Դելֆյան միջազգային խորհուրդ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դելֆյան միջազգային խորհուրդ
Изображение логотипа
Տեսակընկերություն
Երկիր Գերմանիա
ՀապավումIDC
Հիմնադրված1994
Գլխադասային գրասենյակԲեռլին, Գերմանիա
Կայքdelphic.org

Դելֆյան միջազգային խորհուրդ (ԴՄԽ, անգլ.՝ International Delphic Council, գերմ.՝ Internationaler Delphischer Rat, հուն․՝ Διεθνές Δελφικό Συμβούλιο), միջազգային ոչ առևտրային հասարակական կազմակերպություն։ Հիմնադրվել է 1994 թվականին՝ Դելֆյան խաղերի գաղափարը վերականգնելու և ժամանակակից Դելֆյան խաղեր կազմակերպելու նպատակով։ ԴՄԽ շտաբ-բնակարանը գտնվում է Բեռլինում (Գերմանիա)[1][2][3][4][5][6]։

Կազմակերպության գործունեությունը համակարգող փաստաթուղթ է համարվում ԴՄԽ կանոնադրությունը, որը հասանելի է համացանցում[7]։

Պատմական նախադրյալներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անտիկ շրջանի Պիթիական խաղերը, որոնք անց են կացվել Դելֆիում (Հին Հունաստան)՝ Պառնաս լեռան ստորոտում և նվիրվել են Ապոլլոն աստծո փառաբանմանը[8][9]։ Այս անտիկ միավորումը համարվել է համարվել է ապագա միջազգային կազմակերպությունների նախատիպը[10][11]։ Առաջին սրբազան պատերազմից հետո մ.թ.ա. մոտ 586 թվականին պիթիական խաղերի ղեկավարումն անցել է Դելֆյան Ամֆիկտիոնիային՝ հունական տասներկու ցեղերի խորհրդին։ Այնուհետև խաղերն անցկացվել են չորս տարին մեկ[12][13]։ Պիթիական խաղերի ծրագրում արվեստի տեսակները միավորել են աթլետիկական մրցույթների և կառքերով մրցարշավների հետ։ Առաջատար էին երաժշտական մրցույթները, որոնք անցկացվում էին Դելֆի քաղաքի թատրոնում։ «Երաժշտություն» բառը (բառացի՝ մուսաների շնորհ) հունական ծագում ունի։ Անտիկ խաղերի այս ծրագրում պարտադիր էր Ապոլլոնին նվիրված հիմնի կատարումը` Ապոլլոնի սիրելի երաժշտական գործիքի՝ կիֆարայի նվագակցությամբ։

Հին Հունաստանի արվեստում, հատկապես սափորների զարդանկարներում, գերակշռում են անտիկ շրջանի Պիթիական խաղերի պատկերները, օրինակ՝ կիֆարա նվագողի պատկերը մ.թ.ա. V դարի կարմրերանգ սափորի վրա։ Մինչ օրս պահպանվել է Դելֆյան կառավարի արձանը, որը մ.թ.ա. 478 թվականին Պիթիական խաղերում հաղթանակած կառավարների թիմին նվիրված կոմպոզիցիայի մի մասն է[14]։ 394 թվականին Միացյալ Հունական կայսրության վերջին կայսր Թեոդոս I-ը Պիթիական խաղերն արգելել է Օլիմպիական խաղերի հետ միաժամանակ՝ որպես հեթանոսական։ 1912 թվականին Ստոկհոլմում անցակցված V օլիմպիական խաղերի ժամանակ Օլիմպիական խաղերի ծրագրում ընդգրկվել են նաև գեղարվեստական մարզաձևեր։ Այդ գաղափարի հեղինակը բարոն Պիեռ դը Կուբերտենն էր[15]։

Միջազգային օլիմպիական կոմիտեն 1912-1948 թվականներին կյանքի է կոչել սպորտային խաղերի հետ սերտ առնչություն ունեցող մշակութային մրցույթները Օլիմպիական խաղերի ծրագրում ներառելու գաղափարը[16]։ Այսպիսով, 1949 թվականին Միջազգային օլիմպիական կոմիտեին ներկայացվեց զեկույց, որում նշված էր, որ գեղարվեստական մրցույթների բոլոր մասնակիցները գործնականում արհեստավարժ են։ Զեկույցին ի պատասխան հայտարարվեց, որ այդ հանգամանքը չի համապատասխանում Օլիմպիական շարժման ոգուն։ Արդյունքում որոշվեց մշակութային մրցույթները փոխարինել ցուցահանդեսներով՝ առանց մրցանակաբաշխության և պարգևատրման[17]։

Դելֆյան գաղափարախոսության վերածննդի փորձը ժողովրդին մշակույթի հետ կապելու միջոցով՝ առաջին անգամ ձեռնարկվել է XX դարի երկրորդ կեսին՝ Հունաստանում։ 1927 թվականին հույն բանաստեղծ և դրամատուրգ Անգելոս Սիկելիանոսը կնոջ՝ ամերիկուհի Եվա Պալմերի հետ միասին, Դելֆի քաղաքի հնագիտական տարածքում կազմակերպեց և անցկացրեց Դելֆյան առաջին փառատոնը։ Չնայած մեծ ժողովրդականությանը՝ Դելֆյան փառատոնի շարունակական դառնալու գաղափարը չստացավ Հունաստանի կառավարության աջակցությունը։ 1930 թվականից հետո՝ համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամի ժամանակ, միջացառումների անցկացումը երկար ժամանակով ընդհատվեց՝ պետությունների և մասնավոր ներդրողների ֆինանսական հնարավորության բացակայության պատճառով[18]։

Ժամանակակից Դելֆյան փառատոնները ազգագրական շոուներ են, որոնք անց են կացվում ամեն տարի հունիսին[19]։

ԴՄԽ ստեղծում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին պատկերներ
Դելֆյան գաղափարախոսություն
Դելֆյան միջազգային շարժում

Միջազգային Դելֆյան շարժման վերականգնման առաջին փորձերն արվել են 1980 թվականին[20][21] «Musica Magna» աշխատավորական խմբի կողմից, որը 1983 թվականին Մյունխենում վերակազմավորվել է «Musica Magna International» (MMI) միջազգային կազմակերպության[22] և պաշտոնապես գրանցվել է Ժնևում՝ 1988 թվականին[23][24]

