Դիանա Դորս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիանա Դորս
անգլ.՝ Diana Dors
Ծնվել էհոկտեմբերի 23, 1931(1931-10-23)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՍուինդոն, Ուիլտշիր, Միացյալ Թագավորություն[4]
Մահացել էմայիսի 4, 1984(1984-05-04)[1][2][3][…] (52 տարեկան)
Մահվան վայրՎինձոր, Բերկշիր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[4]
ԳերեզմանBisham Abbey
ԿրթությունԼոնդոնի դրամատիկական և երաժշտական արվեստի ակադեմիա
Քաղաքացիություն Միացյալ Թագավորություն
Մասնագիտությունդերասանուհի, ինքնակենսագիր և կինոդերասանուհի
Ամուսին(ներ)Ալան Լեյք և Ռիչարդ Դոուսոն
Երեխա(ներ)Մարկ Դոուսոն

Դիանա Դորս (անգլ.՝ Diana Dors, Դիանա Մերի Ֆլակ, հոկտեմբերի 23, 1931(1931-10-23)[1][2][3][…], Սուինդոն, Ուիլտշիր, Միացյալ Թագավորություն[4] - մայիսի 4, 1984(1984-05-04)[1][2][3][…], Վինձոր, Բերկշիր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[4]) անգլիացի դերասանուհի և երգչուհի։

Դորսը հանրությանը հայտնի դարձավ որպես շիկահեր սեքս սիմվոլ, ով շատ նմանություններ ունի ամերիկացիներ՝ Մերիլին Մոնրոյի, Ջեյն Մենսֆիլդի և Մեմի Վան Դորենի հետ։ Դորսին հովանավորել է իր առաջին ամուսինը՝ Հեմիլթոնը, հիմնականում սեքս - կատակերգություններում և ռիսկային մոդելավորման մեջ։ Այն բանից հետո, երբ պարզվեց, որ Հեմիլթոնը դավաճանում էր իրեն, նա շարունակեց իր իսկ ձևավորված կերպարով հանդես գալ և թերթերի վերնագրերում հայտնվել՝ իր տանը կազմակերպված երեկույթների շնորհիվ։ Ավելի ուշ նա ցուցադրեց իր տաղանդը հեռուստատեսությունում, ձայնագրություններում և կաբարեում և նոր ճանաչում ձեռք բերեց որպես թոք շոուի մշտական հյուր։ Իր կարիերայի տարբեր ժամանակահատվածներում նա նկարահանվել է նաև հայտնի ֆիլմերում։

Ըստ Դեյվիդ Թոմսոնի՝ «Դորսը ներկայացնում էր պատերազմի ավարտից մինչև Լեդի Չաթերլիի գալուստը ընկած ժամանակահատվածը՝այն ժամանակահատվածը, երբ սեքսուալությունը ըմբոստ էր և պատրաստ էր պայթելու»[5]։

Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դիանա Մերի Ֆլակը ծնվել է Ուիլթշիր նահանգի Սվինդոն քաղաքում 1931 թվականի հոկտեմբերի 23-ին[6] Հեյվեն ծերանոցում, Քենթ Ռոուդ, Սվինդոն, Ուիլթշիր։ Նրա մայրը՝ Ուինիֆրեդ Մոդ Մերին (Փեյն) ամուսնացած էր Ալբերտ Էդվարդ Սիդնի Ֆլեքի հետ, ով երկաթուղու աշխատակից էր[7]։ Մերին սիրավեպ էր սկսել մեկ այլ տղամարդու հետ, և երբ նա հայտարարեց, որ հղի է Դիանայով, նա խոստովանեց, որ պատկերացում անգամ չունի, թե այդ տղամարդկանցից երեխայի հայրը[8]։ Դիանան կրթություն է ստացել Սելվուդ Հաուսում՝ Սվինդոնի Բաթ Ռոուդ քաղաքում գտնվող փոքրիկ մասնավոր դպրոցում, որտեղից նրան հեռացրել են։ Դիանան բազմիցս անգամներ խոսել և իրեն վատ է դրսևորել ֆրանսերենի դասերին, որը դասավանդել է տարեց չեխ հրեա փախստականը, ով հորդորում էր նրան. «Ուշադիր լսիր. Պատերազմից հետո կարելի է արձակուրդ գնալ Ֆրանսիա և զրուցել տեղացիների հետ»։ Որին նա պատասղանել է. «Ո՞վ է ուզում գնալ հին և հիմար Ֆրանսիա»։ Այդ պահին ուսուցիչը կավիճի փայտ է նետել նրա վրա։ Դիանան բռնել է կավիճը և հետ է շպրտել նրա վրա՝ հարվածելով նրան, ինչի համար նա հեռացվել է։

Պատերազմի ժամանակ Դիանան որոշ ժամանակ հանդիպում էր Սվինդոնի՝ Բաթ Ռոուդ տղաների ավագ դպրոցից Դեսմոնդ Մորիս անունով մի տղայի հետ։ Մորիսը, ով քաղաքի ամենահարուստ և ամենահայտնի ընտանիքներից էր, նրան իր թիավարով տանում էր իր ընտանիքի պարտեզ։ Այգին և լիճն այժմ անվանվում են Սվինդոնի «Թագուհու այգին»։ 1960-ականների վերջին Մորիսը (կենդանաբան) հայտնի դարձավ որպես «Մերկ կապիկ» ֆիլմի հեղինակ և գրքի հիման վրա հեռուստասերիալի ներկայացուցիչ։

Նա պաշտում էր կինոն․ դեռ ութ տարեկանից նրա սիրելի հերոսուհիներն էին Հոլիվուդյան դերասանուհիներ Վերոնիկա Լեյկը, Լանա Թըրները և Ջին Հարլոուն[8]։

Պատերազմի ավարտին ընդառաջ,Դորսը մասնակցեց գեղեցկության մրցույթին՝ «Soldier magazine» ամսագրի համար դառնալով փին-ապ աղջիկ , նա զբաղեցրել է երրորդ տեղը։ Սա հանգեցրեց մոդելավորման արվեստի դասերին, և նա սկսեց հանդես գալ տեղական թատերական ներկայացումներում, ինչպիսիք են «Շաբաթը Փարիզում» և «Մահը արձակուրդ է մեկնում»[9]։

Վաղ գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

LAMDA[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

14 տարեկանում նրան առաջարկեցին սովորել Լոնդոնի երաժշտության և դրամատիկական արվեստի ակադեմիայում (LAMDA)՝ դառնալով քոլեջի ամենաերիտասարդ ուսանողը, սկսած 1946 թվականի հունվարից[8]։

Նա բնակություն է հաստատում Earls Court YWCA (երիտասարդ կանանց քրիստոնեկան ակումբ) ում և ստանալով շաբաթական 2 ֆունտ ստեռլինգ նպաստը, որի մեծ մասը ծախսվում էր նրա բնակության վրա, նկարվելով London Camera Club-ում մեկ գվինեայով (£1, 1s «հին փողով», £1.05 «նորով») մեկ ժամի համար։ Հենց արաջին փորձով ստորագրվելով «Գորդոն Հարբորդ» գործակալությունում , նա արժանացավ բրոնզե մեդալի, որը շնորհեց Պիտեր Ուստինովը, իսկ երկրորդում արժանացավ պատվով արծաթե մեդալի[10][11] ։Նա համալրում էր իր վաստակը՝ ներկայանալով որպես մոդել[12]։

Առաջին ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

LAMDA-ից անմիջապես առաջ Դորսը անհաջող լսումների էր մասնակցել Կանչիի «Սև նարցիսում» դերի համար, որը խաղաց Ժան Սիմոնսը[13]։ Նա նկարահանվել է հանրային թատրոնում LAMDA-ի բեմադրությունների համար, որոնցից մեկը տեսել է քասթինգի ղեկավար Էրիկ Լ'Էփին Սմիթը։ Նա առաջարկեց Դորսին, որը դարձավ դերասանի էկրանային դեբյուտը The Shop at Sly Corner (1947) նուար ֆիլմում։ Դորսը փոքր դեր է խաղացել, որը վերածվել է խոսող կերպարի։ Նրա աշխատավարձը երեք օրվա ընթացքում օրական 8 ֆունտ էր[14]։

Պայմանագրեր ստորագրելու ընթացքում ,հոր հետ համաձայնությամբ, նա փոխեց իր պայմանագրային ազգանունը՝ դառնալով Դորս՝ մորական տատիկի օրիորդական ազգանունը. սա նրա մոր՝ Մերիի առաջարկով էր[10]։ Հետագայում Դորսը մեկնաբանում է իրա ազգանունը[8]։

«Ինձ խնդրեցին փոխել անունս։ Կարծում եմ, նրանք վախենում էին, որ եթե իմ իրական անունը Դիանա Ֆլեյկ բոցեր է արձակում, գուցե մի օր կպայթի...»

Վերադառնալով LAMDA, երկու շաբաթ անց իր գործակալը նրան խնդրեց մասնակցել «Տոնական ճամբար» (1947) լսումների՝ երիտասարդ դերասան Ջոն Բլայթի հետ ջիթթերբագ պարելով։ Gainsborough Studios-ը նրան բաժին է տվել չորս օրվա ընթացքում օրական 10 ֆունտ ստեռլինգով։

Դորսի երրորդ ֆիլմը «Պարում է հանցագործության հետ» (1947 թ.), որը նկարահանվել է «Twickenham Studios»-ում Ռիչարդ Աթենբորոյի հետ մոտ 50 տարվա ամենացուրտ ձմռանը, որի համար 15 օրվա ընթացքում նրան վճարում էին օրական 10 ֆունտ ստերլինգ։ 1947 թվականի գարնանը LAMDA վերադառնալուց հետո նա ավարտեց իր ուսումը` շահելով Լոնդոնի ֆիլմերի գավաթը, որը սըր Ալեքսանդր Կորդայի կողմից շնորհվեց LAMDA-ին որպես «կինոնկարներում ամենահավանական հաջողության հասած աղջիկը»։ Գրետա Գինտը նրան մրցանակը հանձնել է արարողության ժամանակ։ Դորսը ժամանակավորեց իր վերադարձը Սուինդոն՝ ծնողներին այցելելու համար՝ «Խանութը խորամանկ անկյունում» ( The Shop at Sly Corner )տեղական հրատարակությամբ[15]։

Վարկանիշային կազմակերպություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Charm School»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

15 տարեկանում Դորսը պայմանագիր կնքեց J. Arthur Rank կազմակերպության հետ և միացավ J. Arthur Rank-ի երիտասարդ դերասանների «Charm School»-ին՝ հետագայում նկարահանվելով նրանց շատ ֆիլմերում[8]։ «Charm School »ստեղծվել էր պրոդյուսեր Սիդնի Բոքսի կողմից, որը Rank-ը նշանակեց Gainsborough Studios-ի արտադրության ղեկավար՝ Rank–ի հովանու ներքո գտնվող ընկերություններից մեկում։ (Դպրոցի մյուս աշակերտները, ովքեր հետագայում հայտնի դարձան․ Պետուլա Քլարկը, Քլեր Բլումը և Քրիստոֆեր Լին:) Դորսը չէր սիրում «Charm School»-ը, բայց այն ժամանակ ավելի շատ հանրայնություն ստացավ, քան մյուս աշակերտները, մասամբ՝ գլամուր կադրերում նկարվելու նրա պատրաստակամության և պրեմիերյաներին մասանկցելու պատճառով[16][17]։ 1947 թվականի օգոստոսի հոդվածում ասվում էր, որ նրա մականունն է «Մարմին»[18]։

Ռենկի պայմանագրով նրա առաջին ֆիլմը «Ջրով սալահատակված փողոցներն էր», որտեղ նա չորրորդ գլխավոր դերն էր խաղում; նկարահանումները սկսվել են 1947 թվականի հուլիսին, սակայն մեկ ամիս հետո չեղարկվել են[19]։ Նա մի փոքրիկ դեր է ունեցել որպես սպասուհի Գեյնսբորոյի «օրացույցում » (1948թ.) և դեր է խաղացել «Լավ աղջիկը» (1948թ.)՝ որպես անհանգիստ դեռահաս, որը նախազգուշացվում է ֆիլմի սկզբում և վերջում։ Այնուհետև նա խաղաց Շառլոտայի դերը Օլիվեր Թվիստի Ռանկ (Rank )ադապտացիայի մեջ (1948), որի ռեժիսորն է Դեյվիդ Լինը[20][21]։

Դորսն ավելի մեծ դեր է ունեցել Բ (B) ֆիլմում, «Պեննին և Պաունոլի գործը» ( Penny and the Pownall Case) (1948), 50 րոպեանոց ֆիլմ Հայբերի արտադրության (Highbury Productions) համար։ Սա նրա առաջին նշանակալից դերն էր, երկրորդ կին գլխավոր դերը Փեգի Էվանսից հետո։ Բոբ Մոնկհաուսն իր հուշերում գրել է, որ երբ նա տեսավ ֆիլմը կինոթատրոնում, մտածեց, որ այն «իրոք վատն է», բայց տպավորված էր Դորսով։ Նրա էներգիան էր, որ սկզբում գրավեց ինձ»,- գրել է նա։ «Նրա խաղը հում էր, բայց խոստումնալից, և նրա կենսունակությունը ստիպեց ինձ հետագայում հիշել նրան այնպես, կարծես էկրանի նրա հատվածը գունավոր էր»[22]։

1948 թվականի օգոստոսին Ռանկը հայտարարեց, որ Դորսը լինելու է իր երիտասարդ խաղացողներից մեկը, որոնցից նրանք աստղեր են ստեղծելու։ (Մյուսների թվում էին Դեյվիդ Թոմլինսոնը, Սյուզան Շոուն, Պատրիսիա Փլանքեթը, Սալի Էնն Հաուսը և Դերեկ Բոնդը)[23]։ Սեպտեմբերին նա մասնակցեց «Տղան, աղջիկը և հեծանիվը» ֆիլմում (1949), որի ընթացքումում նրա վարձը շաբաթական 30 ֆունտ էր։ Նա ասում է, որ ֆիլմի նկարահանումը վեց ամիս է տևել[24]։

