Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ

Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ; Emil Adolf von Behring
	Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգը 1907 թվականին
Ծնվել է	մարտի 15, 1854[…]; Պրուսիա, Հանդֆորդ
Մահացել է	մարտի 31, 1917[…] (63 տարեկան); Գերմանիա, Մարբուրգ
Բնակության վայր(եր)	Գերմանիա
Քաղաքացիություն	Գերմանական կայսրություն և Պրուսիայի թագավորություն
Մասնագիտություն	իմունաբան, բժիշկ, ոչ գեղարվեստական գրող, համալսարանի դասախոս, ֆիզիոլոգ, մանրէաբան և հետազոտող
Հաստատություն(ներ)	Մարբուրգի համալսարան, Հալլե-Վիտենբերգի համալսարան և Շարիտե
Գործունեության ոլորտ	բժշկություն և Իմունոլոգիա
Անդամակցություն	Էրֆուրտի կիրառական գիտությունների ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա, Pépinière-Corps?, Corps Guestphalia et Suevoborussia Marburg? և Germania Marburg?
Ալմա մատեր	Կենիգսբերգյան համալսարան
Գիտական աստիճան	փիլիսոփայության դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	գերմաներեն
Գիտական ղեկավար	Ռոբերտ Կոխ և Շիբասաբուրո Կիտազատո
Եղել է գիտական ղեկավար	Հովհաննես Ֆիբիգեր
Հայտնի աշակերտներ	Johannes Andreas Grib Fibiger?
Ինչով է հայտնի	շիճուկային թերապիայի հայտնաբերող
Պարգևներ	Նոբելյան մրցանակ Բժշկության կամ ֆիզիոլոգիայի Նոբելյան մրցանակ
Ամուսին(ներ)	Էլզե ֆոն Բերինգ
	Emil von Behring Վիքիպահեստում

Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ (գերմ.՝ Emil Adolf von Behring, մարտի 15, 1854(1854-03-15)^[1]^[2]^[3]^[…], Ławice, Kreis Rosenberg in Westpreußen, West Prussia - մարտի 31, 1917(1917-03-31)^[1]^[2]^[3]^[…], Մարբուրգ, Հեսսե-Նասաու), գերմանացի բժիշկ, հակադիֆթերիոն շիճուկի հայտնաբերող, բժշկության կամ ֆիզիոլոգիայի Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր (1901)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էմիլ Բերինգը ծնվել է Հանսդորֆում (այժմ Լեհաստան) ուսուցիչ Ավգուստ Բերինգի ընտանիքում։ Էմիլի հայրը հույս ուներ, որ իր տղան կընտրի ընտանիքի համար ավանդական մասնագիտություններից մեկը՝ ուսուցում կամ աստվածաբանություն։ Միջնակարգ կրթություն ստանալու համար Էմիլը լքում է իր հայրական տունը մանուկ հասակում՝ արդեն 11 տարեկանում դառնալով Հոխենշտեյն դպրոցի աշակերտ։

Բերինգի մոտ վաղ հասակում հետաքրքրություն է առաջանում բժշկության հանդեպ։ Սակայն, հասկանալով, որ իր ընտանիքի տնտեսական վիճակը չի բավարարում բժշկական բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում սովորելու համար, նա իր հոր առաջարկով ընդունվում է Կենիգսբերգյան համալսարանի աստվածաբանության բաժին։ Բայց շուտով երջանիկ պատահականության շնորհիվ փոխվում են նրա բոլոր նախագծերը։ Գիմնազիայի ուսուցիչներից մեկը խորհուրդ է տալիս նրան, որ Բեռլինի բժշկա-ռազմական համալսարանում նա կարող է վճար չմուծել գիմնազիայում սովորելու շնորհիվ։ 1874 թվականին նա ընդունվում է տվյալ հաստատություն։ 1880 թվականին Բերինգը ստանում է բժիշկի դիպլոմ։ Նույն թվին նա անցել է փորձնական շրջան բեռլինյան «Շարիտե» հիվանդանոցում, իսկ դրանից հետո ստացել է Պոզենեում հեծելազորի կոչում (այժմյան Պոզնան, Լեհաստան)։