Մեր դարաշրջանում համաշխարհային դելֆյան շարժման սկիզբն ազդարարվեց Ժնևում «Musica Magna» կազմակերպության կողմից։ Յոհան Քրիստիան Բերհարդ Կիրշի (Գերմանիա) գլխավորությամբ այս կազմակերպությունն առաջարկեց եզակի նախագիծ «նոր դարաշրջանի նոր ֆորումի» համար։

1988 թվականի հունիսի 1-ին «Musica Magna International»-ի նախագահ Կիրշի (անգլ.՝ J. C. B. Kirsch) անունով ստացվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գլխավոր տնօրեն Ֆեդերիկո Մայորի նամակը, որում աջակցություն էր հայտնվում մշակութային նոր ձեռնարկին[25]։

1988 թվականին ՌԽՖՍՀ Կոմպոզիտորների խորհրդի անենամսյա պարբերականը հրապարակել է տեղեկություններ «Musica Magna» նախագծի ծրագրերի մասին»[23]։

1997 թվական՝ առաջին «Դասական երաժշտության միջազգային մրցույթի» անցկացում՝ որպես Դելֆյան խաղերի «գլխավոր փորձ»։ 1998 թվական՝ Դելֆյան խաղերի անցկացում։

Ինչպես վկայում են փաստերը, «Musica Magna»-ի պատկերացմամբ՝ Դելֆյան խաղերը իր մասշտաբով բացառիկ նախագիծ էր ժամանակակից Օլիմպիական խաղերի համեմատությամբ[26][27][28]։

Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի ստեղծումից 100 տարի անց՝ 1994 թվականին, Քրիստիան Կիրշի հրավերով Բեռլինի Շյոնհաուզեն պալատ են ժամանել հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ աշխարհի տարբեր երկրներից՝ Ավստրիայից, Արգենտինայից, Գերմանիայից, Հունաստանից, Ղազախստանից, Կիպրոսից, Չինաստանից, Լիբիայից, Լիտվայից, Լիխտենշտայնից, Մեքսիկայից, Նիգերիայից, Լեհաստանից, Ռուսաստանից, Սլովալիայից, ԱՄՆ-ից, Ֆիլիպիններից, Ֆրանսիայից, Շվեյցարիայից, Էկվադորից՝ Միջազգային Դելֆյան խորհրդի հիմնադրման վեհաժողովին մասնակցելու համար[24][29][30][31][32][33]։

Վեհաժողովի պատվիրակներն ընտրել են ԴՄԽ ղեկավար կազմ։ Դելֆյան միջազգային խորհրդի առաջին նախագահ է ընտրվել «Musica Magna International»-ի աֆրիկյան մասնաճյուղի ղեկավար, Նիգերիայի ներկայացուցիչ Էբուն Ակինոլա-Օյակբոլան[34], իսկ ԴՄԽ փոխնախագահ է ընտրվել Ռուսաստանի ներկայացուցիչ պրոֆեսոր Իզալի Զեմցովսկին[35]։ ԴՄԽ ստեղծման գաղաղափարի հեղինակ Քրիստիան Կիրշին վեհաժողովի մասնակիցներն ընտրել են ԴՄԽ գլխավոր քարտուղար։

Աշխարհահռչակ անհատները գրավոր ողջունել են Դելֆյան խաղերի վերականգնման գաղափարը[36][37]։

Ի սկզբանե Բեռլինում հիմնադրված Միջազգային Դելֆյան խորհուրդը ռուսական մամուլում անվանվեց Միջազգային Դելֆյան կոմիտե (ՄԴԿ),, ինչի մասին են վկայում 1988-1999 թվականների մամուլի հրապարակումները[38][39][40][41]։

Ֆոտոփաստաթղթերի միջոցով կարելի է պատկերացում կազմել երազանքից դեպի իրականություն ձգվող երկար ճանապարհի մասին[42]։

ԴՄԽ կանոնադրությունը սահմանում է[7][22][37][43]։

  1. Միջազգային Դելֆյան խաղերի պլանավորումը և անցկացումը[44]։
  2. Միջազգային Դելֆյան խաղերի կազմակերպման իրավունքի փոխանցումը հաջորդ հյուրընկալող երկրին[45]։
  3. ԴՄԽ աջակցություն[46]։
  4. Դելֆյան շարժման ամրապնդումն աշխարհում[47][48][49]։

Միջազգային Դելֆյան խաղերի կազմակերպիչները, ԴՄԽ հետ համաձայնեցված, իրավունք ունեն ընտրելու մրցանակային անվանակարգեր մրցույթների, ցուցադրությունների, ցուցահանդեսների համար՝ համատեղ բացահայտելով Խաղերի հանգուցային թեմատիկան և նոր կարգախոսը։ Ժամանակակից Դելֆյան խաղերի անցկացման արդյունքներով ճշգրտվում է նրանց ձևաչափը։

ԴՄԽ Դելֆյան միջազգային շարժման խորհրդանիշը արտաքուստ առնչվում է Օլիմպիական խորհրդին։ Օլիմպիական տարբերանշանը` տարբեր գույների հինգ միահյուսված օղակներով՝ կապույտ, սև, կարմիր (վերևի շարքում), դեղին և կանաչ (ներքևի շարքում), որը ստեղծվել է Պիեռ դը Կուբերտենի կողմից, ըստ հեղինակի, խորհրդանշում է հինգ մայրցամաքների միավորումը։ 1995 թվականին Քրիստիան Կիրշի կողմից նախագծված և արտոնագրված ԴՄԽ տարբերանշանը կազմված է տարբեր գույների վեց կիսաշրջաններից՝ նարնջագույն, դեղին, կանաչ, կապույտ, մանուշակագույն և կարմիր՝ միավորված ծաղկի տեսքով, ինչը խորհրդանշում է ներդաշնակությունը և կապը Դելֆյան մշակութային վեց կատեգորիաների միջև[29][50]։

ԴՄԽ կանոնադրության համաձայն՝ Դելֆյան ազգային կազմակերպությունները կարող են մշակել սեփական տարբերանշանը՝ ներառելով ԴՄԽշարժման խորհրդանիշը՝ որպես հիմնական մաս[51][52]։ ԴՄԽ խորհրդանիշն ընդգրկված է նաև բոլոր Դելֆյան միջազգային խաղերի[53] և ազգային ընտրական խաղերի տարբերանշաններում[54]։ Հերթական միջազգային խաղերը հյուրընկալող երկրների Դելֆյան ազգային կազմակերպությունները, ԴՄԽ-ի համաձայնությամբ, թողարկում են պաստառներ, բրոշյուրներ, փոստային նամականիշեր և այլ արտադրանքներ՝ նվիրված ինչպես Դելֆյան խաղերին, այնպես էլ ԴՄԽ համագումարներին։ Հնարավորության դեպքում Դելֆյան ազգային կազմակերպությունները ստեղծում են իրենց պաշտոնական կայքէջը[52][55][56][57]:

Արտաքին պատկերներ
1999 թվական(անգլ.)
2004 թվական(ռուս.)
2005 թվական(անգլ.)
2007 թվական(անգլ.)
2010 թվական(անգլ.)

