Բորիս Վասիլևիչ Սպասկի (ռուս.՝ Борис Васильевич Спасский, հունվարի 30, 1937(1937-01-30)[1][2][3][…], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1] - փետրվարի 27, 2025(2025-02-27)[4][5], Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային, ֆրանսիացի և ռուսաստանցի շախմատիստ։ Շախմատի աշխարհի 10-րդ չեմպիոն (1969-1972), գրոսմայստեր (1955)[8], ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1965), ԽՍՀՄ կրկնակի չեմպիոն (1961, 1973), աշխարհի պատանեկան չեմպիոն (1955), շախմատային օլիմպիադաների տասնակի մասնակից։
Սպասկին 1955 թվականին հաղթել է աշխարհի պատանեկան առաջնությունում և ընդգրկվել հավակնորդների մրցաշարում։ Սակայն հետագա երկու անգամները չի կարողացել ընդգրկվել հավակնորդական երկու փուլերում։ 1966 թվականին նա իրավունք է ստացել մասնակցելու աշխարհի չեմպիոնի կոչման մրցամարտին Տիգրան Պետրոսյանի դեմ, սակայն պարտվել է։ Երեք տարի հետո՝ 1969 թվականին, շախմատի աշխարհի չեմպիոնության համար մղվող մրցամարտում Սպասկին նվաճել է շախմատային գահը։ 1972 թվականին նա պարտվել է Ռոբերտ Ֆիշերին շախմատի աշխարհի չեմպիոնության համար մղվող մրցամարտում։ 1976 թվականին գրոսմայստերը բնակություն է հաստատել Ֆրանսիայում, իսկ 2012-ին վերադարձել Ռուսաստան։ Բարձր մակարդակով շարունակել է հանդես գալ մինչև 1980 թվականի վերջը։ 2010 թվականին, Վասիլի Սմիսլովի մահից հետո, Բորիս Սպասկին դարձել էր ողջ մնացած տղամարդկանց աշխարհի չեմպիոններից ամենատարեցը։
Սկզբնական շրջանում Սպասկին տարբերվել է հարձակողական, կոմբինացիոն խաղաոճով։ Ժամանակի ընթացքում նա ավելի կատարելագործել է իր սկզբնախաղային խաղացանկը, դիրքային վարպետությունը և վերջնախաղային տեխնիկան և վերելքի ժամանակ արդեն բազմակողմանի շախմատիստ էր, որ յուրօրինակ ուժեղ էր խաղի բոլոր փուլերում։
ԽՍՀՄ, 
Ֆրանսիա և 
Ռուսաստան
Boris Spassky Վիքիպահեստում
