Jump to content

Բելգիայի վարչապետ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բելգիայի վարչապետ
Eerste Minister
Premier Ministre
Premierminister
Բելգիայի իշխանության դրոշը

Պաշտոնը զբաղեցնում է՝
Շարլ Միշել
Հոկտեմբերի 11, 2014 թվական-ից
Նշանակվում էԲելգիայի միապետ
Լիազորության ժամկետանսահմանափակ
Պաշտոնը հայտ է եկելՓետրվարի 26, 1831 թվական
Առաջինը պաշտոնումԷտյեն-Կոնստանտին Գերլախ
Կայք[premier.fgov.be Հղում]

Բելգիայի վարչապետ (ֆր.՝ Premier ministre de Belgique, հոլ.՝ Eerste minister van België, գերմ.՝ Premierminister von Belgien), Բելգիայի Ֆեդերալ Հանրապետության գլուխ, հանդիսանում է Բելգիայի ֆեդերալ իշխանության բարձրագույն պաշտոն, որի մաս նրանից բացի կազմում են նաև 14 ավագ նախարարներ։ Ֆեդերալ պետության քարտուղարները (կրտսեր նախարարներ) հանդիսանում են իշխանության անդամներ, բայց Խորհրդի կազմի մեջ չեն մտնում։ Ըստ Սահմանադրության՝ Բելգիայի միապետը գլխավորում է Խորհուրդը, սակայն փաստացի այն չի ղեկավարում 1957 թվականից։

Լիազորություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացի պետական քաղաքականության կոորդինացումից՝ վարչապետը պատասխանատվություն է կրում կոալիցիոն համաձայնության կատարման համար։ Նա նաև նախագահում է Նախարարների խորհրդի նիստերի ժամանակ և ղեկավարում նախարարների միջև իրավասությունների կոնֆլիկնտերը։ Բացի այդ, վարչապետը պետական իշխանության ներկայացուցիչն է ինչպես տանը, այնպես էլ արտերկրում։ Հենց վարչապետն է հարաբերություններ պահպանում թագավորի հետ և իշխանության հռչակագիրը ներկայացնում պառլամենտում։ Նա նաև կարող է պառամենտից վստահության քվե խնդրել, որը չստանալը կհանգեցնի իշխանության լուծարման։ Ֆեդերալ պետական բարենորոգումից հետո վարչապետը ձեռք բերեց մի շաք լրացուցիչ առաջադրանքներ, ինչպես օրինակ տարատեսակ տեղամասերի և ընդհանուր երկրների միջև փոխհարաբերությունների հսկումը, հանձնաժողովի նիստերի ղեկավարումը։

Պաշտոնը զբաղեցնելու կարգը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆեդերալ ընտրությունների հաջորդ օրը գործող վարչապետը թագավորին ատաջարկում է իր պաշտոնաթողությունը։ Այնուհետև միապետը վարչապետին առաջակում է շարունակել գլխավորել ժամանակավոր իշխանությունը մինչև նոր իշխանության ձևավորումը։ Միապետը խորհրդատվություն է կազմակերպում նոր իշխանության ձևովորման տարբերակները քննարկելու նպատակով։ Խորհրդատվությունից հետո միապետը նշանակում է տեղեկատու, ով պատասխանատվություն է ստանձնում տարբեր քաղաքական կուսակցությունների նոր իշնանությանն ուղղված պահանջները հավաքագրելու համար։

Վարչապետն ընտրվում է միապետի կողմից։ Քանի որ միապետը չի կարող որևէ լիազորություն ստանձնել առանց նախարարների համաձայնության, նոր վարչապետի ընտրման մասին օրենքը ստորագրվում է պաշտոնաթող վարչապետի կողմից։ Արդյունքում նոր վարչապետը ստորագրում է նախկին վարչապետի պաշտոնաթողության մասին որոշումը։

Ժամանակավոր կառավարություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ժամանակավոր կառավարություն[nl] ստեղծվել է Բելգիական հեղափոխության (1830 թվականի սեպտեմբերի 9) ժամանակ՝ որպես վարչական հանձնաժողով, որն իր վրա էր կրում իշխանությունը Բրյուսելում։ 1830 թվականի սեպտեմբերի 26-ին նա իր վրա վերցրեց ժամանակավոր կառավարության պարտականությունները, իսկ 1830 թվականի սեպտեմբերի 29-ին՝ միապետի իշխանությունը։

1830 թվականի հոկտեմբերի 4-ին ժամանակավոր կառավարությունը հռչակեց Բելգիայի անկախությունը։ Մինչև 1830 թվականի նոյեմբերի 10-ի աշխատանքների սկիզբը Բելգիայի Ազգային Կոնգրեսը, որն ընտրվել է 1830 թվականի նոյեմբերի 3-ին, Ժամանակավոր կառավարությունը շարունանկեց իր գործունեությունը մինչև 1831 թվականի փետրվարի 25-ը, երբ Բելգիայի ռեգենտ ընտրվեց Կոնգրեսի ներկայացուցիչ բարոն Էրազմ-Լուի Սյուրլ դե Շոկյեն[en]: Ժամանակավոր կառավորությունը որպես այդպիսին ղեկավար չուներ, սակայն փաստաթղթերը ստորագրում էր Շարլ-Լատուր Ռոժեն[en]:

