Անտոնիա Բրենտանո
| Անտոնիա Բրենտանո գերմ.՝ Antonie Brentano | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մայիսի 28, 1780[1] |
| Ծննդավայր | Վիեննա, Հաբսբուրգի միապետություն |
| Մահացել է | մայիսի 12, 1869[1] (88 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Ֆրանկֆուրտ, Վիսբադեն, Հեսսե-Նասաու, Պրուսիայի թագավորություն[2] |
| Գերեզման | Մայնի Ֆրանկֆուրտի գլխավոր գերեզմանատուն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Սրբազան Հռոմեական կայսրություն և  Ավստրիական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | բարեգործ |
| Ամուսին | Franz Dominicus Brentano? |
| Ծնողներ | հայր՝ Johann Melchior von Birkenstock? |
 Antonie Brentano Վիքիպահեստում | |
Անտոնիա Բրենտանո (գերմ.՝ Antonie Brentano, ի ծնե` Իոգանա Անտոնիա Յոզեֆա ֆոն Բիրկենշտոկ (գերմ.՝ Johanna Antonie Josefa von Birkenstock, մայիսի 28, 1780[1], Վիեննա, Հաբսբուրգի միապետություն - մայիսի 12, 1869[1], Ֆրանկֆուրտ, Վիսբադեն, Հեսսե-Նասաու, Պրուսիայի թագավորություն[2]) , ավստրիացի արվեստ կոլեկցիոներ, մեկենաս և Լյուդվիգ վան Բեթհովենի մտերիմ ընկերը։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1780 թվականի մայիսի 28-ին, Վիեննայում, ավստրիացի դիվանագետ և Յհան Մելխիրով ֆոն Բիրկենշտոկի արվեստի գործերի կոլեկցիոների և նրա կնոջ` Կառոլինա Խոսեֆա ֆոն Հայի դուստրն է։ Անտոնիայից բացի ընտանիքը երեք որդիներ ուներ` Գուգո Կոնրադ Գոտֆրիդը (1778—1825), Կոնստանտին Վիկտորը (ծնվել և մահացել է 1782 թվականին) և Յոհան Էդուարդ Վալենտինը (ծնվել և մահացել է 1784 թվականին)։ Վիեննայում ընտանիքը ապրել է Լանդշտրասեի կենտրոնական փողոցում գտնվող մեծ դղյակում, որտեղ տեղակայված էր մեծ գրադարան և Բիրգենշտոկի արվեստի գործերի մեծ հավաքածու։ Անտոնիայի ութերորդ տարեդարձից 10 օր առաջ մահացել է նրա մայրը, և աղջկան ուղարկել են Պրսբուրգի Ուրսուլինսկի վանքում գտնվող դպրոց (այժմ ՝ Բրատիսլավա)։
Հայրը նրա համար արժանի ամուսին էր փնտրում, և նա ամուսնացավ Կլեմենս Բրենտանոյի և Բետինա ֆոն Արնիմի խորթ եղբոր` վաճառական Ֆրանց Բրենտանոյի հետ։ Նրանք ծանոթացել են 1796 թվականի վերջին և 1797 թվականի սկզբին։ Անտոնիայի հոր հետ երկար բանակցելուց հետո նրանք ամուսնացել են 1798 թվականի հուլիսի 23-ին, Սուրբ Ստեփանոսի տաճարում, Վիեննայում։ Մեկ շաբաթ անց նրանք տեղափոխվել են Մայնի Ֆրանկֆուրտ։ Անտոնիայի և Ֆրանցի ընտանիքում ծնվել են վեց երեխաներ. Մատիլդա (03.07.1799 — 05.04.1800), Գեորգ Ֆրանց Մելխիոր (13.01.1801 — 01.03.1853), Մակսիմիլիանա Էյֆրոսինա Կունիգունդա (08.11.1802 — 01.09.1861), Յոզեֆա Լուդովիկա (29.06.1804 — 02.02.1875), Ֆրնացիսկա Էլիզաբեթ (26.06.1806 — 16.10.1837), Կառլ Յոզեֆ (08.03.1813 — 18.05.1850):