Մինչ XX դարի դիֆթերիան ամեն տարի խլում էր մոտ 1000 երեխայի կյանք, իսկ բժշկությունը ի զորու չէր թեթևացնել նրանց տառապանքը և նրանց փրկել։ 1891 թվականի ամանորյա գիշերը բեռլինյան հիվանդանոցի դիֆթերիայով վարակված երեխաները ստացան Բերինգի նոր շիճուկի ներարկումներ։ Շատերը նրանցից փրկվեցին, թեկուզ որ արդյունքը մասնակի էր և Բերինգի շիճուկը չդարձավ հուսալի միջոց, որը կփրկեր բոլոր երեխաներին։

Այդ կրիտիկական պահին Բերինգին օգնության է հասնում նրա վաղեմի ընկեր Էրլիխ Պաուլը։ Իր հայտնագործությունների շնորհիվ նա կարողացավ կատարելագործել Բերինգի դեղամիջոցը և նրանք ստացան բարձր կենտրոնացված և զտած շիճուկ, որը հուսալի էր բժկության մեջ օգտագործելու համար։ 1894 թվականին շիճուկը հաջող կերպով կիրառվել է շուրջ 220 երեխաների վրա և հանգել սպասված արդյունքի։ Երեխաների կյանքը փրկելու համար 1901 թվականին տրվել է առաջին բժշկության Նոբելյան մրցանակը։

Տրվում է Նոբելյան մրցանակ շիճուկային թերապիայի համար, որը բուժեց դիֆթերիա հիվանդությունը և նոր ուղիներ բացեց բժշկության գիտության մեջ։ Այն նոր զենք դարձավ բժիշկների ձեռքում կյանքի և մահվան դեմ պայքարում։

Բերինգը տարբերվում էր իր բարդ և պահանջկոտ բնավորությամբ։ Նա սովոր էր աշխատել շուրջօրյա, իր անձնական կարիքները մոռանալով։ Նա ուներ շատ քիչ մտերիմ ընկերներ և երբ նրան բաժանեցին այնպիսի զինվորական ընկերներից ինչպիսիք են Իլյա Մեչնիկովը և Էմիլ Ռուն, նա ընկնում է դեպրեսիայի մեջ և չի կարողանում պայքարել ոտքի կոտրվածքի դեմ։ Նրա վիճակը ավելի էր վատթարանում օրեցօր և նրա գործողություները սահմանափակվում են։ Այդ հիվանդությունը նրան 63 տարեկանում դարձնում է ծեր և զառամյալ և նա մահանում է։

Բերինգը մահանում է Գերմանիայի Մարբուրգ քաղաքում 1917 թվականի մարտի 31-ին։ Նրա անուն է կրում Dade Behring ընկերությունը, նաև՝ CSL Behring ընկերությունը։ Ինչպես նաև Մարբուրգի համալսարանում գոյություն ունի Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ մրցանակ։

1979 թվականին Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ կոչվել է լուսնային խառնարանը։

Բերինգի վիլլան (Սպինոլա)

Հետաքրքիր փաստեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1897 թվականին նա իր մեղրամիսն է անցկացրել Կապրիում Էլզա Սպինոլլայի՝ բեռլինյան բժիշկի դստեր հետ։ Այստեղ նա ձեռք է բերում «Սպինոլի» վիլլան (այժմ «Բերինգ»), որը 1909-1911 թվականներին նկարել է Մաքսիմ Գորկին:

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Encyclopædia Britannica
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Marburger Professorenkatalog — 2016.
↑ Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #118654918 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_c95f420c95dff770-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_a36c828699a68c8c-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Encyclopædia Britannica

[_996878c17623e8be-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Marburger Professorenkatalog — 2016.

[_c2bfc7a07e59069d-4] Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #118654918 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[1]

[2]

[3]

[4]