Անդրեյ Պարուբի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անդրեյ Պարուբի
 
Կուսակցություն՝ Եվրոպական համերաշխություն
Կրթություն՝ Լվովի համալսարան
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր հունվարի 31, 1971(1971-01-31) (53 տարեկան)
Ծննդավայր Չերվոնոգրադ, Լվովի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Ուկրաինա
 
Կայք՝ parubiy.org
 
Պարգևներ
Անդրեաս առաքյալի շքանշան «Վաստակի համար» ІІІ աստիճանի շքանշան (Ուկրաինա) Ուկրաինայի անկախության 25-րդ տարելիցի հոբելյանական մեդալ Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 5-րդ աստիճանի շքանշան
և անվանական հրազեն

Անդրեյ Վլադիմիրովիչ Պարուբի (ուկրաիներեն՝ Андрій Володимирович Парубій, հունվարի 31, 1971(1971-01-31), Չերվոնոգրադ, Լվովի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի պետական և քաղաքական գործիչ։ Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահ 2016 թվականի ապրիլի 14-ից մինչև 2019 թվականի օգոստոսի 29-ը։ Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղար (փետրվարի 27-ից մինչև 2014 թվականի օգոստոսի 7-ը)։ Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահի առաջին տեղակալ (2014 թվականի դեկտեմբերի 4-ից մինչև 2016 թվականի ապրիլի 14-ը)։ Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր (2007 թվականի դեկտեմբերի 25-ից)։

Եվրամայդանի պարետ[1], Մայդանի ինքնապաշտպանության ղեկավարը 2013 թվականի նոյեմբերից մինչև 2014 թվականի փետրվար[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1971 թվականի հունվարի 31-ին Լվովի մարզի Չերվոնոգրադ քաղաքում[3]։

Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել Է Լվովի համալսարանի պատմության ֆակուլտետ։ Աշխատանքային գործունեությունը սկսել է 1987 թվականին՝ որպես լաբորանտ ՀԽՍՀ ԳԱ հասարակական գիտությունների ինստիտուտի ճարտարապետա-հնագիտական արշավախմբում։ Մինչև 1991 թվականը հնագիտական արշավներում լաբորանտ, ավագ լաբորանտ[4]։

1988 թվականին գլխավորել է «Սպադշչինա» հայրենասիրական երիտասարդական կազմակերպությունը, որի մասնակիցները զբաղվում էին Ուկրաինական ապստամբական բանակի զինվորների գերեզմանների վերականգնմամբ, հավաքում էին դեռ ողջ մնացած ապստամբների հիշողությունները, կազմակերպում ճամբարներ, պահպանում հակախորհրդային հանրահավաքներ Լվովում[3]։ 1989 թվականի մարտին ձերբակալվել էր չարտոնված հանրահավաք կազմակերպելու համար[3][5]։

1990 թվականից եղել է Լվովի մարզային խորհրդի պատգամավոր, երիտասարդության և սպորտի հարցերի մշտական պատգամավորական հանձնաժողովի քարտուղար։ Ընտրություններից մեկ օր առաջ ձերբակալվել է երկու զինակիցների հետ թռուցիկներ և քարոզչություն չթույլատրելու, պատգամավոր ընտրվելու մասին իմացել է ոստիկանության շրջանային բաժնի խցում, որտեղից համաձայնել է հեռանալ միայն ընկերների ազատ արձակումից հետո[3]։

1991 թվականին Օլեգ Տյագնիբոկի հետ միասին եղել է Ուկրաինայի սոցիալ-ազգային կուսակցության հիմնադիրներից մեկը, որը 2004 թվականին վերանվանվել է «Ազատություն» համաուկրաինական միավորման[6]։

1994 թվականին ավարտել է Ի. Ֆրանկոյի անվան Լվովի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը։

1994-1998 թվականներին եղել է Լվովի քաղխորհրդի պատգամավոր, պատգամավորական խմբի ղեկավար։

1996 թվականից եղել է Ուկրաինայի Զինված ուժերի և ռազմածովային նավատորմի աջակցության «Ուկրաինայի պատրիոտ» ընկերության ղեկավար, որը հանդիսանում էր Ուկրաինայի սոցիալ-ազգային կուսակցության երիտասարդական բաժինը[3],1999 թվականից՝ Ուկրաինայի սոցիալ-ազգային կուսակցության «Օրիենտիրի» քաղաքական ամսագրի խմբագիր, որի համար հոդվածներ է գրել[7]։

