Jump to content

Դենիս Մոնաստիրսկի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դենիս Մոնաստիրսկի
ուկրաիներեն՝ Дени́с Анато́лійович Монасти́рський
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 12, 1980(1980-06-12)
ԾննդավայրԽմելնիցկի, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էհունվարի 18, 2023(2023-01-18) (42 տարեկան)
Մահվան վայրԲրովարի, Կիևի մարզ, Ուկրաինա
ԳերեզմանԲայկովո գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն Ուկրաինա և  ԽՍՀՄ
ԿրթությունKhmelnytskyi University of Management and Law? (2002)
Գիտական աստիճանիրավաբանական գիտությունների թեկնածու (2009)
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և փաստաբան
Զբաղեցրած պաշտոններՈւկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր և Minister of Interior Affairs of Ukraine?
ԿուսակցությունԺողովրդի ծառա
Պարգևներ և
մրցանակներ
«Վաստակի համար» ІІІ աստիճանի շքանշան (Ուկրաինա)
ԱնդամությունՈւկրաինայի IX գումարման Գերագույն ռադա և Tri tolstyaka?
 Denys Monastyrskyi Վիքիպահեստում

Դենիս Անատոլևիչ Մոնաստիրսկի (ուկրաիներեն՝ Дени́с Анато́лійович Монасти́рський, հունիսի 12, 1980(1980-06-12), Խմելնիցկի, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հունվարի 18, 2023(2023-01-18), Բրովարի, Կիևի մարզ, Ուկրաինա), ուկրաինացի պետական և քաղաքական գործիչ։ Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարար (2021 թվականի հուլիսի 16 - 2023 թվականի հունվարի 18), Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի անդամ (2021 թվականի հուլիսի 16 - 2023 թվականի հունվարի 18)։ Ուկրաինայի IX գումարման ժողովրդական պատգամավոր (2019 թվականի օգոստոսի 29 - 2021 թվականի հուլիսի 16)[1]։ Իրավաբանական գիտությունների թեկնածու (2009 թվական)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Խմելնիցկիի կառավարման և իրավունքի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը[2]։ Սովորել է Ուկրաինայի ԳԱԱ Վ.Մ.Կորեցկու անվան պետական և իրավունքի ինստիտուտի ասպիրանտուրայում: Իրավաբանական գիտությունների թեկնածու (2009)[3]։ Համալսարանում սովորելու ընթացքում ելույթ է ունեցել ՈՒՀԱ «Երեք գեր տղամարդ» թիմում[4]։

Դասավանդել է Խմելնիցկիի կառավարման և իրավունքի համալսարանում և ղեկավարել օրենսդրության և գիտական փորձաքննության բաժինը: 2007 թվականին եղել է «Hillmont Partners» կազմակերպության իրավաբանը: 2009 թվականին աշխատել է Global Ties KC-ում։ 2015-2017 թվականներին զբաղեցրել է իրավաբանի պաշտոնը «Լեգալ Քոնսալթինգ» ՍՊԸ-ում։ Եղել է Ուկրաինայի պատմության և մշակույթի հուշարձանների պահպանության ընկերության գլխավոր խորհրդի անդամ հետաքննությունների պետական բյուրոյի ձևավորման մրցութային հանձնաժողովի քարտուղար: Ուկրաինայի ապագայի ինստիտուտի փորձագետ[5]։

2006 թվականից եղել է «Դեպի ապագան մշակույթի միջոցով» Պոդոլսկի երիտասարդական մշակութային ասոցիացիայի համահիմնադիր և խորհրդի անդամ[6]:

Հեղինակ է (համահեղինակ) 25 գիտական հրապարակումների, երեք դասագրքերի («Իրավական ստեղծումը իրավական կլինիկաներում», «Իրավագիտություն » և «Իրավական նամակ»), ինչպես նաև Ուկրաինայի Գերագույն Ռադային ներկայացված շուրջ 70 օրենքի նախագծերի[7]։

2019 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում ընտրվել է ժողովրդական պատգամավոր « Ժողովրդի ծառա» կուսակցությունից՝ ցուցակի 19-րդ համարի ներքո[8]։

Ընտրությունների ժամանակ եղել է « Ապագայի ուկրաինական ինստիտուտ» վերլուծական կենտրոնում իրավապահ և դատական համակարգերի բարեփոխման փորձագետ, անկուսակցական։ Ապրել է Խմելնիցկի քաղաքում[9]։

2019-ից 2021 թվականներին եղել է Գերագույն Ռադայի իրավապահ մարմինների կոմիտեի նախագահ[10]։

