Դուշանկա Սիֆնիոս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դուշանկա Սիֆնիոս
Դիմանկար
Ծնվել էհոկտեմբերի 15, 1933(1933-10-15)[1][2]
ԾննդավայրՍկոպիե, Vardar Banovina, Հարավսլավիայի Թագավորություն[3]
Մահացել էհոկտեմբերի 14, 2016(2016-10-14)[4][2] (82 տարեկան)
Մահվան վայրԲրյուսել, Բելգիա[3]
Քաղաքացիություն Հարավսլավիա
Մասնագիտությունբալետի պարող և պարուսույց
ԵրեխաներԱլեքսանդրա Վանդերնոտ

Դուշանկա Սիֆնիոս (սերբ.՝ Душа́нка Сифнио́с, հոկտեմբերի 15, 1933(1933-10-15)[1][2], Սկոպիե, Vardar Banovina, Հարավսլավիայի Թագավորություն[3] - հոկտեմբերի 14, 2016(2016-10-14)[4][2], Բրյուսել, Բելգիա[3]), սերբ բալերինա և պարուսույց։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դուշանկա Սիֆնիոսը 1953 թվականին ավարտել է Բելգրադի բալետի գիմնազիան, սովորել է Նինա Կիրսանովայի դասարանում։ Որպես գիմնազիայի սան՝ 1951 թվականին դարձել է Բելգրադի Ազգային թատրոնի թատերախմբի անդամ[5]։ Երիտասարդ բալերինայի տաղանդը նկատվեց և շուտով նա դարձավ մեներգչուհի, ապա՝ Ազգային թատրոնի գլխավոր բալերինան։ Նրա վաղ բեմադրությունները բեմադրել է հարավսլավացի պարուսույց Դիմիտրի Պարլիկը և ներառել Էվրիդիկեին Իգոր Ստրավինսկու Օրփեոսում, իսկ Ջուլիետը՝ Սերգեյ Պրոկոֆևի Ռոմեո և Ջուլիետում։ Մյուս մասերը նրա համար խորեոգրաֆիա են արել Պինո Մլակարը, Միլկո Շպարեմբլեկը, Վերա Կոստիչը, Անիկա Պրելիչը և նույնպես բարձր մակարդակի են եղել[6]։

Գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դուշանկա Սիֆնիոսի երկու ամենահայտնի դերերն էին Ժիզելը Ադոլֆ Ադամի համանուն բալետում և Աղջիկը Բելա Բարտոկի Հրաշալի մանդարին ֆիլմում։ Մանդարինը նկարահանվել է Պարլիկի կողմից 1957 թվականին։ Ժիզելը Բելգրադում վերակենդանացավ ռուս պարուսույց Միխայիլ Լավրովսկու կողմից և շրջադարձային պահ եղավ Սիֆնիոսի կարիերայում։ Նա 177 անգամ բեմադրել է այս հատվածը Բելգրադի ազգային թատրոնում և հյուրախաղերով հանդես եկել եվրոպական շատ քաղաքներում՝ Վենետիկ, Էդինբուրգ, Վիեննա, Վիսբադեն, Ֆլորենցիա, Հռոմ, Ցյուրիխ, Բեռլին և Փարիզ։ Նրա Ժիզելը մեծ հաջողություններ ունեցավ նաև Մոսկվայի Մեծ թատրոնում[7]։ 1958 թվականին Սիֆնիոսը տեղափոխվում է Փարիզ և դառնում պարող Միլորադ Միսկովիչի խմբի հետ, ապա 1959 թվականին Լեոնիդ Մյասինինի թատերախումբի հետ։ 1960 թվականին Հռոմում Մորիս Բեժարը նկատեց նրան և հրավիրեց իր 20-րդ դարի բալետ պարային խումբ[8]։ 1960 թվականին Հռոմում Մորիս Բեժարը նկատեց նրան և հրավիրեց իր «20-րդ դարի «Բալետ» պարային խումբը։ Հատկապես Սիֆնիոսի համար Բեժարը 1961 թվականի հունվարի 10-ին բեմադրեց Մորիս Ռավելի Բոլերո պրեմիերան։ Որպես խմբի գլխավոր պարուհի Բեջարան շրջագայել է Եվրոպայում (Ֆրանսիա, Գերմանիա, Լեհաստան, Իտալիա, Իսպանիա, Մեծ Բրիտանիա, Բելգիա), Աֆրիկայում (Թունիս), Ասիայում (Իսրայել և Լիբանան) և Լատինական Ամերիկայում (Մեքսիկա, Արգենտինա, Կուբա)։ Դուշանկա Սիֆնիոսը բեմից հեռացել է 47 տարեկանում, զբաղվել է ուսուցչական գործունեությամբ, աշխատել է պարուսույց։ 2013 թվականին նա հրատարակել է իր ինքնակենսագրականը, որն անվանել է Հայտնի բալերինայի գրառումները։ Դուշանկա Սիֆնիոսի պատվին օպերայի դահլիճը անվանակոչվել է Սերբական Մադլենյանում[9]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դուշանկան ամուսնացած էր բելգիացի դիրիժոր Անդրե Վանդերնոտի հետ։ Նրանք երկու երեխա ունեին։ Դուստրը Ալեքսանդրան Էր, ով դարձավ դերասանուհի, իսկ որդին՝ Պատրիկը, ով գոլֆի հրահանգիչ էր[10]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]