Դանիիլ Սպիվակովսկի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դանիիլ Սպիվակովսկի
Ծնվել էօգոստոսի 28, 1969(1969-08-28)[1] (54 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ԿրթությունՌուսաստանի թատերական արվեստի համալսարան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասան, կինոդերասան, հեռուստատեսային դերասան և թատերական ուսուցիչ
Պարգևներ և մրցանակներ
Դանիիլ Սպիվակովսկին Տոլյատիի ֆիլհարմոնիայում «Русская рапсодия» ժողովրդական գործիքների անսամբլի նվագակցությամբ ելույթի ժամանակ, Տոլյատի, 27 նոյեմբերի, 2015 թվական

Դանիիլ Իվանովիչ Սպիվակովսկի (ռուս.՝ Даниил Иванович Спиваковский, օգոստոսի 28, 1969(1969-08-28)[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության ռուս դերասան, պրոդյուսեր, դերասանական վարպետության դասախոս։ Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ (2007)[3]։ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Իոսիֆ Կոբզոնի անվան թատերական արվեստի ինստիտուտի թատերական ֆակուլտետի արվեստանոցի ղեկավար[4]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դանիիլ Սպիվակովսկին ծնվել է 1969 թվականի օգոստոսի 28-ին Մոսկվայում, հոգեբան և հոգեթերապևտ Ալլա Սպիվակովսկայայի ընտանիքում (ծնվել է 1947 թվականի դեկտեմբերի 31-ին)[5], որը հետագայում դարձել է հոգեբանական գիտությունների դոկտոր և Մոսկվայի Միխայիլ Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի և պրոֆեսոր[6][7][8]։ Վերջինիս ծնողներն են եղել ռազմական օդաչու (հետագայում՝ քաղաքացիական ավիացիայի օդաչու)[7], Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից Սեմյոն Դավիդովիչ Սպիվակովսկին (1910-2004)[7][9][10][11] և Լյուդմիլա Վասիլևնա Սպիվակովսկայան[8] (1923-2017)[7], որոնք միասին ապրել են հիսունինը տարի[6][7]։ Ըստ Դանիիլ Սպիվակովսկու խոսքերի՝ նա իր հորը երբեք չի ճանաչել, և նույնիսկ չգիտի, թե ով է նա[7], իսկ տղամարդկային դաստիարակություն իրեն տվել են իր հարազատ պապը՝ Սեմյոնը, որը մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին, ինչպես նաև ծառայությունը բանակում[6][7][12]։

Մանկության տարիներից Դանիիլը սիրել է բանաստեղծություններ արտասանել, զվարճացնել հանրությանն ու նույնիսկ մի քանի տարի պարապել է Մոսկվայի Պիոներների պալատին կից թատերական ստուդիայում[10], բայց ավագ դասարաններում հստակ որոշել է հետևել մոր օրինակին ու դառնալ հոգեբան։

1986 թվականին միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո Դանիիլ Սպիվակովսկին փաստաթղթերը ներկայացրել է Մոսկվայի Միխայիլ Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարան՝ ցանկանալով ընդունվել հոգեբանության ֆակուլտետ, բայց ընդունելության քննությունների ժամանակ մեկ միավոր պակաս է ստացել, չի կարողացել ընդունվել համալսարան և որպես հիվանդապահ աշխատանքի է ընդունվել հոգեբուժարանում[13]։ Հաջորդ տարի Դանիիլ Սպիվակովսկին ընդունվել է համալսարան, բայց առկա ուսուցման առաջին կուրսեցիների համար արտոնությունների չեղարկման պատճառով զորակոչվել է բանակ[6]։