Ժամանակավոր կառավարության անդամներ Նշանակվել է Պաշտոնաթող է եղել
բարոն
Ժոլլի Անդրե[en]
(1799—1883)
ֆր.՝ André Edourd Jolly 		24.9.1830 25.2.1831
բարոն
Ֆեյիեն-Շարլ-Մարի-Ժոզեֆ դե Կեպպեն դե Ֆալաեն[nl]
(1800—1887)
ֆր.՝ Feuillien-Charles-Marie-Joseph de Coppin de Falaën
Յոզեֆ վան դեր Լիդեն[nl]
(1798—1877)
հոլ.՝ Joseph Van der Linden
բարոն
Էմմանեյլ-Կոնստանտ-Պրիմե-Գիսլայն վան դեր Լինդեն[nl]
(1781—1866)
հոլ.՝ Emmanuel-Constant-Prime-Ghislain van der Linden d'Hooghvorst 		12.11.1830
Ժոզեֆ Նիկոլե[nl]
(1798—1842)
ֆր.՝ Joseph-Thiéry Nicolay 		25.9.1830 10.10.1830
Շարլ Ռոժե[en]
(1800—1885)
ֆր.՝ Charles Latour Rogier 		25.2.1831
կոմս
Ֆիլիպ-Ֆելիկս-Բալտազար-Պտտո-Գիսլեն դե Մերոդ[nl]
(1791—1885)
ֆր.՝ Philippe Félix Balthazar Otho Ghislain de Merode 		26.9.1830
Ալեքսանդր-Ժոզեֆ-Սելեստեն Ժանդեբյեն[de]
(1789—1869)
ֆր.՝ Alexandre Joseph Célestin Gendebien
Ժան-Սիլվեն վան դե Վեյեր[de]
(1802—1874)
ֆր.՝ Jean-Sylvain Van de Weyer
Լուի-Ժոզեֆ-Անտուան դե Պոտտեր[de]
(1786—1859)
ֆր.՝ Louis Joseph Antoine de Potter 		28.9.1830 13.11.1830

Բելգիայի կառավարության ղեկավարների ցանկ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բելգիական հեղափոխության ընթացքում հռչակվեց Բելգիայի անկախացումը Նիդեռլանդների միացյալ թագավորությունից, ինչը ընդունվեց նիդեռլանդական միապետ Վիլհելմ I-ի կողմից 1839 թվականի ապրիլի 19-ին։

Բելգիայի քաղաքական կուսակցությունը ձևավորվել է իր անկախացումից մի քանի տասնամյակ անց։ Մինչև 1914 թվականի օգոստոսի 17-ին գերմանական զորքերի հարձակումը դե Բրոկվիլի կաբինետը[nl] տեղափոխվել էր Անտվերպեն, իսկ 1914 թվականի հոկտեմբերի 13-ին՝ ֆրանսիական Հավր, Սենտ-Ադրեսս, Նորմանդիայի ծովափ, որտեղ իր գործունեությունը շարունակեց իբրև վտարված կառավարություն։ 1916 թվականի հունվարին կաբինետը դարձավ եռակուսակցական (Բելգիայի առաջին կոալիցիոն կառավարություն)։ Բրյուսելում կառավարության գործունեության վերսկսումից հետո 1918 թվականի նոյեմբերի 21-ին կառավարչի պաշտոնը սկսեց կոչվել վարչապետ (ֆր.՝ Premier ministre), որը սակայն Սահմանադրությունում ամրագրվեց միայն 1970 թվականին։

1940 թվականի հունիսին գերմանական զորքերի առաջին հարձակամնա ժամանակ Յուբեր Պյերլոյի կաբինետը (հոլ.՝ Regering-Pierlot III) տեղափոխվեց Ֆրանսիայի Բորդո, իսկ հոկտեմբերին՝ Լոնդոն, որտեղ աշխատեց իբրև վտարված կառավարություն։ Թագավոր Լեոպոլդ III-ը մնաց Բրյուսելում և 1940 թվականից մնաց տնային կալանքի տակ, իսկ 1944 թվականի աշնանը դուրս հավեց ՍՍ զորքերի կողմից։ Խորհրդային զորքերի կողմից 1944 թվականին Բելգիայի ազատագրումից հետո թափուր աթոռն անցավ թագավորի եղբոր՝ արքայազն Շարլի ռեգենտի տակ։ Հետպատերազմյա կառավարությունը սոցիալիստ Ախիլ վան Ակկերի գլխավորությամբ, թագավորին մեղադրելով կոլլաբորացիոնիզմի մեջ, արգելեց նրա վերադարձը երկիր, և նա մինչև 1950 թվականը գտնվում էր Շվեյցարիայում։ Նրա վերադարձին նպաստեց 1950 թվականի Բեգիայի միապետական արքա Լեոպելդ III-ին Բելգիա վերադառնալու թույլտվության և լիազորությունների վերականգնման մասին հանրաքվեն (կողմ էր քվեարկել ընտրեղների 57,68%-ը)։

