Jump to content

Էլիզեու Վիսկոնտի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էլիզեու Վիսկոնտի
Ծնվել էհունիսի 30, 1866(1866-06-30)
ԾննդավայրՋիֆոնի Վալլե Պիանա, Իտալիա
Վախճանվել էհոկտեմբերի 15, 1944(1944-10-15)[1][2][3] (78 տարեկան)
Մահվան վայրՌիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա
ՔաղաքացիությունԲրազիլիա Բրազիլիա
ԿրթությունԺյուլիանի ակադեմիա
Մասնագիտություննկարիչ, գրաֆիկական դիզայներ և գծանկարիչ
Ոճիմպրեսիոնիզմ, մոդեռն
Ժանրբնանկար, նատյուրմորտ, դիմապատկեր
Կայքeliseuvisconti.com.br
 Eliseu Visconti Վիքիպահեստում

Էլիզեու դ'Անջելո Վիսկոնտի (իտալ.՝ Eliseo d'Angelo Visconti; հունիսի 30, 1866(1866-06-30), Ջիֆոնի Վալլե Պիանա, Սալեռնո, Կամպանիա, Իտալիա - հոկտեմբերի 15, 1944(1944-10-15)[1][2][3], Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա), իտալական ծագմամբ բրազիլացի նկարիչ, մուլտիպլիկատոր և ուսուցիչ էր: Նա համարվում է Բրազիլիայի մի քանի իմպրեսիոնիստ նկարիչներից մեկը և բրազիլական մոդեռնի հիմնադիրը:

Վերապատրաստում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1884 թվականին նա ընդունվեց Ռիո դե Ժանեյրոյի «Liceu de Artes e Ofícios» (Արվեստների և արհեստների լիցեյ), որտեղ ուսանում էր Վիկտոր Մեյրելիսի ղեկավարությամբ։ Լիցեյում իր ուսումնական տարիների ընթացքում, նա նաև ընդունվեց Բրազիլիայի Կայսերական գեղարվեստի ակադեմիա, որտեղ դասավանդում էին պրոֆեսորներ Էնրիկե Բերնարդելին, Ռոդոլֆո Ամոեդոն և Խոսե Մարիա դե Մեդեյրոսը։ 1888 թվականին նա արժանացավ ոսկե մեդալի ակադեմիայում։ Ինչպես շատ ժամանակակիցներ, այդ թվում՝ որոշ ուսուցիչներ, նա նույնպես ներգրավված էր ակադեմիայի ուսումնական մեթոդների բարելավման գործում, որոնք համարվում էին հնացած։ Նա մասնակցում էր կարճ կյանք ունեցող «Ateliê Livre» (Ազատ արվեստանոց) ստեղծմանը՝ պրոֆեսորներ Ժուան Զեֆերինո դա Կոստայի, Ռոդոլֆո Ամոեդոյի, Էնրիկե Բերնարդելիի և Ռոդոլֆո Բերնարդելիի հետ միասին[4]։

Ցուցահանդեսներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1892 թվականին ստացած մրցանակի շնորհիվ Վիսկոնտին մեկնեց Փարիզ, որտեղ հաջորդ տարի հաճախեց École des Beaux-Arts (Գեղեցիկ արվեստների դպրոց)[5]։ Նա նաև դասեր էր վերցնում Académie Julian-ում և École nationale supérieure des arts décoratifs-ում, որտեղ սովորում էր մոդեռնի վարպետ Էժեն Գրասեի մոտ։ 1900 թվականի Համաշխարհային ցուցահանդեսի ժամանակ, որպես Բրազիլիայի ներկայացուցիչներից մեկը, նա ցուցադրեց «Gioventú» և «Oréadas» նկարները, որոնց համար արժանացավ արծաթե մեդալի[6]։

Վերադառնալով Բրազիլիա՝ Վիսկոնտին ցուցադրություններ կազմակերպեց Ռիո դե Ժանեյրոյում և Սան Պաուլոյում, և առաջին տեղը զբաղեցրեց Բրազիլիայի դրամահատարանի համար փոստային դրոշմանիշերի նկարչական մրցույթում։

Նա կրկին ճանապարհորդեց Եվրոպա, որտեղ 1905 թվականին Փարիզի սալոնում ցուցադրեց նկարիչ Նիկոլինա Վազ դե Ասիսի դիմանկարը, որը ներկայումս գտնվում է Ազգային գեղարվեստի թանգարանում։ Նույն տարում նրան հրավիրեցին նկարել Ռիո դե Ժանեյրոյի քաղաքային թատրոնի բեմի վարագույրը, որը նա ավարտեց Փարիզում գտնվող իր արվեստանոցում։