«Իմ քույրը և ես» (1948) ֆիլմում մի փոքր դերից հետո Դորսին հնարաորություն տրվեց խաղալ երկրորդական դեր «Ահա և Հագեթը» (Here Come the Huggetts) (1948) կատակերգական սերիալում, որը հաջորդեց «Տոնական ճամբարին»՝ մարմնավորելով Հագեթների ծույլ զարմուհուն, ով անհանգստություն է առաջացնում, երբ նա գնում է ապրելու ընտանիքի հետ։ Դորսն այնքան լավ ընդունվեց, որ վերադարձավ շարքեր «Քվեարկիր Հագեթի օգտին» (1949) երկրորդ ֆիլմի համար[25] ։ Երկուսն էլ արտադրվել են Բեթի Ի. Բոքսի կողմից, ով ասում էր, որ «Դիանան ամբողջապես իգական սեռի ներկայացուցիչ էր», չնայած դեռահաս լինելուն։ «Նա կնոջ պես էր մտածում, կնոջ պես էր պահում և կնոջ տեսք ուներ»[26] ։Նա նաև նկարահանվել է «Ծղրիդ չէ»( It's Not Cricket) (1949) ֆիլմում[27]։

Հետագայում Դեյվիդ Շիփմանը վիճում էր ասելով, որ երբ Դորսը «երիտասարդ էր շատ զվարճալի էր»։ Նա շատ տպավորիչ կերպով նմանակում էր արական սեռի հանդեպ մոլուցքով տարված դեռահասի, երիտասարդ զարմիկին, ով փնտրում էր լավագույն տղամարդուն հարսանիքի նախաճաշի ժամանակ, գրասենյակի կրտսեր աշխատակցի մասին, որը պատրաստ էր ապտակ ստանալ և սիրավեպել թղթապանակների դարակի ետևում ։ Հենց նա էր իր ֆիլմերի լավագույն մասը»[28]։

Առաջատար լեդի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռենկը Դորսին գլխավոր դերեր տվեց 1949-ի «Ադամանդե քաղաք» ֆիլմում, որը պատմում էր Հարավային Աֆրիկայում 1870 թ.-ի ծաղկող քաղաքի մասին։ Քենթը մերժեց դերը խաղալ, իսկ Դորսը ստանձնեց այն։ Նկարահանումները տեղի են ունեցել 1948 թվականի վերջին և 1949 թվականի սկզբին, երբ Դորսը ընդամենը տասնյոթ տարեկան էր։ Նրան շաբաթական 30 ֆունտ էին վճարում[29]։ Նա ասում է, որ «Կապույտ լամպի» (The Blue Lamp)«Դիանայի» հատվածը գրվել է իր համար, բայց նա կորցրել է այն Փեգի Էվանսին, երբ ռեժիսորը որոշել է, որ նա ուզում է «ամուսնացած կնոջ տիպաժ»։ նա նաև փորձարկեց «Բուժում սիրո դեմ» (The Cure for Love) ֆիլմում գլխավոր դերի համար, բայց պարտվեց Դորա Բրայանին[30]։

Սպասելով «Դայմոնդ Սիթիի» (Diamond City ) դուրս գալուն, Ռանկը Դորսին ուղարկեց Բարբարա Մյուրեյի հետ նկարահանվելու «Կատուն և Կանարին»(The Cat and the Canary) ֆիլմում՝ Վորթինգ քաղաքի՝ Քոննաֆ թատրոնում։ Այնուհետև նա բեմ դուրս եկավ «Լավ երիտասարդը» ( The Good Young Man) ֆիլմում Դիգբի Վուլֆի հետ[31]։

1949 թվականի նոյեմբերին Դորսը պայմանագիր կնքեց էլինգ Ստուդիայի (Ealing Studios) հետ, որը նրան դեր տվեց «Պարասրահում » (Dance Hall)(1950), որպես չորս գլխավոր դերակատար կանանցից մեկը՝ Նատաշա Փերիի, Պետուլա Քլարկի և Ջեյն Հիլթոնի հետ միասին[32]։ Հետագայում Դորսն այն անվանեց «սարսափելի ֆիլմ, որը ես երբևէ նկարահանել եմ ամենասարսափելի ֆիլմերից մեկը», չնայած նա արժանացավ լավ անձնական մեկնաբանությունների[33]։

1950 թվականի փետրվարին նա մասնակցեց «Աշխարհի մարդը» (Man of the World) պիեսին՝ Լայոնել Ջեֆրիսի և Ռոջեր Լիվսիի հետ, բեմադրված Քենեթ Թայնանի կողմից, որը Շեքսպիրի հիշատակին նվիրված թատրոնի բացումն էր։ Այն շատ կարճ տևեց, բայց նա ստացավ բազմաթիվ լավ արձագանքներ և արժանացավ «Թատրոնի աշխարհ» (Theatre World) ամսագրի «Տարվա դերասանուհի» մրցանակին[34]։

Այնուամենայնիվ «Դայմոնդ Սիթին» չարդարացրեց իր սպասելիքները և Ռենկը ունենալով հիմա 18 միլլիոն ֆունտ ստերլինգ (հավասար 570 միլիոն ֆունտ ստերլինգ 2019 թվական) պարտք, փակեց իրենց «Չարմ սքուլը» (Charm School) և Դորսին ավելորդ դարձրեց 1950 թվականի սեպտեմբերին[35][36][37]։ Դեյվիդ Շիփմանը պնդում էր, որ «չնայած Ռենկ կազմակերպությունը գիտեր, թե ինչպես Դորսին համապատասխանեցնի իր «Չարմ սքուլի» (Charm School) ստանդարտներին , նրանք գաղափար չունեին, թե ինչպես վարվել այդպիսի անհատական տաղանդի հետ»[28]։

Բրիտանական աստղ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը ստացավ գլխավոր կին դերին, աջակցելով Ռոնալդ Շայներին «Որդի աչքով» (Worm's Eye View) (1951) կատակերգությունում, որը 1951 թվականի ամենահայտնի ֆիլմերից մեկն էր Մեծ Բրիտանիայում․ նրա հոնորարը 250 ֆունտ էր։ Նա գլխավոր դեր է խաղացել «Բի-բի-սի» (BBC) հեռուստատեսային «Դեմ առ դեմ» ( Face to Face ) ֆիլմում (1951), այնուհետև նկարահանվել է երկու պիեսում՝ «Միրանդան» (Miranda) Ստրատֆորդում և «Ծնվել է երեկ» (Born Yesterday) Հենլիում։ Նա մասնակցեց « Լեդի Գոդիվան նորից շրջում է»( Lady Godiva Rides Again) ֆիլմում գլխավոր դերի համար, սակայն մերժվեց , քանի որ կարծում էին, որ տղամարդիկ և կանայք նրան դուր չեն գալիս, սակայն նրան երկրորդական դեր են հատկացրել[38]։Ավելի ուշ նա ասաց, որ իր 750 ֆունտ ստեռլինգը օգնեց վերականգնել իր ֆինանսական վիճակը[39]։

Դենիս Հեմիլթոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընկերը լինելով բանտում և հենց նոր իր առաջին աբորտը արած՝ Դորսը հանդիպեց Դենիս Համիլթոն Գիթինսին 1951 թվականի մայիսին, երբ Ռենկի համար նկարահանվում էր « Լեդի Գոդիվան նորից շրջում է» ֆիլմում[8]։ Ֆիլմ, որտեղ չնշվեց Ջոան Քոլինզի և չորս ամսական հղի Ռութ Էլիսի մասնակցությունը[8]։ (Դորսն իրեն համարում էր Լեդի Գոդիվայից հետո Բրիտանիայի միակ սեքս սիմվոլը)[8][40]։ Զույգը ամուսնացավ հինգ շաբաթ հետո Քակսթոնում, 1951 թվականի հուլիսի 3 ին[41][42]։

Ավելի ուշ, այդ ամիս Դորսը նկարվեց Բրիտանական «Վերջին էջը» (The Last Page) (1952) ֆիլմում, ռեժիսոր Թերենս Ֆիշերի կողմից ՝ «Համմեր Ֆիլմի » (Hammer Films) համար՝ պրոդյուսեր Ռոբերտ Լ. Լիպերտի հետ համատեղ։ Նրա վարձը կազմում էր 450 ֆունտ չորս շաբաթվա աշխատանքի համար։ Հաղորդվում է, որ Լիպերտը Դորսին առաջարկել է մեկ նկարով գործարք՝ պայմանով, որ նա բաժանվի Հեմիլթոնից, սակայն Դորսը մերժել է[43]։

Դորսը հաճախ խաղում էր անպատասխան սիրուց տառապողդ կնոջ դերեր, և արդեն 1950- ականներին հայտնի էր, որպես «անգլիացի Մերիլին Մոնրո»[8]։ Հեմիլթոնը նաև անում էր ամեն հնարավորը, որ Դորսը ձեռք բերի սեքս-խորհրդանիշի կենսակերպ՝ համաձայնելով Ռոլս-Ռոյսի (Rolls-Royce) հետ պայմանագիր կնքել, որպեսզի տաբլոիդներում վերնագիր ստեղծվի, որ 20 տարեկանում նա Մեծ Բրիտանիայի ամենաերիտասարդ Ռոլս-Ռոյսի գրանցված սեփականատերն է[8]։

Հեմիլթոնը մեծ ջանքեր գործադրեց՝ առաջ մղելու Դորսի կարիերան և հենց իր եկամուտը կամ ազդեցությունը դրանից[8]։ Նրա մահից հետո ընկերներն ու կենսագիրներն ասել են , որ Հեմիլթոնը Դորսին մատուցել է, որպես սեքսուալ ծառայություն, երբ աշխատանքի է ընդունուել պրոդյուսերներին և գլխավոր դերասաններին, ինչպես հոլիվուդյան «քասթինգ թախտի» պրակտիկան է պարտադրում[8]։

Դորսն աշխատել է Թերի-Թոմասի հետ «Ինչպե՞ս ես դիտում» ( How Do You View? )հեռուստասերիալում՝ 250 ֆունտ ստեռլինգով։ «The Sunday Times-»ը նրան անվանել է «հմայիչ լրացում իր խենթ ընտանիքի համար»[44]։

1951 թվականի դեկտեմբերին մի թերթ գրեց, որ «1952-ի գլամուրի ամենահավանական բրիտանական անունները հավանաբար բրիտանացի Գլինիս Ջոնսն են և գիրուկ Դիանա Դորսը։ Երկուսն էլ գնում են Հոլիվուդ[45]։ Նա երկրորդ առաջարկը ստացավ Բերթ Լանկաստերից՝ գլխավոր դերի համար իր «Նորին Մեծություն Օ'Քիֆ» ում (His Majesty O'Keefe) (1954) ֆիլմում, բայց այս անգամ Հեմիլթոնը մերժեց նրա անունից դերը, նախքան նա նույնիսկ կիմանար առաջարկի մասին։ Արդյունքն այն էր, որ նրա վաղ կարիերան սահմանափակվեց հիմնականում բրիտանական ֆիլմերով։

Թատրոն և Մորիս Էլվի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1952 թվականի ապրիլին Դորսը հայտնվեց բեմական ռեվյուում՝ Ուոլլի Քրիշամի հետ,«Rendezvous», որը ի վերջո հասավ Լոնդոն։ «Վըրայթին» մայիսին հայտնեց, որ նա «միակ նշանակալից ներդրումն է ունեցել» պիեսում, որն շատ կարճ է տևել[46]։ Այնուամենայնիվ, մինչև Հեմիլթոնի ենթակայության տակ անցնելը նա հսկայական հրապարակայնություն ստացավ[47]։Հետագայում Դորսն ասաց, որ այս ակնարկները, բացի Հեմիլթոնի հրապարակայնությունից, օգնեցին զարգացնել նրա կարիերան[48]։ Ավելի ուշ Դորսն ասաց, որ Հեմիլթոնը «ինձ միայն որպես սեքս-խորհրդանիշ էր ներկայացնում, և ոչ որպես դերասանուհի։ Բայց դա ծառայեց իր նպատակին և այն ժամանակ դա զվարճալի էր թվում»[49]։

Հաղորդվում է, որ Լոուրենս Օլիվիեն իրեն առաջարկել է դեր խաղալ «Մուրացկանի օպերայում»( The Beggar's Opera), սակայն Դորսն ասում է, որ մեկնարկի ամսաթիվը անընդհատ փոփոխվում էր։ Փոխարենը նա ընդունեց Բլեքփուլի «Կյանքը Լիոնի հետ» (Life with Lyons) շոուում հանդես գալու առաջարկը՝ շաբաթական 100 ֆունտ երեք ամսվա համար[50][51] ։ «Թայմս» ամսագիրը գրում է երեքշաբթի՝ 1953թ. հուլիսի 28-ին (էջ 2), որ Դիանան (իր ամուսնացած անունով՝ Դիանա Մերի Գիթինս) ամբողջությամբ հեռացվել է պաշտոնից այն բանից հետո, երբ դատապարտվել է Բլեքփուլում ընկերների բնակարանից մի քանի շիշ լիկյոր գողանալու համար։

Դորսի կինոկարիերան սկսեց բարելավվել, երբ նրան նկարահանեցին «Իմ կնոջ կացարանը» ( My Wife's Lodger) (1952 թ.) ֆիլմում, որի ռեժիսորը Մորիս Էլվին էր։ Էլվին նրան փոքր դեր է տվել մեկ այլ ցածր բյուջետային կատակերգությունում, որը կոչվում է «Մեծ խաղը»( The Great Game) (1953), որը նկարահանվել է Ադելֆի Ֆիլմի կողմից։

1952 թվականի դեկտեմբերին Դորսը բեմ դուրս եկավ «Մնում է տեսնել» (It Remains to be seen) ֆիլմում, որն ընդամենը յոթ ներկայացում ունեցավ[52]։ «Օբզերվեր» (The Observer) գրում է «հիացնում է պատրաստակամությունը»[53]։ «Դեյլի Տելեգրաֆը» գրել է, որ նա «շիկահերությունը հասցնում է իր գագաթնակետին, աշխատում է իսկապես քրտնաջան և նույնքան գեղեցիկ է, որքան մի փոքրիկ բարեսիրտ փողոցային»[54]։

