Արութիններ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Արութիններ
Տեսակազնվական տոհմ
ԵրկիրԲավարիա
Ծագումհայկական
ՏիտղոսներԲարոններ
Ազգային
պատկանելիություն
Հայ

Արութիններ (գերմ.՝ Aretin), հայկական ծագումով Բավարիական բարոնների ազնվական տոհմ, որի ներկայացուցիչները իրենց արժանիքներով բազմիցս հանդես են եկել պետական ծառայության և գրականության ոլորտներում։ Արութինների տոհմի հիմնադիրն է Հովհաննես Բապտիստ Քրիտափոր Հարություն Կազիադուրը։

Արութինների դղյակը՝ Հայդենբուրգը Ալդերսբախ կոմունայում

Հայտնի Արութինները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հովհաննես Բապտիստ Քրիտափոր Հարություն Կազիադուր (գերմ.՝ Johann Baptist Kristof von Aretin), տոհմի հիմնադիրը ծնվել է 1706 թվականի հունիսի 24-ին Կոստանդնուպոլսում, աղքատ ընտանիքում։ 12 տարեկան հասակում փոքրիկ տղան ժամանել է Վենետիկ, որտեղից էլ տեղափոխվել է Բավարիայի կուրֆյուրստություն, Մյունխեն քաղաք։ Այստեղ նա մեծացել է պալատական ամրոցում և ավելի ուշ զբաղեցրել պետական գանձապետարանի խորհրդականի պաշտոնը։ 1769 թվականի ապրիլի 11-ին նա ստացել է բարոնի տիտղոս, ով իրավունք ուներ փոխանցել այն ժառանգաբար։ 1769 թվականի հոկտեմբերի 11-ին, բարոնական տոհմի հիմնադիրը Հովհաննես Բապտիստ Քրիտափոր Հարություն Կազիադուրը կնքել է իր մահկանացուն։
  • Ադամ ֆոն Արութին, ծնվել է 1769 թվականի օգոստոսի 24-ին Ինգոլշտադտ քաղաքում։ Զբաղեցրել է Բավարիայի արտաքին գործերի նախարարության դիվանագիտական բաժնի պետի պաշտոնը, Կոմս Մոնժելայի ղեկավարության ներքո։ 1817 թվականին Մայնի Ֆրանկֆուրտի սեյմում եղել է Բավարիայի պատվիրակը դաշնակից երկրների մեջ, որտեղ նա հաստատակամորեն պաշտպանելով նոր բավարիական հաստատությունները, ձեռք է բերել համընդհանուր հարգանք իր ազնվության համար։ Շտեյնի հետ եղել է «Հինգերմանական պատմության ուսումնասիրման ընկերության» հիմնադիրը։ Նրան էր պատկանում էստամպների հսկայական հավաքածու և բազմաթիվ նկարներ, որոնք նրա մահից հետո վաճառվեցին աճուրդով։ Ադամ ֆոն Արութինը մահացել է 1822 թվականի օգոստոսի 16-ին։
Ադամ ֆոն Արութին (1769-1822)
Գեորգ ֆոն Արութին (1771-1844)
  • Քրիստափոր ֆոն Արութին (Johann Christoph von Aretin) — Ադամ ֆոն Արութինի և Գեորգ ֆոն Արութինի կրտսեր եղբայրն է։ Ծնվել է 1772 թվականի դեկտեմբերի 2-ին Ինգոլշտադտ քաղաքում։ 1799 թվականին եղել է հողային կառավարման խորհրդական, իսկ վանքերի լուծարման համար 1803 թվականին գործուղվել է վանքերի գրադարանները ստուգելու, որպես կառավարության հանձնակատար։ 1806 թվականին նշանակվել է Մյունխենի կենտրոնական գրադարանի գլխավոր պահապան։ Նրա «Die Pläne Napoleons und seines Gegner in Deutschlands» (1809) ստեղծագործությունը, որտեղ նա խոսում է Նապոլեոն Բոնապարտի դեմ դավադրության մասին և նրան անվանում գերմանիզմի, կամ աշխարհաքաղաքացիության ներկայացուցիչ, որն էլ հանգեցնում է