№ Բելգիայի կառավարության գլուխ Նշանակվել է Պաշտոնաթող է եղել Կուսակցություն Ընտրություններ Կաբինետ
Նախարարների խորհրդի ներկայացուցիչ (ֆր.՝ Présidents du Conseil des ministres)
1 կոմս
Ալբերտ-Ժոզեֆ Գոբլե դ’Ալվելլա[de]
(1790—1873)
ֆր.՝ Albert Joseph Goblet d'Alviella 		26.02.1831 27.02.1831 անկախ 1830[en] կաբինետը ձևավորված չէ
2 Էտյեն-Կոնստանտին Գերլախ[de][1]
(1785—1871)
հոլ.՝ Étienne Constantin de Gerlache 		27.02.1831 15.03.1831 դե Գերլախի կաբինետ
կաբինետի ղեկավար (ֆր.՝ Chefs de cabinet)
(2)[2] Էտյեն-Կոնստանտին Գերլախ[1]
(1785—1871)
հոլ.՝ Étienne Constantin de Gerlache 		15.03.1831 23.03.1831 անկախ Գերլախի կաբինետ
3
(I) 		Ժան-Լուի-Ժոզեֆ Լեբո
(1794—1865)
ֆր.՝ Jean Louis Joseph Lebeau 		23.03.1831 26.07.1831 Լեբոյի կաբինետ
4 կոմս

