Jump to content

Գնաճի նպատակադրում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գնաճի նպատակադրում
Ենթակատեգորիա• Տնտեսական դիվանագիտություն
 • Դրամավարկային քաղաքականություն
  • exchange rate policy Խմբագրել Wikidata

Գնաճի նպատակադրում (անգլ.՝ Inflation targeting), մակրոտնտեսագիտությունում կենտրոնական բանկի՝ միջնաժամկետ գնաճի մակարդակի հստակ նպատակային ցուցանիշին հետևելուն ուղղված դրամավարկային քաղաքականություն։

Ենթադրվում է, որ տնտեսության երկարաժամկետ աճը սատարելու համար դրամավարկային քաղաքականության լավագույն միջոցը գների կայունության պահպանումն է, և գների կայունությունը ձեռք է բերվում գնաճի վերահսկման միջոցով: Կենտրոնական բանկը տոկոսադրույքներն օգտագործում է որպես իր հիմնական կարճաժամկետ դրամավարկային գործիք[1][2]:

Գնաճի նպատակադրմամբ կենտրոնական բանկը կբարձրացնի կամ կնվազեցնի տոկոսադրույքները՝ համապատասխանաբար նպատակայինից բարձր կամ ցածր գնաճի հիման վրա: Հիմնական իմաստն այն է, որ տոկոսադրույքների բարձրացումը սովորաբար սառեցնում է տնտեսությունը՝ գնաճը զսպելու համար. տոկոսադրույքների իջեցումը սովորաբար արագացնում է տնտեսությունը, դրանով իսկ խթանելով գնաճը: Լիարժեք գնաճի նպատակադրում իրականացրած առաջին երեք երկրներն էին Նոր Զելանդիան, Կանադան և Միացյալ Թագավորությունը 1990-ականների սկզբին, չնայած Գերմանիան ավելի վաղ ընդունել էր գնաճի նպատակադրման բազմաթիվ տարրեր[3][4]:

Պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո ոսկու ստանդարտի ընդհանուր ճգնաժամից հետո ներկայացվել են գների մակարդակին կամ գնաճի մակարդակին, այլ ոչ թե փոխարժեքին ուղղված դրամական համակարգերի վաղ առաջարկներ: Իրվինգ Ֆիշերն առաջարկել է «փոխհատուցվող դոլարի» համակարգ, որի դեպքում թղթադրամի մեջ ոսկու պարունակությունը կտարբերվեր ապրանքների ոսկու գնի հետ, որպեսզի թղթադրամի գների մակարդակը մնա անփոփոխ: Ֆիշերի առաջարկը գների թիրախավորման առաջին փորձն էր՝ պահպանելով ոսկու ստանդարտի ավտոմատ գործառույթը: Իր «Դրամավարկային բարեփոխումների մասին տրակտատ» (1923 թվական) աշխատությունում Ջոն Մեյնարդ Քեյնսը պաշտպանում էր այն, ինչ մենք այժմ կանվանեինք գնաճի թիրախավորման սխեմա: Առաջին համաշխարհային պատերազմից անմիջապես հետո միջազգային տնտեսությունում հանկարծակի գնաճերի և դեֆլյացիաների համատեքստում Քեյնսը խորհուրդ է տվել փոխարժեքի ճկունության քաղաքականություն՝ արժույթը գնահատելով միջազգային գնաճին ի պատասխան և այն արժեզրկելով, երբ կան միջազգային դեֆլյացիոն ուժեր, որպեսզի ներքին գները մնան մոտավորապես կայուն: Գնաճի թիրախավորման նկատմամբ հետաքրքրությունը նվազել է Բրետոն-Վուդսյան համակարգի ընթացքում (1944–1971), քանի որ դրանք անհամատեղելի էին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո երեք տասնամյակների ընթացքում գերիշխող փոխարժեքի ֆիքսված դիրքերի հետ:

