Բանակցություններ վարելու ազգային առանձնահատկություններ

Ներածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանակցությունների ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ բանակցողների ազգային պատկանելիություններն անմիջական ազդեցություն ունեն բանակցությունների ընթացքի և արդյունքի վրա։ Առավել հանգամանալից ազգային բանակցությունների ոճերն ուսումնասիրվել են վերջին երկու տասնամյակում՝ հիմնականում համեմատական անալիզի մեթոդով։ Այս ոլորտի ուսումնասիրությունների թիվն աճեց ոչ միայն պետական, այլ նաև ոչ կառավարական կազմակերպությունների, հասարակական, կրոնական, գործնական շրջանակներում և անհատների մակարդակով բանակցությունների ակտիվացման շնորհիվ։ Բանակցությունների ուսումնասիրությունն առաջ քաշեց հետևյալ հարցադրումները. արդյո՞ք ազդում է ազգային պատկանելությունը բանակցությունների ընթացքի և արդյունքի վրա, եթե ազդում է, ապա՝ ինչպե՞ս, գոյություն ունի՞ ազգային բանակցային ոճ հասկացությունը և, եթե գույություն ունի, ապա ի՞նչ է դա։ Շվեդ հետազոտող Կ. Յոնսոնը եկել է այն եզրահանգման, որ հետաքրքրությունների համընկնման դեպքում ազգային տարբերության դերը չի կարևորվում, հակառակն է տեղի ունենում կոնֆլիկտի պարագայում, երբ ազգային գործոնին առաջնային տեղ է տրվում։ Ուսումնասիրողներն առանձնացնում են երեք հիմնական չափանիշ, որոնցով տարբերակվում են բանակցություններ վարելու ազգային առանձնահատկությունները բանակցությունների նախապատրաստման և անցկացման ընթացքում. ա. պատվիրակության կազմի և դրա լիազորությունների ձևավորումը, բ.արժեքավոր դիրքորոշումը, բանակցություների ժամանակ փաստեր ներկայացնելու և որոշումներ կայացնելու ոճը, գ.բանակցություններին մասնակիցների վարքագիծը։ Հետազոտողների մեծամասնության կարծիքով բանակցություններում մասնակիցների վարքագիծն հիմնականում պայմանավորված է ոչ թե ազգային պատկանելությունով, այլ՝ պետությունով, որը ներկայացնում են։ Հետազոտողների մի այլ խումբ համոզված է, որ բանակցություններում վճռորոշ դեր ունի ազգային մտածելակերպը։ Կան ազգեր, որոնց ներկայացուցիչների խոսքերն ունեն ենթատեքստ։ Դա հատկապես բնորոշ է պարսիկներին, ֆրանսիացիներին, ճապոնացիներին։ Գոյություն ունի համատարած մի կարծիք, ըստ որի միևնույն ռասայի ներկայացուցիչների միջև բանակացություններն ավելի հեշտ ու հանգիստ են ընթանում։ Իրականում ապացուցված է, որ ազգերն ինչքան մոտ են էթնիկ տեսակետից, այնքան տարբեր են նրանց պատկերացումները և ընդհակառակը՝ որքան հեռու են ազգերն էթնիկ առումով, այնքան բանակացություններն առավել հաջող ընթացք կունենան։