Երկու տարի կապի զորքերում ծառայելուց[6] հետո՝ 1989 թվականին, նորից սկսել է սովորել համալսարանում։ Սակայն թատրոնի նկատմամբ ունեցած սերը չի մոռացվել, և նա ուսմանը զուգահեռ խաղացել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ուսանողական թատրոնում։ 1990 թվականի ամռանն ընկերների հետ միասին դիմել է միանգամից մի քանի թատերական բուհ։ Նա հաղթահարել է ընդունելության փուլը դրանցից երեքում և ընտրել է Ռուսաստանի թատերական արվեստի ինստիտուտը։ Ընտանիքը կտրուկ դեմ է եղել, որ Դանիիլ Սպիվակովսկին կիսատ թողնի ուսումը Մոսկվայի պետական համալսարանում, և նա գտել է ելքը՝ դիմում գրելով դպրոցի ավարտական վկայականը կորցնելու վերաբերյալ։ Դրա կրնկօրինակն ստանալուց հետո նա այն ներկայացրել է Ռուսաստանի թատերական արվեստի ինստիտուտ, և հետագա չորս տարիներին զուգահեռաբար սովորել երկու համալսարանում և ավարտել դրանք[6][8][14]։

1994 թվականին Դանիիլ Սպիվակովսկին ավարտել է Ռուսաստանի թատերական արվեստի ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետը «դերասանական վարպետություն» մասնագիտացմամբ (Անդրեյ Գոնչարովի արվեստանոց)[15]։

Ինստիտուտն ավարտելուց անմիջապես հետո Դանիիլ Սպիվակովսկին ընդունվել է Մոսկվայի Վլադիմիր Մայակովսկու անվան ակադեմիական թատրոն, որի ներկայացումներում խաղալ սկսել էր դեռ 1992 թվականին, երբ սովորում էր երրորդ կուրսում[7][8][14]։

2000 թվականին ավարտել է Սցենարիստների և ռեժիսորների բարձրագույն դասընթացները Մոսկվայում (Վլադիմիր Մենշովի և Ալեքսանդր Գելմանի արվեստանոց)։

2016 թվականի մարտին Դանիիլ Սպիվակովսկին Ռուսաստանի սպորտի վարպետ, Ռուսաստանի սպորտային պարահանդեսային պարերի առաջնության բրոնզե մեդալակիր, միջազգային դասի պարող Քսենյա Պուտկոյի հետ մասնակցել է «Պարեր աստղերի հետ» ռուսական ժամանցային շոուի տասներորդ եթերաշրջանին «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքով (զույգը կատարել է երեք պար)[16]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Առաջին կինը՝ Աննա Արդովա[17] (ծնվ.՝ 27 սեպտեմբերի, 1969, Մոսկվա), թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության ռուս դերասանուհի, Դանիիլի համակուրսեցին Ռուսաստանի թատերական արվեստի ինստիտուտում (1994 թվականի շրջանավարտ)[15], Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ (2018)։ Ամուսնացել են ուսանողական տարիներին։ Միասին ապրել են տասնմեկ ամիս, բայց պաշտոնապես ամուսնալուծվել են միայն հինգ տարի անց՝ մնալով ընկերներ[8]։
  • Երկրորդ կինը՝ Սվետլանա Սպիվակովսկայա (ծնվ.՝ 1987, Սանկտ Պետերբուրգ), ինտերիերի դիզայներ[9], նախկին ստյուրդուհի[6][7][12]։ Ծանոթացել են 2006 թվականի օգոստոսի 19-ին՝ ինքնաթիռում[7][8]։ Ամուսնացել են 2007 թվականի նոյեմբերի 10-ին Մոսկվայում[18],
    • Դուստր՝ Դարյա Դանիիլովնա Սպիվակովսկայա (ծնվ.՝ 2008)[7][9][13].
