Ելենա Միլաշինա

Ելենա Միլաշինա;
Ծնվել է	հոկտեմբերի 28, 1978 (44 տարեկան)
Ծննդավայր	Դալնեգորսկ, Պրիմորիեի երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն
Քաղաքացիություն	Ռուսաստան
Մայրենի լեզու	ռուսերեն
Կրթություն	ՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ (2001)
Մասնագիտություն	լրագրող, իրավապաշտպան, գրող, լրագրող և խմբագիր
Աշխատավայր	Նովայա Գազետա
Պարգևներ և ; մրցանակներ	Կանանց արիության միջազգային մրցանակ Golden Pen of Russia? Արևելյան Եվրոպայի ազատ մամուլ Redkollegia? Բրյուսելի ազատ համալսարանի պատվավոր դոկտոր և Journalism as a Profession?
	Elena Milashina Վիքիպահեստում

Ելենա Վալերեվնա Միլաշինա (ռուս.՝ Елена Валерьевна Милашина, հոկտեմբերի 28, 1978(1978-10-28), Դալնեգորսկ, Պրիմորիեի երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն), ռուս լրագրող, «Նովայա Գազետա» հատուկ ծրագրերի բաժնի հատուկ թղթակից և խմբագիր։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ելենա Միլաշինան ծնվել է 1977 թվականի հոկտեմբերի 28-ին, Պրիմորիեի երկրամասի Դալնեգորսկ քաղաքում։ Սովորել է Ամուրսկ քաղաքի դպրոցում։ 1994-1995 թվականներին մասնակցել է FLEX փոխանակման ծրագրին, ինչն էլ նրան օգնել է հետագայում ընդունվել Մոսկվայի պետական համալսարան^[2]։

Սովորելու ընթացքում` 1997 թվականից, Ելենա Միլաշինան սկսել է աշխատել «Նովայա Գազետա» թերթում որպես լրագրող և թղթակից։ Նրա դաստիարակներից մեկը Աննա Պոլիտկովսկայան էր։ 2000 թվականին Ելենա Միլաշինան հրատարակել է Կուրսկի ատոմային սուզանավի աղետի վերաբերյալ մի շարք նյութեր, որոնց համար նա ստացել է Ռուսաստանի լրագրողների միության «Ռուսաստանի ոսկե գրիչ» մրցանակը՝ «Լրագրողական հետաքննություններ» անվանակարգում։ 2001 թվականին ավարտել է Լոմոնոսովի անվան Մոսկվայի պետական համալսարանի լրագրության ֆակուլտետը։ Ելենա Միլաշինայի մասնագիտական հետաքրքրությունների շրջանակը ընդգրկում էր կոռուպցիայի, Հյուսիսային Կովկասում և Չեչնիայում մարդու իրավունքների ոտնահարման, մասնավորապես, Բեսլանում ահաբեկչական գործողության հետաքննության (2004), Աննա Պոլիտկովսկայայի (2006) և Նատալյա Էստեմիրովայի (2009) սպանությունների և Հարավային Օսիայում (2008) հակամարտության թեմաներով նյութերի հրապարակումը։ 2009 թվականի հոկտեմբերին Ելենա Միլաշինան դարձաել է Human Rights Watch մարդու իրավունքների միջազգային կազմակերպության ամենամյա մրցանակի դափնեկիր^[3]։ 2006 թվականի փետրվարի 16-ին Միլաշինան Բեսլանում հարձակման է ենթարկվել^[4]։

2010 թվականի մարտին Ելենա Միլաշինան ստորագրեց Ռուսաստանի ընդդիմության կոչը՝ «Պուտինը պետք է հեռանա»։ 2012 թվականի ապրիլի 5-ին Ելենա Միլաշինան ծեծի ենթարկվեց Մոսկվայի մերձակայքում գտնվող Բալաշիխայում։ Հարձակվողները դաժան ծեծի էին ենթարկել և թալանել նրան, իսկ ոստիկանական պարեկությունը ժամանել էր մեկուկես ժամ անց և օգնություն չէր ցուցաբերել^[5]։

