Jump to content

Գիգ Յանգ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գիգ Յանգ
Ծննդյան թիվ՝նոյեմբերի 4, 1913(1913-11-04)[1][2]
Ծննդավայր՝Սենթ Քլաուդ, Մինեսոտա, ԱՄՆ
Վախճանի թիվ՝հոկտեմբերի 19, 1978(1978-10-19)[3][4] (64 տարեկան)
Վախճանի վայր՝The Osborne, Նյու Յորք շրջան, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ
Քաղաքացիություն՝ ԱՄՆ
Մասնագիտություն՝դերասան, սցենարիստ, թատրոնի դերասան, հեռուստատեսային դերասան և կինոդերասան
Պարգևներ՝
IMDb։ID 0949574

Գիգ Յանգ (անգլ.՝ Gig Young, իրական անունը՝ Բայրոն Էլսվորթ Բարր, անգլ.՝ Byron Elsworth Barr, նոյեմբերի 4, 1913(1913-11-04)[1][2], Սենթ Քլաուդ, Մինեսոտա, ԱՄՆ - հոկտեմբերի 19, 1978(1978-10-19)[3][4], The Osborne, Նյու Յորք շրջան, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ), թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության ամերիկացի դերասան:

Նա առաջադրվել է «Օսկար» մրցանակի՝ «Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան» անվանակարգում «Արի′, լցրու գավաթը» (1952) և «Ուսուցչի սիրելին» (1959) ֆիլմերում կատարած դերերի համար, իսկ վերջապես հաղթել այդ մրցանակը «Նրանք կրակում են ձիերին, այնպե՞ս չէ» (1969) ֆիլմով:

1978 թվականին Յանգը սպանեց իր 31-ամյա կնոջը՝ իրենց հարսանիքից երեք շաբաթ անց, ապա ինքնասպան եղավ 64 տարեկան հասակում[6]:

Վաղ կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բայրոն Էլսվորթ Բարրը ծնվելով Սենթ Քլաուդում (Մինեսոտա)՝ իր ավագ քույրերի և եղբայրների հետ միասին մեծացել են ծնողների՝ Ջոն և Էմմա Բարների ընտանիքում, Վաշինգտոնում (Կոլումբիայի շրջան), որտեղ նրա հայրը աշխատում էր անչափահաս հանցագործների ուղղիչ հաստատության խոհարար[7]: Նա հաճախել է ՄաքՔինլիի միջնակարգ դպրոց, որտեղ սկիզբ է առել դերասանական արվեստի հանդեպ իր սերը՝ մասնակցելով դպրոցական ներկայացումներին[8]:

Կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թատրոն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավագ դպրոցն ավարտելուց հետո նա աշխատում էր որպես օգտագործված մեքենաների վաճառող և երեկոյան ժամերի դերասանական խաղ էր սովորում: Նա տեղափոխվեց Հոլիվուդ, երբ ընկերը նրան շրջագայություն առաջարկեց, եթե նա վճարի վառելիքի մի մասի համար: Որոշ սիրողական փորձառություններից հետո նա դիմում է ներկայացրել և կրթաթոշակ ստացել Փասադենայի դրամատիկական թատրոնում: «Ես ունեի երկու աշխատանք, որպեսզի հոգ տանեի իմ մասին, երբեք չեմ հանգստացել, բայց դա հիանալի մարզում էր, և երբ ես հայտնվեցի Ուորներ Բրոսում, ես պատրաստ էի դրան»,- ասաց նա[9][8]:

Բարրն իր առաջին դերերը խաղացել է «Անհնազանդ ամուսինները» (1940) ֆիլմում՝ որպես «Բայրոն Բարր», և «Ահա գալիս է հեծելազորը» (1941) կարճամետրաժ ֆիլմում: Լոուել Բարինգթոնի «Պանչո» պիեսում նկարահանումների ժամանակ, նա և պիեսի գլխավոր դերակատար Ջորջ Ռիվզը նկատվել են Ուորներ Բրոսի տաղանդների որոնման աշխատակցի կողմից: Երկու դերասաններնն էլ պայմանագրեր են կնքել ստուդիայի հետ՝ Երկրորդ պլանի դերի համար[10]:

Ուորներ Բրոս, որպես Բայրոն Բարր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրա առաջին աշխատանքները աննշան էին՝ կամ որպես Բայրոն Բարր (չշփոթել նույն անունով մեկ այլ դերասանի՝ Բայրոն Բարրի հետ), կամ էլ Բայրոն Ֆլեմինգ: Այն ներառում էր ելույթներ՝ «Սերժանտ Յորք» (1941), «Սուզվող ռմբակոծիչ» (1941), «Ռազմածովային կապույտներ» (1941) և «Մեկ ոտքը դրախտում» (1941) ֆիլմերում: Բարրը մեծ դեր է ունեցել «Տանկերը գալիս են» (1941) կարճամետրաժ ֆիլմում, որն առաջադրվել է Օսկար մրցանակի:

Նա նաև նկարահանվել է «Նրանք մահացան կոշիկներով» (1941) և «Դու հիմա բանակում ես» (1941) ֆիլմերում: 1942 թվականին նա ունեցավ փոքրիկ դեր Բեթ Դեյվիսի «Տղամարդը, ով եկել էր ընթրիքի» ֆիլմում՝ իր յուրահատուկ ձայնով ասելով. «Ինչպե՞ս է սառույցը»: Նա նկարահանվել է նաև «Ամպերի կապիտանները» (1942) և «Արու կենդանին» (1942) ֆիլմերում: Ուորները նրան փոխառել է Fox-ին (ամերիկյան առևտրային հեռարձակման հեռուստատեսային ցանց)՝ «Խելագար Մարտինդեյլները» ֆիլմի համար (1942):

«Ուրախ քույրերը» և Գիգ Յանգ դառնալը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1942 թվականին՝ Ուորներ Բրոսի հետ պայմանագիր կնքելուց վեց ամիս անց, նա ստացավ իր առաջին նշանավոր դերը «Ուրախ քույրերը» ֆիլմում[11] որպես «Գիգ Յանգ» անունով կերպար: Նախադիտման հայտարարություններում դերասանը պիտակավորվեց որպես «Գիգ Յանգ», և ստուդիան որոշեց, որ «Գիգ Յանգը» պետք է դառնա Բարրի բեմական և աշխատանքային անունը[12][13]: Ավելի ուշ Յանգը խոստովանել է, որ անվան փոփոխության հետ կապված որոշ տարակուսանքներ ուներ, բայց կշռադատելով բոլոր թերություններն ու առավելությունները, հասկացել է, որ այս անունը հավերժ կմնա հեռուստադիտողների հիշողության մեջ: Նրա չէին շփոթի Գիգ անունով որևէ այլ դերասանի հետ[14]: Նրա դերերը սկսեցին բարելավվել. Երկրորդ օդաչու Հովարդ Հոքսի «Ռազմաօդային ուժեր» ֆիլմում (1943) և Բեթ Դեյվիսի սիրային հետաքրքրությունը «Հին ծանոթը» ֆիլմում (1943):

