Գործընկերություն հանուն խաղաղության

ԳՀԽ անդամ-պետությունների քարտեզ, Ներկա մասնակիցներ Նախկին մասնակիցներ, որ ներկայում ՆԱՏՕ-ի անդամ են

Գործընկերություն հանուն խաղաղության (անգլ.՝ Partnership for Peace — PfP), 1994 թվականին սկսված ռազմական համագործակցության ծրագիր, համագործակցություն ՆԱՏՕ-ի ու եվրոպական երկրների և Անդրկովկասի ու Կենտրոնական Ասիայի խորհրդային հանրապետությունների միջև, որոնք կազմակերպության անդամ չեն։ Սկզբում ներառել է 24 երկիր, սակայն դրանց թիվը պարբերաբար փոխվում է ծրագրին նոր պետությունների միանալու և դրանց՝ ՆԱՏՕ-ի ռազմաքաղաքական կառուցվածքում արդեն փորձված երկիր-գործընկեր դառնալու պատճառով։ Համագործակցություն հանուն խաղաղության ծրագրին 2017 թվականի ամռանը մասնակցում էր 21 պետություն։

Ծրագրի պոտենցիալ մասնակիցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կիպրոսի Հանրապետությունը Եվրոպական միության միակ անդամն է, որ չի մասնակցում ծրագրին։ Թուրքիան, չճանաչելով Կիպրոսը, արգելափակում է այդ երկրի անդամակցությունը ՆԱՏՕ-ին^[1], որովհետև Կիպրոսի կղզու թուրքական ու հունական հատվածների միջև եղած կոնֆլիկտը մնում է չլուծված։

Կոսովոյի Հանրապետությունը, տարածքային տեսանկյունից գտնվելով Եվրոպայում, չի մասնակցում ծրագրին, որովհետև նրա սուվեներությունը չճանաչող չորս երկրներ խոչընդոտում են նրա համագործակցությանը ՆԱՏՕ-ի հետ։

Ներկայիս գործընկերներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մասնակից երկիր	Ով է ստորագրել	Ամսաթիվ
Ավստրիա	Արտաքին գործերի նախարար Ալոիզ Մոկ	10.02.1995
Ադրբեջան	Նախագահ Հեյդար Ալիև	04.05.1994
Հայաստան	Արտաքին գործերի նախարար Վահան Փափազյան	05.10.1994
Բելառուս	Արտաքին գործերի նախարար Վլադիմիր Սենկո	11.01.1995
Բոսնիա և Հերցեգովինա	Նախագահ Նեբոյշա Ռադմանովիչ	14.12.2006
Վրաստան^[2]	Արտաքին գործերի նախարար Ալեքսանդր Չիկվաիձե	23.03.1994
Իռլանդիա	Արտաքին գործերի նախարար Դևիդ Էնդրյուս	01.12.1999
Ղազախստան	Արտաքին գործերի նախարար Կանատ Սաուդաբաև	27.05.1994
Ղրղզստան	Նախագահ Ասկար Ակաև	01.06.1994
Հյուսիսային Մակեդոնիա	Կառավարության ղեկավար Բրանկո Ցրվենկովսկի	15.11.1995
Մալթա	Премьер-министр/Արտաքին գործերի նախարար Գվիդե դե Մարկո	26.04.1995
Մոլդովա	Նախագահ Միրչա Սնեգուր	16.03.1994
Ռուսաստան^[3]	Արտաքին գործերի նախարար Անդրեյ Կոզիրև	22.06.1994
Սերբիա	Նախագահ Բորիս Տադիչ	14.12.2006
Տաջիկստան	Լիազոր ներկայացուցիչ Շարիֆ Ռախիմով	20.02.2002
Թուրքմենստան	Նախարարների կաբինետի նախագահի տեղակալ Բորիս Շիխմուրադով	10.05.1994
Ուկրաինա	Արտաքին գործերի նախարար Անատոլի Զլենկո	08.02.1994
Ուզբեկստան	Արտաքին գործերի նախարար Սաիդմուխտար Սաիդկասիմով	13.07.1994
Ֆինլանդիա	Արտաքին գործերի նախարար Հեյկի Հաավիստո	09.05.1994
Շվեյցարիա	Արտաքին գործերի նախարար Ֆլավիո Կոտտի	11.12.1996
Շվեդիա	Արտաքին գործերի նախարար Մարգարետա աֆ Ուգլաս	09.05.1994

Ծրագրի նախկին մասնակիցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մասնակից երկիր	Ով է ստորագրել	Ծրագրին միանալու ամսաթիվ	ՆԱՏՕ-ին միանալու ամսաթիվ
Ալբանիա	Նախագահ Սալի Բերիշա	23.02.1994	01.04.2009
Բուլղարիա	Նախագահ Ժելյու Ժելև	14.02.1994	29.03.2004
Հունգարիա	Արտաքին գործերի նախարար Գեզա Եսենսկի	08.02.1994	12.03.1999
Լատվիա	Վարչապետ Վալդիս Բիրկավս	14.02.1994	29.03.2004
Լիտվա	Նախագահ Ալգիրդաս Բրազաուսկաս	27.01.1994	29.03.2004
Լեհաստան	Վարչապետ Վալդեմար Պավլյակ	02.02.1994	12.03.1999
Ռումինիա	Արտաքին գործերի նախարար Թեոդոր Մելեշկանու	26.01.1994	29.03.2004
Սլովակիա	Վարչապետ Վլադիմիր Մեչյար	09.02.1994	29.03.2004
Սլովենիա	Վարչապետ Յանեզ Դրնովշեկ	30.03.1994	29.03.2004
Խորվաթիա	Արտաքին գործերի նախարար Տոնինո Պիցուլա	25.05.2000	01.04.2009
Չեռնոգորիա	Նախագահ Ֆիլիպ Վույանովիչ	14.12.2006	05.06.2017
Չեխիա	Վարչապետ Վացլավ Կլաուս	10.03.1994	12.03.1999
Էստոնիա	Արտաքին գործերի նախարար Յուրի Լույկ	03.02.1994	29.03.2004