Ելիզավետա Գնեսինա-Վիտաչեկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ելիզավետա Գնեսինա-Վիտաչեկ
Ծնվել էդեկտեմբերի 23, 1876(1876-12-23) կամ 1879
Դոնի Ռոստով, Եկատերինոսլավի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Երկիր Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Մահացել էապրիլի 29, 1953(1953-04-29)
Մոսկվա, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանՆովոդեվիչյան գերեզմանոց
Մասնագիտություներաժշտության ուսուցիչ և ջութակահարուհի
Գործիքներջութակ
ԿրթությունՄոսկվայի կոնսերվատորիա
ԱմուսինJevgenij Francevič Vitaček?
Պարգևներ
«Պատվո նշան» շքանշան, «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ,
, ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստ և ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ

Ելիզավետա Ֆաբիանովնա Գնեսինա-Վիտաչեկ (ռուս.՝ Елизаве́та Фабиа́новна Гне́сина-Витачек, դեկտեմբերի 23, 1876(1876-12-23) կամ 1879, Դոնի Ռոստով, Եկատերինոսլավի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - ապրիլի 29, 1953(1953-04-29), Մոսկվա, ԽՍՀՄ)[1], խորհրդային ջութակահար։

Գնեսինա քույրերից մեկը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գնեսինա , մակավարժ: գերեզմանը Նովոդևիչյան գերեզմանատանը

Ելիզավետա Գնեսինա-Վիտաչեկը ծնվել է 1876 կամ 1879 թվականին Դոնի Ռոստովում, քաղաքային րաբբունի Ֆաբիան Օսիպովիչ Գնեսինի և Բելլա Իսաևնա Ֆլետզինգեր-Գնեսինայի ընտանիքում։ 1901 թվականին ավարտել է Մոսկվայի կոնսերվատորիայի ջութակի դասարանը (Իվան Գրժիմալիի դասարան)։ Մասնակցել է ուսանողական համերգների և՛ ուսումնառության ժամանակ, և՛ հետագայում։ Մինչև 1917 թվականի հեղափոխություն, պարբերաբար համերգներով հանդես է եկել քրոջ՝ Ելենա Գնեսինայի հետ։

Մանկուց դրսևորել է բանաստեղծական հակումներ։ 1894 թվականը եղել է նրա բանաստեղծական ստեղծագործության համար ամենաարդյունավետ ժամանակը, և բանաստեղծությունների մի մասն ընդունվել է տպագրության «Եվրոպայի բանբեր» ամսագրում։ Ներկայումս Էլենա Գնեսինայի հիշատակի թանգարանում պահվում են Ելիզավետա Գնեսինայի բանաստեղծությունների յոթ ձեռագրեր։ Էլիզաբեթ Գնեսինայի բանաստեղծությունների հիման վրա Դ. Կորնիլովը և Մ. Գնեսինան գրել են ռոմանսներ։

Կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո ամուսնացել է ջութակահար Ա. Բ Վիվիենի հետ։ Վիվիեն ազգանունը կրել է մինչև 1907 թվականը, երբ սկսել է դասավանդել Ե. և Մ. Գնեսինաների երաժշտական ուսումնարանում։ Քույրերի հետ հիմնել է «Ե. և Մ. Գնեսինաների անվան երաժշտական ուսումնարանի» (հետագայում՝ Գնեսինների անվան ռուսական երաժշտական ակադեմիա) ջութակի բաժինը, քույրերը՝ դաշնամուրի։ Էլիզաբեթա Ֆաբիանովնան նաև ղեկավարել է դպրոցում տեսության և սոլֆեջիոյի դասարանները, հետագայում դասավանդել է անսամբլի խաղ, ղեկավարել նվագախումբը[2]։ Քույրերի հիմնած երաժշտական հաստատություններում դասավանդել է մինչև 1952 թվական։

Մահացել է 1953 թվականի ապրիլի 29-ին։ Թաղված է Նովոդևիչյան գերեզմանատանը (տեղամաս № 2):

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստ (1935)
  • ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (14.02.1945)
  • «Պատվո նշան» շքանշան (14.02.1945)

«Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ Անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ

  • Մեդալներ

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Առաջին ամուսին՝ Ա. Բ. Վիվիեն, ջութակահար։ Ամուսնացած են եղել վեց տարի։ Այս ամուսնությունից ունեցել է որդի՝ Շուրիկ Վիվիեն (1903-1911), տաղանդավոր երաժիշտ, թողել է մի քանի ստեղծագործություններ։
  • Երկրորդ ամուսին՝ Եվգենի Ֆրանցևիչ Վիտաչեկ (1880-1946), ջութակի վարպետ[3]։ Ամուսնացել են 1909 թվականին։ Այս ամուսնությունից ունեցել է որդի՝ Ֆաբի Վիտաչեկ (1910-1983), տաղանդավոր երաժիշտ, կոմպոզիտոր, Գնեսինների անվան երաժշտական ինստիտուտի պրոֆեսոր։ Եվգենի Իտաչեկն ու Ելիզավետան ամուսնալուծվել են 1936 թվականին։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Мемориальный музей-квартира Ел. Ф. Гнесиной
  2. «Онлайн Энциклопедия». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 16-ին.
  3. Московская консерватория: От истоков до наших дней. 1866-2003 / под ред. Миронова Н. А.. — Прогресс-Традиция, 2005. — С. 102—103. — ISBN 5-89826-232-6

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]