Արսեն Ավակով

Արսեն Ավակով; Арсен Аваков
Ծնվել է	հունվարի 2, 1964 (59 տարեկան)
Ծննդավայր	Բինագադի շրջան, Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ուկրաինա
Ազգություն	հայ
Կրթություն	Խարկովի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ (1988)
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ և բանկիր
Զբաղեցրած պաշտոններ	Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր, Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր, Minister of Interior Affairs of Ukraine? և Minister of Interior Affairs of Ukraine?
Կուսակցություն	Բատկիվշչինա և Ժողովրդական ճակատ
Պարգևներ և ; մրցանակներ	Պատվավոր Լեգեոնի շքանշան ; և
Անդամություն	Ուկրաինայի 7-րդ գումարման Գերագույն ռադա
Կայք	avakov.com
	Ստորագրություն;
	Arsen Avakov (politician) Վիքիպահեստում

Արսեն Բորիսովիչ Ավակով (ուկրաիներեն՝ Арсен Борисович Аваков, հունվարի 2, 1964(1964-01-02), Բինագադի շրջան, Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի հայազգի պետական և քաղաքական գործիչ։ Եղել է Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարը 2014-2021 թվականներին։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Բաքվի Կիրովի շրջանի (այժմ՝ Բինագադինյան) Կիրովի անվան գյուղում, զինծառայողի ընտանիքում^[1]։

1966 թվականից առ այսօր ապրում է Ուկրաինայում։
1981-1982 թվականներին աշխատել է Խարկովի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում, «Կառավարման ավտոմատացման համակարգեր» ամբիոնում։
1988 թվականին ավարտել է Խարկովի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը («Կառավարման ավտոմատացման համակարգեր» մասնագիտությամբ, համակարգերի տեխնիկ-ճարտարապետ որակավորումով)։
1987-1990 թվականներին աշխատել է Խարկովի Ջրերի պաշտպանության համամիութենական գիտահետազոտական ինստիտուտում։
1990 թվականին հիմնադրել և ղեկավարել է «Ինվեստոր» բաժնետիրական ընկերությունը։
1992 թվականին հիմնել է «Բազիս» առևտրային բանկը։
2002 թվականին ընտրվել է Խարկովի քաղաքային խորհրդի գործադիր կոմիտեի անդամ։
2005 թվականին փետրվարի 4-ի Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յուշչենկոյի հրամանագրով նշանակվել է Խարկովի նահանգի պետական վարչակազմի քարտուղար^[2]։ և վայր է դրել «Բազիս» առևտրային բանկի և «Ինվեստոր» բաժնետիրական ընկերության քարտուղարի իրավասությունները։
2006 թվականին մարտի 26-ին ընտրվել է Խարկովի շրջանային խորհրդի 5-րդ հավաքի պատգամավոր և բյուջեի հարցերով հանձնաժողովի անդամ։
2010 թվականին փետրվարի 3-ին Խարկովի ժողովրդական պատգամավորների շրջանային խորհրդի արտահերթ նստաշրջանում, որպես շրջանի ղեկավարի, անվստահություն է հայտարարվել Ավակովին, նրան մեղադրելով նախագահական ընտրությունների նախապատրաստման շրջանում վարչակազմի միջոցները օգտագործելու մեջ^[3]։ Նահանգապետի հրաժարականի օգտին քվեարկել են 108, դեմ՝ 8, ձեռնպահ 1 և չի քվեարկել 1 պատգամավոր^[4]։
2010 թվականին փետրվարի 5-ին Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յուշչենկոն հաշվի առնելովԽարկովի վարչակազմի որոշումը և Ուկրաինայի Սահմանադրության թելադրանքից ելնելով ազատեց Ավակովին Խարկովի նահանգապետի պաշտոնից^[5]։
2010 թվականին փետրվարի 9-ին, նախագահական ընտրություններում Վիկտոր Յանուկովիչի հաղթանակից երկու օր անց Ակոպովը խարկովի վարչակազմի ղեկավարի պաշտոնից հրաժարվեց^[6], հայտարարելով, որ դեռ իր ազատման հրամանը չի ստացել նորընտիր նախագահից և չի ուզում մասնակցել այս սերիալում^[7]։
2010 թվականից ապրում է Իտալիայում։
2012 թվականին նոյեմբերի 23-ին գրանցվել է Ուկրաինայի Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովում՝ որպես ժողովրդական պատգամավոր Համաուկրաինական «Բատկիվշչինա» միության կողմից։ Նոյեմբերի 27-ին Ավակովը հայտարարել է Ուկրաինա վերադառնալու և ժողովրդական պատգամավորի պարտականությունները ստանձնելու իր որոշման մասին։

Պաշտոններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականի փետրվարի 4-ից մինչև 2010 թ. փետրվարի 9-ը եղել է Խարկովի շրջանային պետական վարչության քարտուղարը։
Խարկովի շրջանային խորհրդի պատգամավոր։
2007 թվականի մայիսի 25-ից մինչև 2008 թ. հունվարի 21-ը եղել է Ուկրաինայի Ազհային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի անդամ։
Ուկրաինայում անցկացվելիք Եվրո 2012 ֆուտբոլի առաջնության եզրափակիչի կազմակերպման և անցկացման կոմիտեի անդամ։
2007 թվականի ապրիլի 24-ից մինչև մայիսի 8-ը։ պետական իշխանության և տեղական ինքնավար մարմինների փոխհարաբերության հարցերով ազգային խորհրդի անդամ^[8]։
Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր^[9]։

Քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականի նախագահական ընտրությունների ժամանակ նախագահի թեկնածու Վիկտոր Յուշչենկոյի Խարկովի տարածաշրջանային գրասենյակի ղեկավարի օգնականն է եղել և Խարկովի շրջանային «Ազհային փրկության կոմիտեի» նախագահի առաջին տեղակալը։
2005 թվականի մարտին ընտրվել է «Մեր Ուկրաինան» ժողովրդական միության խորհրդի անդամ և կուսակցության նախագահության անդամ։
2009 թվականի ապրիլի 11-ին համաուկրաինական «Հանուն Ուկրաինայի» հասարակական շարժման առաջնորդ Վյաչեսլավ Կիրիլենկոյի առաջարկությամբ ընտրվել է «Հանուն Ուկրաինայի» հասարակական շարժման Խարկովի շրջանային կազմակերպության նախագահ^[10]։
2010 թվականի ապրիլի 21-ին մտել է «Բատկիվշչինա» կուսակցության շարքերը և Յուլիա Տիմոշենկոյի առաջարկով ստանձնել է «Բատկիվշչինայի» շրջանային կազմակերպության ղեկավարությունը։ Կուսակցության քաղաքական խորհրդի անդամ է։
2010 թվականի հոկտեմբերին մասնակցել է Խարկովի քաղաքագլխի ընտրություններին, բայց միջազգային իրավապաշտպան Freedom House կազմակերպության ընտրակեղծիքների և զանգվածային խախտումների արդյունքում ընտրությունների արդյունքները փոխվեցին հօգուտ Գենադի Կերնեսի օգտին^[11]։

2011 թվականի աշնանից մինչև 2012 թվականի դեկտեմբերը նա քաղաքական վտարանդի էր Իտալիայում՝ Վիկտոր Յանուկովիչի ռեժիմի կողմից Ուկրաինայում հետապնդումների պատճառով։

2012 թ. Գերագույն Ռադայի ընտրությունների արդյունքում ընտրվել է Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր «Բատկիվշչինա» կուսակցության ցուցակներով։ Եղել է Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի ժողովրդական դեպուտատի օրենսդրական կարգավիճակի, Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի հանձնաժողովի կանոնների, էթիկայի և աջակցության հարցերով ենթահանձնաժողովի նախագահ^[12]։

2012 թվականին ընտրվել է Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր։

2014 թվականի հեղափոխության ժամանակ եղել է Եվրամայդանի հրամանատարներից։

2014 թվականի փետրվարի 27-ին Ուկրաինայի Գերագույն Ռադան Արսեն Ավակովին հաստատել է Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարի պաշտոնում։

Ավակովի նախաձեռնությամբ 2014 թվականին ստեղծվել են Ուկրաինայի ազգային գվարդիայի և կամավորական գումարտակներ։ Դրանք հնարավորություն տվեցին կասեցնել Ռուսաստանի Դաշնության ռազմական ագրեսիան Ուկրաինայի արևելքում։

