Աշոտ Հարությունյան (քանդակագործ)

Աշոտ Հարությունյան;
Ծնվել է	հունիսի 1, 1961 (62 տարեկան)
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Հայաստան
Կրթություն	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ (1986)
Մասնագիտություն	քանդակագործ
Պարգևներ և ; մրցանակներ	Պողոսյան մրցանակ
Անդամություն	Հայաստանի նկարիչների միություն
	Ashot Harutyunyan (sculptor) Վիքիպահեստում

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Աշոտ Հարությունյան (այլ կիրառումներ)

Աշոտ Սամսոնի Հարությունյան (հունիսի 1, 1961(1961-06-01), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ քանդակագործ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1980-1986 թվականներին սովորել է Պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում
1989 թվականից Հայաստանի նկարիչների միության անդամ է

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երկվորյակ
Դատարկության անատոմիա
Հիշողության կորուստ N2
Կասկած և համոզմունք N1
Կասկած և համոզմունք N2
Կասկած և համոզմունք N4

Ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անհատական ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 - "Cite International des arts", Փարիզ, Ֆրանսիա
2017 - «Ժամանակակից քանդակը՝ Կարապի լճում», Երևան, Կարապի լիճ^[1]

Խմբակային ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվական- Ցուցահանդես ՆՓԱԿ-ում, Երևան, Հայաստան
2010 թվական- Հայ աբստրակտ արվեստագետներ, Գալա ցուցահանդես, Երևան, Հայաստան
2011 թվական- ՀՀ 20 - ամյակին նվիրված ցուցահանդես, Հայաստանի ազգային պատկերասրահ
2011 թվական- «Անհատականություն և միասնություն», Դալան պատկերասրահ, Երևան, Հայաստան
2011 թվական- «Ինստալացիա», Երևանի Ժամանակակից արվեստի թանգարան, Երևան, Հայաստան
2013 թվական- «Վերացական արվեստ», Ոսկե դար պատկերասրահ, Երևան, Հայաստան
2014 թվական- «Հայ ճապոնական ժամանակակից արվեստ», Ոսկե դար պատկերասրահ, Երևան, Հայաստան^[2]
2014 թվական- «Հետ ուղղահավատ վերացականություն», Կալենց թանգարան (համադրող՝ Արա Հայթայան)^[3]
2015 թվական- «Գույնից իդեա-իդեայից գույն», Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարան^[4]
2015 թվական- «Քաղաքային քանդակ», Հայաստանի նկարիչների միություն^[5]

Մեջբերումներ Աշոտ Հարությունյանի մասին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Աշոտ Հարությունյանի քանդակը թարմ հարցադրումներով մուտք է գործում ժամանակակից հանրային միջավայր։ Այն գիտակցված ձևով շրջանցում է ավանդական քաղաքային քանդակը, ուր օգտագործվող նյութը (քար, մետաղ, փայտ և այլն) համարվելով հումքային մարմին, ենթարկվում է հիմնավոր փոփոխության, զրկվելով մայր նյութի հատկանիշներից։

Արվեստագետն ընտրում է իր նյութն այն բանից հետո, երբ վերջինս արդեն ապրել է իրեն նախասահմանված «գործառութային առաքելության» կիրառման և օտարման փուլերը։ Դա արդի արդյունաբերական ջարդոնն է, որը հանդես եկավ որպես վերջին տասնամյակների արժեհամակարգային ցնցումների և տնտեսական կաթվածի տեղային փաստացի վավերագիր։ Անթաքույց հրապուրված այս անծայրածիր նյութի կիրառական դաջվածքով, արվեստագետը բծախնդրորեն պեղում է վերջինիս պատմական իրողությունը, կենսագրական շերտերը, ենթարկում իր արվեստային տեսլականին, խմբագրում, ուղղորդում, շեշտում նյութի փաստացի ձևը, փոխակերպում վերջինիս...»
Արա Հայթայան
Նկարիչ, արվեստաբան։