Ֆելիկս-Ամանդուս դե Մյուլենար
(1793—1862)
ֆր.՝ Félix Amandus de Mûelenaere

26.07.1831 17.09.1832 1831 Մյունլենարի կաբինետ
и.о. կոմս

Ալբեր-Ժոզեֆ Գոբլե դ’Ալվելլա
(1790—1873)
ֆր.՝ Albert Joseph Goblet d'Alviella

17.091832 20.10.1832 Ռոժյեի կաբինետ
5
(I) 		Շարլ-Լատուր Ռոժյե
(1800—1885)
ֆր.՝ Charles Latour Rogier 		20.10.1832 04.8.1834 1833
6
(I) 		կոմս
Բարտելեմի-Տեոդոր դե Տյո դե Մելանդ
(1794—1874)
ֆր.՝ Barthélemy-Théodore de Theux de Meylandt 		04.08.1834 18.04.1840 1835 Մելանդայի կաբինետ
3
(II) 		Ժան-Լուի-Ժոզեֆ Լեբո
(1794—1865)
ֆր.՝ Jean Louis Joseph Lebeau 		18.04.1840 13.04.1841 Լեբոյի կաբինետ
7 բարոն
Ժան-Բատիստ Նոտոն
(1805—1881)
ֆր.՝ Jean-Baptiste Nothomb 		13.04.1841 30.07.1845 1841 Նոտոնի կաբինետ
8 Ժան-Սիլվեն վան դե Վեյեր
(1802—1874)
ֆր.՝ Jean-Sylvain Van de Weyer 		30.07.1845 31.03.1846 1845 վան դե Վեյերի կաբինետ
6
(II) 		կոմս
Բարտելեմի-Տեոդոր դե Տյո դե Մելանդ
(1794—1874)
ֆր.՝ Barthélemy-Théodore de Theux de Meylandt 		31.03.1846 12.08.1847 դե Տյո դե Մելանդի կաբինետ
5
(II) 		Շարլ-Լատուր Ռոժյե
(1800—1885)
ֆր.՝ Charles Latour Rogier 		12.08.1847 31.10.1852 Լիբերալների կուսակցություն 1847, 1848, 1850 Ռոժյեի կաբինետ
9 Անրի-Գիսլեն-Ժոզեֆ-Մարի-Յասենտ դե Բրուկկեր
(1801—1891)
ֆր.՝ Henri Ghislain Joseph Marie Hyacinthe de Brouckère 		31.10.1852 30.03.1855 1852
1854 		Բրուկկերի կաբինետ
10 Պյեր-Ժակ-Ֆրանսուա դե Դեկկեր
(1812—1891)
ֆր.՝ Pierre Jacques François de Decker 		30.03.1855 09.11.1857 անկախ 1855
1856 		դե Դեկկերի կաբինետ
5
(III) 		Շարլ-Լատուր Ռոժյե
(1800—1885)
ֆր.՝ Charles Latour Rogier 		09.11.1857 1868 Լիբերալների կուսակցություն 1857
1859
1861
1863
1864
1866
1867 		Ռոժյեի կաբինետ
11
(I) 		Յուբեր-Ժոզեֆ-Վալտեր Ֆրեր-Օրբան
(1812—1896)
ֆր.՝ Hubert Joseph Walthère Frère-Orban 		03.01.1868 02.07.1870 1868 Ֆրեր-Օրբանի կաբինետ
12 բարոն
Ժյուլ-Ժոզեֆ դ’Անետան
(1803—1888)
ֆր.՝ Jules Joseph d’Anethan 		02.07.1870 07.12.1871 Կաթոլիկ շրջանների և պահպանողական խմբակցությունների ֆեդերացիա 1870 դ’Անետանի կաբինետ
6
(III) 		կոմս
Բարտելեմի-Տեոդոր դե Տյո դե Մելանդ
(1794—1874)
ֆր.՝ Barthélemy-Théodore de Theux de Meylandt 		07.12.1871 21.08.1874[3] 1872
1874 		դե Տյո դե Մելանդի կաբինետ
13
(I) 		Ժյուլ-Էդուար-Կսավյեր Մալու
(1810—1886)
ֆր.՝ Jules Edouard Xavier Malou 		21.08.1874 18.06.1878 1876
11
(II) 		Յուբեր-Ժոզեֆ-Վալտեր Ֆրեր-Օրբան
(1812—1896)
ֆր.՝ Hubert Joseph Walthère Frère-Orban 		18.06.1878 16.06.1884 Լիբերալների կուսակցություն 1878
1880
1882 		Ֆրեր-Օրբանի կաբինետ
13
(II) 		Ժյուլ-Էդուար-Կսավյեր Մալու
(1810—1886)
ֆր.՝ Jules Edouard Xavier Malou 		16.06.1884 26.10.1884 Կաթոլիկ շրջանների և պահպանողական խմբակցությունների ֆեդերացիա 1884 Մալուի կաբինետ
14 Օգյուստ-Մարի-Ֆրանսուա Բերնար
(1829—1912)
ֆր.՝ Auguste Marie François Beernaert 		26.10.1884 26.03.1894 1886
1888
1890
1892 		Բերնարի կաբինետ
15 Ժյուլ-Ֆիլիպ-Մարի դե Բյուրլե
(1844—1897)
ֆր.՝ Jules Philippe Marie de Burlet 		26.03.1894 25.02.1896 1894 դե Բյուրլեի կաբինետ
16
(I) 		Պոլ-Ժոզեֆ դե Սմետ դե Նայեր
(1843—1913)
ֆր.՝ Paul Joseph de Smet de Naeyer 		25.02.1896 24.01.1899 1896
1898 		դե Սմետ դե Նայերի կաբինետ
17 Ժյուլ-Անրի-Պյեր-Ֆրանսուա Վանդենպերեբոմ
(1843—1917)
ֆր.՝ Jules Henri Pierre François Vandenpeereboom 		24.01.1899 05.08.1899 Վանդենպերեբոմի կաբինետ
16
(II) 		կոմս[4]
Պոլ-Ժոզեֆ դե Սմետ դե Նայեր
(1843—1913)
ֆր.՝ Paul Joseph de Smet de Naeyer 		05.08.1899 02.05.1907 1900
1902
1904
1906 		դե Սմետ դե Նայերի կաբինետ
18 բարոն
Ժյուլ-ԱնրիճԳիսլեն-Մարի դե Տրոզ
(1857—1907)
ֆր.՝ Jules Henri Ghislain Marie de Trooz 		02.05.1907 31.12.1907[3] դե Տրոզի կաբինետ
Սկսած 31.12.1907 մինչև 09.01.1908
19 Ֆրանսուա-Վիկտոր-Մարի-Գիսլեն Սխոլլարտ[1]
(1851—1917)
հոլ.՝ François Victor Marie Ghislain Schollaert 		09.01.1908 17.06.1911 Կաթոլիկ շրջանների և պահպանողական խմբակցությունների ֆեդերացիա 1908
1910 		Սխոլլարտի կաբինետ
20
(I—II) 		կոմս
Շարլ-Մարի-Պյոր-Ալբեր դե Բրոկվիլ
(1860—1940)
ֆր.՝ Charles Marie Pierre Albert de Broqueville 		17.06.1911 18.01.1916 1912
1914 		դե Բրոկվիլի կաբինետ

Բոլգիաի վտարված կառավարություն սկսած 13.10.1914
18.01.1916 01.06.1918 Կաթոլիկ շրջանների և պահպանողական խմբակցությունների ֆեդերացիա

Լիբերալների կուսակցության և Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության հետ կոալիցիայում
21 Ժերար-Ֆրանսուա-Մարի Կորեման
(1852—1926)
ֆր.՝ Gérard François Marie Cooreman 		01.06.1918 21.11.1918 Կորեմանի կաբինետ

Բելգիայի վտարված կառավարությունը
վարչապետ (ֆր.՝ Premier ministre)
22
(I—II) 		Լեոն-Ֆրեդերիկ-Գյուստավ Դելակրու
(1867—1929)
ֆր.՝ Léon Frédéric Gustave Delacroix 		21.11.1918 02.12.1919 Կաթոլիկ շրջանների և պահպանողական խմբակցությունների ֆեդերացիա