Յանգը ընդհատեց իր կինոկարիերան և 1941 թվականին ծառայեց ԱՄՆ առափնյա պահպանության ծառայությունում, որտեղ ծառայեց որպես դեղագործի օգնական մինչև Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտը՝ գտնվելով Խաղաղ օվկիանոսի պատերազմական գոտում[15]: Պատերազմից Յանգի վերադառնալուն պես նրան հրավիրեցին Էրոլ Ֆլինի մրցակից դերի՝ Էլեանոր Փարքերի համար՝ «Երբեք մի լքիր ինձ» (1947) ֆիլմում: Ֆիլմի ռեժիսորն էր Փիթեր Գոդֆրին, ով նաև ղեկավարել է Յանգին և Պարկերին «Սպիտակազգեստ կինը» (1948) ֆիլմում, որից հետո Յանգը հեռացել է Ուորներսից՝ դժգոհելով իր աշխատավարձից[16]:

Ուորներ Բրոսից հետո

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգը սկսեց աշխատել որպես ֆրիլանսեր տարբեր ստուդիաներում և, ի վերջո, պայմանագիր կնքեց Columbia pictures ընկերության հետ՝ նախքան ֆրիլանսերի աշխատանքին վերադառնալը: Նա ճանաչվեց որպես հանրաճանաչ և սիրված երկրորդ պլանի դերասան՝ հաճախ մարմնավորելով գլխավոր հերոսների եղբայրներին կամ ընկերներին: 1966 թվականի հարցազրույցում նա նշել է. «Ամեն անգամ, երբ դուք խաղում եք երկրորդ դեր և կորցնում եք աղջկան, դուք պետք է ձեր դերը հետաքրքիր դարձնեք, բայց միևնույն ժամանակ չմրցակցեք գլխավոր դերակատարի հետ: Այս գործում քիչ լավ երկրորդ դերեր կան: Գլխավոր դերում հանդես գալն ավելի հեշտ է. դու կարող ես անել այն, ինչ ուզում ես: Եթե ես լավն եմ, դա միշտ նշանակում է, որ գլխավոր դերակատարը մեծահոգի է եղել»[17]:

Յանգը մարմնավորել է Պորտոսին Մետրո-Գոլդվին-Մայերի «Երեք հրացանակիրներ» (1948) հաջողված ֆիլմում[18]: Այնուհետև նա մարմնավորել է Ջոն Ուեյնին «Կարմիր կախարդի արթնանալը» (1948) ֆիլմում Republic Pictures ստուդիայում և Գլեն Ֆորդին «Ոսկու ծարավ» (1949) ֆիլմում՝ Columbia pictures ընկերությունում: Նա նաև Columbia pictures ընկերությունում մարմնավորել է Ռոզալինդ Ռասելին և Ռոբերտ Քամինգսին «Պատմիր դատավորին» (1949) ֆիլմում: Յանգը ստացավ իր առաջին գլխավոր դերը ՌԿՕ-ում «Հետևեք տղամարդուն» (1951) գեղարվեստական ֆիլմում: Նա վերադարձավ երկրորդ պլանի դերերին Յունիվերսալ ստուդիայի «Նպատակը անհայտ է» (1951) պատերազամական ֆիլմում և Գրեգորի Փեք «Միայն քաջը» (1951) ֆիլմում:

Յանգը սկսեց հեռուստատեսությամբ հանդես գալ այնպիսի շոուներում, ինչպիսիք են «Արծաթե թատրոնը», «Պուլիտցերյան մրցանակի թատրոնը» և «Բիգելոու թատրոնը»[19]:

«Արի լցրու բաժակը» և Օսկար մրցանակի առաջին անվանակարգը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգը քննադատների բարձր գնահատականին է արժանացել 1951 թվականի «Արի լցրու բաժակը» ֆիլմում հարբեցողի իր դրամատիկ դերի համար, որտեղ նա խաղում էր Ջեյմս Կեգնու հետ, վերադարձնելով իր կարիերան Ուորներ Բրոսում: Նա առաջադրվել է Օսկարի և Ոսկե գլոբուսի՝ լավագույն Երկրորդ պլանի դերասանի համար: Ավելի ուշ Յանգը մեծապես գնահատեց Քեգնու մասնակցությունը իր կատարողականում[17]:

Մետրո-Գոլդվին-Մայեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգը մարմնավորել է Վան Ջոնսոնին ՄԳՄ ստուդիայի «Շատ երիտասարդ համբուրվելու համար» (1952) ֆիլմում: Ստուդիան այնքան էր հավանել Յանգին, որ նրա հետ երկարաժամկետ պայմանագիր էր կնքել[20]: Յանգի՝ «Դու ինձ համար» (1952) ֆիլմում Փիթեր Լոուֆորդին մարմնավորելուց հետո, ՄԳՄ-ն նրան նշանակեց որպես «Արձակուրդ մեղավորների համար» (1952) ֆիլմի գլխավոր դերակատար: Այնուամենայնիվ, ֆիլմը ձախողվեց: Ավելի հայտնի էր «Աղջիկը, ով ամեն ինչ ուներ» (1953) ֆիլմը, որտեղ Յանգը կորցրեց Էլիզաբեթ Թեյլորին՝ ի օգուտ Ֆերնանդո Լամասին:

ՄԳՄ-ն Յանգին հանձնեց Republic Pictures ստուդիային՝ նկարահանվելու «Քաղաք, որը երբեք չի քնում» (1953) ֆիլմում, որտեղ նա խաղացել է գլխավոր դեր, որպես հիասթափված ոստիկան: 2008 թվականին Մարտին Սկորսեզեն այս ֆիլմը ընտրեց որպես Republic Pictures ստուդիայի հետհայաց ցուցադրության բացման կինոնկար Նյու Յորքի Ժամանակակից արվեստի թանգարանում՝ ընդգծելով դրա բացառիկ էներգիան և ստեղծագործականությունը: Վերադառնալով ՄԳՄ, Յանգը գլխավոր դեր ստացավ 3D ֆորմատով «Արենա» (1953) ֆիլմում, որը հաջողություն ունեցավ: Նա կրկին երկրորդական տղամարդու դեր ստանձնեց՝ Մայքլ Ուայլդինգի կողքին, Ջոան Քրոուֆորդի «Ջահի երգը» (1953) ֆիլմում: «Արենա»-ի նկարահանումների ավարտից անմիջապես հետո, որտեղ նա գլխավոր դեր ուներ և «Ջահի երգը», որտեղ ուներ երրորդ գլխավոր դերը, երկու ֆիլմերն էլ ավարտվեցին 1953 թվականի առաջին կեսին, 1953 թվականի հունիսի 22-ին Hollywood Reporter ամսագիրը իր ընթերցողներին հայտնեց, որ ՄԳՄ-ն իրեն պարզապես նշանակել է չորրորդ գլխավոր դերասան 1954 թվականի իրենց ապագա հաջող ընտանեկան հիթային ֆիլմում՝ «Գնչու քուռակը»: Հավանաբար նկատելով, որ ՄԳՄ-ում իր դերերն այժմ սխալ ուղղությամբ են ընթանում, հեռացավ այնտեղից: «Ես այնտեղ սարսափելի դերեր եմ խաղացել»,- ավելի ուշ ասել է նա[21]: Նա որոշել է տեղափոխվել Նյու Յորք[22]:

