Անտոնիո Կանովա
| Անտոնիո Կանովա իտալ.՝ Antonio Canova |
|
|---|---|
|
|
| Ի ծնե | Antonio Canova |
| Ծնվել է | նոյեմբերի 1, 1757 |
| Ծննդավայր | Պոսանյո, Իտալիա |
| Մահացել է | հոկտեմբերի 13, 1822 |
| Վախճանի վայրը | Վենետիկ, Իտալիա |
| Քաղաքացիություն |  Իտալիա[1] |
| Ազգություն | իտալացի |
| Ստեղծագործություն(ներ) | The Three Graces, Venus Victrix և Ամուրը և Փսիխեան |
| Ոճ | նեոդասականություն |
| Ժանր | քանդակ |
| Մասնագիտություն | քանդակագործ և ճարտարապետ |
| Գործունեությունը | քանդակագործ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |
Ոսկե խթանի պարգև |
| Անդամություն | Նիդեռլանդական արվեստների և գիտությունների թագավորական ակադեմիա և Սուրբ Ղուկասի ակադեմիա[2] |
| Antonio Canova Վիքիպահեստում | |
Անտոնիո Կանովա (իտալ.՝ Antonio Canova, նոյեմբերի 1, 1757, Պոսանյո - հոկտեմբերի 13, 1822, Վենետիկ), իտալացի քանդակագործ, կլասիցիզմի ներկայացիչ Վենետիկում (1768-1774)։ Հիմնականում աշխատել է Վենետիկում և Հռոմում։ Վաղ շրջանի գործերում հետևել է բարոկկոյի արվեստի ավանդույթներին։ Հետագայում ընթացել է անտիկ քանդակագործության ձևական խնդիրները նմանակելու ուղիով։
Ստեղծել է տպավորիչ տապանաքարեր (Կլեմենտ 8-ի տապանաքարը, 1792, Սբ. Պետրոսի տաճար, Հռոմ), դիցաբանական հերոսների արձաններ («Ամուրը և Փսիքեն», 1973, Լուվր, Փարիզ), իդեալականացված դիմաքանդակներ («Պաոլինա Բորգեզեն՝ Վեներայի տեսքով», 1805-1807, Բորգեզե պատկերասրահ, Հռոմ)։
Կանովայի ստեղծագործությունը հիմք է հանդիսացել 19-րդ դարի եվրոպական ակադեմիական քանդակագործության համար։
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Amor und Psyche (1793)
-
Perseus mit dem Haupt der Medusa (1804–1806)
-
Theseus besiegt den Centauren (1805–1819)
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Федотова, Е. Д. Канова. Художник и его эпоха. М., Республика, 2002, 528 с.
 |
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Անտոնիո Կանովա կատեգորիայում։ |
 |
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
