Էմիլիա Պերես
Էմիլիա Պերես ֆր.՝ Emilia Pérez | |
---|---|
Երկիր | ![]() ![]() ![]() |
Ժանր | երաժշտական ֆիլմ, կինոկատակերգություն և ԼԳԲՏ թեմայով ֆիլմ |
Թվական | մայիսի 18, 2024, օգոստոսի 21, 2024 և փետրվարի 27, 2025[1] |
Լեզու | իսպաներեն, անգլերեն և ֆրանսերեն |
Ռեժիսոր | Ժակ Օդիար |
Պրոդյուսեր | Պասկալ Կոչետո և Nicolás Celis? |
Սցենարի հեղինակ | Ժակ Օդիար |
Դերակատարներ | Karla Sofía Gascón?, Adriana Paz?, Զոի Սալդանա և Սելենա Գոմես |
Օպերատոր | Paul Guilhaume? |
Երաժշտություն | Clément Ducol?, Կամիյ և Ժորժ Բրասսենս |
Մոնտաժ | Ջուլիետտա Ուելֆլինգ |
Տևողություն | 130 րոպե |
Բյուջե | 25 000 000 €[2] |
![]() |
«Էմիլիա Պերես» (իսպ.՝ Emilia Pérez), 2024 թվականի ֆրանսիական քրեական-կատակերգական մյուզիքլ, որի ռեժիսորն է Ժակ Օդյարը, նկարահանվել է իր իսկ սցենարով։ Գլխավոր դերերում հանդես են եկել Կառլա Սոֆիա Գասկոնը, Զոի Սալդանան, Սելենա Գոմեսը, Ադրիանա Պասը և Էդգար Ռամիրեսը:
Պրեմիերան տեղի է ունեցել 2024 թվականի մայիսին Կաննի կինոփառատոնում, որտեղ այն ստացել է ժյուրիի մրցանակ, իսկ դերասանուհիները (Գասկոն, Գոմես, Պազ և Սալդանա) ՝ լավագույն դերասանուհի։ Ֆիլմն առաջադրվել է «Ոսկե գլոբուս» 10 մրցանակի, որոնցից արժանացել է չորս արձանիկի, այդ թվում՝ «լավագույն ֆիլմ՝ կատակերգություն կամ մյուզիքլ» անվանակարգում։
Սյուժե
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մեքսիկայից թերագնահատված փաստաբան Ռիտա Մորա Կաստրոն պաշտպանում է ազդեցիկ Մեդիա գործչի կնոջը սպանության գործով՝ հակառակ իր համոզմունքների՝ պնդելով, որ դա ինքնասպանություն է («El alegato»): Գործը շահելուց հետո Ռիտան անանուն զանգ է ստանում խորհրդավոր, բայց շահավետ առաջարկով։ Մտածելով կյանքից իր դժգոհության մասին՝ նա համաձայնվում է հանդիպել («Todo y nada»): Հաճախորդը նարկոբարոն Խուան «Մանիտաս» Դել Մոնթեն է, ով ցանկանում է գաղտնի անցնել գենդերային-հաստատական վիրահատություն և սկսել նոր կյանք («El encuentro»):
Բանգկոկում («La vaginoplastia») և Թել Ավիվում («Lady») բժիշկների հետ հանդիպելուց հետո Ռիտան գտնում է վիրաբույժ, որը համաձայնվում է վիրահատվել այն բանից հետո, երբ Մանիտասը կիսվում է մանկության տարիներին իր գենդերային դիսֆորիայի մասին հիշողություններով («Deseo»): Վիրահատությունից հետո Մանիտասի ընտանիքը, ներառյալ երեխաները և կինը՝ Essեսին, տեղափոխվում են Շվեյցարիա՝ Իրենց անվտանգության համար. Ռիտան մեծ գումար է ստանում, իսկ Մանիտասը բեմադրում է իր մահը և նոր կյանք սկսում Էմիլիա Պերես անունով:
Չորս տարի անց Ռիտան Լոնդոնում հանդիպում է Էմիլիային։ Նա ցանկանում է վերամիավորվել իր երեխաների հետ («Por casualidad»)։ Ռիտան Ջեսսի Դել Մոնտեին և երեխաներին վերադարձնում է Մեխիկո Սիթի՝ էմիլիային ներկայացնելով որպես Մանիտասի հեռավոր ազգական, ով կամավոր օգնել է երեխաների դաստիարակությանը։ Essեսին չի ճանաչում Էմիլիային և դիմադրում է դրան, բայց համաձայնում է վերադառնալ Մեքսիկա՝ ամուսնության վերջին տարիներին նրա սիրեկանի՝ Գուստավո Բրունեի հետ լինելու համար («Բիենվենիդա»):