2013 թվականի մարտի 8-ին Ելենա Միլաշինան պարգևատրվել է ԱՄՆ Պետդեպարտամենտի «Աշխարհի համարձակ կանայք» հատուկ մրցանակով։

Լրագրողական անվախ և քաջարի աշխատանքի համար, Ռուսաստանում և հարևան երկրներում մարդու իրավունքների պաշտպանության համար մենք Ելենա Միլաշինային ճանաչել ենք որպես համարձակ կին։

- ԱՄՆ պետքարտուղար Ջոն Քերի

Մրցանակը Ելենա Միլաշինային էր հանձնել ԱՄՆ նախագահի կինը` Միշել Օբաման^[6]։

2015 թվականին Ելենա Միլաշինան զբաղվում էր Նոժայ-Յուրտ թաղամասի ոստիկանության բաժնի պետի և անչափահաս աղջկա ամուսնության հետաքննության գործով։ Այս դեպքի հետաքննության հետ կապված նա մահվան սպառնալիքներ էր ստացել^[7].։

2017 թվականին Ելենա Միլաշինան դարձավ Չեչնիայում գեյերի զանգվածային հետապնդման հետաքննության հեղինակ, որի հետ կապված էլ ստացել էր մեծ թվով սպառնալիքներ։ 2019 թվականին Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը «Նովայա Գազետա»-ի և «Միլաշինան ընդդեմ Ռուսաստանի» գործով արձանագրել էր խոսքի ազատության խախտում ռուսաստանյան դատավարության ընթացքում և 2003 թվականին հրապարակված Միլաշինայի հոդվածով «Կուրսկի գործը» պետք է վերաբացվի^[8]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուսաստանի Լրագրողների միության «Ռուսաստանի ոսկե գրիչ» մրցանակ «Լրագրողական հետաքննություններ» անվանակարգում (2001) - Կուրսկի միջուկային սուզանավի աղետի մասին նյութերի շարքի համար^[9]
Human Rights Watch-ի Ալիսոն դե Ֆորջեսի անվան մրցանակ (2009) «Անձնական խիզախության, կոռուպցիայի դեմ պայքարի և Ռուսաստանում մարդու իրավունքների պաշտպանության համար»։
Մոսկվայի Հելսինկյան խմբի մրցանակ (2009) - «լրագրողական գործունեության համար` մարդու իրավունքների արժեքների առաջընթացի համար»^[10]
ԱՄՆ Պետդեպարտամենտի «Աշխարհի խիզախ կանայք» մրցանակ (2013) - «անվախ և համարձակ լրագրողական աշխատանքի և Ռուսաստանում ու հարևան երկրներում մարդու իրավունքների պաշտպանության համար»^[11]։
Ախմեդնաբի Ախմեդնաբիևի անվան մրցանակ (2015) - 2014 թվականի նոյեմբերի 7-ին լույս տեսած «Մատների շուրջը» հոդվածի համար^[12]։
Գերդ Բուցերիուսի անվան «Արևելյան Եվրոպայի ազատ մամուլ» մրցանակ (2016) «Չեչնիայի իշխանությունների կողմից քննադատությունը ճնշելու համար օգտագործված «ահաբեկման մարտավարության վերաբերյալ իրազեկման մակարդակի բարձրացման գործում ունեցած ավանդի համար»^[13]։
«Խմբագրական խորհուրդ» մրցանակ (2017) (Իրինա Գորդիենկոյի և Ելենա Կոստյուչենկոյի հետ համատեղ) - «Չեչնիայում գեյերի հետապնդման և սպանության վերաբերյալ հրապարակումների շարքի համար»^[14]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ https://cavavub.be/nl/eredoctoraten
↑ VOA: Российские власти «закрыли» школьникам Америку // Голос Америки. — 2014.
↑ Елена Милашина // Human Rights Watch. — 2011.
↑ Письмо главного редактора Archived 2008-09-04 at the Wayback Machine., Дмитрий Муратов, Новая газета, 25 декабря 2006 г.
↑ Би-Би-Си: «Журналистку „Новой газеты“ избили в Подмосковье»
↑ «Российский журналист Елена Милашина получила награду США за женское мужество | ИноСМИ - Все, что достойно перевода»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-16-ին։ Վերցված է 2013-03-12
↑ "Новая газета": Елене Милашиной угрожают убийством // Радио Свобода : радио. — 2015, июня.
↑ Постановление ЕСПЧ по заявлению № 4097/06(անգլ.)
↑ ЛАУРЕАТЫ ПРЕМИЙ СОЮЗА ЖУРНАЛИСТОВ РОССИИ ЗА 2001 ГОД «ЗОЛОТОЕ ПЕРО РОССИИ» // Новая газета : газета. —М., 202.
↑ Люди слова и дела. — 2009. — № 143.
↑ Ануш Аветисян. Российский журналист Елена Милашина получила награду США за женское мужество // Голос Америки : редио. — 2013.
↑ Победителем конкурса в память об Ахмеднаби Ахмеднабиеве стала Елена Милашина // Кавказский Узел. — 2015.
↑ Журналисты Елена Милашина и Сеймур Хази удостоены премии имени Герда Буцериуса // Московская Хельсинкская группа. — 2016.
↑ ЛЕНА МИЛАШИНА, ИРИНА ГОРДИЕНКО: «РАСПРАВЫ НАД ЧЕЧЕНСКИМИ ГЕЯМИ (18+)» // Премия «Редколлегия». — 2017.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Елена Милашина»։ «Новая газета»
Григорий Туманов. Елена Милашина: «Пока Чечня не заговорит, ничего не изменится» Colta.ru, 07.2017