Ներքին գործերի նախարարի թեկնածու է առաջադրվել 2021 թվականի հուլիսի 15-ին, այն բանից հետո, երբ նախորդ նախարար Արսեն Ավակովը հրաժարական է տվել[11][12][13][14][15]։ 2021 թվականի հուլիսի 16-ին Գերագույն Ռադայի կողմից նշանակվել է ներքին գործերի նախարարի պաշտոնում։ Մոնաստիրսկու նշանակմանը կողմ է քվեարկել 271 պատգամավոր[16]։

Ըստ Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու կենսագիր Սայմոն Շուստերի՝ Մոնաստիրսկին առաջինն էր, որ 2022 թվականի փետրվարի 24-ի վաղ առավոտյան նախագահին հայտնել է ռուսական ներխուժման մեկնարկի մասին[17]:

Մահ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մահացել է 2023 թվականի հունվարի 18-ին, 43 տարեկան հասակում, Բրովարիում ուղղաթիռի վթարի հետևանքով[18]։ Թաղվել է 2023 թվականի հունվարի 21-ին Կիևի Բայկովե գերեզմանատանը[19]։ Թաղված է փակ դագաղում։ Նրա մոխիրը մայրը ցրել է իր հայրենի Խմելնիցկի քաղաքի հարավային Բագ գետում:

Շքանշաններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Պատվո շքանշան, 3-րդ աստիճան (23 օգոստոսի, 2022 թվական)[20]

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Ժաննա Վիկտորովնա Մոնաստիրսկայան, Հետաքննությունների պետական բյուրոյի իրավական աջակցության վարչության իրավաբանական բաժնի գլխավոր մասնագետ է: Ունեցել է երկու որդի[21]:

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Кто проходит в Раду от «Слуги народа»: список». Зеркало недели. 2019-07-21. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-07-23-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  2. ↑ «Список депутатів від партії «Cлуга Народу»». Слуга народа (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-08-08-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  3. ↑ «Науковці України». irbis-nbuv.gov (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-08-21-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  4. ↑ «Биография Дениса Монастырского». Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-21-ին. Վերցված է 2021-07-21-ին.
  5. ↑ «Список депутатів від партії «Cлуга Народу»». Слуга народа (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-08-08-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  6. ↑ «Монастырский Денис Анатольевич». |Слово і Діло. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-12-07-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  7. ↑ «Все депутаты новой Рады. Денис Монастырский — досье». Новое время. 2019-08-03. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-03-24-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  8. ↑ «Партия «Слуга народа» обновила список кандидатов». РБК-Украина. 2019-06-13. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-07-14-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  9. ↑ «Відомості про кандидата в народні депутати України». ЦИК Украины (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-06-25-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  10. ↑ «Рада утвердила руководство и состав комитетов (список членов)». КиевВласть. 2019-08-30. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-04-ին. Վերցված է 2019-12-06-ին.
  11. ↑ «Арсен Аваков подал в отставку с поста главы МВД». strana.ua (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-17-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
  12. ↑ «Зеленский предложил Монастырского на место Авакова». strana.ua (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2023-09-04-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
  13. ↑ «Верховная Рада отправила Арсена Авакова в отставку». strana.ua (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-16-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
  14. ↑ «Шмыгаль подал в Раду представление о назначении Монастырского главой МВД». strana.ua (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-16-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
  15. ↑ «Помогал Антону Геращенко, защищал «Сватов». Кто такой Денис Монастырский, которого хотят сделать главой МВД». strana.ua (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-16-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
  16. ↑ «Рада назначила Дениса Монастырского новым главой МВД Украины». strana.ua (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-16-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
  17. ↑ ««Война продолжается. Но Зеленский уже переродился в лидера военного времени»». Meduza. 2024-01-06. Արխիվացված օրիգինալից 2024-05-21-ին. Վերցված է 2024-05-22-ին.
  18. ↑ «ПАДЕНИЕ ВЕРТОЛЕТА В БРОВАРАХ: ПОГИБЛО РУКОВОДСТВО МВД». Украинская правда (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2023-01-18-ին. Վերցված է 2023-01-18-ին.
  19. ↑ «Пролунав останній гімн: на Байковому кладовищі у Києві попрощалися із загиблим керівництвом МВС (відео)». ТСН.ua (ուկրաիներեն). 2023-01-21. Արխիվացված է օրիգինալից 2023-01-29-ին. Վերցված է 2023-04-08-ին.
  20. ↑ Указ Президента України № 593/2022 від 23 серпня 2022 року «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Незалежності України» Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով:}
  21. ↑ «Декларації: Жанна Монастырская от НАЗК». Արխիվացված է օրիգինալից 2021-11-20-ին. Վերցված է 2021-07-17-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դենիս Մոնաստիրսկի» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դենիս_Մոնաստիրսկի&oldid=10262360» էջից