Բալիշեր
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Բալիշեր | ||
| ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Չարսանջակի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Բալըշեր, Բալըշըր, Մեղրաքաղաք, Պալըշեր, Պալըշըր, Պալշեհիր, Պալշեր | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Տեղաբնականուն | բալիշերցի | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| Փոստային ինդեքսներ | 62500 | |
| ||
Բալիշեր, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Չարսանջակի գավառակում[1]: Գտնվում էր Խարբերդ քաղաքից 30 կմ հյուսիս-հյուսիս-արևելք, Մնձուր գետի և նրա աջակողմյան վտակներից մեկի կազմած անկյունում:
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հանդիսանում էր Չարսանջակի ամենալեռնային գյուղերից մեկը:
Նախկինում Բալիշերը խոշոր բնակավայր է եղել և ունեցել է 1000 բնակիչ: 1870-ական թվականներին անշուք գյուղ էր: Գյուղն ամայացվեց, իսկ հայ բնակչությունը գրեթե ամբողջովին բնաջնջվեց 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1870-ական թվականներին ուներ 25 տուն հայ և 18 տուն քուրդ բնակիչ:
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահություն, հողագործությունն ու մեղվաբուծությունն էր: Գյուղը իր մեղրով հայտնի էր տարածաշրջանում:
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բալիշերն ունեցել է Խրանտիլի անունով մեծ վանք և Ս. Գրիգոր, Ս. Թորոս, Ս. Սարգիս և Ս. Փրկիչ անուններով եկեղեցիներ:
Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բալիշերում է ծնվել գրականագետ Ավետիս Ղուկասյանը[2]:
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Խարբերդի նահանգ, Չարսանջակ գավառակ»։ Վերցված է 2015 ապրիլի 14
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 4, էջ 558
| ||||||||||||||