2001 թվականին ավարտել է Լվովի պոլիտեխնիկի ազգային համալսարանի քաղաքագիտության և սոցիոլոգիայի ամբիոնի ասպիրանտուրան[8]։

2002 թվականի ապրիլից մինչև 2006 թվականի ապրիլը եղել է պատգամավոր, 2002 թվականի հունիսից՝ Լվովի մարզխորհրդի ղեկավարի տեղակալ[3]։

Նարնջագույն հեղափոխության ակտիվ մասնակից է։ 2004 թվականի նոյեմբեր-դեկտեմբեր իրադարձությունների ժամանակ եղել է Կիևում Ուկրաինական տան պարետ[3]։ Պարգևատրվել է «Նարնջագույն հեղափոխության ականավոր մասնակցի» հուշամեդալով։

2005 թվականի հունվարին Ազատության կազմից դուրս է եկել քաղխորհրդի վեց անդամների հետ կուսակցության զարգացման տարբեր հայացքների պատճառով[3]։ 2005 թվականից «Ուկրաինացիներ, ժողովրդական միություն» կուսակցության ղեկավարն է[9], որը վերակազմավորվել է «Ուկրաինական տուն» քաղաքացիական միավորման։

2006 թվականի ապրիլից մինչև 2007 թվականի դեկտեմբեր եղել է Լվովի մարզխորհրդի պատգամավոր «Մեր Ուկրաինան» դաշինքից։

2007 թվականի դեկտեմբերի 25-ից մինչև 2012 թվականի դեկտեմբերի 12-ը եղել է Ուկրաինայի VI գումարման Ժողովրդական պատգամավոր Մեր Ուկրաինան՝ Ժողովրդական ինքնապաշտպանություն դաշինքից թիվ 80-ի ներքո[3]։ Գերագույն ռադայի արտաքին հարաբերությունների կոմիտեի արտաքին հարաբերությունների վերահսկողության հարցերով ենթակոմիտեի ղեկավար։ Վյաչեսլավ Կիրիլենկոյի Հանուն Ուկրաինայի պատգամավորական խմբի անդամ։ Եղել է «Մեր Ուկրաինան» կուսակցության քաղխորհրդի անդամ (առաջնորդ՝ Վիկտոր Յուշչենկո)։

2010 թվականի ապրիլի 28-ին Կիևի դատախազությունը քրեական գործ է հարուցել Ուկրաինայի Քրեական օրենսգրքի 296-րդ հոդվածի 2-րդ մասի հատկանիշներով՝ Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահի և ժողովրդական պատգամավորների վրա ապօրինի ազդեցության փաստով՝ իրենց ծառայողական պարտականությունների կատարմանը խոչընդոտելու նպատակով, որը կատարվել է անձի կողմից իր պաշտոնեական դիրքն օգտագործելով, մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ (Ուկրաինայի Քրեական օրենսգրքի 344-րդ հոդվածի 2-րդ մաս, 28-րդ հոդվածի 2-րդ մաս), 2010 թվականի ապրիլի 27-ին Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նստաշրջանի դահլիճում Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի լիագումար նիստի ժամանակ Ուկրաինայի առանձին ժողովրդական պատգամավորների խմբի կողմից իրականացված գործողությունը Ղրիմում Ռուսաստանի Սևծովյան նավատորմի գտնվելու ժամկետի երկարաձգման մասին համաձայնագրի վավերացման ժամանակ։ 2010 թվականի մայիսի 14-ին Կիևի դատախազությունը քրեական գործ էր հարուցել Մեր Ուկրաինա՝ Ժողովրդական ինքնապաշտպանություն  խմբակցության ժողովրդական պատգամավորներ Յուրի Գրիմչակի և Անդրեյ Պարուբիայի դեմ Գերագույն ռադայի նախագահի և ժողովրդական պատգամավորների վրա ապօրինի ազդեցության փաստով[10]։

2011 թվականի դեկտեմբերին մասնակցել է Մոսկվայի Բոլոտնայա հրապարակի բողոքի ակցիային[11]։