ԴՄԽ կառավարության նոր կազմում, որի ընտրությունները կայացել էին 2009 թվականի սեպտեմբերին Չեժդուում անցկացված ԴՄԽ վեհաժողովի ժամանակ, ընդգրկվել են ներկայացուցիչներ Գերմանիայից, Հնդկաստանից, Չինաստանից, Կորեայից, Լեհաստանից, Ռուսաստանից, ԱՄՆ-ից, Ֆիլիպիններից, Ֆրանսիայից և ՀԱՀ-ից։ Բացի այդ, այս վեհաժողովում հաստատվեցին հաղորդակցման երեք լեզուներ՝ անգլերեն, գերմաներեն և հունարեն[58]։ Կառավարման ընտրության արդյունքները հրապարակվում են ԴՄԽ տեղեկատվական հատուկ թողարկումներում[59], Ամֆիկտիոնիայի նորացված կազմը գրանցվում է ԴՄԽ պաշտոնական փաստաթղթերում։ Երկար տարիներ ԴՄԽ-ի նախագահը պրոֆեսոր Դիվանա Բաուտիստան է եղել, իսկ գլխավոր քարտուղարը՝ Քրիստիան Կիրշը[60][61]։

ԴՄԽ գործունեությունն ի սկզբանե աջակցություն է ստացել ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի, Եվրամիության[24][62], ինչպես նաև աշխարհի տարբեր երկրներից հայտնի անհատների կողմից, ովքեր արժանացել են Դելֆյան դեսպանների կոչման՝ Նելսոն Մանդելան, Լոթար դը Մեզիելը, Սպիրոս Մերկուրիսը, ով 2014 թվականին դարձել է ԴՄԽ պատվավոր նախագահ։ Ռուսաստանից 2002 թվականին Դելֆյան դեսպան է ընտրվել Վլադիմիր Պլատոնովը[3]։ ԴՄԽ-ին ակտիվ աջակցություն է ցույց տվել նաև Գերմանիայի նախկին կանցլեր Հելմուտ Շմիդտը[63]։

Փաստաթղթերի օրինակներում, որոնք վերաբերում են Ռուսաստանի ԴՄԽ-ին և Մոլդովայի ԴՄԽ-ին, երևում է ազգային և միջազգային կազմակերպությունների կանոնակարգային համաձայնության անհրաժեշտություն[55][64]։ Միջազգային Դելֆյան խաղերը ինչպես մեծահասակների, այնպես էլ երիտասարդների համար նախապատրաստվում և անցկացվում են երկու պատասխանատու կողմերի՝ ԴՄԽ-ի և Դելֆյան ազգային կազմակերպության սերտ համագործակցությամբ[65][66]։

Դելֆյան միջազգային խաղերի պատվիրակության կազմը հաստատելու համար մասնակից երկրները կարող են անցկացնել ազգային ընտրական խաղեր[56][67]։ Ռուսաստանում առաջին երիտասարդական Դելֆյան խաղերի անցկացման առթիվ իր ողջույնի ուղերձում Քրիստիան Կիրշը նրանց նշանակությունը բնութագրեց որպես «նշանակալից քայլ Երկրորդ միջազգային պատանեկան խաղերի կազմակերպման համար»[46]։

Հյուրընկալող երկիրը հերթական խաղերը նախապատրաստելու և անցկացնելու նպատակով ստեղծում է կազմկոմիտե՝ ԴՄԽ ղեկավարության ներկայացուցիչների մասնակցությամբ[68]։ Խաղերի մասնակիցների համար հրապարակվում են Խաղերի ձևաչափին և թեմատիկ ուղղվածությանը համապատասխանող հայտաձևերը[69]։

ԴՄԽ-ն ՄՕԿ-ի օրինակով Խաղերի ֆինանսավորման հիմնական աղբյուր է համարում մասնավոր կառույցներին[4][70]։ Սակայն, աջակցություն չստանալով՝ ԴՄԽ-ն և Կազմկոմիտեն Դելֆյան խաղերի նախապատրաստման համար դիմում են հյուրընկալող երկրի պետական կառույցներին, անհատների և կազմակերպությունների՝ ֆինանսական աջակցություն ստանալու համար[71][72]։

Զարգացման փուլեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԴՄԽ կազմավորումից հետո Բելառուսը, Գերմանիան, Հունաստանը, Վրաստանը, Չինաստանը, Նիգերիան, Ռուսաստանր, ԱՄՆ-ն, Ֆիլիպինները, Ճապոնիան մեծ ակտիվություն ցուցաբերեցին Դելֆյան խաղերի ազգային կազմակերպություններ ստեղծելու գործում[22][73][74]։ Առաջին տարածաշրջանային երիտասարդական դելֆիադաներն անցկացվել են Վրաստանում, Ալբանիայում, Ռուսաստանում։ 1996 թվականի մարտին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի, Եվրախորհրդի և Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքապետի[75] հովանավորությամբ Սանկտ Պետերբուրգում անցկացվեց առաջին Դելֆյան վեհաժողովը (անգլ.՝ First Delphic Congress)[30][76][77], որտեղ Օլիմպիական խարտիայի օրինակով ընդունվեց Դելֆյան խարտիան, որը սահմանում էր Դելֆյան շարժման և նոր ժամանակներում Դելֆյան խաղերի պարբերական անցկացման նպատակները և խնդիրները[32]։

Մասնակից երկրների ցանկը 2002 թվականին ավելացավ՝ հասնելով 38-ի[3]։ 2003 թվականին ԴՄԽ նշանակալիությունը որպես միջազգային կազմակերպություն գնահատվեց եռակի. կազմակերպության հիմնադիր Ք. Կիրշը պարգևատրվել է Մոսկվայի քաղաքային դումայի պատվավոր դիպլոմով և արժանացել է Սանկտ Պետերբուրգի դեսպանի հավատարմագրի[78], ինչպես նաև Նոյս քաղաքի «Խոմբրոյխ կղզի» թանգարանի Նորարարության մրցանակի[79]։

