Տերևաթափ ծառ է՝ 25-30 մ բարձրությամբ, 1,5-ից մինչև 2 մ բնի տրամագծով և լայն-ձվաձև սաղարթով։ Բնի կեղևը գորշամոխրավուն է, խոր ճաքճքված։ Ընձյուղները անկյունավոր են, սկզբում մազմզուկապատ, այնուհետև՝ մերկ, ձիթականաչավուն կամ կարմրադարչնագույն։ Բողբոջները հասնում են մինչև 1 սմ երկարության, սուր-կոնաձև են, դեղնագորշավուն, կպչուն։ Տերևները լայն-ձվաձև են, խոր-սրտաձև հիմքով, 7-22 սմ երկարությամբ և 7-18 սմ լայնությամբ, վերևի կողմից մուգ կանաչ, փայլուն, ներքևի կողմից սպիտակավուն, թարթիչաեզր, անհավասար գեղձաատամնաեզր, թիթեղի հիմքում 2 խոշոր գեղձերով։ Տերևակոթունները գլանաձև են, մազմզուկապատ։ Տերևակիցները երկար են պահպանվում։
Բնական պայմաններում տարածված է Հյուսիսային Ամերիկայում, արևելյան նահանգներում, գետահովիտներում։ Մեր հանրապետության պայմաններում հավասարաչափ կերպով լավ է աճում ինչպես հարթավայրային, այնպես էլ բարձրլեռնային շրջաններում։ Երևանի բուսաբանական այգում կան խոշոր ծառեր, մինչև 16-18 մ բարձրությամբ և 50-70 սմ բնի տրամագծով, որոնք աչքի են ընկնում արտակարգ արագ աճով ու դեկորատիվ բարձր հատկանիշներով։ Լավ է աճում Նաև Վանաձոր, Սևանում, Գյումրիում[1]։