Նոր Զելանդիա, Կանադա, Միացյալ Թագավորություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գնաճի նպատակադրումn առաջին անգամ ներդրվել է Նոր Զելանդիայում 1990 թվականին[5]: Կանադան երկրորդ երկիրն էր, որը պաշտոնապես ընդունեց գնաճի նպատակադրումը 1991 թվականի փետրվարին[4]:

Միացյալ Թագավորությունը գնաճի նպատակադրումն ընդունել է 1992 թվականի հոկտեմբերին՝ Եվրոպական փոխարժեքի մեխանիզմից դուրս գալուց հետո[6]: Անգլիայի բանկի դրամավարկային քաղաքականության կոմիտեին 1998 թվականին տրվել է միանձնյա պատասխանատվություն՝ տոկոսադրույքները սահմանելու համար՝ կառավարության մանրածախ գների ինդեքսի (RPI) 2.5% գնաճի նպատակին հասնելու համար[7]: Նպատակը փոխվել է 2%-ի 2003 թվականի դեկտեմբերին, երբ սպառողական գների ինդեքսը փոխարինել է մանրածախ գների ինդեքսին՝ որպես Մեծ Բրիտանիայի գանձապետարանի գնաճի ինդեքս[8]: Եթե գնաճը գերազանցում կամ թերանում է նպատակային ցուցանիշը ավելի քան 1%-ով, Անգլիայի բանկի կառավարիչը պարտավոր է նամակ գրել գանձապետարանի կանցլերին՝ բացատրելով, թե ինչու և ինչպես է նա շտկելու իրավիճակը[9][10][11]: Գնաճի նպատակադրման հաջողությունը Միացյալ Թագավորությունում պայմանավորված է բանկի կողմից թափանցիկությամբ[6]: Անգլիայի Բանկը առաջատար է եղել հանրությանը տեղեկատվություն հաղորդելու նորարարական եղանակների մշակման գործում, մասնավորապես՝ իր գնաճի հաշվետվության միջոցով, որը ընդօրինակվել է շատ այլ կենտրոնական բանկերի կողմից։

Այնուհետև գնաճի նպատակադրումը տարածվել է այլ զարգացած տնտեսություններում 1990-ականներին և սկսեց տարածվել զարգացող շուկաներում՝ սկսած 2000-ականներից։

Զարգացող շուկաներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000 թվականին Ֆրեդերիկ Ս. Միշկինը եզրակացրել է, որ «չնայած գնաճի նպատակադրումը համապարփակ լուծում չէ և կարող է հարմար չլինել զարգացող շուկայական շատ երկրների համար, այն կարող է լինել խիստ օգտակար դրամավարկային քաղաքականության ռազմավարություն դրանցից մի շարքում»[12]։

Հայաստան

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայաստանի կենտրոնական բանկը 2006 թվականին հայտարարել է, որ կիրականացնի գնաճի նպատակադրման ռազմավարություն: Գնաճի նպատակադրմանը լիարժեք անցման գործընթացը պետք է ավարտվեր 2008 թվականին: Լիարժեք անցումն ապահովելու համար պետք է բավարարվեին գնաճի նպատակադրման գործառնական, մակրոտնտեսական և ինստիտուցիոնալ նախապայմանները: Կենտրոնական բանկը նշել է, որ հաջողությամբ բավարարել է բոլոր նախապայմանները և պետք է կենտրոնանա նոր դրամավարկային քաղաքականության ռեժիմի նկատմամբ հանրային վստահության ձևավորման վրա: Մշակվել է արձագանքման ֆունկցիան գնահատելու հատուկ մոդել, և արդյունքները ցույց են տվել, որ գնաճի մակարդակի և տոկոսադրույքի իներցիան ամենակարևորն են արձագանքման ֆունկցիայում: Սա կարող է վկայել այն մասին, որ ռազմավարության մասին հայտարարությունը վստահելի պարտավորություն է: Կան մարդիկ, ովքեր պնդում են, որ գնաճի նպատակադրումը չափազանց սահմանափակող է դրական մատակարարման ցնցումների հետ գործ ունենալու համար: Մյուս կողմից, Արժույթի միջազգային հիմնադրամը պնդում է, որ գնաճի նպատակադրման ռազմավարությունը լավ է զարգացող տնտեսությունների համար, սակայն կանխատեսումների համար այն պահանջում է շատ տեղեկատվություն[13]:

Հաշվետու ժամանակահատվածում Կենտրոնական բանկը շարունակել է խստացնել դրամավարկային պայմանները՝ քաղաքականության տոկոսադրույքը բարձրացնելով ընդհանուր առմամբ 2.75 տոկոսային կետով: Միևնույն ժամանակ, խստացման մոտ կեսը՝ 1.25 տոկոսային կետը, իրականացվել է 2022 թվականի մարտին՝ արձագանքելով աննախադեպ անորոշությունների դեպքում ստեղծված բարձր գնաճային իրավիճակին[14]:

2022 թվականի մայիսի 16-ին ավարտված 3-ամյա Stand-By համաձայնագրի համաձայն՝ իրականացվել են կարևոր կառուցվածքային և ինստիտուցիոնալ բարեփոխումներ: Դրանք ներառում են հարկային համապատասխանության բարելավում, բյուջետային գործընթացի կատարելագործում, ֆինանսական հատվածի կայունության ամրապնդում և ամենակարևորը՝ գնաճի նպատակադրման շրջանակի խթանում[15]:

Չեխիայի Հանրապետություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չեխիայի Ազգային Բանկը գնաճի նպատակադրմամբ կենտրոնական բանկի օրինակ է փոքր բաց տնտեսությունում, որն ունի տնտեսական անցման և Արևմտյան Եվրոպայի իր գործընկերների հետ իրական կոնվերգենցիայի պատմություն: 2010 թվականից ի վեր բանկը որպես գնաճի նպատակ օգտագործում է 2 տոկոս՝ դրա շուրջ +/- 1 տոկոսային կետի միջակայքով[16]։ Բանկը մեծ շեշտադրում է կատարում թափանցիկության վրա. ավելի քան 100 կենտրոնական բանկերի կատարված ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ Չեխիայի Ազգային Բանկը չորս ամենաթափանցիկ բանկերից մեկն է[17]:

2012 թվականին գնաճը կանխատեսվում էր, որ զգալիորեն կնվազի նպատակային մակարդակից, ինչը ստիպել է կենտրոնական բանկին աստիճանաբար նվազեցնել իր հիմնական դրամավարկային քաղաքականության գործիքի՝ երկշաբաթյա ռեպո տոկոսադրույքի մակարդակը, մինչև 2012 թվականի վերջին հասնի զրոյական ստորին սահմանին (իրականում՝ 0.05 տոկոս): Հաշվի առնելով գնաճի հետագա անկման և հնարավոր է՝ նույնիսկ դեֆլյացիայի երկարատև շրջանի սպառնալիքը, 2013 թվականի նոյեմբերի 7-ին կենտրոնական բանկը հայտարարել է փոխարժեքը՝ 1 եվրոյի դիմաց 27 չեխական կրոն (օրական մոտ 5 տոկոսով թուլացում) թուլացնելու և փոխարժեքը այս արժեքից բարձր չդարձնելուց խուսափելու անհապաղ պարտավորության մասին առնվազն մինչև 2014 թվականի վերջը (հետագայում սա փոխվեց մինչև 2016 թվականի երկրորդ կեսը): Հետևաբար, կենտրոնական բանկը որոշել է փոխարժեքն օգտագործել որպես լրացուցիչ գործիք՝ ապահովելու համար, որ գնաճը վերադառնա 2 տոկոս նպատակային մակարդակին: Գնաճի նպատակադրման ռեժիմում փոխարժեքի նման օգտագործումը որպես գործիք չպետք է շփոթել ֆիքսված փոխարժեքի համակարգի կամ արժութային պատերազմի հետ[18][19][20]։

Բանավեճեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կան որոշ ապացույցներ, որ գնաճի նպատակադրումը կատարում է այն, ինչ պնդում են դրա կողմնակիցները, այսինքն՝ դրամավարկային քաղաքականության արդյունքները, եթե ոչ գործընթացը, դարձնում է ավելի թափանցիկ[21][22]։ American Political Science Review-ի 2021 թվականի ուսումնասիրությունը պարզել է, որ գնաճի նպատակադրման կոշտ քաղաքականություն ունեցող անկախ կենտրոնական բանկերը բանկային ճգնաժամերում ավելի վատ արդյունքներ են արձանագրում, քան անկախ կենտրոնական բանկերը, որոնց քաղաքականության մանդատը խստորեն չի սահմանում գնաճի առաջնահերթությունը[23]։

Առավելություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գնաճի նպատակադրումը թույլ է տալիս դրամավարկային քաղաքականությանը «կենտրոնանալ ներքին նկատառումների վրա և արձագանքել ներքին տնտեսության ցնցումներին», ինչը հնարավոր չէ ֆիքսված փոխարժեքային համակարգի պայմաններում: Բացի այդ, գնաճի ավելի լավ վերահսկողության և տնտեսական աճի կայունության արդյունքում ներդրողները կարող են ավելի հեշտությամբ հաշվի առնել տոկոսադրույքների հավանական փոփոխությունները իրենց ներդրումային որոշումներում: Ավելի լավ խարսխված գնաճի սպասումները «թույլ են տալիս դրամավարկային մարմիններին կրճատել քաղաքականության տոկոսադրույքները հակացիկլիկ կերպով»[24]:

Թափանցիկությունը գնաճի նպատակադրման մեկ այլ կարևոր առավելություն է: Զարգացած երկրների կենտրոնական բանկերը, որոնք հաջողությամբ ներդրել են գնաճի նպատակադրումը, հակված են «պահպանել հանրության հետ հաղորդակցության կանոնավոր ուղիներ»: Օրինակ, Անգլիայի բանկը 1993 թվականին առաջինն էր մշակել «Գնաճի մասին զեկույցը», որը ներկայացնում է բանկի «տեսակետները գնաճի և դրամավարկային քաղաքականության անցյալի և ապագա կատարողականի վերաբերյալ»[25]: Չնայած այն մինչև 2012 թվականի հունվարը այն գնաճի թիրախավորող երկիր չէր, մինչ այդ, Միացյալ Նահանգների «Երկարաժամկետ նպատակների և դրամավարկային քաղաքականության ռազմավարության մասին հայտարարությունը» թվարկեց հստակ հաղորդակցության առավելությունները. այն «նպաստում է տնային տնտեսությունների և բիզնեսների կողմից լավ տեղեկացված որոշումների կայացմանը, նվազեցնում է տնտեսական և ֆինանսական անորոշությունը, մեծացնում է դրամավարկային քաղաքականության արդյունավետությունը և բարելավում է թափանցիկությունն ու հաշվետվողականությունը, որոնք անհրաժեշտ են ժողովրդավարական հասարակությունում»[26]:

Էկոնոմետրիկ վերլուծությունը պարզել է, որ չնայած գնաճի թիրախավորումը հանգեցնում է ավելի բարձր տնտեսական աճի, այն պարտադիր չէ, որ երաշխավորի կայունություն՝ հիմնվելով 1979-ից 2009 թվականներին 36 զարգացող տնտեսությունների ուսումնասիրության վրա[27]:

Թերություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անվանական եկամտի նպատակադրման կողմնակիցները քննադատում են գնաճի նպատակադրումը՝ անտեսելու արտադրության ցնցումները՝ կենտրոնանալով միայն գների մակարդակի վրա: Շուկայական մոնետարիզմի կողմնակիցները՝ Սքոթ Սամների գլխավորությամբ, պնդում են, որ Միացյալ Նահանգներում Դաշնային պահուստային համակարգի մանդատն է կայունացնել ինչպես արտադրությունը, այնպես էլ գների մակարդակը, և, հետևաբար, անվանական եկամտի նպատակը ավելի լավ կհամապատասխանի Դաշնային պահուստային համակարգի մանդատին[28]: Ավստրալիացի տնտեսագետ Ջոն Քվիգինը, որը նույնպես կողմ է անվանական եկամտի նպատակադրմանը, նշել է, որ այն «կպահպանի կամ կբարձրացնի հայտարարված նպատակների վրա հիմնված համակարգի հետ կապված թափանցիկությունը՝ միաժամանակ վերականգնելով միայն գների կայունության նպատակի վրա հիմնված դրամավարկային քաղաքականությունից բացակայող հավասարակշռությունը»: Քվիգինը 2000-ականների վերջի անկման մեջ «մեղադրել» է գնաճի նպատակադրմանը՝ տնտեսական միջավայրում, որտեղ ցածր գնաճը «աճի վրա խոչընդոտ է»: Գործնականում շատ կենտրոնական բանկեր իրականացնում են «ճկուն գնաճի նպատակադրում», որտեղ կենտրոնական բանկը ձգտում է պահպանել գնաճը նպատակայինի մոտ, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ նման ջանքերը կնշանակեն չափազանց մեծ արտադրության անկայունություն[29][30]:

Քվիգինը նաև քննադատել է Դաշնային պահուստային համակարգի նախկին նախագահ Ալան Գրինսպենին և Եվրոպական կենտրոնական բանկի նախկին նախագահ Ժան-Կլոդ Տրիշեին՝ անտեսելու համար սպեկուլյատիվ անշարժ գույքի ոլորտում ճգնաժամն առաջացրած անկայուն «փուչիկները», որոնք նաև չափազանց դանդաղ էին արձագանքում, երբ ապացույցներ են ի հայտ եկել[31]։

2012 թվականի իր հոդվածում Նոթինգհեմի համալսարանի տնտեսագետ Մոհամմեդ Ֆարհան Իքբալը ենթադրել է, որ գնաճի նպատակադրումը «ակնհայտորեն անհետացել է 2008 թվականի սեպտեմբերին»՝ հղում անելով 2008 թվականի ֆինանսական ճգնաժամին։ Ֆրանկելը ենթադրել է, որ «կենտրոնական բանկերը, որոնք հույսը դրել էին [գնաճի նպատակադրման] վրա, բավարար ուշադրություն չեն դարձրել ակտիվների գների փուչիկներին», ինչպես նաև քննադատել է գնաճի նպատակադրումը՝ «մատակարարման ցնցումների և առևտրի պայմանների ցնցումների նկատմամբ անպատշաճ արձագանքների» համար։ Իր հերթին, Իքբալը ենթադրել է, որ անվանական եկամտի նպատակադրումը կամ ապրանքի գնի նպատակադրումը կհաջորդի գնաճի նպատակադրմանը որպես գերիշխող դրամավարկային քաղաքականության ռեժիմ[32]։ Բանավեճը շարունակվում է, և շատ դիտորդներ ակնկալում են, որ գնաճի նպատակադրումը կշարունակի լինել գերիշխող դրամավարկային քաղաքականության ռեժիմը, հնարավոր է՝ որոշակի փոփոխություններից հետո[33]։

Պետություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականի սկզբին Անգլիայի բանկի Կենտրոնական բանկային հետազոտությունների կենտրոնի կողմից 27 երկիր համարվում էր լիարժեք գնաճի նպատակադրող[34][35]։ Այլ ցուցակներում 2010 թվականի դրությամբ հաշվվում է 26 կամ 28 երկիր։ Այդ ժամանակվանից ի վեր Միացյալ Նահանգները և Ճապոնիան նույնպես ընդունել են գնաճի նպատակներ, չնայած Դաշնային պահուստային համակարգը, ինչպես Եվրոպական կենտրոնական բանկը[36], իրեն չի համարում գնաճի նպատակադրող կենտրոնական բանկ։

