Եպիփան Կիպրացի (հին հուն․՝ Ἐπιφάνειος Κύπρου, 315-403 թթ.), ընդհանրական եկեղեցու վարդապետ, հայ եկեղեցու տոնելի սուրբ (հիշատակը նշվում է 2 անգամ՝ Հոգեգալստյան 3-րդ կիրակիին հաջորդող երկուշաբթի օրը և հոկտեմբերի վերջին շաբաթ օրը[3]), Կիպրոսի եպիսկոպոսապետ (367 թ-ից)։ Ծնվել է Պաղեստինում, հռչակվել է իր աղքատասիրությամբ, անբասիր կյանքով, պայքարել է հերետիկոսությունների, մասնավորապես՝ գնոստիկության, Որոգինեսի ուսմունքի դեմ, պաշտպանել է ուղղափառ դավանությունն ու հավատի Նիկիո հանգանակը, թողել է հարուստ գրական ժառանգություն։
