Էդդա Մուսոլինի

Էդդա Մուսոլինի; իտալ.՝ Edda Mussolini
Ծնվել է	սեպտեմբերի 1, 1910
Ծննդավայր	Ֆորլի, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիայի թագավորություն
Մահացել է	ապրիլի 9, 1995 (84 տարեկան)
Մահվան վայր	Հռոմ, Իտալիա
Գերեզման	Cimitero della Purificazione
Քաղաքացիություն	Իտալիա և Իտալիայի թագավորություն
Մայրենի լեզու	իտալերեն
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ
Ամուսին	Galeazzo Ciano?
Ծնողներ	հայր՝ Բենիտո Մուսոլինի, մայր՝ Ռաքելե Մուսոլինի
Պարգևներ և ; մրցանակներ	Ռազմական խիզախության մեդալ
Երեխաներ	Fabrizio Ciano?
	Edda Ciano Վիքիպահեստում

Էդդա Մուսոլինի (իտալ.՝ Edda Mussolini, ամուսնական ազգանունը՝ Չիանո իտալ.՝ Ciano, սեպտեմբերի 1, 1910(1910-09-01)^[1]^[2]^[3], Ֆորլի, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիայի թագավորություն - ապրիլի 9, 1995(1995-04-09)^[3], Հռոմ, Իտալիա), իտալացի քաղաքական գործիչ Բենիտո Մուսոլինիի ավագ դուստրը, Էդդայի ամուսինը՝ Գալիեացցո Չիանոն, Մուսոլինիի կառավարման տարիներին եղել է արտաքին գործերի նախարար^[4]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էդդան ծնվել է Ֆորլիում, Բենիտո Մուսոլինիի և Ռակալե Մուսոլինիի ամուսնություից, որոնք ամուսնացել են Էդդայի ծնվելուց հինգ տարի անց։

1922 թվականին նրա հայրը դարձել է Իտալիայի վարչապետ։ 1925 թվականին Էդդան իր մոր և եղբոր հետ տեղափոխվել Կարպենիա, իսկ չորս տարի անց՝ Հռոմ, որտեղ ապրում էր հայրը։ Դեռ մանկուց Էդդան աչքի է ընկել համառ ու անկախ բնավորությամբ^[4]։

1930 թվականին Էդդան ամուսնացել է Մուսոլինիի կողմնակից Գալիեացցո Չանոյի հետ, որը հետագայում նշանակվել է Շանհայի հյուպատոս։ Էդդան Շանհայում ապրել է ամուսնու հետ և 1931 թվականի հոկտեմբերի 1-ին որդի է ունեցել։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1941-1943 թվականներին եղել է Կարմիր խաչի գթության քույր։

Իտալիայի բանակի մի շարք ծանր պարտություններից և Իտալիայի տարածքում դաշնակիցների վայրէջքից հետո ներքին ընդդիմությունը նախկին արտգործնախարար Դինո Գրանդիի գլխավորությամբ Մուսոլինիին տապալելու ծրագիր է մշակել, որին միացել է Էդդայի ամուսին Գալիեացցո Չիանոն, որը 1943 թվականի հուլիսի 25-ին Ֆաշիստական Մեծ խորհրդի նիստում պահանջել է հեռացնել Մուսոլինիին՝ իր աներոջը։ Որոշ ժամանակ անց Մուսոլինին գերմանացիների կողմից ազատ է արձակվել և Հյուսիսային Իտալիայում հիմնադրել մարիոնետային Սալոյի Հանրապետությունը։ Այդ ընթացքում Չիանոն միացել է աներոջը։

Էդդան ամուսնու համար փորձել է ապաստան գտնել արտասահմանում, սակայն ամուսնու ընկերները հրաժարվել են օգնել նրան։ Այդ ամենից հետո Չիանոն փախել է Գերմանիա, սակայն գերմանացիները ձերբակալել են նրան և հանձնել Վերոնա քաղաքի Իտալիայի Սոցիալական Հանրապետության իշխանություններին։ Նրա գործունեությունը համարվել է դավաճանություն և նա 1944 թվականի հունվարի 11-ին ենթարկվել է մահապատժի։

Պատերազմից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էդդան ամուսնու մահապատժից հետո փախել է Շվեյցարիա և ընդունել այնտեղ գյուղացի կնոջ կերպարանք։ Նա իր հետ վերցրել է Չիանոյի օրագրերը պատերազմի մասին, և այն հանձնել ամերիկացիներին։

Շվեյցարիայից Իտալիա վերադառնալուց հետո Էդդան կալանավորվել Լիպարի կղզում։ Ֆաշիզմին աջակցելու համար 1945 թվականի դեկտեմբերի 20-ին նա դատապարտվել 2 տարվա աքսորի։ Սակայն Էդդան երբեք չի ընդունել իր աջակցությունը ֆաշիզմին և ֆաշիստական կուսակցությանը։ Ըստ որոշ աղբյուրների պատերազմից հետո նա սիրավեպ է ունեցել կոմունիստական շարժման գործչի հետ)^[5]^[6]։

Նրա ինքնակենսագրականը՝ «Իմ կյանքը» վերնագրով հրապարակվել է 1975 թվականին։

Էդդան մահացել է Հռոմում՝ 1995 թվականին։

Հիշատակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1939 թվականի հունիսին իտալական զորքերը Ալբանիա ներխուժելլուց հետո Սարանդա քաղաքն քաղաքը վերանվանել են նրա պատվին՝ Պորտո-Էդդա (իտալ.՝ Porto Edda)։

