Անդրեյ Անդրեևիչ Վոզնեսենսկի (մայիսի 12, 1933[1][2], Մոսկվա[3] - հունիսի 1, 2010[4][2], Պերեդելկինո[5]), ռուս բանաստեղծ, արձակագիր, նկարիչ, ճարտարապետ։ Նշանավոր վաթսունականներից է։ ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1978) և ՌԴ կառավարության մրցանակի (2010, հետմահու) դափնեկիր է։
14-ամյա հասակում բանաստեղծություններն ուղարկել է Բորիս Պաստեռնակին, ում հետ հետագայում մտերմացել է։ Առաջին բանաստեղծությունը տպագրվել է 1958 թ.։ Կրել է Մայակովսկու, Պաստեռնակի և Կիրսանովի ազդեցությունը։
Ավարտել է Մոսկվայի ճարտարագիտական ինստիտուտը (1957)։ Վոզնեսենսկու «Վարպետներ» (1959) պոեմն ուշադրության է արժանացել լեզվի թարմությամբ, արվեստի բարձր կոչման նկատմամբ համոզվածությամբ։ «40 քնարական շեղում «Եռանկյունի տանձ» պոեմից» (1962) ժողովածուն, որ գրված է բանաստեղծի ԱՄՆ կատարած ուղևորության տպավորության տակ, բանավեճ առաջացրեց «ժամանակակից ոճի» և արվեստագետի քաղաքացիական դիրքորոշման շուրջը։ Վոզնեսենսկի լավագույն գործերից են «Լոնժյումո» (1963), որը նվիրված է Վ․ Ի․ Լենինին, «Օզա» (1964) պոեմները։ Վերջինը խոհ է տեխնիկայի համընդհանուր «հարձակման» դարաշրջանում մարդ անհատի մասին։ Վոզնեսենսկու պոեզիան աչքի է ընկնում այժմեականության սուր զգացողությամբ, պատկերային և ռիթմական բարդացված համակարգով։ ԽՍՀՄ պետական մրցանակ (1978)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
ԽՍՀՄ
Ռուսաստան