Բանակցություններ վարելու ամերիկյան առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բրիտանացի հետազոտող Պ.Շարպը հանգել է այն եզրակացության, որ ամերիկացիների հետ բանակցելիս բանակցողի առաջ դրված է երեք հիմնական խնդիր՝ նյութական, գաղափարական և լեզվաբանական։ Առաջինը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ ամերիկացի բանագնացները ներկայացնում են ավելի հզոր և հարուստ երկիր։ Երկրորդ խնդիրը ծագում է առաջինից. ամերիկացիները համոզված են իրենց ճշմարտացիության մեջ։ Երրորդ՝ բանակցությունների մեծ մասն անցկացվում է անգլերենով, որը հնարավորություն է տալիս ամերիկացիներին առաջին հայացքից պարզ ու հասարակ թվացող իրենց դիրքորոշման հետևում բավականին բարդ պահանջներ ներկայացնել։ Ամերիկացի բանակցողը միշտ լավ պատրաստված է բանակցություններին, նրան բնորոշ է պրոֆեսիոնալիզմը, պարզությունը, ինքնուրույնությունը։ Ամերիկացիները խնդիր ունեն «ներքին բանակցությունների» ոլորտում, սակայն երբ դիրքորոշումը պարզաբանվում է, ամերիկյան պատվիրակության անդամները որոշում կայացնելու հարցում դառնում են ինքնուրույն։ Աչքի են ընկնում որոշում կայացնելու արագությամբ, սակայն նույն արագությամբ որոշումը փոփոխության չեն ենթարկում։ Մեծ ուշադրության են արժանացնում փաստաթղթերի կազմմանը, թղթի որակին և թղթապանակի արտաքին տեսքին։ Բանակցություններում նրանք կենտրոնանում են կոնկրետ խնդրի վրա՝ փորձելով վեր հանել և քննարկել ոչ միայն խնդրի հնարավոր լուծումները, այլ նաև մանրամասները, որոնք կապված են նախնական պայմանավորվածությունների կատարման հետ։ Նախընտրում են հստակ և կարճ խոսք։ Ամերկիացիները համառորեն փորձում են ի կատար ածել իրենց նպատակները, կարողանում և նախընտրում են առևտուր անել, երբեմն թվում են ագրեսիվ, կոպիտ։ Նրանց բնորոշ է «փաթեթի» մարտավարության գործածությունը։ Բանակցությունները մշտապես վարում են մասնագետները՝ հետազոտողների խմբի հետ միասին։ Հաղորդակցման ընթացքում ամերիկացի բանագնացը նախընտրում է ոչ ֆորմալ հարաբերություններ, հակված են հարցն արագ ուսումնասիրելուն և որքան հնարավոր է շուտ հասնել շահավետ համաձայնության։ Ամերկյան կողմը մշտապես մեծ ուշադրություն է դարձնում մամուլին։ Բանակցությունների ընթացքում արագ անցնում են բուն թեմային՝ ուշադրություն ու ժամանակ չծախսելով ձևական կողմերի վրա։ Չեն սիրում բանակցություններն ընդմիջել։ Հանդիպման գալիս են ժամանակին՝ բացասաբար վերաբերվելով ուշացումներին և չեն ընդունում ուշանալու հետ կապված ոչ մի պատճառաբանություն։ Նախընտրում են բանակցություններ վարել կես ժամից մինչև մեկ ժամ տևողությամբ։ Ամերիկայում ընդունված են ամուր ձեռքսեղմումները։ Ինչ վերաբերում է կին բանակգնացներին, ապա վերջիններս ամերիկացիների հետ շփվելիս ավելի լավ է իրենց հույսը չդնեն սեռային պատկանելիության վրա, քանզի ամերիկացիներն ասում են. «Աշխատանքի մեջ չկա ո՛չ տղամարդ, ո՛չ՝ կին, կան՝ գործընկերներ»։ Ամերիկացիների հետ զրուցելիս պետք է պահել հեռավորությունը՝ ամենաքիչը 40սմ։

Բանակցություններ վարելու գերմանական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանակցություններ վարելու գերմանական առանձնահատկություններից են երկարատև պատրաստությունները։ Բանագնացները մանրամասն քննարկում և պարզաբանում են իրենց դիրքորոշումը։ Գերմանացիները սովորաբար մասնակցում են բանակցություննեին այն դեպքում, երբ համոզված են, որ կհասնեն իրենց հետքրքրող հարցերի լուծմանը կամ անհրաժեշտ համաձայնությանը։ Բանակցություններին նախընտրում են քննարկել զուտ օրակարգային հարցեր։ Ցուցաբերում են սկզբունքայնություն և ճշտապահություն։ Բոլոր առաջարկությունները կրում են խիստ գործնական և կոնկրետ բնույթ։ Որպես կանոն, գերմանացիները շատ լուրջ են վերաբերվում բանակցություններին և դրանց ընթացքում սովորաբար չեն կատակում։ Փաստեր ներկայացնելիս նախընտրում են դեդուկցիայի մեթոդը։ Գերմանացի բանագնացին բնորոշ է արագ կողմնորոշվելու ունակությունը, հաշվենկատությունը, ճշտապահությունը, տեղեկացվածությունը։ Դիվանագետների հավաստմամբ գերմանացի բանակցողները աչքի են ընկնում իրավաբանական գիտելիքներով։ Գերմանացիներն ավելի երկար ժամանակ են պահանջում որոշում կայացնելու համար, նրանք խորապես քննարկում են բոլոր այլընտրանքային տարբերակները և չեն սիրում ընդունած որոշումը փոփոխության ենթարկել։ Որպես կանոն չեն ստորագրում ոչ մի պայամանագիր, որում նշված պարտավորությունները կատարելու երաշխիք չեն ստանում։ Միևնույն ժամանակ գերմանացիները մշտապես կատարում են իրենց վրա դրված պարտավարությունները և նույնը պահանջում են իրենց գործընկերներից։