Լիբերալների կուսակցության և Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության հետ կոալիցիայում 		Դելակրուի կաբինետ
02.12.1919 20.11.1920 1919 Դելակրուի կաբինետ
23 կոմս
Անրի-Վիկտոր-Մարի-Ժիսլեն Կարտոն դե Վիեր
(1869—1951)
ֆր.՝ Henry Victor Marie Ghislain Carton De Wiart 		20.11.1920 16.12.1921 Կաթոլիկ շրջանների և պահպանողական խմբակցությունների ֆեդերացիա
→ Կաթոլիկ միություն[5]

в коалиции с Либеральной партией и Бельгийской рабочей партией 		Կարտոն դե Վիարի կաբինետ
24
(I) 		Ժորժ-Էմիլ-Լեոնար Տյենիս
(1873—1966)
ֆր.՝ Georges Emile Léonard Theunis 		16.12.1921 13.05.1925 Կաթոլիկ միություն

Լիբերալների կուսկացության հետ կոալիցիայում 		1921 Տյենիսի կաբինետ
25 Ալուաս-Ժան-Մարիա-Ժոզեֆ վան դե Վիվեր
(1871—1961)
ֆր.՝ Aloys Jean Maria Joseph van de Vyvere 		13.05.1925 17.06.1925 Կաթոլիկ միություն 1925 վան դե Վիվերի կաբինետ
26 վիկոնտ
Պրոսպեր-Անտուան-Մարի-Ժոզեֆ Պուլլե]
(1868—1937)
ֆր.՝ Prosper Antoine Marie Joseph Poullet 		17.6.1925 20.5.1926 Կաթոլիկ միություն

Բելգիայի աշխատավորների կուսկացության հետ կոալիցիա 		Պուլլեի կաբինետ
26
(I—II) 		Անրի Ժասպար
(1870—1939)
ֆր.՝ Henri Jaspar 		20.5.1926 22.11.1927 Կաթոլիկ միություն

Լիբերալների կուսակցության և Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության հետ կոալիցի 		Ժասպարի կաբինետ
22.11.1927 6.6.1931 Կաթոլիկ միություն

Լիբերալների կուսկացության հետ կոալիցիա 		1929 Ժասպարի կաբինետ
27 Ժյուլ-Լորան-Ժան-Լուի Ռանկեն
(1862—1934)
ֆր.՝ Jules Laurent Jean Louis Renkin 		6.6.1931 22.10.1932 Ռանկենի կաբինետ
20
(III) 		կոմս
Շարլ-Մարի-Պյոր-Ալբեր դե Բրոկվիլ
(1860—1940)
ֆր.՝ Charles Marie Pierre Albert de Broqueville 		22.10.1932 20.11.1934 1932 դե Բրոկվիլի կաբինետ
24
(II) 		Ժորժ-Էմիլ-Լեոնար Տյոնիս
(1873—1966)
ֆր.՝ Georges Emile Léonard Theunis 		20.11.1934 25.3.1935 Տյոնիսի կաբինետ
28
(I—II) 		Պոլ-Գիյոմ վան Զելանդ
(1893—1973)
ֆր.՝ Paul Guillaume van Zeeland 		25.3.1935 13.6.1936 Կաթոլիկ միություն

Լիբերալների կուսկացության և Բելգիայի աշխատավորների կուսակացության հետ կոալիցի 		Զելանդի կաբինետ
13.6.1936 24.11.1937 Կաթոլիկ դաշինք[6]

Լիբերալների կուսակցության և Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության կոալիցի 		1936 վան Զելանդի կաբինետ
29 Պոլ-Էմիլ Ժանսոն
(1872—1944)
ֆր.՝ Paul-Émile Janson 		24.11.1937 15.5.1938 Լիբերալների կուսակցություն

Կաթոլիկ դաշինքի և Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության հետ կոալիցիա 		Ժանսոնի կաբինետ
30
(I) 		Պոլ-Անրի-Շարլ Սպակ
(1899—1972)
ֆր.՝ Paul Henri Charles Spaak 		15.5.1938 22.2.1939 Բելգիայի աշխատավորների կուսակցություն

Կաթոլիկ դաշինքի ու իբերալների կուսակցության հետ կոալիցի 		Սպակի կաբինետ
31
(I—VI) 		Յուբեր-Մարի-Էժեն Պյերլո
(1883—1963)
ֆր.՝ Hubert Marie Eugène Pierlot 		22.2.1939 16.4.1939 Կաթոլիկ դաշինք

Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության և Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		1939 Պյերլոյի կաբինետ
16.4.1939 3.9.1939 Կաթոլիկ դաշինք

Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության և Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		Պյերլոյի կաբինետ
3.9.1939 28.5.1940 Կաթոլիկ դաշինք

Բելգիայի աշխատավորների կուսակցության[7] և Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		Պյերլոյի կաբինետ

28.5.1940 27.9.1944 Կաթոլիկ դաշինք

Լիբերալների կուսակցության և սոցիալիստների հետ կոալիցիա[8] 		Պյերլոյի կաբինետ
27.9.1944 12.12.1944 Կաթոլիկ դաշինք

