Անկախության հրապարակ (Մինսկ)

Անկախության հրապարակ
Անկախության հրապարակ
Դիրք	Մինսկ; Բելառուս

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Անկախության հրապարակ (այլ կիրառումներ)

Անկախության հրապարակ (բելառուս․՝ Плошча Незалежнасці), հրապարակ Բելառուսի մայրաքաղաք Մինսկում։ Համարվում է Մինսկի Անկախության պողոտայի տեսարժան վայրերից մեկը։ Այս հրապարակում են գտնվում Բելառուսի Հանրապետության Գերագույն խորհուրդը և Մինսկի քաղաքապետարանը։ Բելառուսական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության օրոք հրապարակը կոչվել է Լենինի անվամբ։ Եվրոպայի ամենամեծ հրապարակներից մեկն է^[1]։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հրապարակը նախագծվել է 20-րդ դարի 30-ական թվականներին խորհրդային ճարտարապետ Իոսիֆ Լանգբարդի կողմից խորհրդային ժամանակներում որպես հանրահավաքների, Մինսկի հիմնական հանդիսավորությունների անցկացման վայրը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ հրապարակում գտնվող շենքերի մեծ մասը ոչնչացվել են նացիստների կողմից։ 1946-1984 թվականներին Հոկտեմբեր հրապարակը փոխարինել է Լենինի հրապարակին որպես քաղաքի հիմնական վայր։ Անկախության հրապարակի վերակառուցման նախագիծը մեկնարկել է Խորհրդային Միության փլուզումից հետո։ Վերակառուցման առաջին փուլն ավարտվել է 2002 թվականին, փոխվել է տարածքի տրանսպորտային նախագիծը, կառուցվել են ևս երկու հետիոտնային ստորգետնյա անցումներ, որոնք կդառնան ստորգետնյա առևտրի կենտրոնի մաս։

Իրադարձություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շքերթներ

Խորհրդային Միության կառավարման ժամանակաշրջանում այս հրապարակում են տեղի ունեցել Աշխատավորների միջազգային օրվան (մինչև 1969 թվական), Հաղթանակի օրվան և Հոկտեմբերյան հեղափոխությանը նվիրված շքերթները։ Կոմունիստական կուսակցության առաջին քարտուղարը և Քաղբյուրոյի անդամները կանգնում էին Լենինի արձանի առջևի հարթակին։ Այդ շքերթները տեղի են ունեցել մինչև 1989 թվական։
Անկախության հրապարակում Բելառուսի Հանրապետության առաջին շքերթը տեղի է ունեցել 1997 թվականի հունիսի 7-ին^[2]։

Ցույցեր

1970 թվականի ապրիլի 22-ին հրապարակում տեղի է ունեցել Վլադիմիր Լենինի ծննդյան 100-ամյակին նվիրված հանրահավաք^[3]։
Մինսկի 900-ամյակին նվիրված հանրահավաքները տեղի են ունեցել 1967 թվականին։

Ճարտարապետական հուշարձաններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շենքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շենք	Ճարտարապետական մանրամասներ	FԳործառույթ(ներ)
Գերագույն Խորհուրդ Գերագույն Խորհուրդ #1	Շենքը գտնվում է Վլադիմիր Լենինի արձանի հետևում։ Սա այն շենքերից է, որ պահպանվել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ^[4]։ 1934 թվականին շենքը կառուցել է Լոսիվ Լանգբարդը^[4]։	Բելառուսի բարձրագույն պետական մարմինն է^[5]։ Գերագույն խորհուրդը Բելառուսական ԽՍՀ Գերագույն սովետի իրավահաջորդն է։ Հանդես է գալիս որպես Բելառուսի խորհրդարան։
Սուրբ Սիմոնի և Ելենայի եկեղեցի	Եկեղեցին նախագծել են լեհ ճարտարապետներ Տոմաշ Պայզդերսկին և Վլադիսլավ Մարկոնին։ Շինարարությունն սկսվել է 1905 թվականին և ավարտվել 1910 թվականին։ Չեստոխովայից բերված աղյուսներից ստացված կարմիր արտաքին տեսքի համար այն անվանում են նաև «Կարմիր եկեղեցի»։	Կաթոլիկ եկեղեցի է Մինսկում^[6]։ Խորհրդային Միության օրոք եկեղեցին գործել է որպես կինոթատրոն։ Եկեղեցում ժամերգությունները կատարվում են բելառուսերեն, լեհերեն, լիտվերեն, լատիշերեն և լատիներեն։
Բելառուսի պետական համալսարան	Համալսարանի շենքը նախագծել են ճարտարապետներ Ի. Զապորոժեցը և Գ. Լավրովը։ ԲՊՀ-ի գլխավոր շենքը կառուցվել է 1962 թվականին^[4]։ Համալսարանն ունի 16 ֆակուլտետ։ Ինստիտուներից 4-ը կրթական են, որոնք տրամադրում են ավարտական և հետբուհական կրթական ծրագրեր^[7]։	ԲՊՀ բարձրագույն ուսումնական հաստատություն է Մինսկում։
Մինսկի քաղաքային խորհուրդ	Քաղաքային խորհրդի շենքը 1964 թվականին նախագծել են ճարտարապետներ Ս. Մուսինսկին և Գ. Սիսոևը^[4]։	Խորհուրդը որոշումներ է կայացնում տնտեսության, շուկայական բարեփոխումների, ձեռնարկությունների և կազմակերպությունների արտաքին տնտեսական գործունեության, տրանսպորտի և կապի, բնակարանային, կոմունալ ծառայությունների և էներգետիկայի, քաղաքի պլանավորման, ծառայությունների ոլորտի, հանրային առողջապահական ծառայությունների, ֆիզիկական կուլտուրայի, սպորտի և զբոսաշրջության, կրթության և մշակույթի, սոցիալական անվտանգության և հասարակայնության հետ կապերի հարցերով^[8]։