1809 թվականի օգոստոսին Անտոնիան վերադարձել է Վիեննա, հիվանդ հորը խնամելու նպատակով, վերջինս մահացել է 1809 թվականի հոկտեմբերի 30-ին։ Նրա մահից հետո, Անտոնիան երեք տարի մնացել է Վիեննայում, որպեսզի զբաղվեր գրադարանի ֆոնդի և հոր արվեստի գործերի հավաքածուով, ինչպես նաև վերահսկեր թանկարժեք իրերի վաճառքը։ 1832 թվականին Անտոնիան վաճառել է դատարկ առանձնատունը, իսկ հոր կտավներից ամենաարժեքավորը` Վան Դեյքի «Քրիստոսի սուգը» նա կտակել է Ֆրանկֆուրտի մայր տաճարին։
1810 և 1812 թվականներին Բրենտանո ընտանիքը ծանոթացել է համապատասխանաբար Բեթհովենի և Բախի հետ։ Բեթհովենը դարձել է ընտանիքի բարեկամ, և Բրենտանոների տան մշտական հյուրը, մինչ նրանք գտնվում էին Վիեննայում։ Ավելի ուշ, նա Անտոնիային է շնորհել իր ամենակատարյալ գործերից մեկը` «Դիաբելլիի թեմայի շուրջ տատանումները»։
Անտոնիան մահացել է 1869 թվականի մայիսի 12-ին, Մայնի Ֆրանկֆուրտ, թաղվել է քաղաքի գլխավոր գերեզմանատանը[3] :
2018 թվականին հայտնաբերվել է Բեթհովենի Սիմֆոնիա № 7-ի պարտիտուրա, որը նախկինում անհայտ էր։ Երգահանը այն ավարտել էր 1812 թվականի մայիսի 13-ին։ Տիտղոսաթերթը կրում է ձեռագիր ձոն. «Meiner hochverehrten Freundin Antonie Brentano von Beethoven» («Իմ հարգարժան ընկերուհի Անտոնիա Բրենտանոյին Բեթհովենից»)։ Փաստաթուղթը ձեռք է բերվել Բեթհովենի կենտրոնի կողմից Սան Խոսեում (ԱՄՆ) Կալիֆոռնիայի համալսարանի կողմից[4]։
Անմահ սիրելին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լյուդվիգ վան Բեթհովենը Անտոնիա Բրենտանոյի հետ ծանոթացել է 1810 թվականի մայիսին, Բետինա ֆոն Արնիմի միջոցով և նրանց մեջ խորը ընկերություն է ձևավորվել։ Բեթհովենի մահից հետո, նրա սեղանի գաղտնի բաժնում հայտնաբերվել է «Նամակ անմահ սիրելիին», որը ուղղված չէր ոչ ոքի[5]։ Արդյունքում, ավելի քան մեկ դար տևած գիտական հակասություններից հետո, որպես անմահ սիրուհու թեկնածուներ առաջադրվել են հետևյալ կանայք` Ջուլիետա Գվիչարդին, Թերեզա Բրունսվիկը, Ժոզեֆինա Բրունսվիկը, Դորոտեյա ֆոն Էրտմանը, Ամալիա Սեբալդը, Բետինա ֆոն Արնիմը և Անտոնիա Բրենտանոն։ Ըստ ամերիկացի երաժշտական պրոդյուսեր Սոլոմոն Մեյնարդի, որը հայտնի է վիեննական դասական կոմպոզիտորների կենսագրական ուսումնասիրություններով, այս «Անմահ սիրելին» հենց Էնթոնի Բրենթանոն էր։
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Andreas Niedermayer. Frau Schöff Johanna Antonia Brentano. Ein Lebensbild, Frankfurt 1869.
- Rudolf Jung. Goethes Briefwechsel mit Antonie Brentano 1814—1821. Weimar 1896.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #11867384X // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ Johanna Antonia Josefa «Toni» von Birkenstock Brentano
- ↑ «7th Symphony First Edition»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-10-01-ին։ Վերցված է 2020-03-27
- ↑ «Письмо Бетховена «Бессмертной возлюбленной»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-05-03-ին։ Վերցված է 2019-05-03
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||