Լիբերալների կուսակցության, Բելգիայի կոմունիստական կուսակցության և սոլիալիստների հետ կոալիցիա[9] 		Պյորլոյի կաբինետ
12.12.1944 12.2.1945 Կաթոլիկ դաշինք

Լիբերալների կուսակցության, Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա[10] 		Պյերլոյի կաբինետ
32
(I—II) 		Ախիլ-Օնորե վան Ակկեր[11]
(1898—1975)
հոլ.՝ Achiel Honoré Van Acker 		12.2.1945 2.8.1945 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Կաթոլիկ դաշինքի և Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		Վան Ակկերի կաբինետ
2.8.1945 13.3.1946 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Բելգիայի դեմոկրատական միության, Լիբերալների կուսակցության և Բելգիայի կոմունիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		վան Ակկերի կաբինետ
30
(II) 		Պոլ-Անրի-Շարլ Սպակ
(1899—1972)
ֆր.՝ Paul Henri Charles Spaak 		13.3.1946 31.3.1946 Բելգիայի սոցիալիստական կուսկացություն

Բելգիայի սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության հետ կոալիցիա 		1946 Սպակի կաբինետ
32
(III) 		Ախիլ-Օնորե վան Ակկեր[11]
(1898—1975)
հոլ.՝ Achiel Honoré Van Acker 		31.3.1946 3.8.1946 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		վան Ակկերի կաբինետ
33 Ժան-Ժոզեֆ-Կամիլ-Յուսման
(1871—1968)
ֆր.՝ Jean Joseph Camille Huysmans

հոլ.՝ Camiel Hansen 		3.8.1946 20.3.1947 Յուսմանի կաբինետ
30
(III—IV) 		Պոլ-Անրի-Շարլ Սպակ
(1899—1972)
ֆր.՝ Paul Henri Charles Spaak 		20.3.1947 27.11.1948 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Բելգիայի սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության հետ կոալիցիա 		Սպակի կաբինետ
27.11.1948 11.8.1949 Սպակի կաբինետ
34
(I) 		Գաստոն-Ֆրանսուա-Մարի Էյսկենս[1]
(1905—1988)
հոլ.՝ Gaston François Marie Eyskens 		11.8.1949 8.6.1950 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն

Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		1949 Էյսկենսի կաբինետ
35 Ժան-Պյեր-Արման-Գիսլեն-Մարի Դյուեսար
(1900—1977)
ֆր.՝ Jean Pierre Armand Ghislain Marie Duvieusart 		8.6.1950 16.8.1950 rowspan="2" Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն 1950 Դյուեսարի կաբինետ
36 Ժոզեֆ-Կլովյե-Լուի-Մարի-Էմմանուել Ֆոլյեն
(1884—1968)
ֆր.՝ Joseph Clovis Louis Marie Emmanuel Pholien 		16.8.1950 15.1.1952 Ֆոլյենի կաբինետ
37 Ժան-Մարի-Ժոզեֆ վան Խաուտտե[1]
(1907—1991)
հոլ.՝ Jean Marie Joseph Van Houtte 		15.1.1952 23.4.1954 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն

<smallԼիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		վան Խուատտեի կաբինետ
32
(IV) 		Ախիլ-Օնորե վան Ակկեր[11]
(1898—1975)
հոլ.՝ Achiel Honoré Van Acker 		23.4.1954 26.6.1956 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Լիբերալների կուսակցության հետ կոալիցիա 		1954 վան Ակկերի կաբինետ
34
(II—IV) 		Գաստոն-Ֆրանսուա-Մրի Էյսկենս[1]
(1905—1988)
հոլ.՝ Gaston François Marie Eyskens 		26.6.1956 6.11.1958 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն 1956 Էյսկենսի կաբինետ
6.11.1958 9.1960 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն

Լիբերալների կուսակցութան հետ կոալիցիա 		Էյսկենսի կաբինետ
3.9.1960 25.4.1961 Էյսկենսի կաբինետ
38 Թեոդոր-Ժոզեֆ-Ալբերի-Մարի Լոֆևր
(1914—1973)
ֆր.՝ Théodore Joseph Albéric Marie Lefèvre 		25.4.1961 28.7.1965 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն

Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		1961 Լեֆևրի կաբինետ
39 Պյեր-Շարլ-Ժոզե-Մարի Արմել
(1911—2009)
ֆր.՝ Pierre Charles José Marie Harmel 		28.7.1965 19.3.1966 1965 Արմելի կաբինետ
40
(I) 		Պոլ-Էմիլ-Ֆրանսուա-Անրի վան դե Բոենանտ
(1919—2001)
ֆր.՝ Paul Emile François Henri Vanden Boeynants 		19.3.1966 17.7.1968 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն

Ազատության և առաջընթացի կուսակցության հետ կոալիցիա 		վան դեն Բոենանտի կաբինետ
34
(V—VI) 		Գաստոն-Ֆրանսուա-Մարի Էյսկենս[1]
(1905—1988)
հոլ.՝ Gaston François Marie Eyskens 		1.7.1968 20.1.1972 Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցություն

Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		1968 Էյսկենսի կաբինետ
20.1.1972 26.1.1973 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ[12]

Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		1971 Էյսկենսի կաբինետ
41
(I—II) 		Էդմոն-Ժյուլ-Իսիդոր Լեբյուրտոն
(1915—1997)
ֆր.՝ Edmond Jules Isidore Leburton 		26.1.1973 23.10.1973 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիների կուսակցության, Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության և Ազատության ու առաջընթացի կուսակցության հետ կոալիցիա 		Լեբյուրտոնի կաբինետ
23.10.1973 25.4.1974 Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցություն

Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիների կուսակցության և Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության հետ կոալիցիա 		Լեբյուրտոնի կաբինետ
42
(I—II) 		Լեոնարդ Կլեմենս Տինդեմանս
(1922—2014)
հոլ.՝ Leonard Clemence Tindemans 		25.4.1974 3.6.1977 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիների կուսակցություն

Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության և Ազատության ու առաջընթաց կուսակցության հետ կոալիցիա 		1974 Տինդեմանսի կաբինետ
3.6.1977 20.10.1978 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիների կուսակցություն

Սոցիալ-քրիստոնեական կուսակցության, Բելգիայի Սոցիալիստական կուսկացության[13][13], Բելգիայի ազգային միության և Ֆրանկոֆոնների դեմոկրատական ճակատի հետ կոալիցիա 		1977 Տինդեմանսի կաբինետ
40
(II) 		Պոլ-Էմիլ-Ֆրանսուա-Անրի վան դեն Բոենանտ
(1919—2001)
ֆր.՝ Paul Emile François Henri Vanden Boeynants 		20.10.1978 3.4.1979 Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցություն

Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիների կուսակցության, Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցության, Ագային միության և Ֆրանկոֆոնների դեմոկրատական ճակատի հետ կոալիցիա 		վան դեն Բեոնանտի կաբինետ
43
(I—IV) 		Վիլֆրիդ Ախիլ Էմմա Մարտենս
(1936—2013)
հոլ.՝ Wilfried Achiel Emma Martens 		3.4.1979 23.1.1980 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության, Բելգիայի սոցիալիստական կուսակցության, Ազգային միության և Ֆրանկոֆոնների դեմոկրատական ճակատի հետ կոալիցիաժ 		1978 Մարտենսի կաբինետ
23.1.1980 18.5.1980 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության և Սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա[14] 		Մարտենսի կաբինետ
18.5.1980 22.10.1980 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության և Սոցիալիստական կուսակցության, Ազգային միության և Լիբերալների ռեֆորմիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		Մարտենսի կաբինետ
22.10.1980 31.3.1981 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության և Աոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		Մարտենսի կաբինետ
44 Մարկ-Մարիա-Ֆրանս Էյսկենս[1]
(1933—)
հոլ.՝ Marc Maria Frans Eyskens 		31.3.1981 17.12.1981 Էյսկենսի կաբինետ}
43
(V—IX) 		Վիլֆրիս Ախիլ Էմմա Մարտենս
(1936—2013)
հոլ.՝ Wilfried Achiel Emma Martens 		17.12.1981 28.11.1985 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության, Ազատության ու առաջընթացի կուսակցության և Լիբերալների ռեֆորմիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		1981 Մարտենսի կաբինետ
28.11.1985 21.10.1987 1985 Մարտենսի կաբինետ
21.10.1987 9.5.1988 1987 Մարտենսի կաբինետ
9.5.1988 29.9.1991 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության, Ագային միության, Ֆրանկոֆոնների դեմակրատական ճակատի և Սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		Մարտենսի կաբինետ
29.9.1991 7.3.1992 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Սոցիալիստական կուսակցության և Քրիստոնեա-սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		1991 Մարտենսի կաբինետ
45
(I—II) 		Ժան-Լյուկ-Ժոզեֆ-Մարի Դեխանե[1]
(1940—2014)
հոլ.՝ Jean-Luc Joseph Marie Dehaene 		7.3.1992 21.5.1995 Դեխանեի կաբինետ
21.5.1995 12.7.1999 1995 Դեխանեի կաբինետ
46
(I—III) 		Գի-Մորիս-Մարի-Լուի Վերխոֆստադտ[1]
(1953—)
հոլ.՝ Guy Maurice Marie Louise Верхофстадт 		12.7.1999 12.7.2003 Ֆլամանդացի լիբերալներ և դեմոկրատներ

Լիբերալների ռեֆորմիստական կուսակցության[15]), Սոցիալիստական կուսակցության[16] և Էկոլոյի[17] հետ կոալիցիա 		1999 Վերխոֆստադտի կաբինետ
12.7.2003 21.12.2007 Ֆլամանդացի լիբերալներ և դեմոկրատներ
→Ֆլամանդացի լիբերալներ և դեմոկրատներ[18]

Ռեֆորմիստական շարժման, Սոցիալիստական կուսակցության հետ կոալիցիա 		2003 Վերխոֆստադտի կաբինետ
21.12.2007 20.3.2008 Ֆլամանդացի լիբերալներ և դեմոկրատներ