Աշխարհի տարբեր երկրներում անցկացվող Դելֆյան խաղերն արժանացել են գրավոր արձագանքների միջազգային կազմակերպությունների, Խաղերը հյուրընկալող երկրների խորհրդարանների և նախագահների կողմից, ինչպես նաև արվեստի նշանավոր գործիչների, քաղաքագետների և դելֆյան պատգամավորների կողմից[80][81]։

Դելֆյան միջազգային գագաթնաժողովին, որը նվիրված էր Դելֆյան միջազգային խորհրդի 20-ամյակին և Հարավային Աֆրիկայում ժողովրդավարության հաղթանակի 20-ամյակին (2014 թվական, հուլիս, Իստ-Լոնդոն, Ումտատե, Մֆեզո), Հարավային Աֆրիկայի ԴՄԽ և ԴԱԽ ղեկավարները նախանշեցին միջազգային դելֆյան շարժման զարգացման հեռանկարները[82]։

Գագաթնաժողովի ժամանակ ԴՄԽ-ի նախագահ Դիվինա Բաուտիստան (Ֆիլիպիններ) Նելսոն Մանդելայի հայրենիքում հանդիսավոր կերպով հայտարարեց առաջին աֆրիկյան Դելֆիադան Դուրբանում անցկացնելու որոշման մասին (2014 թվական, նոյեմբեր)[83][84][85][86]։

ԴՄԽ-ի պատվավոր նախագահ Սպիրոս Մերկուրիսը (Հունաստան), դիմելով Դելֆյան գագաթնաժողովի մասնակիցներին[87], նշեց որ ժամանակակից աշխարհում կարևոր է ժողովուրդների և մշակույթների միջև կառուցողական երկխոսության ձգտումը՝ հոգևոր արժեքները կարևորելու համար։

Մենք վերջապես պետք է հասկանանք, որ նյութական հարստության աճը առանց գաղափարների և արժեքների զուգահեռ զարգացման հանգեցնում է կենսամակարդակի նվազեցման։

ԴՄԽ և Ռուսաստանի ԴԱԽ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԴՄԽ համահիմնադիրները, որոնց կազմում եղել են ներկայացուցիչներ Մոսկվայից և Սանկտ Պետերբուրգից, եղել են աշխարհի 20 երկրների պատվիրակության անդամներ[33][30]։ Ռուսաստանը հենց սկզբից ակտիվ դեր է խաղացել միջազգային դելֆյան շարժման ձևավորման գործում։

1995 թվականին՝ Ռուսաստանի Ազգային Դելֆյան խորհրդի հիմնադրումից չորս տարի առաջ, Սանկտ Պետերբուրգում կայացել է «Ռուսաստանի Դելֆյան շարժում» միջտարածաշրջանային հասարակական կազմակերպության հիմնադիր համաժողովը, որին մասնակցել են ԴՄԽ-ի ղեկավարները[65][88][89]։

1998-ի դեկտեմբերին Կուրսկում՝ Ռուսաստանի Դելֆյան ազգային խորհրդի առաջին համաժողովում, ԴՄԽ-ի գլխավոր քարտուղար Քրիստիան Կիրշի մասնակցությամբ, մշակվեցին Դելֆյան շարժման զարգացման ծրագրերը Ռուսաստանի Դաշնության հիմնադիր մարմիններում[90][91][92]

1999 թվականի մարտի 19-ին Ռուսաստանի ԴՄԽ-ն գրանցվել է Ռուսաստանի Դաշնության Արդարադատության նախարարությունում և պաշտոնապես ընդգրկվել է Դելֆյան միջազգային խորհրդի կազմում[93][94]։

ԴՄԽ-ն հովանավորել է Դելֆյան երիտասարդական խաղերը, որոնք ռուսական ԴԱԽ-ն անցկացրել է Սարատովում 1999 թվականի նոյեմբերին[41][95] և Սմոլենսկում[96]՝ 2001 թվականի սեպտեմբերին՝ երկու կազմակերպությունների կանոնադրության համաձայն[64]։

2002 թվականին պարզ դարձավ, որ Ռուսաստանում Դելֆյան շարժման զարգացման բյուջետային ֆինանսավորման համակարգը կարող է փոփոխվել, և ԴՄԽ պատգամավորների ձեռքի տակ եղած գումարը ուղղակիորեն կարող է հատկացվել կոնկրետ նախագծերի[3]։

2002 թվականի սեպտեմբերի 13-ից 18-ը Բրյանսկում Ռուսաստանի ԴԱԽ-ի և ԴՄԽ-ի հովանու ներքո անց են կացվել ԱՊՀ մասնակից պետությունների առաջին երիտասարդական Դելֆյան խաղերը[97]։

2003 թվականին ակտիվորեն քննարկվում էին Սանկտ Պետերբուրգի արվարձանում՝ Պուշկին քաղաքում, «Դելֆյան գյուղ» և «Դելֆյան» միջազգային օդանավակայան կառուցելու ծրագրերը[98]։

2003 թվականի հունիսի 28-ին Եկատերինյան պալատում ԴՄԽ-ի գլխավոր քարտուղար Քրիստիան Կիրշը և Սանկտ Պետերբուրգի վարչակազմի ներկայացուցիչները հուշագիր ստորագրեցին Պուշկին քաղաքում ԴՄԽ-ի և միջազգային դելֆյան շարժման նստավայրի տեղակայման վերաբերյալ[99]։

Սակայն, կազմակերպական պառակտումը խանգարեց իրականացնել այս մասշտաբային նախագիծը[100]։

Մոսկվայի շտաբ-բնակարանում տեղակայված ԴՄԽ նորաստեղծ կազմակերպությունը, որը 2004 թվականից ղեկավարում է Ռուսաստանի ԴԱԽ-ի գործադիր կոմիտեի նախագահ Վ. Պոնյավինը, սկսեց տեղեկատվություն տարածել այն մասին, որ Դելֆյան խաղերի նոր դարաշրջանն սկսվել է միայն 2000 թվականին[101][102]։

Քուչինգում անցկացվող Դելֆյան խաղերին Ռուսաստանը չէր մասնակցում։ Ըստ BBC-ի տեղեկատվության՝ ռուսական ինչ-որ ընկերություն ճնշում էր գործադրել Մալայզիայի կառավարության նկատմամբ՝ 2005 թվականին Քուչինգում անցկացվելիք Դելֆյան խաղերի կազմակերպումը խոչընդոտելու համար[102][103]։