2014 թվականի ապրիլի 7-ի լույս 8-ի գիշերը Ավակովն անձամբ է ղեկավարել հարձակումը Խարկովի մարզային պետական վարչակազմի շենքի վրա, որը գրավել են Ռուսաստանի Դաշնությունից անջատականներն ու զինյալները։

Ավակովը նախաձեռնել է Ներքին գործերի նախարարության ջանքերը կենսաչափական անձնագրերի ներդրման ուղղությամբ։ Դա անհրաժեշտ պայման էր ԵՄ երկրների հետ Ուկրաինայի համար առանց վիզայի ռեժիմ մտցնելու համար։

Ավակովն Իտալիայում պաշտպանել է Ուկրաինայի ազգային գվարդիայի մարտիկ Վիտալի Մարկովին։ Ավակովի մասնակցությամբ Միլանի (Իտալիա) դատարանը Մարկովին արդարացրել է 2014 թվականի մայիսին Սլովյանսկում ֆոտոլրագրող Անդրեա Ռոչելիի (Իտալիա) և Անդրեյ Միրոնովի (Ռուսաստանի Դաշնություն) մահվան մեջ մեղադրվող մեղադրանքները։

Ավակովը եղել է Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարը 2014 թվականի փետրվարի 24-ից մինչև 2021 թվականի հուլիսի 15-ը Ուկրաինայի երկու նախագահների՝ Պյոտր Պորոշենկոյի և Վլադիմիր Զելենսկու օրոք, նա եղել է Ուկրաինայի Նախարարների կաբինետի հինգ կազմերի անդամ։ Սա ամենաերկար ժամկետն է անկախ Ուկրաինայում։

Հասարակական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ազգային օլիմպիական կոմիտեի Խարկովի շրջանային մասնաճյուղի նախագահ։
Մարիաննա Ավակովայի անվան հիմնադրամի համահիմնադիր։
«Ռենեսանս» բարեգործական հօմնադրամի դիտորդական խորհրդի ղեկավար^[13]։
«Աստղային կամուրջ» ֆանտաստիկայի միջազգային փառատոնի կազմակերպչական կոմիտեի համանախագահ։
Արսեն Ավակովի պրոդյուսերական հիմնադրամի հիմնադիր^[14]։
Ունի ինտերնետ ընդունարան Archived 2014-03-05 at the Wayback Machine.։

Պետական մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինայի վաստակավոր տնտեսագետ (22.06.2007 թ.)^[15]
Պատվո շքանշան III աստիճանի (15.04.2016 թ.)
Պատվո լեգեոնի շքանշան (Ֆրանսիա) (06.09.2022 թ.)

Անձնական միջոցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Focus ամսագրի և Գազետա պո խարկովսկի թերթի տվյալներով Արսեն Ավակովի անձնական միջոցները 2008 թվականի սկզբին կազմել են 385 միլիոն ԱՄՆ դոլար։ Ուկրաինայի ամենահարուստ մարդկանց ցուցակում Ավակովը 76-րդն է^[16]։

Հեղինակային հրատարակություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

12 գիտական հրապարակումների համահեղինակ և մեկ մենագրության հեղինակ է, որոնցից են^[17]՝