Երկիր Կենտրոնական բանկ Գնաճի նպատակադրման տարին
Նոր Զելանդիա Նոր Զելանդիայի պահուստային բանկ 12/1989[4]
Կանադա Կանադայի բանկ 02/1991[4]
Միացյալ Թագավորություն Անգլիայի բանկ 10/1992[4]
Շվեդիա Շվեդիայի բանկ 01/1993[4]
Ավստրալիա Ավստրալիայի պահուստային բանկ 06/1993[4][37]
Իսրայել Իսրայելի բանկ 06/1997[4]
Չեխիայի Հանրապետություն Չեխիայի ազգային բանկ 12/1997[4][38]
Լեհաստան Լեհաստանի Ազգային Բանկ 1998[4]
Բրազիլիա Բրազիլիայի կենտրոնական բանկ 06/1999[4]
Չիլի Չիլիի կենտրոնական բանկ 09/1999[4]
Կոլումբիա Հանրապետության բանկ 10/1999[4]
Հարավային Աֆրիկա Հարավային Աֆրիկայի պահուստային բանկ 02/2000[4]
Թաիլանդ Թաիլանդի բանկ 05/2000[4]
Հունգարիա Հունգարիայի ազգային բանկ 06/2001[39]
Մեքսիկա Մեքսիկայի բանկ 2001[4]
Նորվեգիա Նորվեգիայի բանկ 03/2001[4][40][41]
Իսլանդիա Իսլանդիայի կենտրոնական բանկ 03/2001[42]
Պերու Պերուի Կենտրոնական պահուստային բանկ 01/2002[4]
Ֆիլիպիններ Ֆիլիպինների ազգային բանկ 01/2002[4][43]
Գվատեմալա Գվատեմալայի բանկ 01/2005[4]
Ինդոնեզիա Ինդոնեզիայի բանկ 07/2005[4]
Ռումինիա Ռումինիայի Ազգային Բանկ 08/2005[4]
Հայաստան Հայաստանի կենտրոնական բանկ 01/2006[4]
Թուրքիա Թուրքիայի կենտրոնական բանկ 01/2006[4]
Գանա Գանայի բանկ 05/2007[4]
Վրաստան Վրաստանի Ազգային Բանկ 01/2009[44]
Սերբիա Սերբիայի Ազգային Բանկ 01/2009[4]
Միացյալ Նահանգներ Դաշնային պահուստային համակարգ 01/2012[45]
Ճապոնիա Ճապոնիայի բանկ 01/2013[46]
Ռուսաստանի Դաշնություն Ռուսաստանի Կենտրոնական Բանկ 01/2014
Ղազախստանի Հանրապետություն Ղազախստանի Հանրապետության Ազգային Բանկ 08/2015[47]
Ուկրաինա Ուկրաինայի Ազգային Բանկ 08/2015[48]
Հնդկաստան Հնդկաստանի պահուստային բանկ 08/2016[49]
Արգենտինա Արգենտինայի կենտրոնական բանկ 09/2016[50]

Բացի այդ, Հարավային Կորեան (Կորեայի բանկ) և Իսլանդիան (Իսլանդիայի կենտրոնական բանկ) և այլն[4]։