Բանակցություններ վարելու անգլիական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անգլիացիներին բնորոշ է զսպվածությունը, ճշտապահությունը, մանրախնդրությունը, գործարարությունը, ձեռներեցությունը, ինքնատիրապետման կարողությունը։ Նախընտրում են գործարքներ կնքել իրենց արդեն ծանոթ գործընկերների հետ։ Բանակցությունների նախապատրաստական աշխատանքներին ավելի քիչ ժամանակ են տրամադրում։ Նրանք գտնում են, որ հենց բանակցությունների ժամանակ գործընկերների դիրքորոշումն էլ հուշում է լավագույն որոշումը։ Նրանք բավականին ճկուն են և կարողանում են պատասխանել հակառակ կողմի նախաձեռնությանը։ Անգլիացիների հետ բանակցությունները պահանջում են մանրակրկիտ նախապատրաստական աշխատանքներ։ Անգլիացիները ձևավորել են բանակցությունների հատուկ «ծիսակարգ»։ Նրանք բացարձակապես աներերուն են օրենքների և իրավունքների հարցում։ Սովորաբար որոշումներ կայացնելիս նրանց ռիսկի գործոնը շատ ցածր է։ Անգլիացի բանագնացների ուժեղ կողմը քննարկվող խնդրի և հակառակ կողի մասին մանրամասն տեղեկացված լինելն է։ Առանձնանում են բարձր պրոֆեսիոնալիզմով, կարողանում են վերլուծել իրավիճակը հենց բանակցությունների ընթացքում և կանխատեսումներ կատարել։ Անգլիացիներին բնորոշ է գործարարությունը, անկախությունը, արդարության զգացումը, այդ իսկ պատճառով բանակցելիս նրանք առաջնորդվում են «արդար խաղ» սկզբունքով։ Չեն հանդուրժում խորամանկությունն ու նենգությունը, չնայած այս հանգամանքին, անգլիացիներին մատնանշելու համար եվրոպացիներն օգտագործում են «Լոնդոնյան մշուշ» և «խորամանկ Ալբիոն» արտահայտությունները։ Չեն սիրում իրենց գիտելիքները ցուցադրող և կտրուկ կերպով ինչ-որ բան համոզող զրուցակիցներին։ Հավատարիմ մնալով «Իմ տունն իմ ամրոցն է» արտահայտությանը՝ խուսափում են անձնական կյանքին, մասնագիտական հաջողություններին, կրոնին առնչվող թեմաներից։

Նախընտրելի է անգլիացիների հետ բանակցությունները սկսել եղանակի, սպորտի, այգեգործության, ընտանի կենդանիների և այլ կենցաղային բնույթի թեմաների շուրջ զրույցներով։ Խուսափում են կտրուկ հերքում կամ պնդում կատարելուց։ Ձեռքսեղմումներն ընդունված են միայն առաջին հանդիպման ժամանակ, հետագա շփումների ընթացքում անգլիացիները սահմանափակվում են բանավոր ողջույնով։ Անգլիացիների նախընտրելի արտահայտություններն են. «ինձ թվում է», « ես կարծում եմ», «ես ենթադրում եմ», «գուցե ես ճիշտ չեմ»։ Այս արտահայտությունները հնարավորություն են տալիս խուսափել «այո» կամ «ոչ» պատասխաններից։ Անգլիացիները սովորաբար ցածր են խոսում, զրուցակիցների միջև նախընտրելի հեռավորությունը միջինն է (50 սմ)։