Ռեֆորմիստական շարժման, Սոցիալիստական կուսակցության, Քրիստոնյա դեմոկրատների և ֆլամանդացիների[19] ու Հումանիստական դեմոկրատական կենտրոնի հետ կոալիցիա 		2007 Վերխոֆստադտի կաբինետ
47
(I) 		Իվ-Կամիլ-Դեզիրե Լետերմ
(1960—)
ֆր.՝ Yves Camille Désiré Leterme 		20.3.2008 30.12.2008 Քրիստոնյա դեմոկրատներ և ֆլամանդացիներ

Հումանիստական դեմոկրատական կենտրոնի, Սոցիալիստական կուսակցության, Բաց ֆլամանդացի լիբերալներ ու դեմոկրատների և Ռեֆորմիստական շարժման հետ կոալիցիա 		Լետերմանի կաբինետ
48 Խերման Ախիլ վան Ռոմպյոյ
(1947—)
հոլ.՝ Herman Achille Van Rompuy 		30.12.2008 25.11.2009 Ռոմպյոյի կաբինետ
47
(II) 		Իվ-Կամիլ-Դեզիրե Լետերմ
(1960—)
ֆր.՝ Yves Camille Désiré Leterme 		25.11.2009 6.12.2011 2010 Լետերմի կաբինետ
49 Էլիո դի Ռուպո
(1951—)
ֆր.՝ Elio Di Rupo 		6.12.2011 11.10.2014 Սոցիալիստական կուսակցություն

Քրիստոնյա դեմոկրատներև ֆլամանացիների, Հումանիստական դեմոկրատական կենտրոնի, Բաց ֆլամանդացիներ ու դեմոկրատների և Ռեֆորմիստական շարժման հետ կոալիցիա 		դի Ռուպեյի կաբինետ
50 Շարլ-Իվ-Ժան-Գիսլեն Միշել
(1975—)
ֆր.՝ Charles Yves Jean Ghislaine Michel 		11.10.2014 գործող վարչապետ Ռեֆորմիստական շարժում

Բաց ֆլամանդացիներ ու դեմոկրատների, Քրիստոնյա դեմոկրատներ ու ֆլամանդացիների և Նոր ֆլամանդական ալյանսի հետ կոալիցիա 		2014 Միշելի կառավարություն

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Традиционные французские имена транскрибированы по правилам передачи французских имён.
  2. ↑ Продолжение полномочий кабинета де Герлаха.
  3. ↑ 3,0 3,1 Скончался на посту главы кабинета.
  4. ↑ Սկսած 26.05.1900.
  5. ↑ Федерация католических кругов и консервативных ассоциаций была преобразована в Католический союз в 1921 году.
  6. ↑ Католический союз был преобразован в Католический блок в 1936 году.
  7. ↑ В 1940 году Бельгийская рабочая партияй формально была распущена, её представители продолжали работу в правительстве в изгнании, на территории страны действовала созданная на её основе подпольная социалистическая организация.
  8. ↑ В 1940 году Бельгийская рабочая партия формально была распущена, её представители продолжали работу в правительстве в изгнании, на территории страны действовала созданная на её основе подпольная социалистическая организация.
  9. ↑ Представители распущенной формально в 1940 году Бельгийской рабочей парти работали в правительстве, основой для этого являлась созданная ранее в подполье на основе партии социалистическая организация.
  10. ↑ Бельгийская социалистическая партия была создана в 1945 году на основе действовавшей в стране социалистической организации, члены которой ранее входили в Бельгийскую рабочую партию.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Второе традиционное французское имя ֆր.՝ Honoré транскрибировано по правилам передачи французских имён.
  12. ↑ Христианская народная партия — Социально-христианская партия в 1968 году раскололась по языковому признаку, в 1972 году оформились самостоятельные валлонская и фламандская партии — Христианская народная партия и Христианско-социальная партия
  13. ↑ 13,0 13,1 В 1978 году Бельгийская социалистическая партия разделилась на фламандскую партию, первоначально сохранившую это название, и франкоязычную Социалистическую партию.
  14. ↑ В 1980 году фламандская Бельгийская социалистическая партия приняла название Социалистическая партия
  15. ↑ Реформаторское движение было создано 24.03.2002 года путём объединения Либеральной реформаторской партии,Движения граждан за перемены, Демократического фронта франкофоновժ и Партии за свободу и прогресс.
  16. ↑ В 2001 году фламандская Социалистическая партия была переименована в Социалистическую партию — Иные.
  17. ↑ (ֆր.՝ Ecolo — Écologistes Confédérés pour l'Organisation de Luttes Originales, Экологическая конфедерация для организации настоящей борьбы).
  18. ↑ Фламандские либералы и демократы были переименованы в Открытых фламандских либералов и демократов в 2007 году.
  19. ↑ Христианская народная партия была переименована в Христианские демократы и фламандцы в 1999 году.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Բելգիայի_վարչապետ&oldid=7752319» էջից