Դենիս Պուշիլին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դենիս Պուշիլին
Denis Pushilin (cropped, 2022-02-21).jpg
 
Կուսակցություն՝ Donetsk Republic? և Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝ Donbas National Academy of Civil Engineering and Architecture?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և wartime collaborator
Ծննդյան օր մայիսի 9, 1981(1981-05-09) (41 տարեկան)
Ծննդավայր Մակեևկա, Դոնեցկի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Flag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ, Flag of Ukraine.svg Ուկրաինա և Flag of Russia.svg Ռուսաստան
 
Կայք՝ denis-pushilin.ru
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Դենիս Վլադիմիրի Պուշիլին (մայիսի 9, 1981(1981-05-09), Մակեևկա, Դոնեցկի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), չճանաչված Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության պետական գործիչ։ 2018 թվականի նոյեմբերի 20-ից Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության ղեկավար, ինչպես նաև գերագույն գլխավոր հրամանատար։

Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության ժողովրդական խորհրդի նախագահ (2015—2018), Մինսկի խմբի եռակողմ համաձայնագրի բանակցություններում ԴԺՀ-ի մշտական ներկայացուցիչ։ ԴԺՀ Գերագույն խորհրդի նախագահ (2014 թվականի մայիսի 15-ից հուլիսի 18-ը), Դոնեցկի ժողովրդական հանրապետության ժամանակավոր կառավարության համանախագահ (2014 թվականի ապրիլի 7-ից մայիսի 15-ը)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1981 թվականի մայիսի 9-ին[1] Ուկրաինայի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության Դոնեցկի մարզի Մակեևկա քաղաքում[2][3]։ Մանկությունը և երիտասարդությունը անց է կացրել հայրենիքում[4]։

1998 թվականին ավարտել է Մակեևկայի № 1 ճեմարանը (մինչև 1992 թվականը սովորել է Մակեևկայի № 14 ընդհանուր կրթական դպրոցում)։ 1999–2000 թվականներին եղել է զինծառայող Ուկրաինայի ազգային գվարդիայի շարքերում[4][5]։

Սովորել է Դոնբասի քաղաքաշինության և ճարտարապետության ազգային ակադեմիայում («տնտեսություն և ձեռնարկատիրություն» բաժնում), սակայն չի ավարտել[4][5]։

2002 թվականին աշխատել է առևտրային ընկերությունում[4][5]։

2011-2013 թվականներին հանդիսացել է Սերգեյ Մավրոդիի «MMM-2011» շարժման հետևորդ, եղել է կամավոր, այնուհետև, երբ «МММ» շարժման հիմքի վրա ստեղծվեց նույնանուն կուսակցություն Պուշիլինը դարձավ դրա անդամ[5][6]։ Այս կուսակցության կողմից 2013 թվականի «Գերագույն ռադայի» ընտրություններում Պուշիլինը առաջադրվեց Կիևի մարզում և զբաղեցրեց 19-րդ տեղը ստանալով 0,08 % քվե (77 ձայն[7]):

2014 года թվականի ապրիլի 5-ին դարձավ Դոնեցկի մարզի ղեկավար Պավել Գուբարևի տեղակալը[3][5], իսկ հետագայում գլխավորեց Դոնեցկի բնակիչների ցույցը[6][8]։ Ապրիլի 7-ին հռչակվեց ԴԺՀ-ն, իսկ Պուշիլինը դարձավ պետության կառավարության համանախագահ[2]։

2014 թվականի մայիսի 15-ին դարձավ Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության ժողովրդական խորհրդի նախագահ (տվյալ պահին ըստ երկրի սահմանադրության ԴԺՀ-ի բարձրագույն պաշտոն)[9][10]։

2014 թվականի հուլիսի 18-ին Պուշիլինը անցավ թոշակի՝ Մոսկվայում գտնվելիս նա գրություն ուղարկեց խորհրդարանի փոխխոսնակ Վլադիմիր Մակովիչին, որով հայտնում էր իր կամքով զբաղեցրած պաշտոնից հրաժարվելու մասին[11]։ Հրաժարական տալուց հետո նա «Նոր Ռուսաստան Ազգային ճակատի» համակարգողն ու համանախագահն էր[12][13][14]։

2014 թվականի սեպտեմբերին հայտարարել է, որ պատրաստվում է մասնակցել նոյեմբերին կայանալիք ԴԺՀ-ի նախագահի և խորհրդարանի ընտրություններին[13][14]։ Հոկտեմբերին «Դոնեցկի Հանրապետություն» հասարակական շարժման ցուցակով գրանցվեց որպես ԴԺՀ Ազգային խորհրդի պատգամավորի թեքնածու[15]։