Ամֆիկտիոնիայի IX նստաշրջանի որոշմամբ՝ (Բեռլին, 2007 թվականի հունվարի 25-26) ԴՄԽ կառավարությունը Վ. Պոնյավինի նկատմամբ հանդես է եկել բացահայտ բողոքով՝ փաստերը խեղաթյուրելու, Մալայզիայում ապա նաև ՀԱՀ-ում Դելֆյան խաղերի անցկացումը խանգարելու մեղադրանքով[104]։

2010 թվականի փետրվարին Մարիինյան պալատում ընդունելության ժամանակ ԴՄԽ նախագահ Դիվինա Բաուտիստան կարևորեց Սանկտ-Պետերբուրգում Դելֆյան խորհրդի ստեղծումը և դարձավ նրա պատվավոր համահիմնադիրը[105]։ Չնայած առկա խնդիրներին՝ Ռուսաստանի պատվիրակները շարունակում են մասնակցել Դելֆյան խաղերին, որոնք անցկացվում են ՄԴԽ- կողմից, չնայած պետության կողմից անհրաժեշտ ֆինանասական աջակցություն չեն ստանում[6][106][107]։

2014 թվականին Սոչիում կայացած Օլիմպիական և պարաօլիմպիկ խաղերից հետո ԴՄԽ խորհրդատու Վալերի Վակուլենկոն[108] մամուլում բարձրաձայնեց ստեղծված ենթակառուցվածքներում ԴՄԽ խորհրդի շտաբ-բնակարանը տեղակայելու մասին[100][109]։

ԴՄԽ ռուսական ներկայացուցչությունը Բեռլինի շտաբ-բնակարանի հետ համատեղ համակարգում են երեք գրանցված կազմակերպություններ[105][110].

  • «Դելֆյան շարժումը Ռուսաստանում» միջտարածաշրջանային հասարակական կազմակերպությունը ստեղծվել է 1995 թվականին[88], ընդգրկվել է ԴՄԽ կազմում(2005 թվականի մարտին)[111]։
  • «Սանկտ Պետերբուրգի Դելֆյան խորհուրդ» հասարակական կազմակերպությունը, որը գրանցվել է Ռուսաստանի Արդարադատության նախարարության կողմից[112], ընդգրկվել է ԴՄԽ կազմում[113][114]։
  • «Ռուսաստանի պարային Ալյանս» կազմակերպությունը ԴՄԽ կազմում ընդգրկվել է 2013 թվականի հոկտեմբերին[110]։

ԴՄԽ գործունեության հանրաճանաչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միջազգային հանդիպումերը և համերգային ելույթները, որոնք ԴՄԽ-ն կազմակերպում է հերթական Դելֆյան խաղերի ընդմիջումների ժամանակ, նպաստում են Դելֆյան խաղերի ճանաչմանը և ժամանակակից աշխարհում դելֆյան գաղափարախոսության տարածմանը։ ԴՄԽ-ն ստեղծում է գործընկերային հարաբերություններ միջազգային զբոսաշրջային կազմակերպությունների հետ[48] և, սկսած 2005 թվականից, Դելֆյան խաղերի հանդիսավոր փակման ժամանակ իր ցուցավահանակների վրա ներկայացնում է նաև միջազգային տուրիստական «ITB Berlin» գործակալությունը[115]։

2010 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի հովանու ներքո ITB Berlin-ում կայացել է Դելֆյան խաղերի տոնակատարությունը և եզրափակիչ ցուցադրություն «Արվեստ և մշակույթ՝ ապրումակցում բոլոր զգացմունքներով» խորագրով[116][117]։ 2010 թվականին ITB Berlin-ը հավաքել է մոտավորապես 11000 մասնակից աշխարհի 180 երկրից[118]։ Եզրափակիչ շոուին ԴՄԽ մասնակցության արդյունքում որոշվել է Բեռլինի ռադիոաշտարակի Պալատում անցկացնել ամենամյա Դելֆյան տոնակատարություն ITB Berlin-ի աշխատաշրջանի բացման և փակման հանդիսավոր արարողության ժամանակ[119][120][121]։


Դելֆյան խաղերի տոնակատարություն։ ITB Berlin, 2010 թվական

2011 թվականին ITB Berlin-ի շրջանակներում անցկացվել է կարճամետրաժ ֆիլմերի «Delphic Art Movie Award 2011» Դելֆյան մրցանակաբաշխությունը[122]։ Աշխարհի 42 երկրներից մրցույթին մասնակցել են 136 կարճամետրաժ ֆիլմեր, որոնցից Միջազգային ժյուրին ընտրել է 24 ֆիլմ[123][124][125]։ Գեղարվեստական դիսցիպլինից մեկի օրինակով լրացուցիչ հնարավորություն է ընձեռվում առաջիկա Դելֆյան խաղերի համար մասնակիցներ ընտրելու[126]։

Միջազգային Դելֆյան խորհուրդը գործընկերային հարաբերություններ է ստեղծոել Կոնրադ Ադենաուերի ֆոնդի[127], բանահյուսական և ժողովրդական արվեստների միջազգային փառատոնների խորհրդի[128], մի շարք դպրոցների և գիմնազիաների մանակավարժներ և սովորողների[129], տեսաձայնային զանգվածային լրատվամիջոցների Ինստիտուտի ուսանողների[130] և Ուոլթեր Սիսուլուի անվան համալսարանի հետ[1]։