Вексельное обращение: теория и практика / А. Б. Аваков, Г. И. Гаевой, В. А. Бешанов и др. - Х.։ Фолио, 2000. - 382 с., (ռուս.)
Главное: Сборник статей (апрель 2005 - октябрь 2006) / Арсен Аваков. - Харьков, 2006. - 48 с.։ ил., (ռուս.)
Акценты: Речи, статьи, выступления, интервью, публикации (ноябрь 2004 - декабрь 2006)։ сборник статей / Арсен Аваков. - Харьков։ Золотые страницы, 2007. - 464 с.։ ил., (ռուս.)
Ленин с нами։ Статья + Интернет-эпистолярий / Арсен Аваков. - Харьков։ Золотые страницы, 2008. - 100 с.։ ил.,
Вчера и завтра / Арсен Аваков. - Харьков։ Золотые страницы, 2008. - 48 с., (ռուս.)
Стратегия социально-экономического развития Харьковской области на период до 2015 года։ Монография.- Х.։ Издательский Дом «ИНЖЕК», 2008.- 352 с. (ռուս.)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ «Արսեն Ավակովի կենսագրությունը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-28-ին։ Վերցված է 2014-02-22
↑ Указ Президента Украины от 4 февраля 2005 года № 185/2005 «О назначении А.Авакова председателем Харьковской областной государственной администрации»
↑ «Бютовскому губернатору выразили недоверие». Газета «Время регионов Харьковщины» № 6(209), 2010, стр.2
↑ «Бютовскому губернатору выразили недоверие». «Время регионов Харьковщины» № 6(209)-2010, стр.2
↑ «Заместитель Авакова порвал указ Ющенко». 6 февраля 2010
↑ Указ Президента Украины от 5 февраля 2010 года № 116/2010 «Об отставке председателя Харьковской областной государственной администрации»
↑ Аваков подал в отставку - он не хочет участвовать в «мыльной опере»
↑ Указ Президента Украины от 20 марта 2008 года № 241/2008 «Вопросы Национального совета по вопросам взаимодействия органов государственной власти и органов местного самоуправления»
↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-10-22-ին։ Վերցված է 2014-02-22
↑ «Арсен Аваков избран лидером областной организации общественного движения «За Украину!»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-03-04-ին։ Վերցված է 2014-02-22
↑ Freedom House увидела, что «Гепа» выиграл выборы незаконно
↑ Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր
↑ «Благотворительный фонд «Ренессанс»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-18-ին։ Վերցված է 2022-01-04
↑ «Продюсерский фонд Арсена Авакова»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2010-09-21-ին։ Վերցված է 2014-02-22
↑ Указ Президента Украины от 22 июня 2007 года № 549/2007 «О награждении государственными наградами Украины»
↑ «Газета по-харьковски». № 10(70) от 6 марта 2008, стр.5
↑ «Հեղինակային հրատարակություններ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-28-ին։ Վերցված է 2014-02-22

[1] «Արսեն Ավակովի կենսագրությունը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-28-ին։ Վերցված է 2014-02-22

[2] Указ Президента Украины от 4 февраля 2005 года № 185/2005 «О назначении А.Авакова председателем Харьковской областной государственной администрации»

[Недоверие-3] «Бютовскому губернатору выразили недоверие». Газета «Время регионов Харьковщины» № 6(209), 2010, стр.2

[autogenerated1-4] «Бютовскому губернатору выразили недоверие». «Время регионов Харьковщины» № 6(209)-2010, стр.2

[5] «Заместитель Авакова порвал указ Ющенко». 6 февраля 2010

[6] Указ Президента Украины от 5 февраля 2010 года № 116/2010 «Об отставке председателя Харьковской областной государственной администрации»

[После_этого,_Аваков_подал_в_отставку_на_основании_ч._3_ст._31_Закона_Украины_«О_государственной_службе»:_«принципиальное_несогласие_с_решением_государственного_органа_или_должностного_лица,_а_также_этические_препятствия_для_пребывания_на_государственной_службе»-7] Аваков подал в отставку - он не хочет участвовать в «мыльной опере»

[8] Указ Президента Украины от 20 марта 2008 года № 241/2008 «Вопросы Национального совета по вопросам взаимодействия органов государственной власти и органов местного самоуправления»

[9] «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-10-22-ին։ Վերցված է 2014-02-22

[10] «Арсен Аваков избран лидером областной организации общественного движения «За Украину!»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-03-04-ին։ Վերցված է 2014-02-22

[Однако,_как_заявляет_международная_правозащитная_организация_Freedom_House,_в_результате_массовых_нарушений_результат_мэрских_выборов_в_Харькове_был_изменен_в_пользу_[[Кернес,_Геннадий_Адольфович|Геннадия_Кернеса]]-11] Freedom House увидела, что «Гепа» выиграл выборы незаконно

[12] Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր

[13] «Благотворительный фонд «Ренессанс»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-18-ին։ Վերցված է 2022-01-04

[14] «Продюсерский фонд Арсена Авакова»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2010-09-21-ին։ Վերցված է 2014-02-22

[15] Указ Президента Украины от 22 июня 2007 года № 549/2007 «О награждении государственными наградами Украины»

[Цифра:385_млн._Личное_состояние_Авакова-16] «Газета по-харьковски». № 10(70) от 6 марта 2008, стр.5

[17] «Հեղինակային հրատարակություններ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-28-ին։ Վերցված է 2014-02-22

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]