Ըստ Թայմ ամսագրի՝ ֆաշիստական Գերմանիայի պարագլուխ Հերման Գյորինգը դստերը նրա անունով է անվանել՝ Էդդա^[7]։

Էդդայի կյանքի մասին նկարահանվել է մի քանի ֆիլմ, այդ թվում Սյուզան Սարանդոնի մասնակցությամբ՝ «Մուսոլինին և ես»։

2011 թվականին իտալացի կինոգործիչները նկարահանել են «Էդդա Չիանոն և կոմունիստը» գեղարվեստական ֆիլմը ("Edda Ciano e il comunista")^[8]։

Մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Ciano Diaries 1939—1943: The Complete, Unabridged Diaries of Count Galeazzo Ciano, Italian Minister of Foreign Affairs, 1936—1943 (2000) ISBN 1-931313-74-1
Ciano’s diplomatic papers: being a record of nearly 200 conversations held during the years 1936-42 with Hitler, Mussolini, Franco; together with important memoranda, letters, telegrams etc.; edited by Malcolm Muggeridge; translated by Stuart Hood; London: Odhams Press, (1948)
Чиано Галеаццо, Дневник фашиста. 1939—1943, (Москва: Издательство «Плацъ», Серия «Первоисточники новейшей истории», 2010, 676 стр.) ISBN 978-5-903514-02-1
Giordano Bruno Guerri — Un amore fascista. Benito, Edda e Galeazzo. (Mondadori, 2005) ISBN 88-04-53467-2
Ray Moseley — Mussolini’s Shadow: The Double Life of Count Galeazzo Ciano, (Yale University Press, 1999) ISBN 0-300-07917-6
R.J.B. Bosworth — Mussolini (Hodder Arnold, 2002) ISBN 0-340-73144-3
Michael Salter and Lorie Charlesworth — «Ribbentrop and the Ciano Diaries at the Nuremberg Trial» in Journal of International Criminal Justice 2006 4(1):103-127 doi:10.1093/jicj/mqi095
Fabrizio Ciano — Quando il nonno fece fucilare papà («When Grandpa had Daddy Shot») Milano, Mondadori,. 1991
Jasper Ridley — Mussolini, St.Martins Press, 1997
Musolini, Rachele (1974). Mussolini: An Intimate Biography by His Widow (as told to Albert Zarca). New York: William Morrow, 291. ISBN 0-688-00266-8.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 Internet Movie Database — 1990.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
↑ ^4,0 ^4,1 Technologies, Peyotto. «Զոհված Արմանի որդին՝ 14-ամյա Նարեկը, հոր մեքենան վարել է՝ մորն և քրոջը Մարտակերտից դուրս բերել». Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
↑ Kristof, Nicholas D. (2001 թ․ հոկտեմբերի 19). «Zhang Xueliang, 100, Dies; Warlord and Hero of China». The New York Times. էջ C13. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 21-ին.
↑ «Mussolini's Daughter's Affair with Communist Revealed in Love Letters». The Telegraph. London. 2009 թ․ ապրիլի 17. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 20-ին.
↑ «Lady of the Axis». Time. 1939 թ․ հուլիսի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 13-ին. «Herr & Frau Göring became her fast friends (they later named their daughter after her).»
↑ Interpretato da Stefania Rocca, Alessandro Preziosi, Ilaria Occhini, Alessio Vassallo, Dajana Roncione. Il film è stato trasmesso in prima tv il 13 marzo 2011 su Rai Uno ed è tratto dal libro omonimo di Marcello Sorgi.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Table of Contents: July 24, 1939 Select an Edition
- Edda with Raimonda, Marzio and Fabrizio (her three children from Count Galeazzo)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էդդա Մուսոլինի» հոդվածին։

[_b5bad07da43a8819-1] 1,0 ^1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_0ba14b3d197935b2-2] 2,0 ^2,1 Internet Movie Database — 1990.

[_1359e5420e4b24a2-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)

[:0-4] 4,0 ^4,1 Technologies, Peyotto. «Զոհված Արմանի որդին՝ 14-ամյա Նարեկը, հոր մեքենան վարել է՝ մորն և քրոջը Մարտակերտից դուրս բերել». Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 11-ին.

[nytobit-5] Kristof, Nicholas D. (2001 թ․ հոկտեմբերի 19). «Zhang Xueliang, 100, Dies; Warlord and Hero of China». The New York Times. էջ C13. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 21-ին.

[Telegraph_17_April_2009-6] «Mussolini's Daughter's Affair with Communist Revealed in Love Letters». The Telegraph. London. 2009 թ․ ապրիլի 17. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 20-ին.

[7] «Lady of the Axis». Time. 1939 թ․ հուլիսի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 13-ին. «Herr & Frau Göring became her fast friends (they later named their daughter after her).»

[8] Interpretato da Stefania Rocca, Alessandro Preziosi, Ilaria Occhini, Alessio Vassallo, Dajana Roncione. Il film è stato trasmesso in prima tv il 13 marzo 2011 su Rai Uno ed è tratto dal libro omonimo di Marcello Sorgi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]