Ուսուցչական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1906 թվականի հունիսին նա ընտրվեց որպես նկարչության պրոֆեսոր Գեղեցիկ արվեստների ազգային դպրոցում (նախկին Կայսերական ակադեմիա՝ վերանվանված հանրապետության հռչակմամբ)՝ փոխարինելով Էնրիկե Բերնարդելիին։ Նա ընդունեց պաշտոնը հաջորդ տարի՝ վերադառնալով Բրազիլիա, որտեղ աշխատեց որպես ուսուցիչ մինչև 1913 թվականը։ Նրա աշակերտների թվում էին նկարիչներ Մարկես Ժունիորը և Էնրիկե Կավալեյրոն։

Աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1904 թվականին նա մասնակցեց Սենթ Լուիսի միջազգային ցուցահանդեսին (Louisiana Purchase Exposition), որտեղ ներկայացված իր «Recompensa de São Sebastião» նկարի համար ստացավ ոսկե մեդալ։ Ռիո դե Ժանեյրոյի ազգային գրադարանի (Biblioteca Nacional) դեկորատիվ աշխատանքները նույնպես վերաբերում են այս ժամանակաշրջանին։ 1912 թվականին Սանտյագոյի թանգարանը (Չիլի) ձեռք բերեց նրա «Sonho Místico» (Միստիկական երազ) ստեղծագործությունը։

1913 թվականին Վիսկոնտին կրկին վերադարձավ Եվրոպա՝ Ռիո դե Ժանեյրոյի քաղաքային թատրոնի «ֆոյեի» համար մեծածավալ պանելներ նկարելու նպատակով։ Նրա վերադարձի պլանները խափանվեցին Առաջին համաշխարհային պատերազմով, և նա մնաց Ֆրանսիայում մինչև 1920 թվականը։ «Ֆոյեի» համար նախատեսված նկարները պատերազմի ընթացքում՝ 1915 թվականին, ուղարկվեցին Բրազիլիա[7]։

1922 թվականին նրա «Lar» եռանկարը արժանացավ պատվո մեդալի Ռիո դե Ժանեյրոյում կազմակերպված մեծ ցուցահանդեսում, որը նվիրված էր Բրազիլիայի անկախության հարյուրամյակին՝ Exposição do Centenário-ին։ Հաջորդ տարի Վիսկոնտին նկարեց Ռիո դե Ժանեյրոյի քաղաքային խորհրդի դահլիճի պատի դեկորատիվ աշխատանքը։ 1924 թվականին նա ստեղծեց առաջին Հանրապետական սահմանադրության ստորագրման պահը պատկերող պանելը, որը նախատեսված էր Ռիո դե Ժանեյրոյի հին դաշնային դատարանի համար։

  • «Կնոջ մեջքը», 1895 թվական
    «Կնոջ մեջքը», 1895 թվական
  • «Լոթը և նրա դուստրերը», 1913 թվական
    «Լոթը և նրա դուստրերը», 1913 թվական
  • «Երկու քույրերը» կամ «Ամռանը», 1894 թվական
    «Երկու քույրերը» կամ «Ամռանը», 1894 թվական
  • «Կարմիր գլխարկով տղամարդը», 1894 թվական
    «Կարմիր գլխարկով տղամարդը», 1894 թվական
  • «Երիտասարդություն», 1898 թվական
    «Երիտասարդություն», 1898 թվական
  • «Երեխաների շրջանը», 1918 թվական
    «Երեխաների շրջանը», 1918 թվական
  • «Համբույրը», 1910 թվական
    «Համբույրը», 1910 թվական

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural (порт.) — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Pontual R. Visconti, Eliseu // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T089834
  4. ↑ «Visconti, Eliseu (1866 - 1944), painter, decorative artist». Oxford Index. Grove Art Online. Արխիվացված է օրիգինալից Oct 13, 2016-ին.
  5. ↑ (it)Treccani Encyclopedia, Irma Arestizabal, D'ANGELO, Eliseo
  6. ↑ Benezit Dictionary of Artists
  7. ↑ «eliseuvisconti.com.br». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-03-28-ին. Վերցված է 2016-10-13-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էլիզեու Վիսկոնտի» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էլիզեու_Վիսկոնտի&oldid=10256161» էջից