2012 թվականի փետրվարի 3-ին դիմում էր գրել «Մեր Ուկրաինան»[3] կուսակցությունից դուրս գալու մասին, պատճառը նախագահ Յանուկովիչի դեմ պայքարում ընդդիմության միավորման անհրաժեշտության մասին Յուշչենկոյի հետ անարդյունք բանավեճերն էին[9]։  2012 թվականի հունիսի 6-ին անդամակցել է Արսենի Յացենյուկի Փոփոխությունների ճակատ  կուսակցությանը։

2012 թվականի դեկտեմբերի 12-ից Ուկրաինայի VII գումարման ժողովրդական պատգամավոր Է «Բատկիվշչինա» համաուկրաինական միավորում կուսակցությունից՝ № 21-ի ներքո[3]։ Գերագույն ռադայի գիտության և կրթության հարցերով կոմիտեի միջազգային գիտական և կրթական տարածքին Ուկրաինայի ինտեգրման օրենսդրական ապահովման հարցերով ենթակոմիտեի ղեկավարը։

Եվրամայդան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեյ Պարուբին Եվրամայդանի բեմում: Կիև, 2013 թվականի դեկտեմբերի 8
Հիմնական հոդված՝ Եվրամայդան

2013 թվականի նոյեմբերից մինչև 2014 թվականի փետրվարը համակարգել է Եվրամայդանի (քաղաք Կիև, Անկախության հրապարակ) ամենօրյա գործունեությունը, հանդես է եկել որպես նրա վրանային ճամբարի փաստացի պարետ և Մայդանի ինքնապաշտպանության ջոկատների ղեկավար[1]։

Անդրեյ Շևչենկոն փետրվարի 20-ին հեռախոսով կապվել է Անդրեյ Պարուբի հետ, որ ինչ-որ մեկը կրակում է ցուցարարների վրա։ Պարուբին պատասխանել է, որ իր խումբը ստուգել Է Կիևի կոնսերվատորիայի շենքը և այնտեղ ոչ մեկին չի հայտնաբերել։ Ավելի ուշ քաղաքական գործիչը ենթադրություն է հայտնել, որ կրակոցները վարել են դիպուկահարները, որոնք ժամանել և վերահսկվում են ՌԴ-ի կողմից[12]։

Ուկրաինայի ԱԱՊԽ քարտուղար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեյ Պարուբի, 2014 թվականի հունվարի 27

2014 թվականի փետրվարի 27-ին Անդրեյ Պարուբին նշանակվել է Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնում[13]։ Եղել է Ուկրաինայի ազգային գվարդիայի ստեղծման նախաձեռնողներից մեկը, որի կազմում ընդգրկվել են Մայդանի ինքնապաշտպանության ջոկատները և Աջ սեկտորը։

2014 թվականի մարտին Ռուսաստանի քաղաքացիների համար մուտքի արտոնագիր սահմանելու նախաձեռնությամբ էր հանդես եկել, իսկ այնուհետև առաջարկել էր երկրից դուրս գալու մասին անձնագրերում դրոշմակնիք դնել՝ օգտագործելով ԽՍՀՄ փորձը՝ պարզաբանելով. «Նրանք, ովքեր աշխատում են Ռուսաստանում, միևնույն է, չեն լինի մեր դաշնակիցները, ուստի մենք թքած ունենք նրանց շահերի վրա»[14]։ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը, իմանալով Պարուբի այդ նախաձեռնության մասին, կտրականապես արգելել է պատասխան միջոցներ սահմանել։ Ուկրաինայի հետ վիզային ռեժիմի սահմանման դեպքում կտուժեն անմեղ միլիոնավոր ուկրաինացիներ, որոնք առանց այդ էլ հարուստ չեն ապրում, և, աշխատելով Ռուսաստանում, ոչ մեծ գումարներ են վաստակում ընտանիքին աջակցելու համար, պետք չէ դա անել»[15]։

2014 թվականի մարտի 1-ին Պարուբին Ուկրաինայի անվտանգության ծառայությանը և Գլխավոր դատախազությանը հանձնարարել է հետաքննություն անցկացնել, թե որքանով է Ուկրաինայում ռուսական հեռուստաալիքների գործունեությունը համապատասխանում օրենսդրությանը, և կան արդյոք ազգամիջյան թշնամանքի բորբոքման փաստեր, պատերազմի և անջատողականության կոչեր[16]։ 2014 թվականի մարտի 25-ին, Կիևի վարչական դատարանի որոշմամբ, Ուկրաինայում պաշտոնապես դադարեցվել էր «Ռոսիա 1», «Առաջին ալիք», «Ռոսիա 24» և «ՆՏՎ» հեռուստաալիքների հեռարձակումը[17]։