    • Որդի՝ Դանիիլ Դանիիլովիչ Սպիվակովսկի (ծնվ.՝ 2011)[7][9],
    • Որդի՝ Անդրեյ Դանիիլովիչ Սպիվակովսկի (ծնվ.՝ 2013)[7][9]։

Արվեստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերեր թատրոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոսկվայի Վլադիմիր Մայակովսկու անվան ակադեմիական թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1990 – «Ռոզենկրանցն ու Գիլդենստեռնը մահացած են», Թոմ Ստոպարդ – Համլետ
  • 1990 – «Բուրատինոյի արկածները», Ալեքսեյ Տոլստոյ և Բուլատ Օկուջավա, ռեժիսոր՝ Յուրի Իոֆե – Դուրեմար
  • 1994 – «Դարի զոհը», Ալեքսանդր Օստրովսկի, ռեժիսոր՝ Անդրեյ Գոնչարով – լաքեյ, ավագ լաքեյ
  • 1997 – «Սնանկ», Ալեքսանդր Օստրովսկի, ռեժիսոր՝ Ե. Լազարև – Տիշկա, տղա[19]
  • 1997 – «Ինչպես կուզեք», Շեքսպիր, ռեժիսոր՝ Անդրեյ Գոնչարով
  • 2001 – «Ներս է մտնում ազատ մարդը», Թոմ Ստոպարդ, ռեժիսոր՝ Յուրի Իոֆե – Հարրի
  • 2003-2011 – «Խնջույք», Նիլ Սայմոն – Ալբեր Դոնե
  • 2011-2016 – «Ուշ սեր», Վալերի Մուխարյամով, ռեժիսոր՝ Ավգենի Արիե – Մարկ
  • 2012 – «Տաղանդներ և երկրպագուներ», Ալեքսանդր Օստրովսկի, ռեժիսոր՝ Մինդաուգաս Կարաբաուսկիս – Մելուզով
  • «Սերը խուզարկուի աչքերով»

«Арт-Партнёр XXI» միջազգային թատերական գործակալություն (Մոսկվա)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2005 – «Թղթե ամուսնություն», անտրեպրիզային ներկայացում ըստ Գաննա Սլուցկիի և Սերգեյ Բոդրով ավագի պիեսի (ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Օգարյով), Եգոր, բժիշկ[20]
  • 2015 – «Հիպնոսի սեանս ընտանեկան զույգի համար», անտրեպրիզային ներկայացում Վասիլի Սիգարևի «Ստի դետեկտոր» պիեսի հիման վրա (ռեժիսոր՝ Գեորգի Ցնոբիլաձե), հիպնոտիզյոր[21]

Դերեր կինոյում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1991 – Միգրանտներ (ռուս.՝ Мигранты), էպիզոդ
  2. 2001 – Մարոսեյկա, 12 (ռուս.՝ Маросейка, 12, (ֆիլմ № 1 «Գործողություն «Կանաչ սառույց»), Լյովա Բերեգովոյ, ինժեներ
  3. 2001 – Գող կինը։ Վարձու երջանկություն (ռուս.՝ Воровка 2. Счастье напрокат), Անդրեյ Սուխոռուով, լրագրող
  4. 2001 – Կանգառ ըստ պահանջի 2 (ռուս.՝ Остановка по требованию 2), Սուխարև
  5. 2001 – Խուզարկունե (ռուս.՝ Сыщики, ֆիլմ № 9 «Гончие по кровавому следу»), Լյովա
  6. 2001 – Նինա։ Փոխհատուցում սիրո համար (ռուս.՝ Нина. Расплата за любовь), PR-գործակալության ղեկավար
  7. 2002 – Վիլիսներ (ռուս.՝ Виллисы), բժիշկ
  8. 2002 – Երկու ճակատագիր (ռուս.՝ Две судьбы), Մարկ, դաշնակահար, Միխայիլ Յուսուպովի լավագույն ընկերը
  9. 2002 – Ռուս ամազոնուհիներ (ռուս.՝ Русские амазонки), Կոնստանտին, ռեժիսոր
  10. 2002 – Юрики
  11. 2003 – Փեսացու Բարբիի համար (ռուս.՝ Жених для Барби), թարգմանիչ
  12. 2003 – Ինչի՞ համար է քեզ պետք ալիբին (ռուս.՝ Зачем тебе алиби?), Յուրա
  13. 2003 – Մուգ ձիուկ (ռուս.՝ Тёмная лошадка), Իվան Տաբունկով, կրտսեր լեյտենանտ
  14. 2003 – Հրահանգիչ (ռուս.՝ Инструктор, ֆիլմ № 4 «Կենտավրոսների եղբայրություն»), Ռաֆատ