Տես նաև

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Coy, Peter (2005 թ․ նոյեմբերի 7). «What's The Fuss Over Inflation Targeting?». BusinessWeek. No. The New Fed. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 28-ին.
  2. ↑ Jahan, Sarwat. «Inflation Targeting: Holding the Line». International Monetary Funds, Finance & Development. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 28-ին.
  3. ↑ «Inflation Targeting Has Been A Successful Monetary Policy Strategy». NBER. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 4,22 4,23 4,24 4,25 4,26 «State of the art of inflation targeting» (PDF). Bank of England – Centre for Central Banking Studies. 2012: 17, 18–44. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2017 թ․ օգոստոսի 11-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  5. ↑ Andrew G. Haldane (1995). Targeting Inflation: A Conference of Central Banks on the Use of Inflation Targets Organised by the Bank of England, 9-10 March 1995. London: Bank of England. ISBN 9781857300734.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Targeting Inflation: The United Kingdom in Retrospect» (PDF). IMF. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  7. ↑ «Key Monetary Policy Dates Since 1990». Bank of England. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2007 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  8. ↑ «Remit of the Monetary Policy Committee of the Bank of England and the New Inflation Target» (PDF). HM Treasury. 2003 թ․ դեկտեմբերի 10. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2007 թ․ սեպտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2007 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  9. ↑ «Monetary Policy Framework». Bank of England. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  10. ↑ «CCBS Lecture Series - Inflation Targeting: The British Experience». Bank of England. 1999 թ․ հունվար. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  11. ↑ «Inflation targeting is 25 years old, but has it worked?». BBC. 2015 թ․ մարտի 11. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին; «Why do we target 2pc inflation? (And does it matter if we keep missing it?)». The Telegraph. 2015 թ․ հունիսի 16. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  12. ↑ Mishkin, Frederic S. (2000). «Inflation Targeting in Emerging-Market Countries» (PDF). American Economic Review. 90 (2): 105–109. doi:10.1257/aer.90.2.105. S2CID 16768021.
  13. ↑ Kemme, David & Banaian, King & Sargsyan, Grigor. (2008). Inflation Targeting in Armenia: Monetary Policy in Transition. Comparative Economic Studies. 50. 421-437. 10.1057/ces.2008.22.
  14. ↑ «Գնաճի հաշվետվություն 2022/3». cba.am. Central Bank of Armenia.
  15. ↑ INTERNATIONAL MONETARY FUND. Republic of Armenia: Sixth Review under the Stand-by Arrangement-Press Release; and Staff Report.
  16. ↑ See the Czech National Bank's website
  17. ↑ N. Nergiz Dincer and Barry Eichengreen (2014): "Central Bank Transparency and Independence: Updates and New Measures", International Journal of Central Banking, March 2014, pp. 189-253.
  18. ↑ Ali Alichi, Jaromir Benes, Joshua Felman, Irene Feng, Charles Freedman, Douglas Laxton, Evan Tanner, David Vavra, and Hou Wang (2015): "Frontiers of Monetary Policymaking: Adding the Exchange Rate as a Tool to Combat Deflationary Risks in the Czech Republic", International Monetary Fund, Working Paper No. 15/74.
  19. ↑ Michal Franta, Tomas Holub, Petr Kral, Ivana Kubicova, Katerina Smidkova, Borek Vasicek (2014): "The Exchange Rate as an Instrument at Zero Interest Rates: The Case of the Czech Republic", Czech National Bank, Research and Policy Note No. 3/2014.
  20. ↑ Skorepa, M., and Hampl, M. (2014): "Evolution of the Czech National Bank’s holdings of foreign exchange reserves", BIS Papers No. 78, pp. 159-169.
  21. ↑ Bernanke, Ben S.; Laubach, Thomas; Mishkin, Frederic S.; Posen, Adam S. (2001). Inflation targeting: lessons from the international experience. Princeton Univ. Press. ISBN 9780691086897.