Բրոդվեյ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգն ասել է, որ նա հազվադեպ էր հանդես գալիս կատակերգություններում, մինչև որ հայտնվեց Բրոդվեյում՝ «Օ տղամարդիկ! O կանայք! » (1953-1954) ներկայացման մեջ, որը բեմադրվել է 382 անգամ: Յանգը հիշում էր. «Դա մեծ հաջողություն ունեցավ, բայց բավական երկար ժամանակ չօգնեց փոխել իմ կերպարը Հոլիվուդում: Ես դեռ խաղում էի լուրջ, միապաղաղ դերեր, օրինակ՝ Էրրոլ Ֆլիննի եղբոր կերպարը: Իսկ Բրոդվեյում ինձ առաջարկում էին միայն կատակերգություններ»[17]:

Այդ ընթացքում Յանգը հայտնվել է Նյու Յորքում նկարահանված հեռուստատեսային շոուներում, ինչպիսիք են՝ «Robert Montgomery Presents», «Schlitz Playhouse», «Producers' Showcase» և «Lux Video Theatre»:

Վերադարձ Ուորներ Բրոս

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երբ «Օ՜ տղամարդիկ։ Օ՜ կանայք» ներկայացման ցուցադրությունները ավարտվեցին, Յանգը վերադարձավ Ուորներ Բրոս, որտեղ նա կորցրեց Դորիս Դեյին՝ Ֆրենկ Սինատրայի օգտին «Սրտով երիտասարդ» (1955) ֆիլմում: 1955-ին Յանգը դարձավ «Ուորներ Բրոսը ներկայացնում է»-ի հաղորդավարը, որը երեք հեռուստատեսային մինի-սերիալների (Կասաբլանկա, Քինգս Ռոու և Շեյեն) հովանու տիտղոսն էր, որը հեռարձակվում էր 1955-1956 եթերաշրջանի ընթացքում «ABC» հեռուստատեսությամբ[23][24]: Նույն թվականին նա երկրորդական դեր խաղաց Համֆրի Բոգարտի «Հուսահատության ժամերը» թրիլերում և Քեթրին Հեփբըրնին կորցրեց Սփենսեր Թրեյսիի օգտին «Սեղանի հավաքածու» (1957) ֆիլմում: Նա շարունակեց հեռուստատեսությամբ հանդես գալ այնպիսի շոուներում, ինչպիսիք են «The United States Steel Hour», «Climax»,«Goodyear Theatre» և «Studio One in Hollywood» (վերջինում գլխավոր դերակատարներից մեկը Էլիզաբեթ Մոնթգոմերին էր, ում հետ նա ամուսնացել է 1956 թվականին[25])[26]:

Ջեյմս Դինի շատ երկրպագուներ հիշում են Յանգին «վարորդական անվտանգություն» հարցազրույցից, որն արվել է 1955 թվականի սեպտեմբերինն Դինի մահացու ավտովթարից անմիջապես առաջ: Դինը կովբոյի կոստյում էր կրում, երբ ընդմիջում էր անում 1956 թվականի «Հսկան» ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ՝ խաղալով լասոյի հետ և հանդիսատեսին խորհուրդ տալով զգույշ վարել մեքենան:

«Ուսուցչի սիրելին» և Օսկար մրցանակի երկրորդ անվանակարգը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջորջ Սիթոնը տեսավ Յանգին Բրոդվեյում և նրան հրավիրեց «Ուսուցչի սիրելին» (1958) ֆիլմում հարբած, բայց, ի վերջո, հմայիչ մտավորականի դերի համար, որի գլխավոր դերակատարներն էին Քլարկ Գեյբլը և Դորիս Դեյը: Ֆիլմը Յանգին բերեց երկրորդ Օսկար մրցանակը՝ «Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան» անվանակարգում: Շուտով Յանգը կրկին նկարահանվեց Դորիս Դեյի հետ ՄԳՄ ստուդիայի կատակերգությունում՝ «Սիրո թունելը» (1958), սակայն դեռևս երկրորդ տղամարդու դերում՝ Ռիչարդ Ուիդմարկից հետո: Նաև ՄԳՄ-ում նա հայտնվեց Շիրլի Մաքլեյնի և Դեյվիդ Նիվենի կողքին «Հարցրեք ցանկացած աղջկա» ֆիլմում (1959): Յանգը նոր փորձ արեց Քլիֆորդ Օդեթսի դրամայում՝ «Պատմությունը առաջին էջում» (1959), որտեղ Ռիտա Հեյուորթն էր գլխավոր դերակատարը: Սակայն այստեղ ևս նա մնաց երկրորդական տղամարդկային դերում՝ Էնթոնի Ֆրանչիոզիայի հետևից:

Հեռուստատեսությամբ նա հայտնվեց 1959 թվականի «Մթնշաղի գոտում» դրվագում՝ «Քայլելու հեռավորություն» վերնագրով: Նա հիանալի դերեր ուներ՝ բոլորն էլ գլխավոր՝ «Ֆիլադելֆիայի պատմությունը» (1959), «Արքայազն ու աղքատը», «Նինոչկա» (1960 թվական) և «Պարուրաձև սանդուղք» (1961) հեռուստատեսային ադապտացիաներում: Նա հյուրընկալվել էր «Ալֆրեդ Հիչքոքի ժամը հեռուստաշոու»-ում և «Արհեստի անհայտության թատրոնում»:

Յանգը վերադարձավ Բրոդվեյ «Յամ-յամ ծառի տակ» (1960-1961) ներկայացմամբ, որը բեմադրվեց 173 անգամ: Նա կերտեց այն դերը, որը հետագայում կինոյում մարմնավորեց Ջեք Լեմոնը: Որոշ հայտարարված կինոնախագծեր ձախողվեցին, ուստի փոխարենը նա խաղաց երկրորդ գլխավոր դերը Դեյի հետ մեկ այլ ֆիլմում՝«Ջրաքիսի հպումը» (1962), որպես Քերի Գրանտի լավագույն ընկեր[17]: Յանգը մարմնավորեց Էլվիս Փրեսլիի բռնցքամարտի ղեկավարին «Քիդ Գալահադ» (1962) ֆիլմում և կորցրեց Սոֆի Լորենին՝ Էնթոնի Պերկինսի օգտին «Հինգ մղոն կեսգիշերից առաջ» (1962) դրամայում: Քըրք Դուգլասին «Հանուն սիրո կամ փողի» (1963) ֆիլմում մարմնավորելուց հետո նրան տրվեց հազվադեպ տղամարդու գլխավոր դեր ՄԳՄ-ի «Նուրբ գործ» ֆիլմում (1963), որպես Շիրլի Ջոնսի սիրային հետաքրքրություն:

Խաբեբաները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Խաբեբաները» (1964) ֆիլմի դերսանական կազմը՝ Չարլզ Բոյեր, Գիգ Յանգ, Դեյվիդ Նիվեն, Ռոբերտ Քութ և Գլեդիս Կուպեր

1964-1965 թվականների NBC-ի «Խաբեբաները» հեռուստասերիալում նա հերթով հայտնվեց Դեյվիդ Նիվենի և Չարլզ Բոյերի կողքին, թեև գործնականում Յանգը ղեկավարում էր ավելի շատ դրվագներ, քանի որ Նիվենն ու Բոյերը զբաղված էին այլ կինոնախագծերով[27]: Հմայիչ խաբեբան, որին նա մարմնավորել է այս սերիալում, Յանգի սիրելի դրերից մեկն էր, և այն գրավեց հեռուստադիտողների ուշադրությունը: Նա ասել է. «Ինձ դուր եկավ, հանդիսատեսին դուր եկավ, միայն NBC-ին դուր չեկավ»[17]: Չնայած հայտնիությանն ու քննադատների գնահատականին, «Խաբեբաները» չեղարկվեց միայն մեկ՝ 30 դրվագներից բաղկացած սեզոնից հետո:

«Խաբեբաներ»-ի նկարահանումների ժամանակ Յանգի ալկոհոլիզմը սկսց ազդել նրա կարիերայի վրա, և Լարի Հագմանին ստիպված էին հրավիրել որպես փոխարինող վերջին երկու դրվագներում: «Խաբեբաներ»-ի ավարտից հետո Յանգը հյուրախաղերի մեկնեց որպես Հարոլդ Հիլլ՝ «Երաժիշտ» ֆիլմում՝ իր առաջին մյուզիքլում[28]: Նա մարմնավորել է Ռոք Հադսոնի դերի «Վատ ընկերները» կատակերգությունում (1965), գլխավոր դեր է ունեցել բրիտանական սարսափ ֆիլմում՝ «Կողպված սենյակը» (1967) և նկարահանվել է հեռուստատեսային առեղծվածային ֆիլմում՝ «Ուղեկիցները գիշերային մղձավանջում» (1968): Նա հաջողությամբ վերադարձել է Բրոդվեյ և խաղացել բրիտանական հայտնի «Իմ ապուրի մեջ աղջիկ կա» (1967-1968) կատակերգությունում, որը բեմադրվել է 322 անգամ[29]:

Նրանք կրակում են ձիերին, այնպե՞ս չէ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգը Օսկար մրցանակի է արժանացել «Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան» անվանակարգում՝ ալկոհոլային պարային մարաթոնի հաղորդավար և կազմակերպիչ Ռոքին մարմնավորելու համար, 1969 թվականին նկարահանված «Նրանք կրակում են ձիերին, այնպե՞ս չէ» ֆիլմում: Յանգը չէր եղել ռեժիսոր Սիդնի Փոլաքի ընտրությունը, բայց նրա քասթինգը պատվիրել էր ABC Pictures ընկերության ղեկավար Մարտի Բաումը, Յանգի նախկին գործակալը[30]: Ըստ նրա չորրորդ կնոջ՝ Էլեյն Ուիլյամսի, «Երբ նա գնում էր իր Օսկարի հետևից, նա ցանկանում էր դեր ունենալ իր սեփական ֆիլմում, որը նրանք վերջապես կարող էին անվանել «Գիգ Յանգի ֆիլմ»: Յանգի համար Օսկարը բառացիորեն մահվան համբույր էր, շարքի վերջը»[31]:

Յանգը ինքն էլ ասել էր Լուելա Փարսոնսին, 1951 թվականին Օսկար չստանալուց հետո. «Այն մարդիկ, ովքեր Օսկար են ստացել, հետո լավ բախտ չեն ունեցել»[31]: Սակայն երբ Յանգը վերջապես հաղթեց Օսկարը անվանեց «իր կյանքի մեծագույն պահը»[32]:

Յանգը լավ մասնակցություն է ունեցել հանրահայտ «Սիրահարներ և այլ անծանոթներ» (1970) ֆիլմում, որը նույնպես ABC Pictures-ից է, և շրջագայել է «Ոչ ոք չի սիրում ալբատրոսին» (1970) ամառային շրջանում: Նա նկարահանվել է «Նեոնային առաստաղը» (1971) հեռուստաֆիլմում, որի կատարումը հասցրել է նրան «Էմմի» անվանակարգի: Յանգի մասին այս ժամանակահատվածում հրապարակված մի հոդվածում ասվում էր. «Հարբեցող հմայիչ Գիգի կայացած կերպարը, որը խաղում է բեմում և բեմից այն կողմ, հիմարեցնում է ձեզ: Այդ զրահի տակ թաքնվում է ինտենսիվ և նվիրված արվեստագետը, ով մշտապես զբաղված է իր մասնագիտությամբ»[33]:

Կարիերայի անկում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգի սրվող ալկոհոլիզմը սկսեց դերեր արժենալ: Յանգն ի սկզբանե ընտրվել էր Վակոյի տղայի դերի համար, բայց նկարահանման առաջին իսկ օրը նա ընկավ «Բոցավառ թամբեր» կատակերգական ֆիլմի նկարահանման հրապարակում՝ ալկոհոլից հրաժարվելու պատճառով և աշխատանքից հեռացվեց ռեժիսոր Մել Բրուքսի կողմից[34][35]: Բրուքսը նրան փոխարինեց Ջին Ուայլդերով: Յանգը երկրորդական դեր է խաղացել «Բեր ինձ Ալֆրեդո Գարսիայի գլուխը» (1974) ֆիլմում, որի ռեժիսորը Սեմ Փեքինփան էր և նկարահանվել է «Սև ժապավեն Դեբորայի համար» (1974) սարսափ ֆիլմում: Նա նկարահանվել է «Մեծ սառցե ճեղքը» (1974) և «Ջիմ Մալոյի շրջադարձային պահը» (1975) հեռուստաֆիլմերում: Փեքինփան նրան նաև ներառել է «Մարդասպանների վերնախավը» (1975) ֆիլմում: 1976 թվականին Ահարոն Սփելինգը Յանգին հրավիրեց իր նոր մարտաֆիլմ՝ «Չարլիի հրեշտակները», որպես ձայնային դերասան: Այնուամենայնիվ, Յանգի ալկոհոլիզմը խանգարեց նրան կատարել այդ դերը, նույնիսկ որպես ձայնային դերասան, և վերջին րոպեին նրան փոխարինեց Ջոն Ֆորսայթը:

Յանգը մի քանի դերասաններից մեկն էր, ով նկարահանվեց «Հինդենբուրգ» ֆիլմում (1975): Նա հյուր-դերասան է եղել «Մաքքլաուդ» սերիալում, երկրորդական դեր է խաղացել «Շերլոք Հոլմսը Նյու Յորքում» (1976) ֆիլմում և ոչ մշտական դեր է ունեցել «Գիբսվիլ» հեռուստասերիալում (1976-1977), որը «Ջիմ Մալոյի շրջադարձային պահը» հեռուստաֆիլմի շարունակությունն էր: Նրա վերջին դերը եղել է 1978 թվականի «Մահվան խաղի» վերանայված տարբերակում, որը թողարկվել է գրեթե վեց տարի անց այն բանից հետո, երբ բնօրինակ ֆիլմի աստղը՝ Բրյուս Լին, մահացել էր 1973 թվականին նկարահանումների ժամանակ[36]:

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանգը ամուսնացել է հինգ անգամ: Նրա առաջին ամուսնությունը Փասադենայի դրամատիկական թատրոնի իր դասընկեր Շեյլա Ստեպլերի հետ տևեց յոթ տարի և ավարտվեց 1947 թվականին: «Մենք շատ երիտասարդ էինք, դա երկար չէր կարող շարունակվել»,- հետագայում ասել է նա[8]: 1950 թվականին նա ամուսնացավ Պարամունտ դրամատիկական թատրոնի ուսուցչուհի Սոֆի Ռոզենսթայնի հետ, ով մի քանի տարով մեծ էր Յանգից: Շուտով նրա մոտ քաղցկեղ հայտնաբերվեց, և նա մահացավ ամուսնությունից գրեթե երկու տարի անց: Յանգը որոշ ժամանակ նշանված է եղել դերասանուհի Էլեյն Սթրիթչի հետ[37]:

Յանգը հանդիպեց դերասանուհի Էլիզաբեթ Մոնտգոմերին այն ժամանակ, երբ նա հայտնվեց Ուորներ Բրոսում: Նա ներկայացավ 1956 թվականին և նույն տարում էլ նրանք ամուսնացան[34]: 1963 թվականին Մոնտգոմերին ամուսնալուծվեց Յանգից նրա ալկոհոլիզմի պատճառով[38]: Յանգն ամուսնացավ իր չորրորդ կնոջ՝ անշարժ գույքի գործակալ Էլեյն Ուիլյամսի հետ Մոնգոմերի հետ ամուսնալուծությունից ինը ամիս անց: Այդ ժամանակ Ուիլյամսը հղի էր և 1964 թվականի ապրիլին ծնվեց Յանգի միակ երեխան՝ Ջենիֆերը: Երեք տարվա ամուսնությունից հետո զույգը բաժանվեց: Ուիլյամսի հետ երեխայի խնամակալության վերաբերյալ դատավարության ժամանակ Յանգը հերքեց, որ Ջենիֆերը իր կենսաբանական երեխան է: Հինգ տարվա դատական պայքարից հետո Յանգը կորցրեց գործը[39][40]:

1978 թվականի սեպտեմբերի 27-ին, 64-ամյա Յանգը ամուսնացավ իր հինգերորդ կնոջ՝ 31-ամյա գերմանացի ամսագրի խմբագիր Քիմ Շմիդտի հետ[41]: Նրանք ծանոթացել էին Հոնգ Կոնգում, երբ Յանգը աշխատում էր «Մահվան խաղը» ֆիլմում[42]:

Մահ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1978 թվականի հոկտեմբերի 19-ին՝ Յանգի և Շմիդտի հարսանիքից երեք շաբաթ անց, ամուսիններին մահացած գտան Մանհեթենի Օսբորնի իրենց բնակարանում[43]: Ոստիկանությունը ենթադրում էր, որ Յանգը գնդակահարել է իր կնոջը, իսկ հետո ինքն իրեն: Յանգին գտել են իր ննջասենյակի հատակին պառկած, ձեռքին 38 տրամաչափի «Սմիթ և Ուեսոն» ատրճանակը: Նրա կողքին պառկած էլ հայտնաբերվել է նրա կինը: Յանգը, ըստ երևույթին, կրակել է իր բերանին, և գնդակը դուրս է եկել գլխի հետևից: Նրա կինը սպանվել է ծոծրակին արձակված կրակոցից: Ինքնասպանության որևէ գրություն չի հայտնաբերվել:

Յանգի ինքնասպանության և իր կնոջ սպանության շարժառիթը երբեք չի հայտնաբերվել[44]: Ոստիկանությունը հայտնել է, որ նա օրագիր է ունեցել, որը բացվել է սեպտեմբերի 27-ին, որում գրված էր. «Մենք այսօր ամուսնացանք»: Զույգը, ամենայն հավանականությամբ, մահացել է ժամը 14:30-ի սահմաններում, երբ շենքի աշխատակիցը լսել է կրակոցները[6], իսկ նրանց մարմինները հայտնաբերվել են հինգ ժամ անց[43]: Յանգը մի ժամանակ եղել էր հոգեբան և հոգեթերապևտ Յուջին Լենդիի խնամակալության տակ, ով հետագայում կորցրել է իր պրոֆեսիոնալ բժշկական լիցենզիան Կալիֆոռնիայում՝ հիվանդների հետ կապված էթիկական խախտումների և ոչ նորմալ վարքի մեղադրանքներով[45]: Գրող Ստիվեն Քինգը գրել է «1408» կարճ պատմվածքը՝ ոգեշնչվելով Փարք Լեյն հյուրանոցում (Նյու Յորք) 1402 համարի սենյակում մնալուց, որը հյուրանոցի աշխատակիցը սխալ էր ներկայացրել որպես Յանգի սպանության/ինքնասպանության վայր[46]:

Յանգի աճյունը տեղափոխվել է Բևերլի Հիլզ՝ հուղարկավորության համար[47], բայց ավելի ուշ նա թաղվել է Ուեյնսվիլում, Հյուսիսային Կարոլինա նահանգի Գրին Հիլլ գերեզմանատանը[48] իր իսկական անունով՝ Բայրոն Է. Բարր, ընտանեկան գերեզմանում՝ ծնողների, եղբայրների, քույրերի և հորեղբոր հետ[49]: Յանգի ցանկությունը, որը վերաբերում էր 200.000 դոլար կարողությանը, իր Օսկար մրցանակը իր գործակալ Մարտին Բաումին և Բաումի կնոջը թողնելն էր[31]: 1990-ականների սկզբին Յանգի դուստրը՝ Ջենիֆերը, պայքար սկսեց մրցանակը գործակալից վերցնելու համար և պայմանագիր կնքեց, ըստ որի նա մրցանակը կստանա գործակալի մահից հետո, որը տեղի ունեցավ 2010 թվականին[49]: Հեռուստատեսային արդյունաբերության մեջ իր ներդրման համար Յանգը աստղ ունի Հոլիվուդյան Փառքի ծառուղում՝ 6821 Հոլիվուդ Բուլվարում[50]:

Ֆիլմագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆիլմերի ցուցադրությունններ
Տարի Անվանում Դեր Նշումներ
1940 Անհնազանդ ամուսիններ Ֆլուր Ոքեր Գրանցված որպես Բայրոն Բարր
1941 Ահա գալիս է հեծելազորը Զորավար Ռոլինս Կարճ, գրանցված որպես Բայրոն Բարր
Սերժանտ Յորք Քայլող զինվոր Չգրանցված
Սուզվող ռմբակոծիչ Օդաչու Էբոթ Չգրանցված
Ռազմածովային կապույտներ Պահեստային նավաստի Չգրանցված
Մեկ ոտքը դրախտում Առաջին փեսան շան լիցենզիա է խնդրում Չգրանցված
Տանկերը գալիս են Ջիմ Ալեն Կարճ, գրանցված որպես Բայրոն Բարր
Նրանք մահացան կոշիկներով Լեյտենանտ Ռոբերտս Չգրանցված
Դու հիմա բանակում ես Զինվոր Չգրանցված
1942 Տղամարդը, ով եկել էր ընթրիքի Փոքր դեր Չգրանցված
Ամպերի կապիտանները Ուսանող օդաչու Գրանցված որպես Բայրոն Բարր
Արու կենդանին Ուսանող Չգրանցված
Խելագար Մարտինդեյլները Փիթեր Վարնեյ Գրանցված որպես Բայրոն Բարր
Ուրախ քույրերը Գիգ Յանգ Գրանցված որպես Բայրոն Բարր (գրանցված որպես Գիգ Յանգ հետագա վերահրատարակություններում)
1943 Ռազմաօդային ուժեր Օդաչու
Հին ծանոթը Ռադ Քենդալ
1946 Նրանք ինձ մարդասպան դարձրին Սթիվ Ռեյնոլդս Գրանցված որպես Բայրոն Բարր
1947 Երբեք մի լքիր ինձ Քերիլ Դուբրոկ
1948 Սևազգեստ կինը Ուոլթեր Հարթրայթ
Երեք հրացանակիրներ Պորտոս
Կարմիր կախարդի արթնանալը Սամուել, Սեմ Ռոզեն
1949 Ոսկու ծարավ Փիթ Թոմաս
Պատմիր դատավորին Ալեքսանդր Դարվաց
1950 Աղտոտված Ջո Փեթիգրյու
Հետևեք տղամարդուն Փոլ Բենեթ
1951 Նպատակը անհայտ է Կապիտան Ռայներ
Միայն քաջը Լեյտենանտ Ուիլյամ Հոլոուեյ
Կոտորածի հետքը Այք Վոն Մյուրեյ
Արի լցրու բաժակը Բոյդ Քոուփլենդ Առաջադրվել է- Օսկար մրցանակի՝ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասանի համար
Շատ երիտասարդ համբուրվելու համար Ջոն Տիրսեն
1952 Դու ինձ համար Ջեֆ Չեդվիք
Արձակուրդ մեղավորների համար Բժիշկ Ջեյսոն Քենթ
1953 Աղջիկը, ով ամեն ինչ ուներ Վանս Քորթ
Քաղաք, որը երբեք չի քնում Ջոնի Քելլի
Արենա Հոբ Դանվերս
Ջահի երգը Քլիֆ Ուիլարդ
1954 Հետևի պատուհան Ջեֆի խմբագիր Ձայն, չգրանցված
Սրտով երիտասարդ Ալեքս Բերք
1955 Հուսահատության ժամերը Չակ Ռայթt
1957 Սեղանի հավաքածու Մայք Քաթլեր
1958 Ուսուցչի սիրելին Բժիշկ Հյուգո Փայն Առաջադրվել է- Օսկար մրցանակի՝ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասանի համար

Առաջադրվել է- Ոսկե գլոբուս մրցանակ՝ երկրորդ պլանի լավագույն դերասանի համար-Կինոնկար

Սիրո թունելը Դիկ Պեպպեր
1959 Հարցրեք ցանկացած աղջկա Էվան Դութոն
Պատմությունը առաջին էջում Լարի Էլիս
1962 Ջրաքիսի հպումը Ռոջեր
Քիդ Գալահադ Վիլի Գրոգան
Հինգ մղոն կեսգիշերից առաջ Դեյվիդ Բարնս
1963 Հանուն սիրո կամ փողի Ջոն Սմիթ
Նուրբ գործ Քի Վիդոն
1965 Ռոջեր Ռիչարդ Բրամվել
1967 Կողպված սենյակը Մայք Քելթոն
1969 Նրանք կրակում են ձիերին, այնպես չէ Ռոքի Օսկար մրցանակ՝ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասանի համար