  15. 2004-2006 – Վիոլա Տարականովա։ Հանցագործ կրքերի աշխարհում (ռուս.՝ Виола Тараканова. В мире преступных страстей), Յուրա Պետրով
  16. 2004 – Իմ խորթ եղբայր Ֆրանկենշտեյնը (ռուս.՝ Мой сводный брат Франкенштейн), Պավլիկ
  17. 2005 – Աղքատ հարազատները (ռուս.՝ Бедные родственники), Գրիշա Ցաուսակի, աշխատող հրեական գերեզմանատանը
  18. 2005 – «Մեռած հոգիների» գործը (ռուս.՝ Дело о «Мёртвых душах»), Պյոտր Իվանովիչ Բոբչինսկի
  19. 2005 – Մեծ չարություն և մանր ստորություններ (ռուս.՝ Большое зло и мелкие пакости), Վոլոդյա Սիդորին
  20. 2005 – Եսենին (ռուս.՝ Есенин), Ա. Վետլուգին, ռուս գրող
  21. 2005 – Կազառոզա (ռուս.՝ Казароза), Վագին, ցրիչ
  22. 2005 – Դարաշրջանի աստղը (ռուս.՝ Звезда эпохи), Պավել Շպրինգֆելդ, թատրոնի և կինոյի խորհրդային դերասան
  23. 2005 – Ամանորյա վարձու մարդասպան (ռուս.՝ Новогодний киллер, Ուկրաինա) – Սլավա Խազարով
  24. 2005 – Մեկ ստվեր երկուսի համար (ռուս.՝ Одна тень на двоих), Օլեգ Տարասով, ջութակահար, Անդրեյ Դանիլովի մանկության ընկերը
  25. 2005 – Դու իմ երջանկություն... (ռուս.՝ Счастье ты моё…), Գրինբերգ
  26. 2006 – Կինոփառատոն, կամ Էյզենշտեյնի պորտվեյն (ռուս.՝ Кинофестиваль, или Портвейн Эйзенштейна), Սերգեյ Իվաշով
  27. 2006 – Վերելակ (ռուս.՝ Лифт), Ռաֆայիլ
  28. 2006 – Միայնակ երկինք (ռուս.՝ Одинокое небо), Վերյովկին, երաժիշտ
  29. 2006 – Անհավատարմություն (ռուս.՝ Неверность), Ստեցենկո
  30. 2006 – Գովազդային ընդմիջում (ռուս.՝ Рекламная пауза), Մարկ
  31. 2006 – Սիրո տանգո (ռուս.՝ Танго любви), Ալեքսեյ Յուրևիչ
  32. 2006 – «Սուրբ Պատրիկի» գաղտնիքը (ռուս.՝ Тайна «Святого Патрика»), Վասիլի Կարյակին, գեներալ
  33. 2007 – Տուն անգլիական ափին (ռուս.՝ Дом на Английской набережной), Վադիմ
  34. 2007 – 1612։ Խռովալից ժամանակվա ժամանակագրություններ (ռուս.՝ 1612. Хроники смутного времени), Ստյոպկա
  35. 2007 – Կորոլյով (ռուս.՝ Королёв), Միխայիլ Մաչինսկի, ֆիզիկոս
  36. 2007 – Куратор (Ռուսաստան, Ուկրաինա)
  37. 2007 – Լռակյաց (ռուս.՝ Молчун, Ուկրաինա) – Ալեքսեյ Յուդին, նկարիչ, Աննայի ամուսինը
  38. 2007 – Բնորդուհին (ռուս.՝ Натурщица), Վլադիսլավ Էշենբախ
  39. 2007 – Գիշերային քույրեր (ռուս.՝ Ночные сёстры), ատամնաբույժ
  40. 2007 – Հիվանդապահուհի (ռուս.՝ Сиделка), Բորիս, Պոլինայի ամուսինը
  41. 2007 – Երեքը և Սնեժինկան (ռուս.՝ Трое и Снежинка), Անդրեյ (Էնդրյու), ավանգարդ նկարիչ
  42. 2007 – Ամառային խենթություն (ռուս.՝ Летнее безумие / Midsummer Madness, Ավստրիա) – Ֆոմա
  43. 2008 – Կողմնակի (ռուս.՝ Посторонний), Լեոնիդ
  44. 2008 – Ժիլինի ուղեկալ (ռուս.՝ Застава Жилина), Վլադիմիր Ամբրոսիմով, քաղղեկ
  45. 2008 – Պաշտպանություն (ռուս.՝ Защита), Միխայիլ Անտոնովիչ Բունյուգին, ՆԳԺԿ մայոր
  46. 2008 – Իմ ամուսինը հանճար է (ռուս.՝ Мой муж – гений), Լև Լանդաու, խորհրդային ֆիզիկոս
  1. 2008 – Մի շտապեցրու սիրուն (ռուս.՝ Не торопи любовь!, Ուկրաինա) – Իլյա Ալեքսանդրովիչ Պոլյանսկի
  2. 2008 – Ամանորյա արկածներ հուլիսին (ռուս.՝ Новогодние приключения в июле), Գալա-Վիրուս