2010 թվականին Դելֆյան միջազգային խորհրդի նորընտիր նախագահը Կ. Կավիտան էր Հնդկաստանից, ով լայն հնարավորություններ ուներ Դելֆյան շարժումը և ԴՄԽ գործունեությունը հանրաճանաչ դարձնելու[131]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 «20th celebration of the Delphics "Arts and Culture Championships"» (PDF). Архив Интернета. 2014 թ․ հուլիս. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  2. ↑ «International Delphic Council». «Kulturdatenbank». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Владислав Киселев. (№229, 2002). «От Олимпиад - к Дельфиадам». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին. ВП:П-ДИ-Ц#9
  4. ↑ 4,0 4,1 Ekkehard Maaß. (02.06.1997). «Bewegung Die Delphische». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  5. ↑ Lee Kyung-min. (September 7th, 2009). «Top Artists to Gather at 3rd Jeju Delphic Games». The Korea IT Times[en]. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  6. ↑ 6,0 6,1 Е. Федулова («Личность и Культура», №3, 2010). «О Дельфийских играх 2009». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին. ВП:П-ДИ-Ц#17
  7. ↑ 7,0 7,1 «Устав МДС» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  8. ↑ А. Б. Шарнина. (2001, Санкт-Петербург). «Пифийские игры в межполисных отношениях и особенности Дельфийской автономии». «Центр антиковедения СПбГУ». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  9. ↑ В. В. Латышев. Очерк греческих древностей Глава 27. Амфиктионии; «Студенческое Научное Общество (СНО)»
  10. ↑ Ф. Ф. Мартенс. Современное международное право цивилизованных народов. В 2-х томах. /под редакцией и с биографическим очерком доктора юридических наук, профессора В. А. Томсинова/ — М.: «Зерцало», 2008 г.
  11. ↑ «ООН: международно-правовой аспект». Портал «Studsell». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(չաշխատող հղում)
  12. ↑ М. Л. Гаспаров Занимательная Греция: Рассказы о древнегреческой культуре. — Москва: «Греко-латинский кабинет», «Новое литературное обозрение», 1996. — 381 с. — ISBN 5-86793-008-4
  13. ↑ Фридрих Любкер Аполлон. — Реальный словарь классических древностей. — М.: Олма-Пресс, 2001. — ISBN 5-224-01511-1
  14. ↑ «Charioteer of Delphi». «Ancient Greece». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  15. ↑ «Olympic Art Competitions». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  16. ↑ «Art Competition 1912—1948». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  17. ↑ Richard Stanton: The forgotten Olympic art competitions — The story of the Olympic art competitions of the 20th century. Trafford Publishing, 2001(անգլ.)
  18. ↑ Eva Palmer-Sikelianos, Upward Panic — The Autobiography of Eva Palmer-Sikelianos, Edited By John P. Anton. Hardwood Academic Publishers, 1993(անգլ.)
  19. ↑ «Delphi Festivals & Cultural Events». «Greeka». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  20. ↑ Е. Бовкун. Господин Кирш ждет ответа // Известия. —Москва, 24 января 1989. — № 25 (22563). ВП:П-ДИ-Ц#2
  21. ↑ Delphische Spiele als Reflexion ihrer Zeit // «Athener Zeitung». —Griechenland, 16. Dezember 1994. — № 55.(գերմ.)
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Günter Görtz. Belebung der Antike? // Neues Deutschland. —Berlin, 27. Februar 1996. — № 14.(գերմ.) ВП:П-ДИ-Ц#5а
  23. ↑ 23,0 23,1 К. И. Якубович. (1988 «Российская Музыкальная Газета» № 9). «Небывало! Невиданно! Здорово! проект века». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.ВП:П-ДИ-Ц#1
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Татьяна Лиханова. Оживить Оракула, чтобы получить важнейшие ответы // «Северная столица». —Санкт-Петербург, 22 — 28 марта 1996. — № 11 (73). ВП:П-ДИ-Ц#7
  25. ↑ «Письмо Генерального директора ЮНЕСКО Федерико Майора Сарагосы (26.05.1988)». WebCite. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(ֆր.)
  26. ↑ А. Николаев. Афины. За ответом — в Москву // Известия. —Москва,, 9 января 1990. — № 10 (22913). ВП:П-ДИ-Ц#3
  27. ↑ Franz Anton. Ein Jahr der Delphischen Spiele // «Sachsen-Spiegel». — 1. März 1991. — № page 12.(գերմ.) ВП:П-ДИ-Ц#4
  28. ↑ «Письмо мэра Санкт-Петербурга А. Собчака обществу «Музыка Магна» (12.10.1992)». WebCite. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 31-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  29. ↑ 29,0 29,1 Ralf Schuler. Pythia von Pankow. J. C. B. Kirsch will die Delphische Spiele // Die Welt. —Berlin, 6./7. Juli 1996. — № 156.(գերմ.)
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 Л. Вартазарова. (21.05.2003). «Дельфийское движение – ставка на молодёжь». «Greek.ru». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  31. ↑ Hans-Georg Torkel. Idee und Geschichte der Delphischen Bewegung // Innovations Forum. —Nürenberg, 2003. — № 2, page 23.(գերմ.) ВП:П-ДИ-Ц#10
  32. ↑ 32,0 32,1 Юлия Дмитриева. Дельфийский транзит Греция — Петербург // Невское время. —Санкт-Петербург, 08 августа 1995. — № 144. ВП:П-ДИ-Ц#6г
  33. ↑ 33,0 33,1 Facebook. «Основание МДС». Facebook. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին. {{cite web}}: |author= has generic name (օգնություն)(անգլ.)
  34. ↑ Nigerian women heads Cultural Olimpics movement // «Daily Times». — January 6, 1995. — № 20, page 29.(անգլ.) ВП:П-ДИ-Ц#5
  35. ↑ «Избранное руководство МДС». Facebook. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  36. ↑ «Фрагменты значительных приветствий». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 8-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  37. ↑ 37,0 37,1 «Identity». delphic.org. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  38. ↑ Владимир Кузнецов. Возрождение Дельфийских игр // Санкт-Петербургские ведомости. —Санкт-Петербург, 08 августа 1995. — № 148 (1076). ВП:П-ДИ-Ц#6а
  39. ↑ М. Рутман. Европа, Азия, далее — везде // Вечерний Петербург. —Санкт-Петербург, 08 августа 1995. — № 144. ВП:П-ДИ-Ц#6б
  40. ↑ Татьяна Лиханова. Петербург — Дельфы Севера // «Северная столица». —Санкт-Петербург, 22 — 28 марта 1996. — № 11 (73). ВП:П-ДИ-Ц#6в
  41. ↑ 41,0 41,1 «Пресса о Первых Российских молодёжных Дельфийских играх» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  42. ↑ «Путь от мечты к реальности». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  43. ↑ «International Delphic Council – in key words». delphic.org. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(ռուս.)
  44. ↑ Васильева Елизавета. (9 Декабря 2000). «Вместе лучше...». Труд. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  45. ↑ «Официальное письмо В. Н. Понявина К. Киршу, (26.06.2000)» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  46. ↑ 46,0 46,1 «Послание от Генерального Секретаря Международного Дельфийского Совета господина Кристиана Кирша». archive.today. 19 ноября 1999. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  47. ↑ Даниель Таршис. «Политика». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  48. ↑ 48,0 48,1 «International Cultural Tourism Charter». www.icomos.org. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  49. ↑ «Culture, Politics and Economy». archive.today. 28. Oktober 2004. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  50. ↑ Марина Чернявская. «Визуальные искусства на Дельфийских играх» (PDF). WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  51. ↑ «KIT-Partner Delphischer Rat Deutschland». «KIT-Initiative». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  52. ↑ 52,0 52,1 «National Delphic Council USA». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  53. ↑ «Chronology of the Delphic Games of the Modern Era». delphic.org. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  54. ↑ «Логотип ДИ 1999 года». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  55. ↑ 55,0 55,1 «Национальный Дельфийский Совет Республики Молдова». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  56. ↑ 56,0 56,1 «Delphischer Rat Deutschland». Сайт НДС Германии. Վերցված է 2018 թ․ հուլիսի 27-ին.(գերմ.)