Բանակցություններ վարելու ֆրանսիական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆրանսիական բանակցային ոճը և՛ ազգային բնավորություն է, և՛՝ կրթական, և՛՝ դաստիրարակչական մեխանիզմ։ Ֆրանսիացիները մանրամասն նախապատրաստվում են բանակցություններին։ Ճշտապահությունը դիտարկում են որպես հարգալից վերաբերմունքի արտահայտչամիջոց. սակայն աչքի չեն ընկնում ճշտապահությամբ։ Կա ֆրանսիական հայտնի կանոն. որքան բարձրաստիճան է հյուրը, այնքան նա ուշ է ներկայանում հանդիպման վայր։ Բանակցությունը սկսում են որևէ չեզոք թեմայով։ Հետազոտողների մեծամասնությունը նշում է ֆրանսիացիների կոշտ մոտեցումը բանակցություններին. կարող են ընդհատել դիմացինի խոսքը՝ իրենց հակափաստարկները ներկայացնելու կամ ասվածը քննադատելու համար։ Նախընտրում են բանակցությունները վարել ֆրանսերեն լեզվով, նույնիսկ եթե տիրապետում են այլ լեզուների։ Նրանց համար շատ հաճելի է, երբ իրենց հետ բանակցողները խոսում են ֆրանսերենով, չնայած շատ զգայուն են թույլ տրված սխալների նկատմամբ։ Մեծ ուշադրություն են դարձնում հռետորությանը, միտքը ճիշտ շարադրելու կարողությանը։ Փաստերը ներկայացնում են դեդուկցիայի մեթոդով, աչքի են ընկնում գիտելիքներով, ճշգրտությամբ։ Բանակցելիս շատ զգույշ են, չեն սիրում առևտուր անել, չեն հանդուրժում, երբ իրենց նկատմամբ ճնշում են գործադրում։ Բանակցությունները վարում են դանդաղ տեմպով և փորձում են խուսափել ցանկացած հարցի պաշտոնական քննարկումից։ Ֆրանսիացիները նախընտրում են բանակցությունները սկսել առավոտյան 11.00-ին։

Բանակցություններ վարելու ճապոնական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ճապոնացիներին գրավոր առաջարկություն ներկայացնելն անմտություն է, քանզի այն կարող է անպատասխան մնալ։ Նրանք մեծ պատասխանատվությամբ են մոտենում բանակցություններին և չեն բանակցում, քանի դեռ իրենց գործընկերների մասին բավականաչափ տեղեկություններ չունեն։ Ճապոնիայում ընդունված է հանդիպման ներկայանալ ճիշտ ժամանակին։ Պատասխանատվության զգացումը, ճշտապահությունն ու կարգապահությունը ճապոնական բնավորության հիմնական գծերն են։ Ճապոնացի բանագնացներին բնորոշ է աշխատասիրությունը, հակվածությունը ավանդույթներին, կարգապահությունը, նվիրվածությունը ղեկավարին, կոկիկությունը, պարտքի զգացումը, ինքնատիրապետումը։ Ճապոնական ազգային մշակութային առանձնահատկություններն ու դաստիարակչական մեխանիզմները թողնում են իրենց անմիջական ազդեցությունը բանակցություններ վարելու արվեստի վրա։ Ճապոնացիները երկար ժամանակ են տրամադրում իրենց գործընկերների մասին ինֆորմացիա ստանալու և նրանց ավելի լավ ճանաչելու համար։ Նրանք շատ լուրջ են վերաբերվում բանակցություններին և գտնում են, որ դրանց երկար ժամանակ հատկացնելը հնարավորություն է տալիս կողմերին միմյանց ավելի լավ ճանաչել, ինչպես նաև քննարկել ամելի շատ մանրամասներ հետագա համաձայնության համար։ Ճապոնացիները նախընտրում են բանակցություններն սկսել բուն առարկային չառնչվող թեմայի քննարկումով և օրակարգում քննարկվելիք հարցը որքան լուրջ է, բանակցությունների սկզբում ճապոնական պատվիրակության անդամներն այնքան ավելի շատ ժամանակ և ուշադրություն են տրամադրում երկրորդական հարցերի քննարկմանը։ Դա արվում է §համագործակցային հարաբերություններ¦ հաստատելու, պատվիրակության անդամների միջև անկաշկանդ հաղորդակցություն ստեղծելու նպատակով։ Նրանք կարողանում են լսել դիմացինին, ցուցաբերում են ուշադրություն՝ հնարավորություն տալով դիմացինին արտահայտվել։ Եվրոպացիները հաճախ այս հանգամանքը ներկայացնում են որպես համաձայնության նշան։ Իրականում ուշադիր լսելը, համաձայնության գլխի շարժումը, ճապոնական «այո»-ն դեռևս համաձայնություն չի նշանակում։ Դա պարզապես ապացուցում է, որ ասվածը հասկանալի է։ Սպառնալիքներին, որպես կանոն, չեն արձագանքում, սակայն ավելի թույլ գործընկերոջ դեպքում իրենք են դիմում այդ մեթոդին։ «Ոչ» բառը ճապոնացիների բառապաշարից գրեթ բացակայում է։ Սակայն դա դեռ չի նշանակում, որ նրանք երբեք չեն մերժում։ Պարզապես գործածում են «դա դժվար է» արտահայտությունը՝ դիմացինին չվիրավորելու նպատակով։ Բանակցությունների ժամանակ ճապոնական կողմին բնորոշ չէ սկզբնական դիրքորոշումը փոփոխել։ Եթե գործընկերները կատարում են մեծ զիջումներ, ապա նույն պատասխանը տալիս են նաև ճապոնացիները։ Զիջումների գնալը ճապոնացիները դիտարկում են որպես հարգանք իրենց նկատմամբ և ըստ այդմ գործընկեր կողմը բարձրացնում է իր հեղինակությունը։ Ճապոնացիների հետ համագործակցող եվրոպացիներին նյարդայնացնում է բանակցությունների դանդաղ ընթացքը։ Ճապոնացիները չեն սիրում, երբ զրույցի ընթացքում զրուցակիցը փորձում է լցնել դադարները։ Ճապոնական հայտնի ասացվածքն ասում է՝ §Լռությունը խոսքերից պերճախոս է¦։ Ամերիկացի հետազոտող Մ.Բլեյքերի կարծիքով, բանակցող ճապոնական կողմի ներկայացուցիչները շատ զգայուն են սպառնալիքների հանդեպ, ուստի ճնշման միջոցով հնարավոր չէ նրանցից զիջում ակնկալել։ Ճապոնացիները բանակցությունների ընթացքում հազվադեպ են ստիպողական միջոցների դիմում։ Ճապոնացիները բարձր են գնահատում գործընկերների ճապոներեն սովորելու ջանքերը։ Ծանոթանալու և ներկայանալու ժամանակ ձեռքսեղմումներն ընդունված չեն։ Քաղաքակիրթ վարքագծի հիմնական տարրերից է ողջունելիս խոնարհվելը։ Սովորական ողջույնի ժամանակ ճապոնացիները խոնարհվում են 15 անգամ, իսկ հարգարժան անձի հանդեպ մեծարանքն արտահայտելու համար հարկ է խոնարհվել 90 անգամ։ Ճապոնացիները նախընտրում են զրուցել փոքր հեռավորությունից։