  3. 2008 – Օրանիենբաում։ Արծաթե սամուրայ (ռուս.՝ Ораниенбаум. Серебряный самурай), Պյոտր III
  4. 2008 – Ուժեղ կնոջ թուլությունները (ռուս.՝ Слабости сильной женщины), Կոնստանտին
  5. 2008 – Տիրակալի ճակատագիրը (ռուս.՝ Судьба повелителя, Ադրբեջան) – Լիսանևիչ, մայոր, Ռուսական կայսրության չինովնիկ
  6. 2009 – Դեղագործ (ռուս.՝ Аптекарь), Նիկոլայ Բուռլակին
  7. 2009 – Ցավագարը (ռուս.՝ Одержимый), Իգոր Պետրովիչ Մավրին
  8. 2009 – Լեգենդ Օլգայի մասին (ռուս.՝ Легенда об Ольге), Ադոլֆ Հիտլեր
  9. 2009 – Սպաներ 2։ Մեկ ճակատագիր երկուսի համար (ռուս.՝ Офицеры 2. Одна судьба на двоих), Դիտրիխ Շտալման
  10. 2009 – Սամուրայի ստվերը (ռուս.՝ Тень самурая), Օլեգ Վիկտորովիչ Գուրսկի
  11. 2009 – Սև խոյ (ռուս.՝ Чёрный баран), բժիշկ
  12. 2009 – 9 մայիսի։ Անձնական հարաբերություն (ռուս.՝ 9 мая. Личное отношение, նովել «Բացատրագիր») – Յակով Սեմյոնովիչ
  13. 2009 – Միայն քեզ եմ սիրում (ռուս.՝ Одну тебя люблю), Վալերի Սերգեևիչ Սելիվանով
  14. 2010 – ПираМММида – Գուտով
  15. 2010 – Դվիդ կղզու լեգենդը (ռուս.՝ Легенда острова Двид), Տիխոմիր Տիխո, Դվիդ կղզու տիրակալ / անծանոթ
  16. 2010 – Քամուց կիզվածները 2։ Հակամարտություն (ռուս.՝ Утомлённые солнцем 2: Предстояние), անցման հրամանատար
  17. 2010 – Աշտարակ (ռուս.՝ Башня), Միխայիլ ԱԼեքսանդրովիչ Գոլդանսկի
  18. 2010 – Յուրաքանչյուրն իր պատերազմն ունի (ռուս.՝ У каждого своя война), Սերգեյ Անդրեևիչ Արսենտև, բժիշկ
  19. 2010 – Վերջին րոպեն (ռուս.՝ Последняя минута, սերիա № 2 «Սիրիր ինձ ավելի ուժեղ»), Ալեքսեյ
  20. 2010 – Дом образцового содержания – Վլադիսլավ Արկադևիչ Յագուդին, ջութակահար
  21. 2010 – Բթամիտի հետ (ռուս.՝ С болваном)
  22. 2011 – Բեռլինյան ձևով տապակած ճագար (ռուս.՝ Заяц, жаренный по-берлински), Պավել Սինդյաշկին
  23. 2011 – Երեք օր հիմարի հետ (ռուս.՝ Три дня с придурком), Իվան, ֆերմեր
  24. 2011 – Контригра – Օտտո Հոֆման, ֆիզիկոս
  25. 2011 – Պատրաստված է ԽՍՀՄ-ում (ռուս.՝ Сделано в СССР), Владимир Матвеевич Фертман, детский хирург
  26. 2011 – Ընկեր Ստալին (ռուս.՝ Товарищ Сталин), Միխայիլ Սուսլով
  27. 2011 – Դասախոս (ռուս.՝ Лектор), Ալեքսեյ Յակովլևիչ Բիրման, ֆիզիկոս
  28. 2011 – Սլավոնուհու հրաժեշտը (ռուս.՝ Прощание славянки), Արթուր Վասիլկով
  29. 2011 – Քրեական հանգամանքներ (ռուս.՝ Криминальные обстоятельства), Լեոնիդ Բորիսովիչ, բանկիր
  30. 2012 – Սպասողների ցանկ (ռուս.՝ Лист ожидания), Գրիգորի Անտոնովիչ Գոլցով
  31. 2012 – Սիրում եմ, որովհետև սիրում եմ (ռուս.՝ Люблю, потому что люблю), Պյոտր Ալեքսեևիչ Սերով
  32. 2012 – Քննիչ Սավելևի անձնական կյանքը (ռուս.՝ Личная жизнь следователя Савельева (Кордон следователя Савельева), սերիաներ № 19-20 «Просчёт в тактике»), Վադիմ Բերեստով, քիմիկոս
  33. 2012 – Դոդոյի օրը (ռուս.՝ День додо), հանցագործ խմբի ղեկավար
  34. 2012 – Ամանորյա իրարանցում (ռուս.՝ Новогодний переполох), Անդրեյ Լվովիչ Շիշկին