1953 թվականի մարտին Դորսը ելույթ ունեցավ Գլազգոյի կաբարեում։ «Վըրայթի»–ն գրում է նա ցույց տվեց «անձնական գործողությունների փոքր կարողություն»[55]։ Նա սկսեց հյուրախաղերով հանդես գալ էստրադային երգով և իր կարիերայի ընթացքում այսպիսի բաներով էր զբաղվում։

Ադելֆիները տպավորված էին Դորսից՝ 1953 թվականի փետրվարին հայտարարելով, որ գնել են հանրաճանաչ պիեսի ֆիլմի իրավունքները, «Իսկապես անհրաժեշտ է ձեր մեղրամիսը» (Is Your Honeymoon Really Necessary?): (1953) որպես մեքենա Դորսի համար; այն առաքվել է Էլվիի կողմից ապրիլին[56]։ Նրա վարձը կազմում էր 1000 ֆունտ չորս շաբաթվա աշխատանքի համար[57] : Նրան նույն վարձատրությունը տրվել է Ֆրենկ Ռենդլի մասնակցությամբ մեկ այլ կատակերգության համար՝ «Մեծ կյանք է» (1953 թ.):

Դորսը «Համերի» համար խաղաց «Սուրբերի վերադարձը» (The Saint's Return) (1954) ֆիլմում[58]։ 1953 թվականի սեպտեմբերին այդ ֆիլմի պրոդյուսերը՝ Ջուլիան Լեսերը, հայտարարեց, որ հնարավորություն ունի Դորսի ծառայությունների դիմաց ևս երկու ֆիլմ առաջարկել[59]։

Բրիտանական աստղ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսի կարիերան վերելք ապրեց հիմնականում այն ժամանակ, երբ նկարահանվեց, տանելով երկրորդ պլանի դերը բանտային դրամայում՝ «Թույլն ու չարը» (The Weak and the Wicked) (1954), ռեժիսոր Ջ. Լի Թոմփսոնը, Գլինիս Ջոնսի հետ միասին։ Նա ֆիլմը նկարահանեց 1953 թվականի օգոստոսին, ընդամենը մի քանի շաբաթ այն բանից հետո, երբ իրական կյանքում դատապարտվել էր ընկերոջ տնից ալկոհոլ գողանալու համար[60][61] ։Այս փուլում նա տարեկան վաստակում էր 12000 ֆունտ ստեռլինգ[62]։ Երբ ֆիլմը դուրս եկավ, շատ մեծ արձագանք ստացավ Բրիտանիայում և Դորսին արժանացրեց մի քանի հիանալի մեկնաբանությունների։

1953 թվականին նա խաղացել է Ալադինը՝ որպես Սուրբ Ծննդյան մնջախաղ, և հեռուստատեսությամբ նկարահանվել է «Գեղեցիկ վայր» ում (The Lovely Place) Ռեյնգոլդ թատրոնի համար[63]։1954թ.-ի ապրիլին նա ասաց. «Ես հիմա ընտրում և ընտրում եմ իմ մասերը։ 1954 թվականի ապրիլին նա ասաց. «Հիմա ես եմ ընտրում իմ դերերը։ Դա չի նշանակում, որ ես սպասում եմ կատարյալ դերի, բայց ես զզվել եմ սեքսուալ ջրահարս լինելուց»[64]։

1954 թվականին Համիլթոնը գաղափար ուներ 3D-ի նոր տպագրված տեխնոլոգիան օգտագործելու մասին։ Նա ներգրավեց լուսանկարիչ Հորաս Ռոյին, որպեսզի նկարահանի Դորսի մի շարք մերկ և կիսամերկ լուսանկարներ, որոնք Համիլթոնը հետագայում հրապարակել էր երկու ձևով. կիսամերկ նկարները թողարկվել են որպես «Դիանա Դորս 3D. վերջնական բրիտանական սեքս-խորհրդանիշը» հավաքածու, որը վաճառվել է 3D ակնոցի հետ միասին. Ամբողջովին մերկ փորձնական նկարահանված լուսանկարները դարձան Ռոյեի «Լոնդոնյան մոդելներ» գրքույկի մի մասը (1954)[8][65]։Ոստիկանությունը մեղադրանք է առաջադրել՝ պնդելով, որ գրքերը անպարկեշտ են, սակայն դատարանը վճռել է հակառակը[66]։

Ադելֆին նրան ետ կանչեց «Միսս թուլիփը մնում է գիշերը» (Miss Tulip Stays the Night) (1955) ֆիլմի համար՝ 1500 ֆունտ ստեռլինգով։ Այնուհետև նա խաղաց գլխավոր դերերից մեկը «Երեխա երկու փարթինգների համար» (A Kid for Two Farthings ) (1955) ֆիլմում, որը նկարահանվել է Քերոլ Ռիդի կողմից 1954 թվականի կեսերին Ալեքս Կորդայի համար, վճարվել է 1700 ֆունտ ստեռլինգ։ Ֆիլմը 1955 թվականի ամենահայտնինորից մեկն էր Բրիտանիայում[67]։Դորսին առաջարկեցին գլխավոր կին դերակատար Թոմսոնի «Այնքան ժամանակ, որքան նրանք երջանիկ են» ( As Long as They're Happy)(1955) Ջեք Բյուքենենի հետ, բայց չկարողացավ ընդունել. նա համաձայնվեց հյուրի դերում խաղալ օրական 200 ֆունտ ստեռլինգով[68]։

1954 թվականի հոկտեմբերին խորհրդարանում հարցեր տրվեցին այն մասին, թե ինչու նրան թույլ տվեցին պահանջել իր կզաքիս վերարկուն հարկային նվազեցման դիմաց[69]։

Հաղորդվում է, որ 1954 թվականի դեկտեմբերին նա մերժել է 100,000 ֆունտ ստերլինգ արժողությամբ յոթ տարվա պայմանագիր Ռենկի հետ (2019 թվականին 2,62 միլիոն ֆունտ ստերլինգին համարժեք), քանի որ նա կարողանում էր ավելի շատ ազատ աշխատել[70]։ Նա ստորագրեց երեք նկարների պայմանագիր Ռենկի հետ՝ 15,000 ֆունտ ստերլինգով (համարժեք է £394,000-ին 2019 թվականին)[71]։ Դրանցից առաջինը «Փողի արժեքը» էր (Value for Money) (1955 թ.) ռեժիսոր Քեն Անակինի համար, որը խաղում էր Ջոն Գրեգսոնի հետ, նկարահանված 1955 թվականի սկզբին[65], և «Դեյզի անունով Կոկորդիլոսը» (An Alligator Named Daisy) (1955), ռեժիսոր Թոմփսոնը, նույնպես ի Ռենկ համար, Դոնալդ Սինդենի գլխավոր դերակատարմամբ[72]։

Նրա ֆիլմերի հաջողությունը, մասնավորապես «Երեխա երկու փարթինգների համար» (A Kid for Two Farthings ) հանգեցրեց նրան, որ բրիտանացի ցուցադրողները նրան քվեարկեցին որպես իններորդ ամենահայտնի բրիտանացի աստղը տոմսարկղում 1955 թվականին՝ միակ կին աստղը լավագույն տասնյակում։ Նա դասվել է Դիրկ Բոգարդից, Ջոն Միլսից, Նորման Ուիզդոմից, Ալասթեր Սիմից, Քենեթ Մորից, Ջեք Հոքինսից, Ռիչարդ Թոդից և Մայքլ Ռեդգրեյվից հետո, իսկ Ալեք Գինեսից առաջ[73]։ 1955 թվականի նոյեմբերին մամուլը նրան քննադատեց թագավորական ընտանիքի անդամների հետ հանդիպման ժամանակ իր չափից դուրս բաց դեկոլտեի համար[74]։

Դորսը Թոմփսոնի հետ նկարահանեց չորրորդ ֆիլմը՝ «Հանձնվելով գիշերին» (Yield to the Night ) (1956), նկարահանվել 1955-ի վերջին։ Դա քրեական դրամա էր, որտեղ Դորսը խաղում էր Ռութ Էլիսի նման դեր։ Նա ստացել է իր կարիերայի լավագույն ակնարկներից մի քանիսը[75]։ Նա ճանաչում է ստացել 1956 թվականին Կաննի կինոփառատոնում[76]։

Նա մերժել է Ռենկի «Մեծ փողեր» (The Big Money) ֆիլմի կին գլխավոր դերը։ Երբ իրեն առաջարկեցին այդ դերը, նա մերժեց մեկնաբանելով՝

Եթե սա է լավագույնը, որ դուք կարող եք առաջարկել, ապա ես բավականին զարմացած եմ …Նրանք դեռ մտածում են, որ ես միայն լավ եմ խաղում հիմար շիկահեր դերերը, որ խաղացել եմ հինգ տարի առաջ, կարծում էի, որ բոլորն արդեն ինձ տեսել են ուրիշ կողմերից[77]։

Հետագայում ավելացրեց․

«Հանձնվելով գիշերին» (Yield to the Night ) ֆիլմում նկարվելուց հետո [ամբողջ հրապարակայնությունը] մի քիչ թթվեց։ Պետք էր դադար, որպեսզի ինձ հնարավորություն տրվեր դառնալ լուրջ դերասանուհի[78]։

Հոլիվուդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռադիո-Քիթ-Օրֆեում (RKO)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը «Անբարո կինը» ֆիլմում (1957)

Դորսի ելույթները գրավեցին Հոլիվուդին։ 1956 թվականի փետրվարին նա նկարահանվել է Անգլիայում նկարահանված հատուկ հեռուստատեսային «Բոբ հոփ» (Bob Hope)ում[79]։

1956 թվականի մայիսին նա պայմանագիր ստորագրեց ՌՔՕ– ի հետ, միանալով Ջորջ Գոբելին «Ես ամուսնացա կնոջ հետ» (I Married a Woman) ֆիլմում[80]։ Նա հեռացավ Սաութհեմփթոնից Եղիսաբեթ թագուհու նավով Նյու Յորք, ապա Հոլիվուդ[81]։ Նա ասաց․

Ես հուսով եմ, որ կվայելեմ, կպահպանեմ զվարճանքի զգացողությունը և լավ աշխատանք կկատարեմ։ Ինձանից պահանջվեց 10 տարի տքնաջան աշխատանք՝ վատ ստացված նկարներում, ռեվյուներում, ուղիղ ներկայացումներում և հյուրախաղերով՝ աստղ դառնալու համար, և ես մտադիր չեմ թույլ տալ, որ Հոլիվուդն ինձ ստիպի, մազերս կտրել, փոխել իմ ոճը կամ անհատականությունը[82]։

1956 թվականի հուլիսին Դորսը, իր «Թրեժեր Փիքչըրս» ընկերության միջոցով, պայմանագիր ստորագրեց ՌՔՕ– ի հետ ևս ե րեք ֆիլմ նկարահանելու համար, որոնցից առաջինը պետք է լինի «Անբարո կինը» (The Unholy Wife) (1957) Ռոդ Սթայգերի հետ, որի նկարահանումները սկսվեցին սեպտեմբերին։ Նրա հոնորարը կազմում էր $75,000 (համարժեք $580,000-ին 2021 թվականին), իսկ մյուս ֆիլմերը բարձրացան շուրջ $25,000-ով[83]։ Հաղորդվում է, որ Դորսը սիրավեպ է ունեցել Ռոդ Սթայգերի հետ «Անբարո կինը» ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ։ 1956 թվականի հոկտեմբերին Հեմիլթոնը սիրավեպ սկսեց Ռայմոնդի հետ «Mr. Teasy-Weasy» Բեսսոնի կնոջ հետ՝ Լոնդոնում։ Նոյեմբերին Դորսը հայտարարեց, որ ինքը և Հեմիլթոնը բաժանվում են[84]։ Ավելի ուշ Դորսն ասաց. «Նրանք նորից փորձեցին ինձ տեղափոխել խցիկի մեջ Հոլիվուդում...բայց [ֆիլմը] լավը չէր։ Նրանք այն վատ մոնտաժեցին»[49]։

Դորսը «Ես ամուսնացա կնոջ հետ» ֆիլմում (1958)

Ուիլյամ Դոզյեն ՌՔՕ– ից հայտարարեց, որ Դորսը Էդդի Ֆիշերի հետ նկարահանվելու է «Շիկահերները նախընտրում են ջենտլմեններին» (Blondes Prefer Gentlemen )ֆիլմում, սակայն ֆիլմը այդպես էլ չնկարահանվեց[85]։1956 թվականի օգոստոսին նա հայտարարեց, որ պայմանագիր է կնքել մեկ նկարով Բոբ Հոուփ ֆիլմում նկարահանվելու համար[86]։ Սա երբեք տեղի չունեցավ. ոչ էլ այն նախագիծը՝ Ռոբերտ Օլդրիչը հայտարարեց, որ ցանկանում է Դորսի և Փոլ Դուգլասի հետ ստեղծել «UA, Potluck for Pomeroy»-ում[87]։

Հոլիվուդյան սյունակում Հեդդա Հոփերի և Լուելա Փարսոնսի հետ ծանոթանալուց հետո, հարցազրույցներ են կազմակերպվել նրա ընկերուհու՝ հայտնի վարսավիրի տանը։ Թիզի-Ուիզին, ով ուներ իսպանական ոճով վիլլա Սանսեթ Բուլվարի մոտ, որը նախկինում պատկանել է Մառլեն Դիտրիխին[88]։ Հոդվածների հրապարակմանը զուգընթաց՝ Հեմիլթոնը և Ռեյմոնդը կազմակերպեցին հոլիվուդյան խնջույք Ռեյմոնդի տանը 1956 թվականի օգոստոսին, հյուրերի ցուցակով, որը ներառում էր Դորիս Դեյին, Էդդի Ֆիշերի , Զսա Զսա Գաբորին, Լիբերաչեին, Լանա Թըրներին, Ջինջեր Ռոջերսին և Ջոնը Ուեյնին։ 30 րոպե անց, երբ Ռեյմոնդի լողավազանի կողքին հերթ էին կանգնել իր ԱՄՆ գործակալ Լուի Շուրի և նրա զգեստների դիզայներ Հովարդ Շաուպի հետ, չորսն էլ, ներառյալ Դորսին ու Հեմիլթոնին, հրեցին լողավազան և այդ բանից հետո, երեկույթի ամբոխը և լուսանկարիչները միայն նրանց էին հետևում։ Հեմիլթոնը դուրս եկավ լողավազանից և հարվածեց առաջին լուսանկարչին, նախքան նրան կկանգնեցնեին։ «Նացիոնալ Ինքուայըր»ի (National Enquirer) վերնագրերում գրված է. «Միսս Դորս գնա տուն, և պարոն Դորսին քեզ հետ վերցրու»։ Բացասական գովազդի պատճառով զույգը չկարողացավ գնել Լանա Թըրների տունը՝ բնակություն հաստատելով Քոլդուոթեր Կանյոյում վարձակալած անշարժ գույքում[8][89]։