Բանակցություններ վարելու չինական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չինացիներին բնորոշ է մեծաքանակ պատվիրակություններ կազմելը՝ մեծ թվով փորձագետներ ներառելով, ինչպես նաև բանակցությունների երեք փուլերի ( դիրքորոշումների պարզաբանում, քննարկում և բանակցությունների եզրափակում) հստակ սահմանազատումը և հետևողականությունը։ Կարևորում են քննարկման թեմային մանրամասն ծանոթանալը։ Չինացի բանագնացները մեծ ուշադրություն են հատկացնում դիմացինի արտաքին տեսքին, վարքագծին՝ նախընտրելով կապ հաստատել ավելի բարձր սոցիալական կամ պաշտոնական դիրք ունեցող անձանց հետ։ Եթե բանակցությունները տեղի են ունենում Չինաստանում (չինացիները սիրում են բանակցել իրենց հայրենիքում), նրանք հավատարիմ են մնում իրենց ավանդույթին, որն ասում է՝ «հյուրը խոսում է առաջինը» ։ Հազվադեպ են փոփոխության ենթարկում սկզբնական դիրքորոշումը և, որպես կանոն, զիջումների գնում են փակուղում հայտնվելու կամ բանակցությունները դադարեցնելու վտանգի առկայության դեպքում։ Չինական պատվիրակությունները սովորաբար ինքնուրույն որոշումներ չեն կայացնում։ Չինացիները սիրում են երկարաձգել բանակցությունները և այն կարող է երկարաձգվել մի քանի օրից մինչև մի քանի ամիս։