Ոսկե գլոբուս մրցանակ՝ երկրորդ պլանի լավագույն դերասանի համար-Կինոնկար

1970 Սիրահարներ և այլ անծանոթներ Հալ Հենդերսոն
1973 Փեսացու Չրլի ՄաքՌիդիի համար Չարլի ՄաքՌիդի
1974 Բեր ինձ Ալֆրեդո Գարսիայի գլուխը Քվիլ
Դեբորա Օֆենբաուեր
1975 Միշել
Մարդասպանների վերնախավը Լոուրենս Վեյբերն
Հինդենբուրգ Եդվարդ Դուգլաս
1978 Մահվան խաղը Ջիմ Մարշալ
Հեռուստատեսային ցուցադրություններ
Տարի Անվանում Դեր Նշումներ
1950 Արծաթե թատրոն Թիմ Դևիս Եթերաշրջան 1, Սերիա 32: Գաղափարներով կինը
1951 Պուլիտցերյան մրցանակի դրամատիկական թատրոն Ջորջ Քալահան Եթերաշրջան 1 սերիա 15: Նեդ Մաքքոբի աղջիկը
Բիգելո թատրոն Եթերաշրջան 1 սերիա 6: Վերագրել հանուն սիրո
1953 Ռոբերտ Մոնտգոմերին ներկայացնում է Թոնի Մարինո Եթերաշրջան 5 սերիա 8: Որոշիչ հարված
Շլից աստղերի փլեյհաուսը Ջիմի Սիմփսոն Եթերաշրջան 3 սերիա 16: Խաղի մի մասը
1954 Պրոդյուսերների ցուցափեղկը Սայմոն Գեյֆորթ Եթերաշրջան 1 սերիա 1: Այսօր երեկոյան 8:30-ին (Հատված: Ստվերների խաղ)
Լյուքս վիդեո թատրոնը Եթերաշրջան 5 սերիա 13: Գերևարված քաղաք
1955–1956 Ուորներ Բրոսը ներկայացնում է Հյուրընկալող 36 սերիա
1956 Միացյալ Նահանգների պողպատե ժամը Դեյվ Քորման Եթերաշրջան 4 սերիա3: Սագի սուուս
1957 Կլիմաքս Էդգար Հոլթ Եթերաշրջան 4 սերիա1: Հակոբը և հրեշտակները
Առաջին ստուդիա Ֆիլիպ Ադամս / Ալան Ֆրեդերիկս Եթերաշրջան 10 սերիա 23: Իսկական կրկնօրինակ
1958 Goodyear թատրոն Հերման Ուորթ Եթերաշրջան 2 սերիա 3: Լրտեսը
1959 Մթնշաղի գոտում Մարտին Սլոան Եթերաշրջան 1 սերիա 5: Քայլելու հեռավորությունը
Ֆիլադելֆիայի պատմությունը Դեքստթ Հեվն Հեռուստաֆիլմ
1960 Նինոչկա Լեոն Դոլգա Հեռուստաֆիլմ
Շիրլի Թեմփլի պատմությունների գիրքը Մայլս Հենդոն Եթերաշրջան 2 սերիա 7: Արքայազնն ու աղքատը
1961 Պրուրաձև սանդուղք Սթիվեն Ուորեն Հեռուստաֆիլմ
1962 Ալֆրեդ Հիչքոքի ժամը Ջոն Ջեք Դյուք Մարսդեն Եթերաշրջան 1 սերիա 1: Գործողության մի մասը
1963 Արհեստի անհայտության թատրոն Հյուգո Միրիչ Եթերաշրջան 1 սերիա 3: Աշխարհի վերջը, փոքիկ
1964–1965 Խաբեբաները Թոնի Ֆլեմինգ 22 սերիա
1965 Էնդի Ուիլյամսի շոուն Ինքը 1 սերիա
1968 Ուղեկիցները գիշերային մղձավանջում Էրիկ Նիկոլսոն Հեռուստաֆիլմ
1971 Նեոնային առաստաղը Ջոնս Հեռուստաֆիլմ

Առաջադրվել է- Փրայմթայմ Էմմի մրցանակ գլխավոր դերի համար

1974 Մեծ սառցե ճեղքը Հարկի Ռոլինս Հեռուստաֆիլմ
1975 Ջոն Օ'Հարա Գիբսվիլ

Ջիմ Մալոյի շրջադարձային պահը

Ռեյ Ուայթհեդ Հեռուստաֆիլմ
1976 ՄաքՔլաուդ Ջեք Հաֆերման Եթերաշրջան 6 սերիա 6: Այն օրը, երբ Նյու Յորքը կապույտ դարձավ
Շերլոք Հոլմսը Նյու Յորքում Մորթիմեր Մաքգրյու Հեռուստաֆիլմ
1976–1977 Գիբսվիլ Ռեյ Ուայթհեդ 13 սերիա
1977 Սփեքթր Բժիշկ Ամոս Հեմ Համիլթոն Հեռուստաֆիլմ