  35. 2013 – Սպանել Դրոզդին (ռուս.՝ Убить Дрозда), Յարոսլավ (Յարիկ) Սերգեևիչ Դրոզդ, անշարժ գույքի գործակալ
  36. 2013 – Բոլորովին ոչ պարզ պատմություն (ռուս.՝ Совсем не простая история), «Հիպ»
  37. 2014 – Սեքս, սուրճ, ծխախոտներ (ռուս.՝ Секс, кофе, сигареты)
  38. 2014 – Հմուտները (ռուս.՝ Умельцы), Պյոտր Նիկոլաևիչ Մոսկովցև
  39. 2014 – Լրտեսի հոգի (ռուս.՝ Душа шпиона), Եվգենի Լանդեր
  40. 2014 – Տալյանկա (ռուս.՝ Тальянка), Սերգեյ Պետրովսկի
  41. 2015 – Ձյուն և մոխիր (ռուս.՝ Снег и пепел), Ֆեոդոր Մակարովիչ Կարդաշ
  42. 2015 – Սադրիչ (ռուս.՝ Провокатор), Մուխին
  43. 2015 – Վանդակ (ռուս.՝ Клетка), վաշխառու
  44. 2015 – Անենթադատները (ռուս.՝ Неподсудные), Նիկոլայ Ալեքսեևիչ Բուշկով
  45. 2016 – Օտարներ և հարազատներ (ռուս.՝ Чужие и близкие), Արկադի, բժշկական քոլեջի տնօրեն
  46. 2017 – Գրաֆոմաֆիա (ռուս.՝ Графомафия), Վիլլի Վոլկ
  47. 2017 – Անենթադատները (ռուս.՝ Провокатор 2), Մուխին
  48. 2017 – Օձիք (ռուս.՝ Воротничок, կարճամետրաժ), Օլգա Ռոզովայի ամուսինը
  49. 2017 – Վլասիկ։ Ստալինի ստվերը (ռուս.՝ Власик. Тень Сталина), Վլադիմիր Ստենբերգ, նկարիչ, Նիկոլայ Վլասիկի ընկերը
  50. 2017 – Չեռնոբիլ։ Մեկուսացման գոտի (ռուս.՝ Чернобыль. Зона отчуждения 2), ինքնաթիռի ուղևոր
  51. 2017 – Երբ արևը բարձրանա (ռուս.՝ Когда солнце взойдёт), Իգոր Օսինցև, վիրաբույժ
  52. 2018 – Ճանապարհ դեղին աղյուսից (ռուս.՝ Дорога из жёлтого кирпича), Իգոր Նիկոլաևիչ Սոբոլ
  53. 2018 – Սպանության անատոմիա (ռուս.՝ Анатомия убийства), Ֆեոդոր Պերֆիլև, ոստիկանության փոխգնդապետ, խուզարկու[22]
  54. 2018 – Անմեղության կանխավարկած (ռուս.՝ Презумпция невиновности)
  55. 2018 – Պոդոլսկի կուրսանտներ (ռուս.՝ Подольские курсанты), Ուգլով, ինժեներ
  56. 2018 – Տղամարդիկ և կանայք (ռուս.՝ Мужики и бабы), Վոզվիշաև
  57. 2019 – Միլիարդ (ռուս.՝ Миллиард), Մարկ Զախարովիչ, բժիշկ
  58. 2019 – Խելքից պատուհաս (ռուս.՝ Горе от ума), Ստարցև
  59. 2019 – Սպանության անատոմիա 2 (ռուս.՝ Анатомия убийства 2), Ֆեոդոր Պերֆիլև, ոստիկանության փոխգնդապետ, խուզարկու[22]
  60. 2020 – Հալլեյի գիսաստղը (ռուս.՝ Комета Галлея ), Մուխին
  61. 2020 – Մահ օբյեկտիվում (ռուս.՝ Смерть в объективе), Պիչուգին

Ճանաչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պետական պարգևնեև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2007 – Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստի պատվավոր կոչում – արվեստի բնագավառում ունեցած ավանդի համար[3]

Մրցանակներ և անվանակարգեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2005 – ներկայացվել է «Նիկա» մրցանակի «Տարվա բացահայտում-2004» անվանակարգում – «Իմ խորթ եղբայր Ֆրանկենշտեյնը» գեղարվեստական ֆիլմում Պավելի դերը կատարելու համար,
  • 2009 – արժանացել է Ռուսական հեռուստատեսության ՏԷՖԻ մրցանակի «Տղամարդու դերակատար հեռուստատեսային ֆիլմում/սերիալում» անվանակարգում – «Իմ ամուսինը հանճար է» գեղարվեստական ֆիլմում խորհրդային ֆիզիկոս Լև Լանդաուի դերը կատարելու համար[23]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ https://www.mos.ru/mayor/themes/3299/8625050/