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ելենա Միլաշինա կատեգորիայում։

[_fc7bde204fb3e673-1] ttps://cavavub.be/nl/eredoctoraten

[2] VOA: Российские власти «закрыли» школьникам Америку // Голос Америки. — 2014.

[3] Елена Милашина // Human Rights Watch. — 2011.

[4] Письмо главного редактора Archived 2008-09-04 at the Wayback Machine., Дмитрий Муратов, Новая газета, 25 декабря 2006 г.

[5] Би-Би-Си: «Журналистку „Новой газеты“ избили в Подмосковье»

[6] «Российский журналист Елена Милашина получила награду США за женское мужество | ИноСМИ - Все, что достойно перевода»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-16-ին։ Վերցված է 2013-03-12

[7] "Новая газета": Елене Милашиной угрожают убийством // Радио Свобода : радио. — 2015, июня.

[8] Постановление ЕСПЧ по заявлению № 4097/06(անգլ.)

[9] ЛАУРЕАТЫ ПРЕМИЙ СОЮЗА ЖУРНАЛИСТОВ РОССИИ ЗА 2001 ГОД «ЗОЛОТОЕ ПЕРО РОССИИ» // Новая газета : газета. —М., 202.

[10] Люди слова и дела. — 2009. — № 143.

[11] Ануш Аветисян. Российский журналист Елена Милашина получила награду США за женское мужество // Голос Америки : редио. — 2013.

[12] Победителем конкурса в память об Ахмеднаби Ахмеднабиеве стала Елена Милашина // Кавказский Узел. — 2015.

[13] Журналисты Елена Милашина и Сеймур Хази удостоены премии имени Герда Буцериуса // Московская Хельсинкская группа. — 2016.

[14] ЛЕНА МИЛАШИНА, ИРИНА ГОРДИЕНКО: «РАСПРАВЫ НАД ЧЕЧЕНСКИМИ ГЕЯМИ (18+)» // Премия «Редколлегия». — 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]