Jump to content

Արման Լանու

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Արման Լանու
ֆր.՝ Armand Lanoux
Ծննդյան անունֆր.՝ Armand Louis Lanoux[1]
Ծնվել էհոկտեմբերի 24, 1913(1913-10-24)[2][3][4][…]
ԾննդավայրՓարիզի 12-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա[5][1] կամ Փարիզ, Ֆրանսիա[6]
Վախճանվել էմարտի 23, 1983(1983-03-23)[2][3][4][…] (69 տարեկան)
Վախճանի վայրChamps-sur-Marne[1]
Մասնագիտությունգրող, կենսագիր, նկարիչ, լրագրող և բանաստեղծ
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Ուշագրավ աշխատանքներQ3412891?
ԱնդամակցությունAssociation France-URSS?, Գոնկուրյան ակադեմիա, Conseil permanent des écrivains? և SACD?
Պարգևներ
ԱմուսինCatherine Tolstoï?
Կայքarmandlanoux.fr

Արման Լանու (հոկտեմբերի 24, 1913(1913-10-24)[2][3][4][…], Փարիզի 12-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա[5][1] և Փարիզ, Ֆրանսիա[6] - մարտի 23, 1983(1983-03-23)[2][3][4][…], Champs-sur-Marne[1]), ֆրանսիացի գրող, Գոնկուրյան մրցանակի դափնեկիր։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արման Լանուն ծնվել է Փարիզում:Կյանք մտնելով՝ սկզբնական շրջանում եղել է ուսուցիչ, անուշեղենի տուփերի ձևավորող, բանկի աշխատակից, նկարիչ, լրագրող։ 1950 թվականին դարձել է «Artheme Fayard», 1964 թվականին՝ «À la page» գրական ամսագրերի խմբագիր։ Լանուն եղել է ֆրանսիական հեռուստատեսային կոմիտեի նախագահ, նշանակվել ռադիոի և հեռուստատեսության միջազգային համալսարանի գլխավոր քարտուղար։ Ստեղծագործել է բազմաթիվ ժանրերով. գրել է վեպ, փաստագրական վիպակներ, քրոնիկներ, դրամա, բանաստեղծություններ (1953 թվականին բանաստեղծական «Ցրիչը» ժողովածուի համար արժանացել է Գիյոմ Ապոլիների մրցանակի)։ 1963թվականին Գոնկուրյան մրցանակ է ստացել «Երբ ծովը նահանջում» է վեպի համար։ 1970 թվականին Մարսել Կրավենի հետ գրել է «Հովտաշուշան» հեռուստաֆիլի սցենարը՝ ըստ Օնորե դՙ Բալզակի համանուն վեպի։ 1980 թվականին հեռուսատեսության համար գրել է Բալզակի «Շագրենի կաշին» նորավեպի հիման վրա սցենար, որը նկարահանել է Միշել Ֆավարը։ Արման Լանուն մահացել է Շան-սյուր-Մառնում 69 տարեկան հասակում։

Գրողի կարիերան

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լանուի առաջին վեպը «Սպանված կանդուհին» դետեկտիվն էր, որը լույս տեսավ 1943 թվականին։ Նրա առավել հասուն ստեղծագործությունը «Խելագար Գրետան» եռագրությունն է, որի մեջ մտնում են «Մայոր Վատրենը», «Ժամադրություն Բրյուգեում» և «Երբ ծովը նահանջում է» վեպերը։ Դրանք միավորված են աշխարհի խելագարվածության ընդհանուր թեմայով, խելագարվածություն, որը դրսևորվում է ինչպես հոգեկան հիվանդությունների,այնպես էլ հասարակական այլանդակությունների՝ պատերազմների, ֆաշիզմի տեսքով։ Լանուի ստեղծագործությունների գեղագիտոթյունը շաղկապված է ֆրանսիական նատուրալիզմի լավագույն ավանդույթների հետ։ 19-րդ դարի գրողների նկատամամբ նրա հետաքրքրությունը արտացոլված է «Բարև, Էմիլ Զոլա» (1954) և «Մոպասան» (1967) գրքերում։ Նատուրալիստական հնարանքներով են գրված նաև «Փարիզի կազմախոսությունը» (1954) և «Իննսունական թվականների սերը» (1961) ակնարկները, որոնցում կենցաղային և բնապատկերային ճեպանկարների հեգնանքի տակ թաքնված է բուրժուական հասարակության սուր քննադատությյունը։ Լանուն գրել է նաև բանստեղծություններ («Ցրիչը»,«Էպինալի սրբապատկերները» ժողովածուները) և թատերգություն («Ֆրակով մարդը»)։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Евнина Е. М.,Современный французский роман, М., 1962
  • Пузиков А. И., Портреты французских писателей, М. 1967
  • Wurmser A., Si la Commune m'etait conte'e..., Le Lettres françaises, # 1385, p. 8

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

http://armand-lanoux.fr Արխիվացված 2018-12-15 Wayback Machine