  3. ↑ 3,0 3,1 Указ Президента Российской Федерации В. Путина № 110 от 31 января 2007 года «О награждении государственными наградами Российской Федерации». Официальный сайт Президента Российской Федерации // kremlin.ru
  4. ↑ Мастерская Даниила Спиваковского. — Даниил Спиваковский, мастер курса, педагог по актёрскому мастерству. Արխիվացված 2021-07-31 Wayback Machine Официальный сайт АНО ООВО «Институт театрального искусства имени народного артиста СССР Иосифа Кобзона» // mos-iti.ru
  5. ↑ Спиваковская Алла Семёновна — доктор психологических наук, профессор кафедры нейро- и патопсихологии факультета психологии МГУ имени М. В. Ломоносова. Արխիվացված 2021-05-14 Wayback Machine Официальный сайт факультета психологии МГУ имени М. В. Ломоносова // psy.msu.ru
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Автор и ведущая: Татьяна Устинова. ВИДЕО. Программа «Мой герой. Даниил Спиваковский» (эфир от 13 декабря 2017 года). — Что является главным источником вдохновения для Даниила Спиваковского? Какого героя получил актёр благодаря перу Татьяны Устиновой? Почему называет встречу с Валерием Тодоровским судьбоносной? Какую роль хотел бы сыграть? Об этом и многом другом Даниил Спиваковский, а также его коллеги и супруга рассказывают на канале «ТВ Центр» в программе «Мой герой». Официальный сайт телекомпании «ТВ Центр» // tvc.ru (13 декабря 2017 года)
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 Автор и ведущий: Борис Корчевников. ВИДЕО. Программа «Судьба человека». «Судьба Даниила Спиваковского. Стюардесса по имени Света» (выпуск от 4 октября 2018 года). Արխիվացված 2019-12-14 Wayback Machine Официальный сайт телеканала «Россия-1» // russia.tv
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Андрей Пуминов. Даниил Спиваковский. Психология и трагикомизм. Сайт «Люди» // peoples.ru (13 августа 2017 года)
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Автор и ведущий: Тимур Кизяков. ВИДЕО. Программа «Когда все дома. Даниил Спиваковский» (выпуск от 15 апреля 2018 года). Արխիվացված 2019-12-14 Wayback Machine Официальный сайт телеканала «Россия-1» // russia.tv
  10. ↑ 10,0 10,1 Елена Булова. В гостях у звезды. — Даниил Спиваковский: «Убрал из квартиры всё лишнее». Московская жилищная газета «Квартирный ряд» // moskv.ru (3 мая 2007 года)
  11. ↑ Яна Савельева. Даниил Спиваковский: «В театр привела мама». — В канун праздника Рош а-Шана актёр театра и кино Даниил Спиваковский побеседовал с корреспондентом «Jewish.ru» и поздравил наших читателей с праздником. Глобальный еврейский онлайн-центр // jewish.ru (18 сентября 2009 года)