Սովորելով նոր կյանքին՝ Ռիտան և Էմիլիան պատահաբար հանդիպում են կորած երեխայի մորը, և դա ստիպում է Էմիլիային մտածել իր քրեական անցյալի մասին («Mis siete hermanos y yo»): Ավելի ուշ Էմիլիան որդուն քնեցնում է, և Նա խոստովանում է, որ դեռ ճանաչում է նրան հոտով («Պապա»): Ապաշխարությամբ լի՝ Էմիլիան օգտագործում է իր կապերը կարտելի բանտարկյալների հետ՝ ստեղծելու շահույթ չհետապնդող կազմակերպություն, որը նույնացնում է կարտելի զոհերի մարմինները («Պարա»): Ռիտան և Էմիլիան միասին աշխատում են կազմակերպությունը զարգացնելու և հովանավորներ ներգրավելու ուղղությամբ, որոնց մի մասը, ինչպես նշում է Ռիտան, վտանգավոր և կոռումպացված են («էլ մալ»): Էպիֆանիան ՝ մի կին, որի բռնակալ ամուսնու մնացորդները հայտնաբերվել են կազմակերպության շնորհիվ, հանդիպում է Էմիլիայի հետ՝ հաստատելու նրա մահը, և նրանք հետագայում հարաբերություններ են հաստատում («էլ Ամոր»):
Միևնույն ժամանակ, Essեսին վերականգնում է հարաբերությունները Գուստավոյի ("Mi camino") հետ և հայտնում Էմիլիային, որ նրանք նախատեսում են ամուսնանալ և երեխաների հետ տեղափոխվել նոր տուն: Երբ Էմիլիան երեխաներին անվանում է «իրենցը» և ֆիզիկական ագրեսիա է ցուցաբերում, Ջեսսին փախչում է երեխաների հետ։ Այն բանից հետո, երբ Էմիլիան զրկում է Essեսիին բովանդակությունից և սպառնում Գուստավոյին՝ ստիպելով նրան հեռանալ Մեքսիկայից, Գուստավոն առևանգում են Էմիլիային և փրկագին պահանջում Ռիտայից: Ժամանելով դեպքի վայր՝ Ռիտան փորձում է պայմանավորվել Գուստավոյի հետ, բայց փոխհրաձգություն է սկսվում Նրա պահակախմբի հետ, որը եկել է փրկելու Էմիլիային։ Էմիլիան բացահայտում է իր իրական ինքնությունը՝ պատմելով նրանց առաջին հանդիպման և հարսանիքի օրվա ինտիմ մանրամասները («Perdóname»): Գուստավոն և շփոթված Ջեսսին էմիլիային նստեցնում են բեռնախցիկը և հեռանում, բայց գիտակցելով ճշմարտությունը՝ Ջեսսին զգում է մեղքը և ստիպում գուստավոյին կանգ առնել՝ սպառնալով նրան զենքով։ Ատրճանակի համար պայքարում մեքենան դուրս է գալիս ճանապարհից, ինչի հետևանքով Գուստավոն, Ջեսսին և Էմիլիան մահանում են։
Ռիտան լացակումած պատմում է Ջեսսի երեխաներին կատարվածի մասին և առաջարկում դառնալ նրանց խնամակալը։ Էպիֆանիան դուրս է գալիս փողոց՝ երգելով Էմիլիայի սխրանքները ճշմարտության և ազատության համար պայքարում («Las damas que pasan»):
Դերերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Զոի Սալդանա՝ Ռիտա Մորա Կաստրո, փաստաբան
- Կարլա Սոֆյա Գասկոն՝ Էմիլիա Պերեսի դերում / Խուան «Մանիտաս» դել Մոնտե, կարտելի ղեկավար, ով ցանկություն է հայտնում գաղտնի ենթարկվել սեռը հաստատող վիրահատության[3]
- Սելենա Գոմեսը՝ Ջեսսի Դել Մոնտե, Մանիտասի կինը։ Նրա երեխաների մայրը, ով մեծացել է ԱՄՆ-ում
- Ադրիանա Պազ-Էպիֆանիա Ֆլորես
- Էդգար Ռամիրես-Գուստավո Բրուն[4]
- Մարկ Իվանիրը որպես բժիշկ Վասերման, բժիշկ, ով կատարում է Մանիտասի սեռը փոխելու վիրահատությունը
Արտադրություն և թողարկում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ֆիլմի վրա աշխատանքները սկսվել են 2022 թվականից ոչ ուշ։ Ռեժիսոր Ժակ Աուդիարն ի սկզբանե ցանկանում էր գրել լիբրետո օպերայի համար, բայց ի վերջո ստեղծեց ֆիլմի սցենար[5]: Նկարահանումները նախատեսվում էր սկսել 2022 թվականի սեպտեմբերին, սակայն հետաձգվել է վեց ամսով[6] և տեղի է ունեցել ոչ թե Մեքսիկայում, ինչպես նախապես պլանավորված էր, այլ Փարիզի մոտ գտնվող ստուդիայում[7]։