Նա պետք է նկարահանվեր երեք ֆիլմերում՝ արտադրված Աննա Նիգըլի կողմից, որոնցից առաջինը Ֆրենկի Վոնի հետ միասին կոչվում էր «Չուգունէ ափ» (The Cast Iron Shorehe Cast Iron Shore)։ Այնուամենայնիվ, Դորսը դուրս եկավ սեպտեմբերին[90]։ Հոկտեմբերին Դորսը կրկին հայտնվեց Բոբ Հոփի շոուում։ Նյու Յորք Թայմսը ասում է, որ նա «զգալի բեմական ներկայություն է ցուցաբերել։ Աղջիկը կարող է կառավարել իր տողերը»[91]։ Հեդդա Հոփփերը մոտավորապես հենց այս ժամանակ հայտնեց, որ Դորսը փոխարինել է իր գործակալին, «և նրա ժողովրդականությունը նվազում է նույնիսկ մինչև իր առաջին ֆիլմի ցուցադրությունը»։ Հոփերը նաև ասաց, որ Դորսի հոնորարը բրիտանական ֆիլմերի համար այժմ կազմում է 40,000 դոլար՝ 20,000 դոլարի փոխարեն[92]։ Նոյեմբերին Դորսը, վերադառնալով Լոնդոն, հայտարարեց, որ ինքը և Հեմիլթոնը բաժանվել են, վերջինս մեղադրելով Սթայգերին[93]։

Վերադարձ Բրիտանիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը Ֆիլ Սիլվերսի հետ, 1958

Անգլիայում նա նկարահանվեց «Երկար ճանապարհ» (The Long Haul) (1957) ֆիլմում Կոլումբիայի համար Վիկտոր Մատյույի հետ, որը նկարահանվել է 1957 թվականի փետրվարին[94]։ «Երկար ճանապարհը» (The Long Haul) նկարահանելիս Դորսը հարաբերություններ սկսեց դերասան Վիկտոր Մեյթուրի կասկադյորի՝ Թոմի Յերդայի հետ։ Հաղորդվում է, որ սիրավեպի մասին մանրամասները մամուլում հայտնվել են Յերդայի կողմից[95]։

Գերդ Օսվալդը ցանկանում էր նրան տեսնել «Շիկահերը» (The Blonde) ֆիլմում[96]։ 1957 թվականի հոկտոմբերին Հեդդա Հոփփերը հաղորդեց, որ Դորսը մտադրված է ևս երկու ֆիլմում նկարվի, ՌՔՕ–ի պայմանագրի ներքո, բայց Հոփփերը ենթադրում էր, որ Դորսը դա միայն անում էր Դիքսիին նմանվելու համար[97]։

Նա գնաց Իտալիա՝ Վիտտորիո Գասմանի հետ ֆրանս-իտալական «Սիրո մասնագետ» ( The Love Specialist) (1957) ֆիլմում ամերիկացու դեր խաղալու։ Դորսը շարունակեց իր գործը, նկարվելով «Մեղմորեն քայլիր անծանոթ» (Tread Softly Stranger) (1958) ֆիլմում, որը նկարահանվել է Գորդոն Փերիի համար Ջորջ Բեյքերի հետ միասին։ Ավելի ուշ նա ասաց, որ 1957 թվականին նկարահանված իր երեք ֆիլմերը նրան 27,000 ֆունտ ստեռլինգ բերեցին[71]։

Նա և Գասմանը պետք է վերամիավորվեին «Տարօրինակ արձակուրդը» ֆիլմում (Strange Holiday), բայց դա չհաջողվեց[98]։ Նա մարմնավաճառի դեր էր խաղում «ամոթի անձնագիր» Passport to Shame ֆիլմի մեջ (1958)։ 1958 թվականի օգոստոսին նա հայտնել է, որ իրեն կողոպտել են 11000 ֆունտ ստեռլինգ[99]։ Նա մի շարք գովազդներ արեց, որոնց համար ենթադրվում էր, որ նա վաստակել է 25000 ֆունտ[100]։

Դորսի ՌՔՕ–ի ֆիլմերը հաջողության չհասան, և ՌՔՕ-ն ընտրեց չնկարահանել մյուս երկու ֆիլմերը։ 1958-ի դեկտեմբերին ՌՔՕ-ն խզեց իր պայմանագիրը Դորսի հետ՝ պնդելով, որ նա «դարձել է խայտառակության, անհեթեթության, վատ կամքի և ծաղրի առարկա»։ Դորսը դատի է տվել ստուդիային՝ 1,250,000 դոլար վնասի փոխհատուցումով[83] ։ 1960թ. հուլիսին նա վճարեց 200000 դոլար[101]։

Ջոզեֆ Կաուֆմանը հայտարարեց, որ ցանկանում է ֆիլմ նկարահանել նրա մասնակցությամբ, որը կոչվում է «Stopover», բայց այն այդպես էլ չնկարահանվեց։ 1959 թվականի մայիսին նա ասաց, որ ցանկանում է հեռանալ դերասանությունից և կենտրոնանալ իր այլ հետաքրքրությունների վրա, ներառյալ շամպունի գործարանը[102][103]։ Նա նկարահանվել է «Առեղծվածի բույրը» (Scent of Mystery) ֆիլմում,որը տեղի է ունեցել Իսպանիայում։

Կաբարե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1958 թվականին Համիլթոնից վերջնական բաժանվելուց հետո Դորսը հայտնաբերեց, որ իր Դիանա Դորս ԼԹԴ ընկերությունը լուրջ պարտքերի մեջ է։ Հեմիլթոնը ընկերությունն ուղղորդել էր դեպի իր կնոջը հանրայնացնելու և ինքն իրեն օգնելու, հարկերի գերվճարները և ֆինանսական կայունություն հաստատելու երկակի նպատակի[104]։

Հեմիլթոնի կողմից ստիպված լինելով ստորագրել իր ողջ ունեցվածքը նրանց բաժանման մասին, և գումարի կարիք ունենալով ամուսնալուծության փաստաբաններին և նրանց հաշվապահներին վճարելու համար, նա համաձայնել է գործակալ Ջոզեֆ Քոլլինսի առաջարկին` ձեռնարկել թատրոնի վրա հիմնված կաբարե շրջագայություն «Դիանա Դորս շոու».

1958 թվականի հուլիսին Դորսը Քովենթրիի կաբարեներից մեկում օրինագծի գլխավոր ակտն էր՝ շաբաթական 2500 ֆունտ ստեռլինգ վճարելով[105]։

Երդայը նրանց առաջարկեց վարձել կատակերգու Դիկի Դոուսոնին, ով հետագայում հայտնի դարձավ որպես Ռիչարդ Դոուսոն։ Հետագայում Դոուսոնը գրեց շոուի սցենարը և գրեց նյութի մեծ մասը։ Դորսը հարաբերություններ սկսեց Դոուսոնի հետ և ավարտեց հարաբերությունները Երդայի հետ, որը հետագայում դատարկեց իր դրամարկղը Harrods-ում 18000 ֆունտ ստեռլինգով և վաճառեց իր պատմությունը լրատվամիջոցներին[8]։ Սա բացասական հրապարակայնություն բերեց շոուին, բայց հանդիսատեսի թիվը մնաց բարձր, ինչը Դորսին լրացուցիչ ժամանակ տվեց բացատրելու իր գործերը իր կանխիկ պահումների վերաբերյալ Հետագա Ներքին եկամուտների հետաքննությանը[104]։ 1959 թվականին Հեմիլթոնը մահացավ, և Դորսն ամուսնացավ Դոուսոնի հետ Նյու Յորքում, երբ ելույթ էր ունենում Սթիվ Ալենի շոուում։ «Դիանա Դորսի շոուն» պատվիրվել է երկու ստուդիայի վրա հիմնված հեռուստասերիալների համար ITV-ում[8]։ 1959 թվականին «Վըրայթին» գրում է Սաբրինան «Բրիտանացի Դիանա Դորսի համար նույնն է Ջեյն Մենսֆիլդը Մերլին Մոնրոյի համար»[106]։

1960 թվականին հայտարարվեց, որ Դորսն ու Դոուսոնը ֆիլմ կնկարահանեն «Grab Me a Gondola» բեմական շոուի մասին, բայց դա այդպես էլ չեղավ[107]։

«Ֆիլմինկ» (Filmink) ամսագիրը ասում է, որ «բրիտանական արժանապատիվ դերեր չեն ակնկալվում» այս շրջանում։ «Ռենկ կազմակերպությունը, որը կարող էր օգտագործել Դորսին այս ժամանակաշրջանում, թվում էր, թե հետաքրքրված չէր։ Ոչ էլ «Համմեր Ֆիլմը», ովքեր համաշխարհային հաջողություն էին ունենում իրենց սարսափ ֆիլմերով։ Թերևս ամենից շատ հիասթափեցնողը Դորսի համար, Ջ. Լի Թոմփսոնը, ով նրան տվել էր երկու լավագույն հնարավորությունները, նկարահանեցին մի շարք ֆիլմեր, որտեղ ներկայացված էին այն հատվածները, որոնք Դորսը կարող էր խաղալ, բայց որոնք, ինչ-ինչ պատճառներով, օգտագործվեցին այլ դերասանների կողմից»[9]։

Վերադարձ Հոլիվուդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1960 թվականի փետրվարին իր առաջնեկի ծնունդից հետո և ցանկանալով մնալ Միացյալ Նահանգներում Դոուսոնի հետ՝ Դորսը կաբարեի պայմանագիր կնքեց՝ գլխավորելու Լաս Վեգասի «Դունս» հյուրանոցում և խաղատանը[8]։ 1960թ. սեպտեմբերին նա Կիրո-ում կաբարե կատարեց, որը «Վըրայթիի» կարծիքով «բավականին հաճելի էր»։

Նա նկարահանվել է որոշ ամերիկյան ֆիլմերում։ «Կրկնակի» (On the Double) (1961), Դենի Քեյ կատակերգություն, և «The Big Bankroll» (1962), քրեական ֆիլմ, որը նաև հայտնի է որպես «Մռնչող 20-ականների արքա. Առնոլդ Ռոթշտայնի պատմությունը»։ Նա նաև վաճառել է իր հուշերը «News of the World»ին 140,000 դոլարով[108]։ Ավելի ուշ նա պնդեց, որ հրաժարվել է «Շաբաթ գիշեր» և «Կիրակի առավոտ» ֆիլմերում դերից[37]։ Նա պետք է նկարահանվեր «Կանանց տղամարդը» (The Ladies' Man) ֆիլմում Ջերի Լյուիսի հետ, բայց վերջին պահին հեռացվեց աշխատանքից։

1961 թվականի ամռանը Դորսը նկարահանեց «The Sorcerer's Apprentice»-ը՝ հիմնված Ռոբերտ Բլոխի պատմության վրա, «Alfred Hitchcock Presents»-ի համար։ Դրվագն այնքան սարսափելի էր, որ տասնամյակներ շարունակ ճնշել էր հանրությանը։

Դորսը վերադարձավ Բրիտանիա։ 1961 թվականին նա հազիվ է փրկվել մահից Ռեյսբերիում Գայ Ֆոքսի գիշերային երեկույթի ժամանակ, որտեղ պատահաբար հրավառություն է բռնկվել ներսում։ Տունը ավերվել է, երեք մարդ մահացել է հրդեհից, ևս մեկը մահացու սրտի կաթված է ստացել, իսկ Դորսը պատուհանից փախչելիս թեթև վնասվածքներ է ստացել[109][110]։

Նա հայտնվեց «Միսս Գիբբոնսի տղաները» (Mrs. Gibbons' Boys) (1962), «Ուեսթ 11» (West 11 ) (1963), «Կեղծված ոստիկանը» (The Counterfeit Constable) (1964) և «Սենդվիչ մարդը» ( The Sandwich Man) (1966) ֆիլմերում։

1960-ականների սկզբին նա ապրում էր Լոս Անջելեսում[111]։ Այնտեղ նա նկարահանվել է Բերքի օրենքը և «Տասնմեկերորդ ժամը» սերիալների դրվագներում, ինչպես նաև նկարահանվել է «Ալֆրեդ Հիչքոքի ժամ»-ի 1963 թվականի դրվագում՝ «Փախիր կործանումից» վերնագրով, որի գլխավոր դերակատարն է Ջոն Գևինը, ինչպես նաև բրիտանական Straightaway and Armchair Theatre-ի մի դրվագ։

Նա շրջագայել է Ավստրալիայով 1963 թվականին։ Մինչ այնտեղ նա ասաց, որ 1956 թվականը «իմ ամենահիշարժան տարին էր, և դու երբեք չես կարող ասել, թե արդյոք նորից կանես։ Դա այն է, ինչ շոու բիզնեսը դարձնում է այդքան հետաքրքրաշարժ, երբեք չես կարող ասել»[112]։

Հետագա կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սնանկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը ամուսնալուծվեց Դոուսոնից 1966 թվականին և վերադարձավ Մեծ Բրիտանիա՝ աշխատանք գտնելու նպատակով՝ թողնելով իր երկու որդիներին[113]։ Նա վերսկսել է կաբարեի աշխատանքը իր դաշնակահար և երաժշտական ղեկավար Դեննի Թերմերի հետ, և այնուհետև ստացել է սնանկության թերթիկ։ Քանի որ նրա հայտնիությունը անկում ապրեմ, այս անգամ նա շրջում էր աշխատող տղամարդկանց ակումբներով և ավելի փոքր վայրերով[8]։