  57. ↑ «National Delphic Council of South Africa». WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 27-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 15-ին.(անգլ.)
  58. ↑ «Правление (Амфиктиония) сегодня». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  59. ↑ «Информационный выпуск 2009» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  60. ↑ Соб. инф. Сам Аполлон спустился к нам // Культура. — 7-13 декабря 2000. — № 46 (7254). Архивировано из первоисточника 3 Օգոստոսի 2012.
  61. ↑ «Amphictyony (Executive Board)». delphic.org. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  62. ↑ С. Ленский. Брянск готовится стать пупом земли // «Брянский рабочий». —Брянск, 11 сентября 2002 года. ВП:П-ДИ-Ц#8
  63. ↑ «Встреча Гельмута Шмидта с Кристианом Киршем». Архив Интернета. октябрь 2012. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  64. ↑ 64,0 64,1 «Официальные письма В. Н. Понявина К. Киршу (01.11.1999)» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  65. ↑ 65,0 65,1 Наталия Сидорова. Дельфийский дым на берегах Невы // Невское время. —Санкт-Петербург, 20 марта 1996. — № 52 (1209). ВП:П-ДИ-Ц#6
  66. ↑ Алексей Сердитов. Дельфийцы поют, играют, Аполлона вспоминают // «Смена». —Санкт-Петербург, 08 августа 1995. — № 81 (21164-21168). ВП:П-ДИ-Ц#6д
  67. ↑ «Молодёжные Дельфийские Игры охватывают весь мир». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  68. ↑ «Organizing Committee of the III Delphic Games 2009 in Jeju». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  69. ↑ «Application form» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հուլիսի 29-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  70. ↑ Cornelia Krüger. Traum von einer Olympiade der Kunst // «Mitteldeutsche Zeitung». —Halle (Saale), 11. August 1995. — № 186.(գերմ.)
  71. ↑ «Принять участие». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  72. ↑ «Благодарим за исполненное доверия сотрудничество». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  73. ↑ Артемий Понявин. Вместе лучше // «Трибуна». —Москва, 12 октября 2000. — № 192.
  74. ↑ Игорь Побережский. Идея. Москва Дельфийская // «Новая Берлинская Газета». —Берлин, 13—19 декабря 1996. — № 15. ВП:П-ДИ-Ц#7а
  75. ↑ «Распоряжение мэра Санкт-Петербурга А. А. Собчака (26.01.1996)». Викисклад. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  76. ↑ Facebook. «Первый Дельфийский конгресс». Facebook. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին. {{cite web}}: |author= has generic name (օգնություն)(անգլ.)
  77. ↑ Дельфийский конгресс в Санкт-Петербурге // «Час Пик». —Санкт-Петербург, 09 февраля 1996. — № 26 (531).
  78. ↑ «Turning a Vision into Reality» (անգլերեն). archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  79. ↑ Neue Impulse an die Gesellschaft geben // «Neuss-Grevenbroicher Zeitung». —Düsseldorf, 30. August 2003. — № 201.(գերմ.)
  80. ↑ «Приветствие Елены Образцовой в адрес Дельфийских Игр 2009» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  81. ↑ «Приветствие Вадима Тюльпанова в адрес Дельфийских Игр 2009» (PDF). WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  82. ↑ «International artists have gathered at Mthatha in Eastern Cape Province». Архив Интернета. 2014 թ․ հուլիսի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  83. ↑ «20th celebration of the Delphics "Arts and Culture Championships"» (PDF). Архив Интернета. 2014 թ․ հուլիս. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  84. ↑ «Delphic Summit underway in Durban». Архив Интернета. 2014 թ․ հուլիսի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  85. ↑ «МФЧМКМ и Африканские Дельфийские Игры». Архив Интернета. Август 1, 2014. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  86. ↑ «South Africa will host the African Delphic Games 2015». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հունվարի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  87. ↑ «National Delphic Council Of South Africa». Facebook. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  88. ↑ 88,0 88,1 Виктор Николаев. (09 август 1995). «Российская штаб-квартира Дельфийских игр разместится в Петербурге». «Санкт-Петербургское ЭХО» Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  89. ↑ «Основание «Дельфийского Движения в России», 1995 год». Facebook. 1995. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  90. ↑ «Социокультурные проекты / Дельфийские игры». timofeyich.ru. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  91. ↑ «Письмо В. Понявина К. Киршу (12.12.1998)». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  92. ↑ «Деятельность Национального Дельфийского совета России». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2002 թ․ օգոստոսի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  93. ↑ «Вступление НДС России в состав МДС (24.03.1999)» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  94. ↑ Василий Лановой вызывает на старт // «Россия». —Москва, 22 августа 2002. ВП:П-ДИ-Ц#7б
  95. ↑ «Первые Российские молодёжные Дельфийские игры». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2002 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  96. ↑ «Вторые Всероссийские молодёжные Дельфийские игры "Мы помним..."». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2002 թ․ ապրիլի 8-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  97. ↑ «Первые молодёжные Дельфийские игры государств-участников СНГ». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2002 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  98. ↑ «Петербург в 2005 году будет объявлен штаб-квартирой Международного Дельфийского движения» (ռուսերեն). Санкт-Петербург (телерадиокомпания). 18-11-2004. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  99. ↑ «Официальное письмо К. Кирша на имя Президента России В. В. Путина (18.11.2004)» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  100. ↑ 100,0 100,1 Валерий Каменский. (19 марта 2014). «Валерий Вакуленко: «Дельфийский проект - отличное будущее»». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(ռուս.)(անգլ.)
  101. ↑ «Information on the Delphic Games» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2010 թ․ մարտի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  102. ↑ 102,0 102,1 Ольга Танасийчук. «Дельфийцы тоже спорят». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.ВП:П-ДИ-Ц#16
  103. ↑ Jonathan Kent. (2005 թ․ սեպտեմբերի 2). «Malaysia boycotts arts festival». archive.today. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.) Կաղապար:Начало цитаты