Մյունխենի գիտնականների դաժան գիտական բանավեճերին, ինչի արդյունքում Քրիստափոր ֆոն Արութինը 1811 թվականին, թագավորի հրամանով թողնում է իր պաշտոնը և նշանակվում Նոյբուրգի վերաքննիչ դատարանի տնօրեն, իսկ 1819 թվականից Ամբերգի վերաքննիչ դատարանի նախագահ։ Նրա բազմաթիվ ստեղծագործությունները, իրավաբանական և քաղաքական պարունակությունը՝ գրված ազգային ոգով, մեծ մասամբ վերաբերվել են իր ժամանակների իրադարձություններին։ Նրա վերջին աշխատանքը եղել է՝ «Staatsrecht der Konstitutionellen Monarchie»-ը (նոր հրատարակություն, որտեղ շարունակությունը գրվել է Ռոտտեկի կողմից, 3 т., Լայպցիգ, 1838—40): Քրիստափոր ֆոն Արութինը մահացել է 1824 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Մյունխեն քաղաքում։
Քրիստափոր ֆոն Արութին (1772-1824)
  • Կառլ Մարիա ֆոն Արութին (Karl Maria von Aretin) — Քրիստափոր ֆոն Արութինի ավագ որդին է։ Ծնվել է 1796 թվականի հուլիսի 4-ին Վեցլար քաղաքում։ Մասնակցել է Նապոլեոնյան պատերազմներին 1813-1815 թվականներին, որից հետո մտել է դիվանագիտական դաշտ, բայց ավելի ուշ ծառայել է բավարիական գլխավոր շտաբում ու զինվորական նախարարությունում։ Թողնելով ծառայությունը, նա հեռացել է իր կալվածք, բայց արխիվային հետազոտությունների հակվածությունը հուշել է նրան վերադառնալ Մյունխեն։ 1834 թվականին նա արտաքին գործերի նախարարություն դեսպանատանը ստանում է խորհրդականի պաշտոն, իսկ անձնական թագավորական ու պետական արխիվում՝ արխիվագետի պաշտոն։ Զբաղեցնելով այդ պաշտոնը նա հրատարակել է հետևյալ աշխատությունները, գրված իր կողմից խիստ կաթոլիկական ոգով. «Bayerns auswärtige Verhältnisse seit dem Anfang des XVI Jahrh.» (Պասս., 1839); «Geschichte des Herzogs und Kurfürsten Maximilian I» (Պասս., 1842) и «Wallenstein» (Ռեգենսբուրգ, 1846)։ 1847 թվականի մարտի վերջին Կառլ Մարիա ֆոն Արութինը թողնում է արխիվագետի պաշտոնը և նշանակվում է խորհրդական բավարիական դեսպանատանը Բեռլինում։ 1854 թվականին, Բավարիայի թագավորի պնդումներով՝ Բավարական ազգային թանգարանի կառուցման նախագծի իրականացման ծրագիրը վստահվում է Կառլ Մարիա ֆոն Արութինին։ Այդ գործունեության հետ կապված հրապարակվել է բավարիական թագավորական տան հնությունները և հուշարձանները՝ «Altertümer und Denkmale des bayr. Herscherhauses» (թողարկում. 1—9, Մյունխեն, 1855—71) աշխատությունը, որը նա ղեկավարում է մինչ մահ։ 1859 թվականից Կառլ Մարիա ֆոն Արութինը եղել է պետական խորհրդի ցմահ անդամ։ Մահացել է 1868 թվականի ապրիլի 29-ին Բեռլին քաղաքում, որտեղ նա այդ ժամանակ մաքսային խորհրդարանի պատգամավոր էր[1]:.
Կառլ Մարիա ֆոն Արութին (1796-1868)

Տոհմի այլ ներկայացուցիչներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Аретин». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բրյուլլո, «Catalogue des estampes du cabinet d’Aretino» (3 հ., Մյունխեն, 1827)