1968 թվականի հունիսին նա հայտնեց, որ պարտք է 53,000 ֆունտ ստեռլինգ, որից 48,000 ֆունտ ստեռլինգը բաժին է ընկնում Ներքին եկամուտներին, և ունի 200 ֆունտ ստեռլինգից մի փոքր ավելի ակտիվներ[114]։ 1968 թվականի հոկտեմբերին նա հայտարարեց սնանկության մասին[115]։

Դորսի կինոկարիերան այժմ խիստ երկրորդական դերեր էր. «Վտանգավոր ճանապարհ» (Danger Route) (1967); «Խելագարված» (Berserk!) (1967), Ջոան Քրոուֆորդի հետ, Hammerhead (1968); «Baby Love» (1968);«Deep End» (1970); և «There's a Girl in My Soup» (1970): Նա վերադարձավ Ուեսթ Էնդ 1970 թվականին 17 տարվա մեջ առաջին անգամ՝ «Երեք ամիս անցած» պիեսում[37][116]։

Հեռուստաաստղային և երկրորդական ֆիլմերի դերեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը գլխավոր դերը խաղացել է «Քուինիի ամրոցը» (Queenie's Castle) (1970–72) սիթքոմում, որը տեւել է երեք սերիա։ Ավելի քիչ տարածված էր հաջորդը՝ «Մեր բոլոր շաբաթները» (All Our Saturdays) (1973): Այս ժամանակահատվածում նա հայտնվեց «ՄԵղրի համը»-ի (A Taste of Honey) (1971) հեռուստատեսային ադապտացիայի մեջ և Z Cars, Dixon of Dock Green, Just William, The Sweeney, Hammer House of Horror և Shoestring սերիալների դրվագներում։

Դորսի կինոաշխատանքները ներառում էին Հաննի Քոլդեր (1971); The Pied Piper (1972); «Զարմանալի պարոն Բլանդենը» (1972); «Շվեդական վայրի կատուներ» (1972); «Ոչինչ, քան գիշերը» (1972); «Արյան թատրոն» (1973); «Steptoe and Son Ride Again» (1973); «Գերեզմանից այն կողմ» (1973); և «Craze» (1974)[117]:

1970-ականների կեսերին նա դարձավ սեքս-կատակերգությունների մեծ պահանջարկ՝ «Սիրահարված կաթնասունը» (1975), «Քնելու ժամանակ Ռոզիի հետ» (1975 թ.), «Ի՞նչ տեսավ շվեդական սպասավորը» (1975), «Երեքը բոլորի համար» (1976 թ.), «Տաքսու վարորդի արկածները»։ (1976), Keep It Up Downstairs (1976), «Adventures of A Private Eye» (1977) և «Confessions from the David Galaxy Affair»(1979):

1974 թվականին նա բեմ է դուրս եկել Oedipus Rex-ի բեմադրության մեջ[118][119]։

1977 թվականին նա հաղթեց դատական պայքարում, որպեսզի Վուլֆ Ռիլային թույլ չտա Ռիլլայի հետ ունեցած հարցազրույցների հիման վրա կենսագրություն գրել[120]։

Վերջին տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը 1968 թվականին

Մինչև 1970-ականների վերջին «News of the World»-ում և տպագիր այլ լրատվամիջոցների վերնագրեր դառնալը` շնորհիվ իր մեծահասակների համարկուսակցություններին, հետագա տարիներին Դորսի կարգավիճակը սկսեց վերածնվել։

1979 թվականին Ավստրալիա կատարած շրջագայության ժամանակ նա ասաց. «Ես կարծում էի, որ կյանքը սկսվում է 40 տարեկանից, դա շատ ծիծաղելի է։ Բայց ես գիտեմ, թե ինչի հետ կարող եմ համակերպվել. Ես փափկեցի։ Ես տնային մարդ եմ, չնայած չեմ սպասում, որ մարդիկ հավատան դրան»[121]։

Թեև նրա կինոաշխատանքները հիմնականում բաղկացած էին սեքս-կատակերգություններից, նրա հայտնիությունը բարձրացավ հեռուստատեսային աշխատանքի շնորհիվ, որտեղ նրա սրամտությունը, խելքը և գրավիչ միակողմանիությունը զարգացան, երբ կաբարեի կատարողը գրավեց հեռուստադիտողներին։ Նա դարձավ Ջոկերս Վայլդի, Բլանկետի Բլենկի և «Celebrity Squares»-ի մշտական հաղորդավարը և եղել է BBC Radio 2-ի «The Law Game»-ի մշտական հյուրը։ Նա նաև կրկնվող դեր է ունեցել «Երկու Ռոնին» (The Two Ronnies) 1980 թվականին[122]։ Հանրաճանաչ «չաթ-շոուի» հյուր, մի ամբողջ շոու՝ «Ռասել Հարթի. Դորսի հետ տանը», եկավ իր տան լողավազանի սենյակից՝ «Orchard Manor»-ից:[120] Ավելի երիտասարդ երաժիշտ արտիստները ներգրավեցին նրա անձին, որը առաջացավ 1981 թվականին «Ադամ և մրջյուններ»( Adam and the Ants) «Արքայազն հմայիչ» ( Prince Charming) երաժշտական տեսահոլովակից հետո, որտեղ նա մարմնավորում էր փերի կնքամորը՝ Ադամ Անտի դիմաց, ով մարմնավորում էր տղամարդ Մոխրոտի կերպարին[123]։

Դորսի մյուս վերջին ելույթները եղել են BBC-ի հեռուստատեսային ադապտացիան «Բժիշկ Ջեքիլը և պրն. Հայդ» (Dr. Jekyll and Mr. Hyde ) (1980), « Տիմոն Աթենքից» (Timon of Athens) (1981), «Դիկ Տուրպին» (Dick Turpin) (1981) և«Cannon and Ball» (1981)[124]:

Իր կյանքի պատմությունը դրամական հոսքի վերածելով հարցազրույցների և տաբլոիդային պատմությունների արտահոսքի միջոցով, ինչպես շատ հայտնի մարդիկ իրենց հետագա կարիերայում, նա դիմեց ինքնակենսագրությանը` թոշակի համար կանխիկ գումար ստեղծելու դիմաց։ 1960 թվականին նա գրել և հրատարակել է «Swingin' Doors»-ը, իսկ 1978-1984 թվականներին նա հրատարակել է չորս ինքնակենսագրական գիրք իր անունով․ Միայն մեծահասակների համար, փակ դռների հետևում, Դիանայի դռներ և տղամարդիկ Ա–ից մինչև Զ( A. to Z.)։

Դիանա Դորսը երկու անգամ դարձել է «Սա քո կյանքն է» (This Is Your Life) ֆիլմի թեման՝ 1957 թվականի ապրիլին, երբ նա անակնկալիեկավ Էյմոն Էնդրյուսի կողմից BBC հեռուստատեսային թատրոնում և 1982 թվականի հոկտեմբերին, երբ Էնդրյուսը զարմացրեց նրան Լոնդոնի Ռոյալթի թատրոնում։

Քաղցկեղի բուժման առաջին փուլն անցնելուց հետո, 1980-ականների սկզբին Դորսի ավազի ժամացույցի նման կազմվածքը դարձել էր ավելի հաստ, և նա այդ խնդրին անդրադարձավ՝ համատեղ գրելով դիետիկ գիրք և ստեղծելով դիետիկ և վարժությունների տեսաերիզ[125]։

Դա հանգեցրեց նրան, որ նա 1983 թվականի ամռանը աշխատեց TV-am-ում, ITV-ի նախաճաշի ստուդիայում , կանոնավոր մի հատվածում, որը կենտրոնանում էր դիետայի և սննդի վրա, որը հետագայում վերածվեց «հոգեվարքի մորաքրոջ» հատվածի։ Այնուամենայնիվ, քանի որ քաղցկեղի բուժումը կրկին իր ազդեցությունը թողեց, նրա հայտնվելն ավելի հազվադեպ դարձավ[126]։ Նա դատի է տվել շոուն երկրպագուների նամակները իրենից թաքցնելու համար։

Նրա վերջին հրապարակային ելքը եղել է կաբարեում «Harpoon Louie's»-ում, Արևմտյան Լոնդոն, 1984 թվականի ապրիլի 15-ին, որտեղ նա բավականին թույլ տեսք ուներ, բայց կանգնած մնաց իր ամբողջ նկարահանման ընթացքում։ Նրա վերջին (հետմահու) ֆիլմում հայտնվելը եղել է «Steaming» ֆիլմում(1985)[127][128]։

Սկավառակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Dors-ի ամենավաղ ձայնագրությունները եղել են 78 պտույտ/րոպեանոց սինգլի երկու կողմերը, որոնք թողարկվել են «HMV Records»-ում 1953 թվականին։ Թրեքերն են՝ «I Feel So Mmmm» և «A Kiss and a Cuddle (and a Few Kind Words From You)»: HMV-ն նաև թողարկել է երաժշտական թղթեր, որոնցում պատկերված են Դորսի ցնցող լուսանկարները շապիկին։ Նա նաև երգեց «The Hokey Pokey Polka» երգը 1954 թվականի սաունդթրեքում «As Long As They're Happy» ֆիլմի համար։

Dors-ը ձայնագրեց միայն մեկ ամբողջական ալբոմ՝ Swingin' Dors-ը ճոճվող թեմաներով 1960 թվականին։ LP-ն ի սկզբանե թողարկվել է կարմիր վինիլով և փակ թեւով։ Ուղեկցող նվագախումբը ղեկավարում էր Ուոլլի Ստոթը։

Նա նաև երգել է որպես հատուկ հյուր 1959 թվականի մայիսի 31-ին Միլանի «Teatro della Fiera»-ում Մարիո Բերտոլացիի ղեկավարած նվագախմբի հետ՝ որպես հատուկ հյուր իտալական Un, due, tre (Մեկ, երկու, երեք, գլխավոր դերերում՝ Ուգո Տոգնացի և Ռայմոնդո Վիանելլո) հեռուստաշոուի համար։ և ձայնագրել է սինգլներ տարբեր ձայնագրման լեյբլներում 1960-ականներից մինչև 1980-ականների սկիզբը, ներառյալ Nomis լեյբլի համար «Where Did They Go» սինգլը։ / «It's You Again» (վերջինս դուետ է կատարել որդու՝ Գարի Դոուսոնի հետ), մինչ նա բուժվում էր քաղցկեղից։ Հեռուստատեսությամբ սինգլը գովազդելիս Դորսը պնդում էր «Where Did They Go»: հատուկ գրվել էր նրա համար, բայց իրականում թրեքը ի սկզբանե ձայնագրվել էր Փեգի Լիի կողմից 1971 թվականին, իսկ 1972 թվականին՝ Սենդի Շոուի կողմից։

Ստուդիական ալբոմներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ձայնագրված Ալբոմի անվանումը Պիտակ կատալոգի թիվ. Ձևաչափ Նշումներ
1955 Քանի դեռ նրանք երջանիկ են HMV DLPC 1 10" LP Սաունդթրեք (Performing "The Hokey Pokey Polka")
1960 Ճոճվող դռներ Pye Records NPL 18044 LP Սոլո LP
1968 ժամանակակից Միլի World Record Club T-849 LP Սաունդթրեք (Performing "Do It Again" and "Jazz Baby")
1968 Բժիշկ Դուլիթլ World Record Club T-850 LP Սաունդթրեք (Performing "At The Crossroads", "Beautiful Things", "Fabulous Places" and "I Think I Like You")

Առանձին կատարում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ձայնագրված Ալբոմի անվանումը Պիտակ կատալոգի թիվ դուրս գալը
1953 ««Ես ինձ այնքան զգում եմ, մմմ…» / «Համբուրիր և գրկիր (Եվ մի քանի բարի խոսք քեզնից)» HMV Records B-10613 78 rpm
1960 «ապրիլյան սիրտ» / «Անվերադարձ» Pye Records 7N.15242 45 rpm from the album Swinging Dors
1964 «Այնքան քիչ ժամանակ» / «Շատ ուշ է» Fontana Records TF 506
1966 «Անվտանգություն» / «Գարի» Polydor Records 56111
1977 «Անցնող» / «Փոքր աշխարհ է» EMI Records EMI 2705
1981 "Որտեղ են նրանք գնացել» / «It's You Again» (Գարի Դորսի հետ) Nomis Records NOM 1

Ուրիշ ձայանգրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Recorded Song title Notes
1963 «Այդ բաներից միայն մեկը» / «Ինչքան ժամանակ է դա շարունակվում» Performed on The Alfred Hitchcock Hour as character Nickie Carole

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը ամուսնացել է երեք անգամ․

  • Դենիս Համիլթոն Գիթինս (3 հուլիսի 1951 - 3 հունվարի 1959, նրա մահը). ամուսնացել է հանդիպումից հինգ շաբաթ անց, Caxton Hall-ում; երեխաներ չկան; ապրել է Լոնդոնում, Բերքշիրում և Հոլիվուդում
  • Ռիչարդ Դոուսոն (ապրիլի 12, 1959 - 1966, ամուսնալուծված). ամուսնացած է Նյու Յորքում; երկու որդի՝ Մարկ Դոուսոն և Գարի Դոուսոն; ապրել է Լոնդոնում, Նյու Յորքում և Հոլիվուդում
  • Ալան Լեյք (23 նոյեմբերի 1968 – 4 մայիսի 1984 թ., նրա մահը). ամուսնացել է Caxton Hall-ում; մեկ որդի՝ Ջեյսոն Լեյք; ապրել է Orchard Manor, Sunningdale, Բերքշիրում

I1949 թվականին «Ադամանդ քաղաքը» նկարահանելիս նա հարաբերություններ ունեցավ գործարար Մայքլ Քեյբորն-Ուոթերֆիլդի հետ, ով հետագայում հիմնեց Ann Summers ցանցը, որը նա անվանեց նախկին ընկերուհու անունով[129]։ Կարճատև հարաբերությունների ընթացքում Դորսը հղիացավ, բայց Քեյբորն-Ուոթերֆիլդը վճարեց փողոցում աբորտի համար, որը տեղի ունեցավ Բաթերսիի խոհանոցի սեղանի վրա։ Հարաբերությունները շարունակվեցին որոշ ժամանակ, մինչև Դորսը հանդիպեց Դենիս Հեմիլթոն Գիթինսին «Lady Godiva Rides Again»-ի նկարահանման հրապարակում, որի ընթացքում նա երկրորդ աբորտն արեց 1951 թվականին[36]։

