Գուսան Աշոտ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գուսան Աշոտ
Աշուղ Աշոտ.jpg
Ծնվել էապրիլի 12 (25), 1907[1][2]
Գորիս, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2]
ԵրկիրFlag of Russia.svg Ռուսական կայսրություն և Flag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ
Մահացել էհունվարի 28, 1989(1989-01-28)[2] (81 տարեկան)
Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]
ԳերեզմանԳորիս[2]
Մասնագիտությունգուսան
Գործիքներվոկալ
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ Գրողների միություն
Պարգևներ
«Աշխատանքային գերազանցության համար» մեդալ,
և ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ
Commons-logo.svg Gusan Ashot Վիքիպահեստում

Աշոտ (Աշոտ Հայրապետի Դադալյան, ապրիլի 12 (25), 1907[1][2], Գորիս, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2] - հունվարի 28, 1989(1989-01-28)[2], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), հայ գուսան, ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1967), ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1958), ԽՄԿԿ անդամ (1946)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Գորիսում։ Եղել է գառնարած։ Վաղ հասակում զրկվել է մորից։ 1921 թվականին տեղափոխվել է Բաքու, ավագ եղբոր մոտ։ Այստեղ հովվական սրինգը փոխարինել է քամանչայով։ Սովորել է Բաքվի բաներիտ դպրոցում։ 1928 թվականին վերադարձել է Զանգեզուր և զբաղվել գուսանությամբ[3]։ 1948 թվականին բնակություն է հաստատել Երևանում։ Իր ղեկավարած անսամբլով համերգներ է տվել ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ նրա սահմաններից դուրս։ Նրա երգերը կատարվել են բազմաթիվ երգիչների կողմից[4]։

Aquote1.png Գուսան Աշոտը Զանգեզուրի հանճարեղ զավակն էր, Գորիսի հարստությունը և այդ անկրկնելի քաղաքի պատմությունը։ Aquote2.png


Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1967)
  • «Աշխատանքային գերազանցության համար» մեդալ (27.06.1956)

Աշոտի երկերի մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Աշուղական երգեր, Երևան, Հայպետհրատ, 1946, 34 էջ։
  • Գուսանի սերը, Երևան, Հայպետհրատ, 1955, 128 էջ։
  • Գուսանի սերը (նոտագրված), Երևան, Հայպետհրատ, 1958, 152 էջ։
  • Սիրո կրակներ, Երևան, «Հայաստան», 1971, 130 էջ։
  • Սրտի նվագներ, Երևան, «Սովետական գրող», 1979, 112 էջ։
  • Ծովաստղիկս։ Երգեր առանց նվագակցության, Երևան, «Սովետական գրող», 1982, 263 էջ։
  • Լեռները կանչում են, Երևան, 1988։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն Աշոտի և նրա ստեղծագործության մասին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Անդրանիկ Ս. Կարապետյան, Գուսան Աշոտի բանաստեղծական աշխարհը, Գորիս, «Տաթև համալսարան» հրատարակչություն, 1995, 112 էջ։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 1. — էջ 486.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Հայկական համառոտ հանրագիտարան (հայ.) — 1990. — հատոր 1.
  3. Հայկ Խաչատրյան (1986)։ Գրական տեղեկատու։ Երևան: «Սովետական գրող»։ էջ 50 
  4. Գառնիկ Ստեփանյան (1973)։ Կենսագրական բառարան, հատոր Ա։ Երևան: «Սովետական գրող»։ էջ 274 
  5. Շչորս Դավթյանը Գուսան Աշոտի մասին

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 486 CC BY-SA icon 80x15.png