Ֆիլմի հերոսների զգեստները մշակվել են Իվ Սեն Լորանի ստեղծագործական տնօրեն Էնթոնի Վակկարելոյի կողմից[8]։
Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է 2024 թվականի մայիսին Կաննի կինոփառատոնում՝ հիմնական ծրագրի շրջանակներում[9]։
Վարկանիշներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կաննում «Էմիլիա Պերեսում» խաղացած դերասանուհիները ստացել են լավագույն դերասանուհու մրցանակը։
Ռուս կինոքննադատ Նաստասյա Գորբաչովսկայան Էմիլիա Պերեսին նկարագրել է որպես «հեքիաթային անհեթեթություն, թվացյալ զվարճալի. հրճվանքից մինչև խայթոց արագացումը տևում է ոչ ավելի, քան տասը վայրկյան: Երբեմն դա Almodovar cosplay-ն է, երբեմն «Megalopolis»-ի արձագանքները: Թամարա Խոդովայի մոտ զգացվում էր, որ ռեժիսորը շահարկում է թմրամիջոցների ապօրինի շրջանառության, սպանությունների և գենդերային անցման թեմաները։ Դարիա Տարասովայի համար «Էմիլիա Պերեսը» «գունավոր հրաշք» է[10]։
Ֆիլմը արժանացել է «Ոսկե գլոբուսի» մրցանակների՝ լավագույն ֆիլմի համար՝ մյուզիքլ կամ կատակերգություն, երկրորդ պլանի լավագույն դերասանուհի՝ ֆիլմ, լավագույն օտարալեզու ֆիլմ և լավագույն օրիգինալ երգ:
Ծանոթագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Terjesztésre kerülő filmalkotások és artfilmek nyilvántartása (հունգ.) — NMHH.
- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ Lemercier, Fabien (2022-07-14). «Jacques Audiard's Emilia Perez scoops an advance on receipts». Cineuropa. Արխիվացված օրիգինալից 2024-05-20-ին. Վերցված է 2023-12-20-ին.
- ↑ Llanos Martínez, Héctor (2023-06-01). «Edgar Ramírez: 'Violence in fiction is fantasy; it's sublimation. What book is more violent than the Bible?'». El País. Արխիվացված օրիգինալից 2023-12-20-ին. Վերցված է 2023-12-20-ին.
- ↑ Guy, Zoe (2023-01-23). «Selena Gomez to Return to Her Musical Roots for Jacques Audiard's Upcoming Film». Vulture. Արխիվացված օրիգինալից 2023-12-20-ին. Վերցված է 2023-12-20-ին.
- ↑ Kay, Jeremy (2022-05-12). «Jacques Audiard lining up trans musical 'Emilia Perez'». Screen International. Արխիվացված օրիգինալից 2022-05-13-ին. Վերցված է 2023-12-20-ին.
- ↑ Keslassy, Elsa (2023-01-18). «'Emilia Perez,' Starring Selena Gomez and Zoe Saldaña, to Begin Filming This Spring». Variety. Արխիվացված օրիգինալից 2023-01-19-ին. Վերցված է 2023-12-20-ին.
- ↑ Онодэра, Юлия (2024-03-01). «Креативный директор Yves Saint Laurent создаст костюмы для фильма Жака Одиара «Эмилия Перес»». Афиша Daily. Արխիվացված օրիգինալից 2024-04-20-ին. Վերցված է 2024-04-20-ին.
- ↑ «Лайн-ап 77-го Каннского кинофестиваля: Бен Уишоу играет Лимонова у Серебренникова, а Себастиан Стэн Дональда Трампа у Аббаси». Արխիվացված օրիգինալից 2024-04-11-ին. Վերցված է 2024-04-12-ին.
- ↑ «Фильмы Каннского кинофестиваля-2024: оценки российских кинокритиков». Արխիվացված օրիգինալից 2024-05-17-ին. Վերցված է 2024-05-26-ին.