Ասում են, որ Դորսը դարձել է Ռութ Էլիսի մտերիմ ընկերը՝ վերջին կնոջը, որը կախաղան է հանվել Բրիտանիայում, այն բանից հետո, երբ Էլիսը մի փոքր մասնակցություն է ունեցել «Lady Godiva Rides Again»-ում։ Այնուամենայնիվ, Դորսը երբեք չի նշել Էլլիսին ճանաչելու մասին՝ ո՛չ հարցազրույցներում, ո՛չ նրա հուշերում։ Իր ամուսնու՝ Հեմիլթոնի միջոցով Դորսը մտերիմ ընկերություն էր անում տխրահռչակ Քրեյ երկվորյակների և նրանց մոր՝ Վիոլետի հետ[8]։

Խնջույքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հեմիլթոնի հետ հարաբերությունների ընթացքում և մինչև իր մահից մի քանի ամիս առաջ Դորսը կանոնավոր կերպով մեծահասակների երեկույթներ էր կազմակերպում իր տանը։ Այնտեղ մի շարք հայտնի մարդիկ, որոնց առատորեն հյուրասիրվում և անշահախնդրորեն տրվում են ալկոհոլ և թմրանյութեր, խառնվել են երիտասարդ աստղերի հետ ինչպես փափուկ, այնպես էլ հարդքոր պոռնոֆիլմերի ֆոնի վրա[8]։ Դորսը իր բոլոր հյուրերին թույլ տվեց լիարժեք մուտք գործել ամբողջ տուն; Նրա որդին՝ Ջեյսոն Լեյքը, ավելի ուշ տարբեր լրատվամիջոցների հարցազրույցներում և հրապարակումներում պնդում էր, որ այն սարքավորել է 8 մմ ֆիլմի տեսախցիկներով[8]։ Երիտասարդ աստղերին տեղեկացվել են պայմանավորվածությունների մասին և նրանց թույլատրվել է անվճար մասնակցել՝ համոզվելու համար, որ իրենց հայտնի գործընկերները անկողնում ելույթ են ունենում տեսախցիկի ճիշտ անկյան տակ։ Հետագայում Դորսը հաճույքով դիտում էր ֆիլմերը՝ պահպանելով լավագույնների արխիվը։

Դորսը դարձել է «հայտնիների բացահայտում» տաբլոիդների վաղ թեման՝ պարբերաբար հայտնվելով Աշխարհի Նորությունների պարբերականում։ Մեծ մասամբ նա իր ձեռքով վաստակեց այս հայտնիությունը։ 1958 թվականին Հեմիլթոնից բաժանվելուց հետո փողի խիստ կարիք ունենալով, նա հարցազրույց է տվել, որում նկարագրել է նրանց կյանքը և մեծահասակների խմբակային խնջույքները ամբողջությամբ, անկեղծորեն։ Հարցազրույցը տաբլոիդում սերիական է եղել 12 շաբաթ[130], որին հաջորդել է սենսացիոն պատմությունների երկարաձգված վեցշաբաթյա շարք՝ բացասական հրապարակայնություն ստեղծելով։ Այնուհետև Քենթերբերիի արքեպիսկոպոս Ջեֆրի Ֆիշերը դատապարտեց Դորսին որպես «կամակոր հուսի»[130]։

Այնուամենայնիվ, այլ հիմնական լրատվական լրատվամիջոցները՝ հեռուստատեսությամբ և կինոյում, չէին ցանկանում կրկնել պատմությունները մինչև Դորսի մահից շատ անց։ Սա մասամբ նրա ժողովրդականության պատճառով էր, և նաև այն պատճառով, թե ովքեր էին ներկա երեկույթներին[131]։ Նրա նախկին սիրելին և երեկույթի հյուրը՝ Բոբ Մոնկհաուսը[132], ավելի ուշ Դորսի մահից հետո տված հարցազրույցում մեկնաբանել է. «Օրգիայի անհարմար մասն այն է, որ հետո դու այնքան էլ վստահ չես, թե ում շնորհակալություն հայտնես»[133]։

Մահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կյանքի վերջում Դորսը մենինգիտ ուներ և երկու անգամ ենթարկվեց վիրահատության՝ հեռացնելով քաղցկեղային ուռուցքները։ Նա ուշագնաց եղավ՝ Վինձորի մոտ գտնվող իր տանը ստամոքսի սուր ցավերից և մահացավ 1984 թվականի մայիսի 4-ին, 52 տարեկան հասակում, Վինձորի (Princess Margaret Hospital) հիվանդանոցում՝ ձվարանների քաղցկեղի կրկնությունից, որն առաջին անգամ ախտորոշվել էր երկու տարի առաջ[8][134]։

Նա կաթոլիկություն էր ընդունել 1973 թվականի սկզբին; հետևաբար, նրա հուղարկավորության արարողությունը տեղի ունեցավ 1984 թվականի մայիսի 11-ին Սունինգդեյլի (Sunningdale Catholic Cemetery) եկեղեցում, որը վարեց հայր Թեոդոր Ֆոնտանարին։ Նա թաղվել է Սանինգդեյլի կաթոլիկ գերեզմանատանը։

Ալան Լեյքի ինքնասպանությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրա մահից հետո Ալան Լեյքը այրել է Դորսի մնացած հագուստը և ընկել դեպրեսիայի մեջ։ 1984 թվականի հոկտեմբերի 10-ին Լեյքը հեռախոսային հարցազրույց է տվել Daily Express-ի լրագրող Ժան Ռուկին, այնուհետև մտել է իրենց որդու ննջասենյակ և ինքնասպան եղել՝ կրակելով որսորդական հրացանից իր իսկ բերանին[40]։ Նա 43 տարեկան էր։ Սա քաղցկեղից նրա մահից հինգ ամիս անց, և նրանց առաջին ծանոթությունից 16 տարի անց։ Ալանը մահվան պահին իր օրգանիզմում ալկոհոլ կամ անօրինական թմրանյութեր չուներ[135]։

Նախորդ 20 տարիների նրա տունը՝ Orchard Manor-ը, վաճառվել է փաստաբանների կողմից։ Տան պարունակությունը մեծ մասամբ վաճառվել է Sotheby's-ի կողմից, որն աճուրդում վաճառել է նրա զարդերի հավաքածուն։ Փաստաբանների հաշիվներից, չմարված հարկերից, մահվան տուրքերից և այլ բաշխումներից հետո Դորսի և Լեյքի միացյալ կալվածքները քիչ բան են թողել իրենց որդու՝ Ջեյսոնի (14 տարեկան) պահպանման համար, որին հետագայում դատարանում խնամակալ է դարձել իր խորթ եղբորը՝ Գարի Դոուսոնը, ով բնակվում էր Լոս Անջելեսում[136]։

Ջեյսոն Դորս-Լեյքի մահը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2019 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Ջեյսոն Դորս-Լեյքը՝ Դիանա Դորսի և Ալան Լեյքի որդին, հաղորդվել է, որ մահացել է իր 50-ամյակից երեք օր անց Լոնդոնի Նոթինգ Հիլ Գեյթում գտնվող իր բնակարանում՝ ալկոհոլի և տրամադոլի թունավորման համակցված հանգամանքներից[137]։

Հիշատակի երեկո Սվինդոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսի արձանը Արևմտյան Սվինդոնում

Դորսը հիշատակվում է իր հայրենի քաղաքում՝ Սվինդոնում։

Արձան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսի ավելի մեծ բրոնզե արձանը նկարիչ Ջոն Քլինչի կողմից տեղադրվել է կինոթատրոնից դուրս՝ Շոու Ռիջում, Ուեսթ Սվինդոնում 1991 թվականին[138][139][140]։

Կապույտ հուշատախտակ Քենթ Ռոուդում, Սվինդոն

Կապույտ հուշատախտակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Swindon Heritage-ը բացեց կապույտ հուշատախտակ Դորսին 2017 թվականին Սվինդոնի Հին քաղաքի տարածքում գտնվող« 61 և 62 Kent Road» համարների սահմանին։ Այդ ժամանակ երկու գույքը Հավենի ծերանոցն էր, որտեղ նա ծնվել էր[141]։ Հուշատախտակը բացել են նրա որդին՝ Ջեյսոն Դորս-Լեյքը և թոռնուհին՝ Ռուբի Լեյքը։ Դորսի 1959 թվականի վարդագույն Cadillac-ը, որը նրան նվեր է եղել Shepperton Studios-ից, բացման ժամանակ կանգնեցվել է դրսում[142]։

Կիսանդրի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սվինդոնի թանգարանի և արվեստի պատկերասրահի հավաքածուն ներառում է նկարիչ Էնիդ Միտչելի Դորսի բրոնզե կիսանդրին[143]։ Այն սկզբնապես բացվել է քաղաքի Wyvern թատրոնում 1988 թվականին, որտեղ այն ցուցադրվել է ճեմասրահում մինչև 2013 թվականը, երբ այն տեղափոխվել է Սվինդոնի կենտրոնական գրադարան։ Այն մնաց այնտեղ ցուցադրված մինչև 2015 թվականին այն վերաբնակեցվեց թանգարանում և արվեստի պատկերասրահում[144]։

Դորսը մշակույթում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսին մարմնավորել են Քիլի Հոուսը (կրտսեր) և Ամանդա Ռեդմենը (ավելի մեծ) հեռուստատեսային կենսագրական «Շիկահեր ռումբը» (1999) ֆիլմում[145]։

1967 թվականի ալբոմի շապիկին «Sgt. Beatles»-ի «Pepper's Lonely Hearts Club Band»-ը, Դորսի մոմե կերպարանքը հայտնվում է հայտնիների կոլաժում, աջ կողմում՝ ծառի տակ[146]։

«The Kinks»-ը հարգանքի տուրք մատուցեց նրան, երբ նրանք ներառեցին Ռեյ Դեյվիսի կողմից գրված «Good Day» հարգանքի մեղեդին իրենց «Word of Mouth» ալբոմում։

Ինչպես նաև հանդես գալով որպես Ադամ Անտի փերի կնքամայր իր «Prince Charming» տեսահոլովակում, Դորսը նաև ընդգրկվել է Ադամի և Մրջյունների «Scorpios» երգում՝ «Black in, look at the claws, Դիանայի նման սուր եղունգներով» բառերով։

Դորսը Սմիթների «Singles» ալբոմի շապիկի աստղն էր։

Ենթադրյալ հարստություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորսը պնդում էր, որ ավելի քան 2 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ է թաքցրել Եվրոպայի բանկերում։ 1982 թվականին նա իր որդուն՝ Մարկ Դոուսոնին տվեց մի թերթիկ, որի վրա, ինչպես նա ասաց, ծածկագիր կար, որը կբացահայտեր փողի գտնվելու վայրը[8]։Նրա խորթ հայրը՝ Ալան Լեյքը, ենթադրաբար գիտեր այն բանալին, որը կարող էր կոտրել կոդը, բայց նա մահացավ ինքնասպանությամբ՝ նրա մահից անմիջապես հետո, և Դոուսոնին մնաց ակնհայտ անլուծելի գլուխկոտրուկ[8][147]։

Նա փնտրեց համակարգչային դատաբժշկական փորձագետներ Inforenz-ը, ովքեր գաղտնագրումը ճանաչեցին որպես Vigenère ծածկագիրը։ Այնուհետև Inforenz-ը օգտագործեց իր սեփական կրիպտովերլուծության ծրագրակազմը՝ առաջարկելու 10 տառանոց գաղտնազերծման բանալի՝ DMARYFLUCK (կրճատ՝ Diana Mary Fluck, Դորսի իրական անունը)[8]։Ալան Լեյքի փաստաթղթերում հայտնաբերված բանկային քաղվածքի օգնությամբ Inforenz-ը կարողացավ ապակոդավորել գոյություն ունեցող նյութը՝ բացահայտելու միայն ազգանունների և քաղաքների ցանկը՝ առաջարկելով, որ պետք է լինի երկրորդ էջ, որը կբացահայտի անունները և բանկի տվյալները, լրացրեք հաղորդագրությունը. Քանի որ դա երբեք չի բացահայտվել, ոչ մի գումար չի հայտնաբերվել։ 2003 թվականին Մեծ Բրիտանիայի 4-րդ ալիքը հեռուստատեսային հաղորդում է պատրաստել առեղծվածի մասին[148]։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Year Title Role Notes
1947 Խանութը խորամանկ անկյունում Միլդրեդ
1947 Պարեր հանցագործի հետ Անետտա
1947 Արձակուրդային ճամբար Դանսըր
1948 Օրացույցը Հաքինս
1948 Զվարթ աղջիկը Լայլա Լոուրենս
1948 Փեննի և Փաունալի գործը Մոլլի Ջեյմս
1948 Օլիվեր Թվիսթ Շարլոտտա
1948 Ես և իմ քույրը Տխուր Աղջիկը
1948 Ահա և Հագգեթթները Դիանա Հոփքինս
1949 Քվեարկիր Հագգեթթի օգտին Դիանա Գոուըն
1949 Սա կրիկետ չէ Բլոնդ
1949 Տղան, աղջիկը և հեծանիվը Ադա Ֆոսթըր
1949 Ադամանդե քաղաք Դորա Բրաքեն
1950 Պարասրահ Քերոլ
1951 Որդի հայացք Թելմա
1951 Լեդի Գոդիվան կրկին քշում է Դոլորես Օգըսթ
1952 Վերջին էջը Ռուբի Բրյուս
1952 Իմ կնոջ տնվորը Յունիս Հիգինբոթըմ
1953 Հրաշալի խաղ Լուլու Սմիթ
1953 Իսկապե՞ս անհրաժեշտ է ձեր մեղրամիսը Քենդի Մարկհամ
1953 Սրբի վերադարձը շիկահերը Լենարի բնակարանում
1953 Սա մեծ կյանք է Քորփորալ Պաուլա Քլենենթս
1954 Թույլն ու Չարը Բեթթի Բրաուն
1955 Այնքան ժամանակ մինչ նրանք երջանիկ են Փըրլ Դելանի
1955 Երեխան երկու ֆարտինգի համար Սոնիա
1955 Տիկին Թուլիփը մնում է գիշերը Քեյթ դաքս
1955 Փողի արժեքը Ռութին Վեսթ
1955 Դեյզի անունո  կոկորդիլոսը Վանեսսա Քոլբրուք
1956 Ընդառաջել գիշերվան Մերի Հիլթըն
1957 Երկար ճանապարհ Լինն
1957 Անսուրբ Կինը Ֆիլլիս Հոչեն
1958 Սիրո մասնագետ Դիանա Դիքսըն
1958 Ես ամուսնացած եմ կնոջ հետ Ջենիս Բլեյք Բրիգգս
1958 Մեղմորեն քայլիր անծանոթ Կալիցո
1958 Անձնագիր ամոթին Վիկի
1960 Առեղծվածի բույրը Վինֆրեդ Ջորդան
1961 Կրկնակի Սերգենթ Բրիջեթ Սթանհոփ
1961 20-ականների մռնչյուն արքան. Առնոլդ Ռոթշտեյնի պատմությունը Մադջ
1962 Միսիս Գիբոնսի տղաները միրա
1963 Արևմուտք 11 Ջորջիա
1964 Կեղծ ոստիկանը Դիանա Դորս
1966 Սենդվիչ մարդը Առաջին Billingsgate տիկին
1967 Վտանգավոր երթուղի Ռոդա Գուդերիխ
1967 Խելագարված! Մաթիլդա
1968 Մուրճի գլուխ Կիտ
1969 Մանկական սեր Լիզ
1970 խորը վերջ Մայքի առաջին տիկնոջ հաճախորդը
1970 Իմ ապուրի մեջ մի աղջիկ կա իր կինը
1971 Հաննի Քոլդեր Մադամ
1972 թակարդ Ֆրաու Պոպենդիկ
1972 Զարմանալի պրն. Բլանդեն Տիկին. Ուիքենս
1972 Շվեդական վայրի կատուներ Մարգարետա
1973 Ոչինչ, բացի Գիշերից Աննա Հարբ
1973 Արյան թատրոն Maisie Psaltery
1973 Steptoe and Son Ride Again բնակարանի կինը
1974 Գերեզմանից այն կողմ Մեյբել Լոու
1974 խենթ Դոլլի Նյումեն
1975 Սիրահարված կաթնարածը Ռիտա
1975 Այն, ինչ տեսավ շվեդ թագուհին Մադամ Հելենա
1975 Ռոզիի հետ քնելու ժամանակ Մորաքույր Անի
1975 Երեքը բոլորի համար Տիկին. Բոլլ
1976 Տաքսու վարորդի արկածները Տիկին. Նորթ
1976 Պահպանեք այն ներքևում Դեյզի Դյուրենեկ
1977 Անձնական աչքի արկածները Տիկին. Հորն
1979 Խոստովանություններ Դեյվիդ Գալաքսիի գործից Ջենի Սթրայդ
1985 Շոգեխաշում Վիոլետ Released posthumously