  12. ↑ 12,0 12,1 Автор и ведущая: Юлия Меньшова. ВИДЕО. Программа «Наедине со всеми». Гость — Даниил Спиваковский. Выпуск от 24 ноября 2015 года. «Первый канал» // 1tv.ru
  13. ↑ 13,0 13,1 Светлана Хрусталёва. Даниил Спиваковский: «В психушку попадал дважды». Газета «Собеседник» // sobesednik.ru (29 марта 2011 года)
  14. ↑ 14,0 14,1 Даниил Спиваковский. Биография и фильмография. Արխիվացված 2020-11-15 Wayback Machine Официальный сайт телеканала «Россия-1» // russia.tv
  15. ↑ 15,0 15,1 Режиссёрский факультет. Наши выпускники (1934 — настоящее время). Официальный сайт Российского института театрального искусства — ГИТИСа // gitis.net
  16. ↑ «Танцы со звёздами». Сезон-2016. — Даниил Спиваковский и Ксения Путько. Արխիվացված 2019-12-14 Wayback Machine Официальный сайт телеканала «Россия-1» // russia.tv
  17. ↑ Даниил Спиваковский. Информация об актёре, фильмография, рейтинг фильмографии. Сайт «КиноПоиск» // kinopoisk.ru
  18. ↑ Инесса Ланская. Даниил Спиваковский нашёл свою музу. — Прошедший год стал для Даниила Спиваковского особенно радостным. Он сыграл в пяти фильмах, а в ноябре сочетался законным браком с 20-летней Светланой, красавицей из Санкт-Петербурга. О творчестве и о любви мы и поговорили в стенах его родного Театра имени Маяковского. «Экспресс-газета» // eg.ru (14 февраля 2008 года)
  19. ↑ Даниил Спиваковский. Заслуженный артист Российской Федерации. Биография, работы в театре и кино. Официальный сайт Московского академического театра имени Владимира Маяковского // mayakovsky.ru (չաշխատող հղում) Արխիվացված 2015-12-22 Wayback Machine
  20. ↑ Антрепризный спектакль «Бумажный брак» по пьесе Ганны Слуцки и Сергея Бодрова-старшего. Режиссёр – Александр Огарёв. Информация о спектакле, видеоролик, фотографии. Официальный сайт Международного театрального агентства «Арт-Партнёр XXI» (Москва) // artpartner.ru
  21. ↑ Антрепризный спектакль «Сеанс гипноза для семейной пары» по пьесе Василия Сигарева. Режиссёр – Георгий Цнобиладзе. Информация о спектакле, видеоролик, фотографии. Официальный сайт Международного театрального агентства «Арт-Партнёр XXI» (Москва) // artpartner.ru
  22. ↑ 22,0 22,1 Многосерийный телевизионный художественный фильм «Анатомия убийства» (Россия, 2018—2019 годы). Описание, фотографии, новости проекта. Официальный сайт телекомпании «ТВ Центр» // tvc.ru
  23. ↑ ТЭФИ-2009: актёр Даниил Спиваковский победил в номинации «Исполнитель мужской роли в телевизионном фильме». // lenizdat.ru (26 сентября 2009 года)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դանիիլ Սպիվակովսկի» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
ISNI: 000000005351919X · LCCN: no2005075508 · VIAF: 4666553 · WorldCat VIAF: 4666553
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դանիիլ_Սպիվակովսկի&oldid=9159355» էջից