2014 թվականի նոյեմբերի 3-ին ԴԺՀ-ում կայացած ընդհանուր ընտրության արդյունքում Պուշիլինը ընտրվեց Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության Ազգային խորհրդի պատգամավոր[16]։ 2014 թվականի նոյեմբերի 14-ին ընտրվել է Ազգային խորհրդի նախագահի տեղակալ[16][17]։

2014 թվականի նոյեմբերի 9-ին Պուշիլինը ԴԺՀ նախագահ Ալեքսանդր Զախարչենկոյի հրամանով նշանակվեց Մինսկի խմբի եռակողմ համաձայնագրի բանակցություններում ԴԺՀ-ի մշտական ներկայացուցիչ[18][19]։

2015 թվականի սեպտեմբերի 4-ին Ազգային խորհրդի արտահերթ նիստի ընթացքում որոշվեց Պուշիլին նշանակել հանրապետության ներկայացուցչական մարմնի նախագահի ժամանակավոր պաշտոնակատար[20]։ Պուշիլինը սա բացատրեց այն հանգամանքով, որ Ազգային խորհրդի նախորդ խոսնակ Անդրեյ Պուրգինը նիստը խափանելու փորձի պատճառով ուղարկվել է թոշակի[21]։ Նաև նա հայտարարեց, որ մնում է ԴԺՀ-ի ներկայացուցիչը Մինսկյան բանակցություններում[22]։

2015 թվականի սեպտեմբերի 11-ին ընտրվել է ԴԺՀ Ազգային խորհրդի նախագահ, նրա օգտին քվեարկել էր 76 պատգամավոր[23]։

2018 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Ազգային խորհրդի կողմից նշանակվել է Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության նախագահի ժամանակավոր պաշտոնակատար, մինչև 2018 թվականի նոյեմբերի 11-ին համաժողովրդական ընտրությունների արդյունքում կընտրվի նոր նախագահ[24]։ Հենց նույն օրը նա ցրեց Ազգային խորհուրդը բոլորին ուղարկելով թոշակի և լուրջ կադրային փոփոխություններ իրականացրեց գործադիր մարմնում։

2018 թվականի սեպտեմբերի 21-ին փաստաթղթեր ներկայացրեց 2018 թվականի նոյեմբերի 11-ին կայանալիք համընդհանուր ընտրություններին մասնակցելու համար[25]։ Ընտրություններ արդյունքում Դենիս Պուշիլինը հավաքեց 60.85% քվե[26]։

Պատժամիջոցներ, քրեական հետապնդում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի ապրիլի 29-ին ներառվել է ԵՄ-ում մուտքի և ակտիվների սառեցման արգելքի պատժամիջոցների ենթակա անձանց ցուցակում[27], մայիսի 12-ին ներառվել է նաև Կանադայի կողմից մտցված պատժամիջոցներ ենթակա անձանց ցանկում[28], հունիսի 20-ին նաև ԱՄՆ-ի[29], ինչպես նաև մի քանի այլ երկրների[30]։

2014 թվականի մայիսի 2-ին Ուկրաինայի դատախազության կողմից Պուշիլինի նկատմամբ հայտարարվել է հետախուզում[31], հունիսին նրա հանդեպ հետախուզում սկսեց նաև Ուկրաինայի անվտանգության ծառայությունը[32]։ Նա կասկածվում է սահմանադրական կարգը բռնի տապալելու կամ պետական իշխանությունը բռնազավթելու մեջ[1]։

Կարծիքներ և գնահատականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԴԺՀ նախկին ղեկավար Ալեքսանդր Զախարչենկոյի խոսքով Պուշիլինի առաջ մեծ առաջադրանք է դրված «Նա ցանկանում է Նոր Ռուսաստան ստեղծել Դոնեցկում, Լուգանսկում և Ուկրաինայի մյուս շրջաններում[33]։

Նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 «Особи, які переховуються від органів влади — Пушилин Денис Владимирович» (ուկրաիներեն)։ МВС України։ Վերցված է 2015-02-08 
  2. 2,0 2,1 «Биография Дениса Пушилина» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ Վերցված է 2014-09-27 
  3. 3,0 3,1 «Главой президиума ДНР избран Денис Пушилин» (ռուսերեն)։ Российская газета։ 2014-05-19 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «Автобиография Дениса Пушилина» (ուկրաիներեն)։ Портал «МММВолонтёр»։ 2013-11-25 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Пушилин Денис Владимирович» (ռուսերեն)։ facenews.ua։ 2014-05-29 
  6. 6,0 6,1 «Новый лидер донецких сепаратистов оказался функционером МММ» (ռուսերեն)։ zn.ua։ 2014-04-06 
  7. Результати голосування на виборчих дільницях округу. Повторні вибори народних депутатів України в одномандатних виборчих округах № 94, 132, 194, 197, 223 Archived 2014-04-07 at Archive.is «ЦВК»,
  8. «Лидер митингующих в Донецке заявил, что власти готовы к референдуму»։ РИА Новости։ 2014-04-10 
  9. «Денис Пушилин избран спикером Верховного совета «Донецкой народной республики»»։ Коммерсантъ։ 2014-05-15 
  10. «Новая жизнь. ДНР формирует власть, собирает армию и открывает границы» (ռուսերեն)։ Korrespondent.net։ 2014-05-16 
  11. «Спикер парламента ДНР Пушилин ушел в отставку» (ռուսերեն)։ Интерфакс։ 2014-07-18 
  12. «Пушилин: ополченцы и силовики в среду обменяются пленными «40 на 40»» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ 2014-09-22։ Վերցված է 2014-09-27 
  13. 13,0 13,1 «Пушилин решил участвовать в выборах в ДНР» (ռուսերեն)։ Росбалт։ 2014-09-25։ Վերցված է 2014-09-27 
  14. 14,0 14,1 «Экс-лидер ДНР Денис Пушилин примет участие в выборах самопровозглашенной республики» (ռուսերեն)։ Новая газета։ 2014-09-25։ Վերցված է 2014-09-27 
  15. ««Захарченко, Пушилин и я»: Пургин озвучил предвыборный список «Донецкой республики»» (ռուսերեն)։ НТВ։ 2014-10-11։ Վերցված է 2014-10-11 
  16. 16,0 16,1 Виктория Дэ (2014-11-04)։ «Депутат ДНР Денис Пушилин назвал желание Порошенко отменить особый статус Донбасса истерикой» (ռուսերեն)։ Комсомольская правда։ Վերցված է 2014-11-05 
  17. Надежда Ермолаева (2014-11-14)։ «Андрей Пургин избран главой Народного совета ДНР» (ռուսերեն)։ Российская газета։ Վերցված է 2014-11-14 
  18. «Представителем ДНР на переговорах в Минске назначен Пушилин» (ռուսերեն)։ Росбалт։ 2014-11-10։ Վերցված է 2014-12-06 
  19. «Указ Главы Донецкой Народной Республики № 8 от 9.11.2014 «О полномочном представителе Донецкой Народной Республики на переговорах Трёхстронней контактной группы в Минске»» (ռուսերեն)։ Официальный сайт Правительства и Народного Совета ДНР։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-02-07-ին։ Վերցված է 2015-02-08 
  20. «Источник: и. о. председателя Народного совета ДНР назначен Пушилин» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ 2015-09-04։ Վերցված է 2015-09-04 
  21. «Пушилин объяснил отставку главы Народного совета ДНР» (ռուսերեն)։ Lenta.ru։ 2015-09-05։ Վերցված է 2015-09-05 
  22. «Пушилин заявил, что остаётся представителем ДНР на минских переговорах» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ 2015-09-05։ Վերցված է 2015-09-05 
  23. «Пушилин официально стал спикером парламента ДНР» (ռուսերեն)։ Интерфакс։ 2015-09-11 
  24. Временно исполняющим обязанности Главы ДНР назначен председатель парламента Денис Пушилин
  25. Денис Пушилин стал первым кандидатом на должность главы ДНР — Россия 24
  26. «Donbass elections helped avert chaos after DPR leader’s murder, says Russian diplomat»։ TASS։ նոյեմբերի 15, 2018։ Վերցված է նոյեմբերի 17, 2018 
  27. Артем Филипенок, Александра Федотова (2014-04-29)։ «ЕС обнародовал новый санкционный список против России» (ռուսերեն)։ РБК։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-01-ին։ Վերցված է 2015-02-08 
  28. Даниил Студнев (2014-06-21)։ «Канада ввела санкции против 11 российских и украинских официальных лиц» (ռուսերեն)։ ТАСС։ Վերցված է 2015-02-08 
  29. «США включили Болотова и Пушилина в санкционный список» (ռուսերեն)։ Lenta.ru։ 2014-06-20։ Վերցված է 2015-02-08 
  30. «Consolidated list of Ukraine-related sanctions and restrictive measures: individuals, entities and sectoral sanctions» (անգլերեն)։ riskadvisory.net։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-04-28-ին 
  31. «МВД обнародовало информацию о розыске Пушилина» (ռուսերեն)։ Украинская правда։ 2014-06-18։ Վերցված է 2015-02-08 
  32. «СБУ объявила в розыск главу Верховного совета ДНР Дениса Пушилина» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ 2014-06-18։ Վերցված է 2015-02-08 
  33. «Захарченко о Пушилине: Те вещи, которые говорит Денис — это будущее, мы сейчас живем настоящим» (ռուսերեն)։ RusDialog.ru։ 2014-10-19։ Վերցված է 2015-02-16 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]