Հեռուստատեսային դերեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Year Title Role Notes
1951 Դեմ առ դեմ էնջլ TV film
1951 Ինչպե՞ս եք դիտում: Քադլս 6 episodes
1954 Ռինգոլդ թատրոնը Էնջի Դրվագ։ "The Lovely Place"
1960 Արմչեյրը թատրոնը Ջեննի Ֆրանցիս Դրվագ։ "The Innocent"
1960 Կարմիր կմախքի ժամ Ջոն Վիլլիամս Դրվագ։ "George Appleby's Neighbor"
1961 Ջեք Բեննի ծրագիրը Լեդի Միլլբեք Դրվագ։ "English Sketch"
1961 Անմիջապես Ֆոտոնկարիչ Դրվագ։ "The Sportscar Breed"
1962 Ալֆրեդ Հիթքոքը ներկայացնում է Իրեն Սադինի Դրվագ։ "The Sorcerer's Apprentice"
1963 Ալֆրեդ Հիթքոքի ժամ Նիքի Քերոլ Դրվագ։ "Run for Doom"
1963 Բուրկի օրենքը Մեքսին Բորման Դրվագ։ "Who Killed Alex Debbs?"
1964 Տասնմեկերորդ ժամ Քերոլ Դեվոն Դրվագ։ "87 Different Kinds of Love"
1964 Արմչեյր թատրոն Գրեյս Մաքսվել Դրվագ։ "A Nice Little Business"
1968 Ինկվիզիտորները Սվիթ Փ. Դրվագ։ "The Peeling of Sweet P. Lawrence"
1968 Տղան հանդիպում է աղջկան Մեգան Նորթոն Գրեյ Դրվագ։ "Where Have All the Ghosts Gone?"
1970–1972 Քուինի ամրոցը Քվինի Շեֆերդ All 18 episodes
1971 Միսֆիթը Մեգգի Դրվագ։ "On Superior Persons"
1971 Մեղրի համը Հելեն Բոլոր 3 Դրվագները
1971 Զ մեքենաները Մեդջ Օվըն 2 Դրվագ
1972 Դոք Գրինի Դիքսոն Մեյսի Դիվար Դրվագ։ "The Informant"
1973 Մեր բոլոր շաբաթները Դի Դորքինս All 6 Դրվագ
1975 Թրիլլեր Բեսսի Մորն Դրվագ։ "Nurse Will Make It Better"
1977–1978 Պարզապես Վիլլիամ Տիկին Բոթթ 7 Դրվագ
1978 Սուինին Տիկին Ռիքս Դրվագ։ "Messenger of the Gods"
1979 Միկենի և տղամարդկանց մասին Թրոյի Հելենը TV film
1979 Տախտակը Կինը Ռոզիի հետ TV film
1980 Համմեր վախի տունը Տիկին Արդրոյ Դրվագ։ "Children of the Full Moon"
1980 Կոշկաքուղ Մեգգի Դրվագ։ "Looking for Mr Wright"
1980 Բժիշկ Ջեյկին և պարոն Հայդը Քեյթ Վինթերթոն TV film
1980 Երկու Ռոննիները Հրամանատարը 4 Դրվագ
1981 BBC հեռուստտեսություն Շեքսպիր Թիմանդրա Դրվագ։ "Timon of Athens"
1981 Դիք Թուրնիփ Տիկին Բասկին Դրվագ։ "Dick Turpin's Greatest Adventure: Part 4"
1984 Թնդանոթ և գնդակ Միսս Սքարլեթ Դրվագ։ #5.5