  22. ↑ John C. Williams , President and CEO , Federal Reserve Bank of San Francisco (2014 թ․ հոկտեմբերի 31). «Inflation Targeting and the Global Financial Crisis: Successes and Challenges». Federal Reserve Board of San Francisco. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 1-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  23. ↑ Hansen, Daniel (2021). «The Economic Consequences of Banking Crises: The Role of Central Banks and Optimal Independence». American Political Science Review (անգլերեն). 116 (2): 453–469. doi:10.1017/S0003055421001325. ISSN 0003-0554. S2CID 244148411.
  24. ↑ Maurice Obstfeld (2014). «Never Say Never: Commentary on a Policymaker's Reflections» (PDF). IMF Economic Review. 62 (4): 656–693. doi:10.1057/imfer.2014.12. S2CID 154975315.
  25. ↑ «Inflation Report». Bank of England. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հուլիսի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 20-ին.
  26. ↑ Janet L. Yellen (2015 թ․ փետրվարի 24). Monetary Policy Report (PDF). Washington, D.C.: Board of Governors of the Federal Reserve System.
  27. ↑ Amira, Beldi; Mouldi, Djelassi; Feridun, Mete (2012). «Growth effects of inflation targeting revisited: empirical evidence from emerging markets». Applied Economics Letters. 20 (6): 587–591. doi:10.1080/13504851.2012.718054. S2CID 154966050.
  28. ↑ Benchimol, Jonathan; Fourçans, André (2019). «Central bank losses and monetary policy rules: a DSGE investigation». International Review of Economics & Finance. 61 (1): 289–303. doi:10.1016/j.iref.2019.01.010. S2CID 159290669.
  29. ↑ Svensson, Lars (2009 թ․ սեպտեմբերի 21). «Flexible inflation targeting – lessons from the financial crisis» (PDF). speech at the workshop "Towards a new framework for monetary policy? Lessons from the crisis", organized by the Netherlands Bank, Amsterdam.
  30. ↑ «BoJ to pursue inflation target 'flexibly'». Financial Times. 2013 թ․ ապրիլի 11. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 20-ին.
  31. ↑ Quiggin, John (2012 թ․ հունվարի 26). «Inflation target tyranny». Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 28-ին.
  32. ↑ Frankel, Jeffrey (2012 թ․ մայիսի 16). «The Death of Inflation Targeting». Project Syndicate.
  33. ↑ Lucrezia Reichlin and Richard Baldwin, eds. (2013), "Is Inflation Targeting Dead? Central Banking After the Crisis" Արխիվացված 2022-04-30 Wayback Machine, Centre for Economic Policy Research (CEPR)
  34. ↑ Jahan, Sarwat (2012 թ․ մարտի 28). «Inflation Targeting: Holding the Line». IMF. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 18-ին.
  35. ↑ Roger, Scott (2010 թ․ մարտ). «Inflation Targeting Turns 20». Finance & Development. 47 (1). Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 18-ին.
  36. ↑ Governor Laurence H. Meyer (2001 թ․ հուլիսի 17). «Inflation Targets and Inflation Targeting». The Federal Reserve Board. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 1-ին.
  37. ↑ «Speech: Talk by Governor». 1993 թ․ օգոստոսի 4.
  38. ↑ Singer, M. (2015): "From a Peg to Inflation Targeting: CNB Experience", presentation at the High-level Seminar on the Benefits of Adopting a Structured Approach to Policy Analysis, Rabat, Morocco, 21 May 2015
  39. ↑ «Inflation targeting». www.mnb.hu.
  40. ↑ Marit Tronier Halvorsen (2013 թ․ սեպտեմբերի 26). «Norges Bank holder fast ved inflasjonsmålet». Dagens Næringsliv (նորվեգերեն).
  41. ↑ «Forsiden». 2019 թ․ փետրվարի 2.
  42. ↑ «Inflation target». www.cb.is.
  43. ↑ Rocel C. Felix (2002 թ․ հունվարի 2). «BSP adopts inflation targeting starting this year». The Philippine Star.
  44. ↑ «National Bank of Georgia». www.nbg.gov.ge. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 3-ին.
  45. ↑ «In historic shift, Fed sets inflation target». Reuters. 2012 թ․ հունվարի 26. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 18-ին.
  46. ↑ «Doubt Greets Bank of Japan's Easing Shift». The Wall Street Journal. 2013 թ․ հունվարի 22. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 18-ին.
  47. ↑ Решения (IR.KZ), Интернет. «Қазақстан Ұлттық Банкі». nationalbank.kz.
  48. ↑ «Про монетарну політику». Національний банк України.
  49. ↑ «India adopts inflation target of 4% for next five years under monetary policy framework».
  50. ↑ «Inflation Targeting Regime in Argentina. Press conference».

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Գնաճի_նպատակադրում&oldid=10384341» էջից