Մարտի 24-ին հայտարարել է, որ Ուկրաինայի հետ սահմանին շարունակում են գտնվել շուրջ 100 հազար ռուս զինվորականներ՝ լիակատար մարտական պատրաստվածությամբ, որոնք պատրաստվում են ներխուժել Ուկրաինա, թեև երկու օր առաջ միջազգային ռազմական դիտորդները, այդ թվում՝ ուկրաինական, դիտորդական թռիչքներ են իրականացրել Ռուսաստանի արևմտյան շրջանների վրա և ոչ մի խնդիր չեն հայտնաբերել[18][19][20]։ Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղար Անդրեյ Պարուբին պաշտոնաթողության խնդրագիր է ներկայացրել նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի հետ հուլիսի 25-ի տեղեկատվական քաղաքականության հարցերում անհամաձայնության պատճառով, սակայն նախագահը հրաժարական չի տվել, քանի որ չի գտնվել փոխարինող թեկնածու։ Սակայն 2014 թվականի օգոստոսի 7-ին Պորոշենկոն, այնուամենայնիվ, ընդունեց Պարուբի հրաժարականը[21]։

Ուկրաինայի Գերագույն ռադա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գերագույն ռադա, 2015 թվականի ապրիլի 23

2014 թվականի օգոստոսի 26-ին Բատկիվշչինա կուսակցության քաղխորհուրդը լքեց 20 զինակիցների հետ, այդ թվում՝ Ալեքսանդր Տուրչինովը, Արսենի Յացենյուկը, Արսեն Ավակովը, Սերգեյ Պաշինսկին, Պավել Պետրենկոն, Լիլիա Գրինևիչը։ Պատճառը կուսակցության հետ մի քանի այլ քաղաքական ուժերի հետ միավորվելու և Արսենի Յացենյուկի ցուցակը գլխավորելու անհնարինությունն էր[22]։

Սեպտեմբերի 10-ին տեղի ունեցավ «Ժողովրդական ճակատ» անվանումը ստացած նոր կուսակցության համագումարը[23][24]։ Կուսակցության ստեղծումից հետո Անդրեյ Պարուբին 2014 թվականի հոկտեմբերի 26-ին մասնակցել Է Գերագույն ռադայի ընտրություններին՝ «ժողովրդական ճակատի» ցուցակներով (№ 4)[25]: Գերագույն ռադայի արտահերթ ընտրություններում Ժողովրդական ճակատ կուսակցությունը հավաքել է ընտրողների ամենաշատ ձայները, ինչը նրան թույլ է տվել Ուկրաինայի Գերագույն ռադայում VIII գումարման 64 մանդատ ստանալ կուսակցական ցուցակներով[26]։

2014 թվականի դեկտեմբերի 4-ին 313 ժողովրդական պատգամավորների ձայներով ընտրվել է Գերագույն ռադայի նախագահի առաջին տեղակալ[27]։

2016 թվականի ապրիլի 14-ին ընտրվել Է Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահ։

2017 թվականի հունվարի 28-ին Պարուբին, Գերագույն ռադայի կայքում Կրուտի հերոսների հիշատակի օրվա կապակցությամբ ժողովրդին ուղղված պաշտոնական ուղերձում նշել է, որ «արդեն մեկ դար է, ինչ գրեթե անդադար պատերազմ է ընթանում Ուկրաինայի իսկական թշնամու՝ Ռուսաստանի հետ»[28]:

Անդրեյ Պարուբին Գերագույն ռադայում, 2016 թվականի ապրիլի 14-ին

2018 թվականի նոյեմբերի 1-ին ռուսական պատժամիջոցներ են սահմանվել Ուկրաինայի 322 քաղաքացիների, այդ թվում՝ Անդրեյ Պարուբիի դեմ[29]։

Դավանանքով հույն կաթոլիկ (ունիատ), 2018 թվականի դեկտեմբերի 15-ին մասնակցել Է Ուկրաինայի Ուղղափառ եկեղեցու կողմից ստեղծված Միացյալ տաճարում[30]։