Բեմական տեսք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Կատուն և Կանարին (1949) Ուորթինգի Կոննաթ թատրոնում
  • Բարի երիտասարդը (1949)
  • Լիզետ (1949)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Discogs — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 filmportal.de — 2005.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Archivio Storico Ricordi — 1808.
  5. ↑ Thomson, David (2004 թ․ մայիսի 16). «Film Studies: She could have been a contender. She could have been Sybil Fawlty...». The Independent on Sunday. London (UK). էջ 13.
  6. ↑ «Diana Dors: A Life in Pictures». BBC.
  7. ↑ «Dors, Diana (1931–1984)». Women in World History: A Biographical Encyclopedia. Encyclopedia.com. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 31-ին.
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 8,11 8,12 8,13 8,14 8,15 8,16 8,17 8,18 8,19 8,20 8,21 8,22 8,23 8,24 David Bret (October 2010). Diana Dors: Hurricane In Mink. JR Books, London. ISBN 978-1-907532-10-8.
  9. ↑ 9,0 9,1 Vagg, Stephen (2020 թ․ սեպտեմբերի 7). «A Tale of Two Blondes: Diana Dors and Belinda Lee». Filmink.
  10. ↑ 10,0 10,1 «The Diana Dors Story – The War Years». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 31-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  11. ↑ «Expelled, but it didn't keep Diana down». The Australian Women's Weekly. Vol. 24, no. 12. 1956 թ․ օգոստոսի 22. էջ 12. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 2-ին – via National Library of Australia.
  12. ↑ «Expelled, but it didn't keep Diana down». The Australian Women's Weekly. Vol. 24, no. 12. 1956 թ․ օգոստոսի 22. էջ 13. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  13. ↑ Dors 1960 p 13
  14. ↑ Dors 1960 p 15
  15. ↑ «The Diana Dors Story – The Rising Star». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ մայիսի 25-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 16-ին.
  16. ↑ «Film News». Toodyay Herald. Vol. 47, no. 226. Western Australia. 1948 թ․ հունվարի 23. էջ 7. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  17. ↑ «Shows How». The Mercury. Vol. CLXIX, no. 24, 369. Tasmania, Australia. 1949 թ․ հունվարի 17. էջ 6. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  18. ↑ «No Praise For Paulette In Drama». The Mail. Vol. 36, no. 1, 840. Adelaide. 1947 թ․ օգոստոսի 30. էջ 3 (Sunday Magazine). Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  19. ↑ Dors 1960 p 18
  20. ↑ «British Film News». The Sydney Morning Herald. No. 34, 204. 1947 թ․ օգոստոսի 7. էջ 10. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  21. ↑ «Oliver Twist». The Australian Women's Weekly. Vol. 16, no. 19. 1948 թ․ հոկտեմբերի 16. էջ 25. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  22. ↑ Monkhouse, Bob (1993). Crying with laughter : my life story. Century. էջ 83.
  23. ↑ «Actor hated his best gift». The Daily Telegraph. Vol. X, no. 6. New South Wales, Australia. 1948 թ․ դեկտեմբերի 26. էջ 18. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  24. ↑ Dors 1960 p 23
  25. ↑ «"The Argus" Screen Review New British Policy». The Argus. No. 32, 126. Melbourne. 1949 թ․ օգոստոսի 20. էջ 12. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  26. ↑ Kon, Andrea (1983). This is my song : a biography of Petula Clark. W.H. Allen. էջ 68.
  27. ↑ «Gosnells Lass Celebrates Her Sixteenth Birthday». South Western Advertiser. Vol. 44, no. 2280. Western Australia. 1949 թ․ մայիսի 26. էջ 4. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին – via National Library of Australia.
  28. ↑ 28,0 28,1 Shipman, David (1980). The great movie stars : the international years. Hill and Wang. էջ 144.
  29. ↑ «Prize-winning Biscuits...». The Argus. No. 31, 943. Melbourne. 1949 թ․ հունվարի 18. էջ 3 (The Argus Woman's Magazine). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  30. ↑ Dors 1960 p 27
  31. ↑ Theatre Programme: Lisette, a play in three acts by Douglas Sargeant with music by Louis Master and Al Chinnery. Hippodrome theatre, Margate, week commencing 26 Sept 1949.
  32. ↑ «Five of Rank's young stars didn't know how to dance». Sunday Times (Perth). No. 2706. Western Australia. 1950 թ․ հունվարի 8. էջ 20 (Sporting Section). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  33. ↑ Dors 1960 p 30
  34. ↑ «Economic Unity Of Europe: "Britain the Biggest Obstacle" E.C.A. Officials' View». The Scotsman. 1950 թ․ փետրվարի 24. էջ 6.
  35. ↑ «His Charm School Graduates Have Charm, But No Jobs». Times Pictorial. Dublin, Ireland. 1950 թ․ դեկտեմբերի 16. էջ 5.
  36. ↑ 36,0 36,1 «The Diana Dors Story – The Star 2». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 16-ին.
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 Dianamite yet: Diana Dors, Hall, John. The Guardian, 18 March 1970, p. 9
  38. ↑ «Hunt for beauty». The Sun. No. 2497. New South Wales, Australia. 1951 թ․ փետրվարի 25. էջ 38. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  39. ↑ Dors 1960 p 34
  40. ↑ 40,0 40,1 Neil Norman. «Men who destroyed Diana Dors». Express.co.uk. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 18-ին.
  41. ↑ «The Diana Dors Story -The Star 3». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 16-ին.
  42. ↑ «Marriage of Starlet». The Barrier Miner. Vol. LXIV, no. 17, 508. New South Wales, Australia. 1951 թ․ հուլիսի 13. էջ 3. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  43. ↑ Dors 1960 p 49
  44. ↑ Maurice Wiggin (1951 թ․ հոկտեմբերի 7). «TV in the North». The Sunday Times. No. 6703. London, England.
  45. ↑ «English films need more stars, better stories». The Daily Telegraph. Vol. XVI, no. 239. New South Wales, Australia. 1951 թ․ դեկտեմբերի 28. էջ 6. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  46. ↑ «Review of Rendezvous». Variety.
  47. ↑ Samson, Leonard (1953 թ․ հունվարի 31). «Housewives Hate Her!: but their husbands love Diana Dors». Answers. Vol. 123, no. 3170. London. էջ 10.
  48. ↑ «Diana Dors». Desert Island Discs (Podcast).
  49. ↑ 49,0 49,1 Smith, Jan (1963 թ․ նոյեմբերի 9). «The Night-Club Dors Learning her lessons in the big cruel world». The Bulletin. էջ 22.
  50. ↑ Dors 1960 p 58-59
  51. ↑ Another account puts this fee at £175 a week. «World Digest». The Courier-Mail. No. 4873. Brisbane. 1952 թ․ հուլիսի 11. էջ 4. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  52. ↑ «World-wide Film and Theatre News». The Daily Telegraph. Vol. XIV, no. 6. New South Wales, Australia. 1952 թ․ դեկտեմբերի 28. էջ 34. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  53. ↑ «Grimm and Gay». The Observer. London (UK). 1952 թ․ դեկտեմբերի 21. էջ 6.
  54. ↑ W. A. Darlington (1952 թ․ դեկտեմբերի 17). «Mad World of Jazz & Murder». The Daily Telegraph. London, England. էջ 8.
  55. ↑ «Review Empire Glasgow». Variety. 1953 թ․ մարտի 4. էջ 57.
  56. ↑ «London». Variety. 1953 թ․ փետրվարի 18. էջ 62.
  57. ↑ Dors 1960 p 84
  58. ↑ Beresford, David (1984 թ․ մայիսի 5). «Diana Dors dies at 52». The Guardian. էջ 1.
  59. ↑ Schallert, Edwin (1953 թ․ սեպտեմբերի 16). «Warners, Metro Slate African Subjects; Jimmy Wakely Back in Cinema». Los Angeles Times. էջ B9.
  60. ↑ «Blonde Diana Dors goes to jail—in new film». The Sun. No. 2624. New South Wales, Australia. 1953 թ․ օգոստոսի 9. էջ 61. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին – via National Library of Australia.
  61. ↑ «Film Star Guilty Of Larceny». The Sun. No. 13, 561. New South Wales, Australia. 1953 թ․ հուլիսի 28. էջ 5 (Late Final Extra). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  62. ↑ «Blonde Diana Dors goes to jail—in new film». The Sun. No. 2624. New South Wales, Australia. 1953 թ․ օգոստոսի 9. էջ 61. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  63. ↑ «Blonde Diana Dors goes to jail—in new film». The Sun. No. 2624. New South Wales, Australia. 1953 թ․ օգոստոսի 9. էջ 61. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 2-ին – via National Library of Australia.
  64. ↑ «The Dumb Blonde" With The Rolls-Royce». Truth. No. 3351. New South Wales, Australia. 1954 թ․ ապրիլի 18. էջ 13. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  65. ↑ 65,0 65,1 Veysey, Arthur (1955 թ․ մայիսի 22). «Diana Dors... Britain's Blonde Beauty!». Chicago Daily Tribune. էջ j24.
  66. ↑ «Film star pictures "not obscene"». The Herald. No. 24136. Victoria, Australia. 1954 թ․ հոկտեմբերի 5. էջ 15. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  67. ↑ Wolfgang Saxon (1984 թ․ մայիսի 5). «Diana Dors, Actress in Britain». The New York Times. էջ 13.
  68. ↑ Dors 1960 p 111
  69. ↑ «Mink Coats And Actresses: Tax Allowances Worry M.P.s». The Manchester Guardian. 1954 թ․ հոկտեմբերի 29. էջ 1.
  70. ↑ «World-wide Film and Theatre News». The Daily Telegraph. Vol. XVI, no. 6. New South Wales, Australia. 1954 թ․ դեկտեմբերի 26. էջ 25. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  71. ↑ 71,0 71,1 «Diana Dors Describes £100,000 Gun Threat». The Daily Telegraph. 1968 թ․ հոկտեմբերի 4. էջ 26.
  72. ↑ «Reptile star of new comedy is no lady». The Australian Women's Weekly. Vol. 23, no. 19. 1955 թ․ հոկտեմբերի 5. էջ 60. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  73. ↑ «The Dam Busters». The Times. London, England. 1955 թ․ դեկտեմբերի 29. էջ 12 – via The Times Digital Archive.
  74. ↑ «British Call Plunging Necklines Royal Slur». Los Angeles Times. 1955 թ․ նոյեմբերի 22. էջ 9.
  75. ↑ «I fell for the Men. Italy Can't Beat Our Girls». The Argus. Melbourne. 1955 թ․ հոկտեմբերի 15. էջ 7 (The Argus Weekender). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  76. ↑ «Dors Opens The Drama Door». Pictorial. Dublin, Ireland. 1956 թ․ մայիսի 12. էջ 3.
  77. ↑ «Diana now wants to play serious roles». Mirror. Vol. 36, no. 1814. Western Australia. 1956 թ․ մարտի 3. էջ 11. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  78. ↑ «Diana Secrets "Behind Closed Dors"». The Australian Women's Weekly. Vol. 47, no. 2. 1979 թ․ հունիսի 13. էջ 4. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 15-ին – via National Library of Australia.
  79. ↑ Jack Gould (1956 թ․ փետրվարի 8). «TV: Hope From England: Girls, Fernandel Spice Comedian's Show Absent 'Visitor'». The New York Times. էջ 67.
  80. ↑ «Diana Dors Signed by R.K.O.». The New York Times. 1956 թ․ մայիսի 25. էջ 26.
  81. ↑ «Diana Dors, England's Reply to Monroe, Here: Calls Marilyn 'Greatest Thing That Ever Happened;' Plans Film With George Gobel». Los Angeles Times. 1956 թ․ հունիսի 30. էջ 3.
  82. ↑ «Gossip From The Films And At Stage». The Mirror. Vol. 37, no. 1831. Western Australia. 1956 թ․ հունիսի 30. էջ 15. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  83. ↑ 83,0 83,1 «Diana Dors Sues RKO for $1.275 Millions». Los Angeles Times. 1959 թ․ փետրվարի 17. էջ 4.
  84. ↑ «Parting is such sweat (£99000) sorrow». The Argus. Melbourne. 1956 թ․ նոյեմբերի 3. էջ 3. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  85. ↑ Hopper, Hedda (1956 թ․ հուլիսի 28). «Looking at Hollywood: Diana Dors to Co-Star with Eddie Fisher». Chicago Daily Tribune. էջ 18.
  86. ↑ «Bogeaus To Make 2 Movies For Fox: Independent Producer Will Start With Adaptation of Bromfield's 'Early Autumn' Republic Pulls Out Stops». The New York Times. 1956 թ․ օգոստոսի 18. էջ 11.
  87. ↑ «Mann Changes Assignment». The New York Times. 1956 թ․ օգոստոսի 29. էջ 25.
  88. ↑ «Diana Dors – The Private Life and Times of Diana Dors». glamourgirlsofthesilverscreen.com. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 18-ին.
  89. ↑ «Gop Throws Strength Behind Ike And Nixon: Lensman Beaten as Diana Dors, Three Dunked Violent Aftermath of Party Diana Dors». Los Angeles Times. 1956 թ․ օգոստոսի 20. էջ 1.
  90. ↑ Cecil Wilson (1956 թ․ սեպտեմբերի 3). «Dors Drops out of Neagle Film». Daily Mail. London, England. էջ 3.
  91. ↑ Jack Gould (1956 թ․ հոկտեմբերի 22). «TV: Ray Bolger Show: Gifted Dancer Is Still Dogged by Bad Luck On Opening of 'Washington Square'». The New York Times. էջ 41.
  92. ↑ Hopper, Hedda (1956 թ․ հոկտեմբերի 24). «Movie Firm Buys Tale of Texas Tycoons». Chicago Daily Tribune. էջ b2.
  93. ↑ «French Seen in Israel by U.S. Woman». Los Angeles Times. 1956 թ․ նոյեմբերի 3. էջ 4.
  94. ↑ Hopper, Hedda (1956 թ․ սեպտեմբերի 29). «Diana Dors to Star With Bob Mitchum». Los Angeles Times. էջ 12.
  95. ↑ Obituary: Tommy Yeardye, The Daily Telegraph (London), 1 |May 2004
  96. ↑ Schallert, Edwin (1957 թ․ հունիսի 21). «'Rifleman Dodd' Aimed at Meeker; New Italian Beauty 'Blonde' Choice». Los Angeles Times. էջ 23.
  97. ↑ Hopper, Hedda (1957 թ․ հոկտեմբերի 3). «'Black Sunday' Will Reclaim Actor Quinn». Los Angeles Times. էջ B8.
  98. ↑ Schallert, Edwin (1957 թ․ հոկտեմբերի 15). «Andy Hardy's Return Forecast; Diana Dors Will Rejoin Gassman». Los Angeles Times. էջ A9.
  99. ↑ «Actress Robbed Of £11,000». The Canberra Times. Vol. 32, no. 9, 570. 1958 թ․ օգոստոսի 28. էջ 23. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  100. ↑ «Maid Marian wants real romance with Robin». The Australian Women's Weekly. Vol. 26, no. 19. 1958 թ․ հոկտեմբերի 15. էջ 82. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  101. ↑ «Diana Dors to Get $200,000 in Studio Suit». Los Angeles Times. 1960 թ․ հուլիսի 11. էջ B3.
  102. ↑ «Diana Dors Will Leave Films». Los Angeles Times. 1959 թ․ մայիսի 7. էջ 2.
  103. ↑ «Filmland Events: Diana Dors Chosen for 'Stopover' Lead». Los Angeles Times. 1959 թ․ մայիսի 2. էջ B2.
  104. ↑ 104,0 104,1 «The Diana Dors Story -The Star 5». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 16-ին.
  105. ↑ Edward Goring (1958 թ․ հուլիսի 29). «Sabrina is No Rival Says Diana Dors». Daily Mail. No. 19368. London, England. էջ 6.
  106. ↑ «Tivoli Circuit». Variety. 1959 թ․ հուլիսի 8. էջ 84.
  107. ↑ Scheuer, Philip K. (1960 թ․ հոկտեմբերի 10). «Dmytryk to Direct Paramound Picture: 'Appointment in Zahrain' His First Since 'Mountain'». Los Angeles Times. էջ C13.
  108. ↑ Scott, John L. (1960 թ․ նոյեմբերի 2). «'North From Rome' Will Star Mitchum: He's Set for Three UA Films; Diana Dors in 'Big Bankroll'». Los Angeles Times. էջ A7.
  109. ↑ «Diana Dors Leaps Out Window as Blast and Blaze Kill 3 at Party». Los Angeles Times. 1961 թ․ նոյեմբերի 6. էջ 1.
  110. ↑ «Diana Dors Injured, 3 Killed in Party Blast». Globe and Mail. Toronto. 1961 թ․ նոյեմբերի 6. էջ 37.
  111. ↑ «Diana Could Find An Aussie Cousin». The Australian Women's Weekly. Vol. 31, no. 21. 1963 թ․ հոկտեմբերի 23. էջ 13. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  112. ↑ «The Three Faces Of Diana Dors». The Australian Women's Weekly. Vol. 31, no. 26. 1963 թ․ նոյեմբերի 27. էջ 15. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  113. ↑ «welcomes home her lost son». The Australian Women's Weekly. Vol. 47, no. 4. 1979 թ․ հունիսի 27. էջ 24. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  114. ↑ «Diana Dors 'has debts of £53,000'». The Guardian. 1968 թ․ հուլիսի 6. էջ 4.
  115. ↑ «Diana Dors Files for Bankruptcy». Los Angeles Times. 1968 թ․ հոկտեմբերի 5. էջ 17.
  116. ↑ «Eyes on Adelaide». The Canberra Times. Vol. 44, no. 12, 536. 1970 թ․ փետրվարի 4. էջ 21. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  117. ↑ «Britain's Diana Dors; called 'blond bombshell'». Chicago Tribune. 1984 թ․ մայիսի 5. էջ 9.
  118. ↑ Diana Dors dies of cancer, The Irish Times, 5 May 1984, p. 6
  119. ↑ «The indestructible Diana Dors». The Australian Women's Weekly. Vol. 42, no. 24. 1974 թ․ նոյեմբերի 13. էջ 60A. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 2-ին – via National Library of Australia.
  120. ↑ Diana Dors wins life story ban, The Irish Times, 23 April 1977, p. 4
  121. ↑ «Diana - Secrets "Behind Closed Dors"». The Australian Women's Weekly. Vol. 47, no. 2. 1979 թ․ հունիսի 13. էջ 4. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  122. ↑ «Diana Dors: A Life in Pictures». BBC.
  123. ↑ «Prince Charming by Adam & The Ants». www.songfacts.com. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 5-ին.
  124. ↑ «The highwayman and the scrubber». The Australian Women's Weekly. Vol. 48, no. 11. 1980 թ․ օգոստոսի 13. էջ 27 (Your TV Magazine). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  125. ↑ «Dors diet adviser». The Canberra Times. Vol. 57, no. 17, 427. 1983 թ․ հունիսի 16. էջ 20. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  126. ↑ «The Diana Dors Story – Twilight Years». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 6-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 16-ին.
  127. ↑ «Dors has cancer». The Canberra Times. Vol. 58, no. 17, 723. 1984 թ․ ապրիլի 7. էջ 21. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  128. ↑ «Actress Diana Dors dies, 52». The Canberra Times. Vol. 58, no. 17, 752. 1984 թ․ մայիսի 6. էջ 1. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 12-ին – via National Library of Australia.
  129. ↑ «Michael 'Dandy Kim' Caborn-Waterfield – obituary». The Telegraph. 2016 թ․ մայիսի 6.
  130. ↑ 130,0 130,1 «The Diana Dors Story -The Star 6». Dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունվարի 9-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  131. ↑ «"Girls, booze, drugs and parties" (30 September 2002) New Statesman».
  132. ↑ Barber, Lynn (2000 թ․ օգոստոսի 20). «Interview: Bob Monkhouse». The Observer. London.
  133. ↑ Anthony, Andrew (2002 թ․ սեպտեմբերի 29). «Television: Under the weather». The Guardian. London.
  134. ↑ «Diana Dors, 52, British Actress». The Boston Globe. Associated Press. 1984 թ․ մայիսի 5. էջ 1.
  135. ↑ Donnelley, Paul (2003) Fade to Black: A Book of Movie Obituaries, Omnibus Press, 978-0-7119-9512-3, pp. 221–2.
  136. ↑ «Orchard Manor, Diana's last home». dianadors.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 6-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 16-ին.
  137. ↑ Adejobi, Alicia (2019 թ․ սեպտեմբերի 15). «Diana Dors' youngest son Jason Dors Lake dies aged 50». Metro News. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 16-ին.
  138. ↑ «DIANA DORS». Statues For Equality (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  139. ↑ «Germaine Greer on Britain's lack of proper statues of women». The Guardian (անգլերեն). 2008 թ․ սեպտեմբերի 7. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  140. ↑ «Diana Dors». Public Statues and Sculpture Association (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  141. ↑ «Diana Dors». SWINDON HERITAGE BLUE PLAQUES (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  142. ↑ «Diana Dors' birthplace blue plaque unveiled». BBC News (բրիտանական անգլերեն). 2017 թ․ հունվարի 14. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  143. ↑ «Diana Dors (1931–1984) - Art UK». artuk.org (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  144. ↑ «Diana Dors takes up residence at museum to delight of town sculptor». Swindon Advertiser. 2015 թ․ դեկտեմբերի 23. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 4-ին.
  145. ↑ «The British Marilyn: Blonde Bombshell Diana Dors». BBC America.
  146. ↑ «Sgt Pepper and friends». Oxford Dictionary of National Biography.
  147. ↑ «Secret code of Diana Dors' millions». The Argus (անգլերեն). Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  148. ↑ «Who Got Diana Dors' Millions? (2003)» (անգլերեն). BFI. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 10-ին.

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 Դիանա Դորս
էջը Վիքիպահեստում


Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դիանա Դորս» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դիանա_Դորս&oldid=9485262» էջից