Բանակցություններ վարելու արաբական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արաբական աշխարհում նախընտրում են երկար և հիմնային բանակցություններ։ Անիմաստ է ծրագրավորել կամ արաբական կողմին հիշեցնել ժամանակի սղության մասին։ Դա կարող է բացասական հետևանք ունենալ, և նույնիսկ ընկալվել որպես վիրավորանք։ Շատ հեշտ են մտնում շփման մեջ, նախընտրում են ուշադրություն հատկացնել մարդկային գործոնին, առավել մեծ կարևորություն են տալիս անձնական հանդիպումներին, կարողանում են լսել։ Երկխոսության ժամանակ էմոցիոնալ են, չեն սիրում բացահայտ քննադատություն իրենց հասցեին, ազգային արժանապատվությունը, պատիվն ու հպարտությունը ոտնահարող արտահայտություններ, այդ իսկ պատճառով արաբների հետ բանակցությունները պահանջում են զսպվածություն և համբերատարություն։ Բանակցությունների ժամանակ խուսափում են «այո» և «ոչ» բառերն օգտագործելուց։ Դրա փոխարեն օգտագործում են «Ինշալահ» կամ «Մաշալահ» («Տա Աստված» կամ «Աստված չտա»)։ Նրանց ավանդույթների համաձայն, կարող են հետաքրքրվել դիմացինի կամ նրա հարազատների որպիսությամբ, բայց դա չի նշանակում, որ հակառակ կողմը պետք է պատասխանի ամենայն մանրամասնություններով։ Եթե որևէ բան բանակցությունների ընթացքում իրենց ուզածով չի լինում, ապա չեն մեղադրում իրենք իրենց, քանզի «ամեն ինչ Ալահի կամքով է»։ Արաբական ջերմ վերաբերմունքը դեռ չի նշանակում, որ իրենք համաձայն են դիմացինի կարծիքի հետ, միևնույն ժամանակ դիմացինի առաջարկության նկատմամբ անտարբերությունը դեռ չի նշանակում, որ այն անընդունելի է։ Եթե պարզ է դառնում, որ հնարավոր չէ հասնել ընդհանուր համաձայնության, ապա փորձում են թողնել մի լուսավոր կետ՝ հետագայում հարաբերությունները շարունակելու համար։ Ընդ որում, գործարքը մերժելու դեպքում էլ գովաբանում են գործընկերոջը և մերժած համաձայնագիրը։ Բանակցությունների ժամանակ հյուրասիրում են սուրճ, բայց եթե դրանից առաջ հյուրասիրում են զովացուցիչ խմիչք, դա նշանակում է, որ բանակցության համար հատկացված ժամանակը մոտենում է ավարտին։

Բանակցություններ վարելու իռլանդական, իսպանական, շվեդական առանձնահատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իռլանդացիները մոտ ձևավորված է վարքագծի հատուկ մոդել. անել այնպես, որ երկրորդ անգամ չդիմեն։ Ցանկացած ինֆորմացիա թաքցնելը, անվստահությունը, «օտարների» նկատմամբ հակակրանքը սկզբում բանակցությունների մթնոլորտը դարձնում են անտանելի։ Ընդ որում, նրանք շատ լավ գիտեն իրենց թերությունների մասին, խոսում են դրանց շուրջ ժպիտով և, նույնիսկ, հպարտանում դրանցով։ Բավականին դժվար է իռլանդացիների հետ գործ ունենալը, բայց դա միայն սկզբնական շրջանում։

Իսպանացի բանագնացներին բնորոշ է անկեղծությունը, սրտաբացությունը, հումորի զգացումը և խմբով աշխատելու ունակությունը։ Նրանց հետ բանակցությունները ընթանում են ոչ այնքան դինամիկ։ Նրանք սիրում են շատախոսել, այդ իսկ պատճառով բանակցությունների օրակարգին այդքան էլ չեն հետևում։ Սիեստան նրանց համար «սուրբ ժամ» է և այդ ժամին ոչ մի բանակացություն կամ հանդիպում չի կազմակերպվում։

Շվեդները կոկիկ են, ճշտապահ, զսպված և վստահելի բոլոր պարագաներում։ Որպես կանոն, տիրապետում են մի քանի եվրոպական լեզուների։ Շվեդները նախընտրում են նախապես իմանալ հակառակ կողմի պատվիրակության կազմը։ Գործընկերների մեջ գնահատում են պրոֆեսիոնալիզմը։ Նախընտրում են քննարկել և ուսումնասիրել առաջարկները՝ իրենց բոլոր մանրամասնություններով։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Шеретов С.Г.,Ведение международных переговоров, Алматы, 2004

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

http://www.mrmz.ru/article/v51/print/3.htm

http://www.diplomat.am/load/public/nacionalnye_stili_vedenija_peregovorov/5-1-0-69

http://all-politologija.ru/knigi/politicheskie-peregovory-uchebnoe-posobie-vasilenko/anglijskij-stil-vedeniya-peregovorov

http://all-politologija.ru/knigi/politicheskie-peregovory-uchebnoe-posobie-vasilenko/amerikanskij-stil-vedeniya-peregovorov