    Должностные лица говорят, что их правительство уступило давлению со стороны русской группы, которая предъявляет претензии на право проводить игры после того, как она откололась от руководящего органа Дельфийского Движения. Ситуация далека от мира и взаимопонимания, которые, как предполагалось, будут превалировать во время недельного мероприятия. Կաղապար:Конец цитаты

  104. ↑ «Предупреждение г-ну В. Н. Понявину от имени руководства МДС (22.03.2007)» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.) Կաղապար:Начало цитаты

    Г-н Понявин: Наше внимание привлекли ваши продолжающиеся попытки дискредитации Международного Дельфийского Совета (МДС) — нашей международной бесприбыльной общественно-полезной организации, зарегистрированной в Берлине (Германия). Как вам известно, МДС был основан в 1994 году в Берлине (Германия) в качестве первой и единственно законной международной организации, представляющей Дельфийские игры на мировом уровне. Со своей стороны, так называемый «Международный Дельфийский комитет» был создан 10 лет спустя, выделившись из так называемого «НДС России». А «НДС России» был членом нашей головной организации МДС в Берлине. Все эти хорошо известные вам факты вы игнорируете, и — как нам известно из независимых и достоверных источников — распространяете о нашей организации ложные сведения. Так, вы не только написали в 2005 году г-ну Тюльпанову, что МДС неверно представляет историю Дельфийского движения, но пытались при этом «торпедировать» проведение нами Дельфийских игр в Малайзии, а также наши переговоры с Южной Африкой о будущих Дельфийских играх. Далее, недавно открытый вами веб-сайт www.IDCworld.org содержит вводящую в заблуждение информацию, которая в конечном итоге создаёт ложное впечатление о том, что вы единственный и истинный представитель Дельфийских игр на мировом уровне. Подобные заявления безосновательны и могут привести к международным трениям, а заодно и к нарушению вами наших прав на интеллектуальную собственность. Исходя из изложенного, IX Заседание Амфиктионии (Правления МДС), состоявшееся в Берлине 25/26 января 2007 года, приняло решение заявить вам о требовании (i) прекратить подобные противоправные действия и (ii) немедленно официально признать МДС в Берлине в качестве законной международной организации, представляющей Дельфийские игры на мировом уровне. Ваше соответствующее письменное заявление мы ожидаем получить до 13 апреля 2007 года. При неполучении от вас ответа в указанный срок мы будем предпринимать дальнейшие шаги на национальном и международном уровне для воспрепятствования вашим враждебным действиям в целях защиты наших прав и интересов. Կաղապար:Конец цитаты

  105. ↑ 105,0 105,1 «Международная деятельность». archive.today. 11 февраля 2010 года. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մարտի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին. ВП:П-ДИ-Ц#17вв
  106. ↑ «Факс-2011 с подписью В. А. Юхневича». WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  107. ↑ Чернявская Марина Сергеевна (№1 2014). «Дельфийские игры – развитие и перспективы» (PDF). WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  108. ↑ «Вакуленко Валерий Михайлович». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  109. ↑ Валерий Вакуленко. (07 апр 2014). «От Олимпийских игр к Дельфийским». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին. ВП:П-ДИ-Ц#17в
  110. ↑ 110,0 110,1 «Новости прошедшего летнего саммита Delphic Games (05.10.2013)». «Мировой альянс в области искусства и танца». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  111. ↑ «Вступление МОО «Дельфийское Движение в России» в состав МДС (01.03.2005)» (PDF). WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  112. ↑ «Свидетельство о регистрации ОО «Дельфийский Совет Санкт-Петербурга» (26.11.2010)». Викисклад. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  113. ↑ «Вступление ОО «Дельфийский Совет Санкт-Петербурга» в состав МДС (17.12.2010)». WebCite. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  114. ↑ «Официальное письмо К. Кирша на имя Е. Сауть (22.03.2011)» (PDF). WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  115. ↑ «Das Delphische Fest — Die große Abschluss-Show der ITB Berlin». Архив Интернета. 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ սեպտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)(գերմ.)
  116. ↑ «Праздник Дельфийских игр на ITB в Берлине». Журнал «Арт-менеджер». 22.03.2010. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  117. ↑ «Дельфийский праздник на ITB Берлин 2010» (PDF). WebCite. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)(անգլ.)
  118. ↑ «Weltgrößte Reisemesse eröffnet». Focus. 10.03.2010. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  119. ↑ «Das International Delphic Council (IDC) organisiert in Kooperation mit der ITB Berlin die erste Abschluss-Show der größten Fachmesse für Tourismus am 14. März 2010». Архив Интернета. 26.02.2010. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 5-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  120. ↑ «BEEFTEA LIVE und BEEFTEA COM erneut zuständig für Abschlussfeier der ITB Berlin». Архив Интернета. 2011. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  121. ↑ «Große Abschluss-Show der ITB Berlin». «judeldihoo.wordpress». 22. Februar 2013. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  122. ↑ «Das Fest der Delphischen Spiele» (PDF). Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)(գերմ.)
  123. ↑ «Nominierte Filme für die DELPHIC ART MOVIE AWARD's 2011 während der ITB Berlin vom 9. - 13. März zu sehen» (գերմաներեն). archive.today. 03.03.2011. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  124. ↑ «Verleihung der „Delphic Art Movie Awards"» (գերմաներեն). baf-berlin.de. 12. März 2011. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  125. ↑ Антон Ковальский. (09 марта 2011). «Сургутский режиссёр Ольга Корниенко продолжает покорять мир». siapress.ru. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.
  126. ↑ «Hosted by the International Delphic Council». WebCite. March 9/2011 to March 13/2011. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)
  127. ↑ «Konrad-Adenauer-Stiftung Berlin und das International Delphic Council». Архив Интернета. 11.-12. Februar 2010. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  128. ↑ «Jahreshauptversammlung 2010 in Bräunlingen». Архив Интернета. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  129. ↑ «„Delphiade der Künste" thematisiert Grundgesetz und deutsche Einheit». Архив Интернета. 19.05.2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  130. ↑ «SAE-Workshop "Neue Medien" im Rahmen des Symposiums zum Schüler-Wettbewerb "Delphiade der Künste"». Архив Интернета. 21. Mai 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(գերմ.)
  131. ↑ «Kavita to head national Delphic Council». Архив Интернета. 2012 թ․ նոյեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 30-ին.(անգլ.)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիիքպահեստ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դելֆյան_միջազգային_խորհուրդ&oldid=9589805» էջից