնագիտությամբ, կրթությունը շարունակել է ասպիրանտուրայում քանդակագործի և ինտերյերի դիզայներ մասնագիտությամբ։ 1971-1975 թվականներին աշխատել է ճարտարապետ, այնուհետ վերադարձել է ակադեմիա և ստացել դոցենտի կոչում։
80-ականների սկզբին դարձել է խաղերի և գլուխկոտրուկների ամսագրի խմբագիր (հունգ.՝ És játék, «…և խաղեր»)։ 1983 թվականին հիմնել է սեփական ստուդիա (հունգ.՝ Rubik Stúdió), որն զբաղվում էր կահույքի դիզայնով և գլուխկոտրուկների մշակմամբ։ 1987 թվականին ստացել է պրոֆեսորի կոչում, իսկ 1990-ին Յանոշ Գինստլեռ հետ համատեղ հիմնել է հունգարական տեխնիկական ակադեմիան (հունգ.՝ Magyar Mérnöki Akadémia) և եղել է նրա նախագահը մինչ 1996 թվականը[3]: Ակադեմիայում ստեղծել է առանձնահատուկ տաղանդավոր երիտասարդ գյուտարարների սատարման Ռուբիկի միջազգային ֆոնդը։
Ներկայումս հիմնականում մասնակցում է տեսախաղերի մշակմանը, գրում է ճարտարապետության վերաբերյալ հոդվածներ և ղեկավարում է Ռուբիկի ստուդիան։ Պարգևատրվել է Հունգարական Ժողովրդական Հանրապետության պետական պարգևով (1983), Դենիս Գաբորի անվան պարգևով (1995) և Կոշուտովսկու պարգևով (2007)։
