Բարոմետրիկ բանաձև

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Բարոմետրիկ բանաձև, գրավիտացիոն դաշտում բարձրությունից կախված՝ գազի ճնշման կամ խտության փոփոխությունն արտահայտող բանաձև։ Հաստատուն ջերմաստիճանի իդեալական գազի համար, երբ դաշտը համասեռ է։ Բարոմետրիկ բանաձևը ունի հետևյալ տեսքը՝ որտեղ -ն գազի ճնշումն է բարձրության վրա, իսկ -ն՝ զրոյական ճնշումը () մակարդակի վրա, –ը մոլեկուլային զանգվածն է, -ը՝ գազային հաստատունը, -ն՝ բացարձակ ջերմաստիճանը։ Բարոմետրիկ բանաձևը կարելի է ստանալ պոտենցիալ ուժային դաշտում իդեալական գազի մոլեկուլների՝ ըստ արագությունների և կոորդինատների բաշխման օրենքից։ Երկրի մթնոլորտում օդի խտության և ճնշման իրական բաշխումը չի համապատասխանում բարոմետրիկ բանաձևին, որովհետև մթնոլորտի սահմաններում ջերմաստիճանն ու ազատ անկման արագացումը, կախված բարձրությունից և աշխարհագրական լայնությունից, փոփոխվում են։ Բարոմետրիկ բանաձևը ընկած է բարոմետրական մակարդակաչափման հիմքում, ըստ որի երկու կետերի բարձրությունների տարբերությունը որոշվում է այդ կետերում ճնշումները չափելու միջոցով։ Քանի որ մթնոլորտային ճնշումը կախված է եղանակից, ուստի չափումների միջև ընկած ժամանակամիջոցը և տարբերությունը պետք է փոքր լինեն։ Այդ դեպքում Բարոմետրիկ բանաձևը գրվում է՝ , որտեղ -ն չափվող օդի շերտի միջին ջերմաստիճանն է։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 2, էջ 333