Մրցանակներ և անվանակարգեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարի Մրցանակ Կատեգորիա Առաջադրված գործ Արդյունքներ Հղումներ
1951 Օսկարի մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Արի, լցրու բաժակը Առաջադրված [51]
1958 Ուսուցչի սիրելին Առաջադրված [52]
1969 Նրանք կրակում են ձիերին, այնպես չէ Հաղթանակ [53]
1970 Բրիտանական Օսկարի կինոմրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված [54]
1958 Ոսկե գլոբուս մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան- կինոնկար Ուսուցչի սիրելին Առաջադրված [55]
1969 Նրանք կրակում են ձիերին, այնպես չէ Հաղթանակ
1970 Կանզաս Սիթիի կինոքննադատների մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Հաղթանակ [56]
1958 Լաուրել մրցանակներ Լավագույն արական կատակերգական կատարում Ուսուցչի սիրելին 4-րդ տեղ
1959 Տղամարդու լավագույն երկրորդ պլանի դեր Սիրո թունելը Հաղթանակ
1963 Ջրաքիսի հպումը Հաղթանակ
1971 Փրայմթայմ Էմմի մրցանակ Գլխավոր դերասանի լավագույն կատարում Նեոնային առաստաղը Առաջադրված [57]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Internet Broadway Database — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 SNAC — 2010.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Find A Grave — 1996.
  5. ↑ https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1970
  6. ↑ 6,0 6,1 Arneberg, Marianne; Schindler, Jean (1978 թ․ հոկտեմբերի 20). «Cops Say Actor Kills Wife, Self». Newsday. էջ 7. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 18-ին – via Newspapers.com.
  7. ↑ Parish, James Robert (2002). The Hollywood Book of Death: The Bizarre, Often Sordid, Passings of More Than 125 American Movie and TV Idols (3 ed.). Contemporary Books. էջ 335. ISBN 0-8092-2227-2.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 R. L. (1978 թ․ սեպտեմբերի 3). «The survivors -still on scene». The Washington Post. ProQuest 146924710.
  9. ↑ Coe, Richard L. (1978 թ․ սեպտեմբերի 3). «The Survivors – Still on Scene». The Washington Post. Վերցված է 2018 թ․ հուլիսի 27-ին.
  10. ↑ Cozad, W. Lee (2006). More Magnificent Mountain Movies: The Silverscreen Years, 1940–2004. W. Lee Cozad. էջ 147. ISBN 0-9723372-2-9.
  11. ↑ Longstreet, Stephen (1942). The Gay Sisters. USA: Random House / Grosset Dunlap.
  12. ↑ Monush, Barry (2003). Screen World Presents the Encyclopedia of Hollywood Film Actors: From the Silent Era To 1965. Hal Leonard Corporation. էջ 810. ISBN 1-55783-551-9.
  13. ↑ «Former Washingtonian steps up into big time». The Washington Post. 1942 թ․ հուլիսի 28. ProQuest 151500647.
  14. ↑ Grant, H. (1965 թ․ փետրվարի 27). «Gig Is No Gag». Chicago Tribune. ProQuest 179803477.
  15. ↑ «Coast Guard History: Gig Young». uscg.mil. 2008 թ․ հուլիսի 22.
  16. ↑ Hopper, H. (1959 թ․ մայիսի 17). «Gig Arrives At Last». Chicago Daily Tribune. ProQuest 182304400.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Thomas, K. (1966 թ․ սեպտեմբերի 6). «Gig young: It's harder to be no. 2». Los Angeles Times. ProQuest 155514736.
  18. ↑ Thomas F Brady (1948 թ․ հունվարի 3). «Gig Young to play In '3 Musketeers'». The New York Times. ProQuest 108153635.
  19. ↑ Ames, W. (1951 թ․ փետրվարի 11). «Television This Week programs day by day». Los Angeles Times. ProQuest 166187653.
  20. ↑ Schallert, E. (1951 թ․ հոկտեմբերի 2). «Drama 1-...». Los Angeles Times. ProQuest 166235151.
  21. ↑ Hopper, H. (1964 թ․ նոյեմբերի 29). «Gig Young overcame Barr at start of career». Los Angeles Times. ProQuest 155062644.
  22. ↑ Scheuer, P. K. (1958 թ․ մարտի 31). «'Simple life' out for Gig». Los Angeles Times. ProQuest 167249210.
  23. ↑ Thompson, Robert J.; Burns, Gary (1999). Making Television: Authorship and the Production Process. Greenwood Publishing Group. էջեր 95–96. ISBN 0-275-92746-6.
  24. ↑ «Gig Young will play two roles for Warners». Los Angeles Times. 1955 թ․ հուլիսի 31. ProQuest 166804371.
  25. ↑ Oscar Godbout (1958 թ․ փետրվարի 10). «TV murder story hits near home». The New York Times. ProQuest 114363731.
  26. ↑ «Gig young reported in line for TV award». Los Angeles Times. 1958 թ․ հունվարի 5. ProQuest 167183910.
  27. ↑ Guida, Fred; Wagenknecht, Edward (2006). A Christmas Carol and Its Adaptations: A Critical Examination of Dickens's Story and Its Productions on Screen and Television. McFarland. էջ 193. ISBN 0-7864-2840-6.
  28. ↑ Smith, C. (1965 թ․ օգոստոսի 2). «Gig Young as Harold Hill—distant cousin of rogues». Los Angeles Times. ProQuest 155286594.
  29. ↑ C. B. (1967 թ․ հոկտեմբերի 19). «Theater: Frisby comedy, 'There's A Girl in My Soup'». The New York Times. ProQuest 117476946.
  30. ↑ Begley, M. (1970 թ․ մարտի 31). «Gig hitches Oscar hopes to 'Horses'». Los Angeles Times. ProQuest 156403491.
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 Holden, Anthony (1993). Behind the Oscar: The Secret History of the Academy Awards. Simon & Schuster. էջ 275. ISBN 0-671-70129-0.
  32. ↑ A. H. (1970 թ․ ապրիլի 26). «Gig finally made it, didn't he». The New York Times. ProQuest 119156135.
  33. ↑ Smith, C. (1971 թ․ փետրվարի 7). «Gig young: The rogue at twilight stars in 'the neon ceiling'». Los Angeles Times. ProQuest 156616256.
  34. ↑ 34,0 34,1 Donnelly, Paul (2005). Fade To Black: A Book of Movie Obituaries (3 ed.). Omnibus. էջ 746. ISBN 1-84449-430-6.
  35. ↑ Parish, James Robert (2008). It's Good to Be the King: The Seriously Funny Life of Mel Brooks. John Wiley and Sons. էջ 9. ISBN 978-0-470-22526-4.
  36. ↑ Eleftheriotis, Dimitris; Needham, Gary (2006). Asian Cinemas: A Reader and Guide. University of Hawaii Press. էջ 423. ISBN 0-8248-3085-7.
  37. ↑ Kirsta, Alix (2009 թ․ փետրվարի 20). «Nobody's Perfect». Telegraph. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 20-ին. «Despite a long engagement to Gig Young and living with Ben Gazzara, whom she threw over for Rock Hudson ('and we all know what a bum decision that turned out to be') she got married only once, at the age of 47, to the actor John Bay whom she met in London on Small Craft Warnings.»
  38. ↑ Strodder, Chris (2000). Swingin' Chicks of the '60s: A Tribute to 101 of the Decade's Defining Women. Cedco Pub. էջ 167. ISBN 0-7683-2232-4.
  39. ↑ Lindsay, Mark; Lester, David Lester (2004). Suicide By Cop: Committing Suicide by Provoking Police to Shoot You. Baywood Publishing Company, Inc. էջեր 72–73. ISBN 0-89503-290-2.
  40. ↑ «Suit by gig young denied». The New York Times. 1971 թ․ փետրվարի 25. ProQuest 119371124.
  41. ↑ «Reading Eagle - Google News Archive Search». Reading Eagle – via Google News Archive Search.
  42. ↑ «The Hour - Google News Archive Search». The Hour – via Google News Archive Search.
  43. ↑ 43,0 43,1 «Gig Young, wife found dead». Daytona Beach Morning Journal. Florida. Associated Press. 1978 թ․ հոկտեմբերի 20. էջ 1A.
  44. ↑ Darst, Elizabeth (2002 թ․ մարտի 15). «Oscars: Woman Seeks Dad's Statuette». People. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 18-ին.
  45. ↑ «Obituary: Eugene Landy». The Telegraph. 2006 թ․ մարտի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 25-ին.
  46. ↑ Spignesi, Stephen (2018). Stephen King, American Master A Creepy Corpus of Facts About Stephen King & His Work. New York: Permuted Press. ISBN 9781682616079. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 20-ին.
  47. ↑ «Gig young rites will be held in Beverly Hills». Los Angeles Times. 1978 թ․ հոկտեմբերի 24. ProQuest 158747481.
  48. ↑ Brettell, Andrew; King, Noel; Kennedy, Damien; Imwold, Denise (2005). Cut!: Hollywood Murders, Accidents, and Other Tragedies. Leonard, Warren Hsu; von Rohr, Heather. Barrons Educational Series. էջ 292. ISBN 0-7641-5858-9.
  49. ↑ 49,0 49,1 Կաղապար:Usurped
  50. ↑ Chad (2019 թ․ հոկտեմբերի 25). «Gig Young». Hollywood Walk of Fame (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ հուլիսի 7-ին.
  51. ↑ «The 24th Academy Awards (1952) Nominees and Winners». Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին.
  52. ↑ «The 31st Academy Awards (1959) Nominees and Winners». Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 21-ին.
  53. ↑ «The 42nd Academy Awards (1970) Nominees and Winners». Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 11-ին.
  54. ↑ «BAFTA Awards: Film in 1971». British Academy Film Awards. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 5-ին.
  55. ↑ «Gig Young». Golden Globe Awards. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 5-ին.
  56. ↑ «KCFCC Award Winners – 1970-79». Kansas City Film Critics Circle. 2013 թ․ դեկտեմբերի 14. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 5-ին.
  57. ↑ «Gig Young». Academy of Television Arts & Sciences. Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 5-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 Գիգ Յանգ
էջը Վիքիպահեստում
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Գիգ_Յանգ&oldid=10285029» էջից