Դիատոմային ջրիմուռներ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Դիատոմային ջրիմուռներ (լատին․՝ Diatomeae, Bacillariophyta), ջրիմուռների բաժին։ Հայտնի է մոտ 10 հազար բրածո և ժամանակակից, ՀՀ-ում՝ 150 տեսակ, որոնք պատկանում են Պինուլարիա (լատին․՝ Pinnularia), Ամֆորա (լատին․՝ Amphora), Նավիկուլա (լատին․՝ Navicula), Մելոզիրա (լատին․՝ Melosira) և այլ ցեղերի։ Տարածված են լճերում, լճակներում, գետերում, առուներում, խոնավ հողում և այլն։

Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միաբջիջ, մանրադիտակային օրգանիզմներ են՝ միայնակ կամ գաղութային (շղթայաձև, թելանման, ժապավենաձև, աստղաձև և այլն), դեղնագորշ, անշարժ կամ ակտիվ շարժվող։ Բջիջներն արտաքուստ պատված են երկփեղկ, կարծր սիլիկահողային զրահով (նմանվում է կափարիչով ծածկված տուփիկի, որի վերին մասը կոչվում է էպիտեկա, ստորինը՝ հիպոտեկա

Քիմիական բաղադրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դիատոմային ջրիմուռների մահանալուց հետո դրանց զրահները կուտակվում են ջրի հատակին և առաջացնում սիլիկահողային ապար՝ դիատոմիտ, որը կիրառվում է քիմիական, բժշկ. արդյունաբերության և շինարարության մեջ։ Արտաքին միջավայրի հետ նյութափոխանակությունն իրականացվում է զրահի պատերում գտնվող անցքերի միջոցով։ Բջիջը միակորիզ է, քրոմատոֆորները՝ տարբեր ձևերի, չափերի և քանակների։ Պարունակում են քլորոֆիլ a և c, կարոտին (A-նախավիտամին), քսանտոֆիլ և դիատոմին գունակները։ Պաշարանյութերն են յուղը, վոլյուտինը, խրիզոլամինարինը։ Բազմանում են վեգետատիվ և սեռական ճանապարհներով։ Սնունդ են ջրային շատ օրգանիզմների համար։

Տարածվածությունը Հայաստանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հարուստ և բազմազան է դիատոմային ջրիմուռների կազմը Սևանա և Մեծամոր (Այղր) լճերում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված է Հայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 3, էջ 374