2019 թվականի փետրվարի 15-ին Անդրեյ Պարուբին կարգադրություն Է ստորագրել խորհրդարանական բարեփոխումների գրասենյակ ստեղծելու մասին։ ԳՌ նախագահը նշել է, որ գրասենյակում աշխատելու համար նախատեսվում է ներգրավել 15 աշխատակիցների՝ խորհրդարանական աշխատանքի ուղղություններին համապատասխան[31]։ Պարուբին նշել է, որ գրասենյակի ստեղծումը Ուկրաինայի խորհրդարանի աշխատանքը կմոտեցնի եվրոպական չափանիշներին[32]։

2019 թվականի նախագահական ընտրությունների ընթացքում պաշտպանել Է պետության գործող նախագահ Պետրո Պորոշենկոյին[33]։

2019 թվականի մայիսի 31-ին մասնակցել է Եվրոպական համերաշխություն կուսակցության համագումարին, որտեղ հայտնել է համախոհների թիմի հետ առաջիկա ընտրություններին մասնակցելու որոշման մասին[34]։ Մասնակցել է 2019 թվականի խորհրդարանական արտահերթ ընտրություններին «Եվրոպական համերաշխություն» կուսակցությունից (2-րդ տեղը կուսակցական ցուցակում[35]), ընտրվել է ժողովրդական պատգամավոր։

2020 թվականի տեղական ընտրություններում ղեկավարել է «Եվրոպական համերաշխություն» ընտրական ընկերությունը Վոլինի մարզում[36]։

Մահափորձ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի դեկտեմբերի 24-ի երեկոյան անհայտ անձը նռնակ է նետել «Կիև» հյուրանոցի մոտ ինքնապաշտպանության կողմնակիցների հետ քաղաքական գործչի հանդիպման ժամանակ, նաև այնտեղ եղել են մի քանի պատգամավորներ։ Հարձակման փաստով քրեական գործ է հարուցվել խուլիգանության հոդվածով[37][38]։

2015 թվականի փետրվարի 1-ին Ուկրաինայի ՆԳ նախարար Արսեն Ավակովը հայտնել էր, որ մահափորձը կազմակերպել է ահաբեկչական կազմակերպությունը, և այդ գործով ձերբակալվել է երեք մարդ։ Նրա կազմակերպության մեջ նախարարը մեղադրել Է Ուկրաինայի ՆԳՆ ներքին զորքերի նախկին հրամանատար Ստանիսլավ Շուլյակին[39]։

2015 թվականի դեկտեմբերի 25-ին Անդրեյ Պարուբին իր վրա մահափորձի կազմակերպիչներից մեկն է համարել Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարության ներքին զորքերի նախկին գնդապետ Սերգեյ Ասավելյուկին՝ այդ մասին գրելով Facebook սոցիալական ցանցի իր էջում[40]։ «Ուղիղ մեկ տարի առաջ Կիև հյուրանոցի մոտ ինձ և իմ ընկերներին ոտքի տակ նետեցին մարտական նռնակ... Այսօր արդեն հայտնի է, որ դա Կրեմլի պատվերն է, համակարգել է այն Սերգեյ Ասավելյուկը՝ Ասսան, դիպուկահարների խմբի հրամանատարը՝ Մայդանի կրակոցների ժամանակ», - ասված է հաղորդագրության մեջ։

ՆԳՆ մամուլի ծառայությունը հայտնել է, որ մահափորձի կազմակերպման մեջ կասկածվում է ներքին զորքերի նախկին հրամանատար Ստանիսլավ Շուլակը։

Պատահարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի սեպտեմբերի 3-ին, ելույթ ունենալով ICTV ալիքով «Խոսքի ազատություն» հաղորդման եթերում, Պարուբին պատասխանելով հանրաքվեի մասին օրենքի ընդունման հետ կապված իրավիճակի մասին հարցին, մատնանշելով առկա բանավեճերն ու վեճերը, հեգնանքով հիշեցրել Է, որ ամենամեծ մարդը, որը կիրառում էր ուղիղ ժողովրդավարությունը, Ադոլֆ Ալոիզովիչն էր 30-ական թվականներին։ Եվ մենք պետք է այդ մասին նույնպես հիշենք, քանի որ այդ 30-ականներին դա առանցքային միջոցներից մեկն էր, այդ թվում՝ մանիպուլյացիաներից։ Այդ պատճառով այդ օրենքը պետք է պատասխանատու լինի։ Հաջորդ օրը ռուսական ՌԻԱ Նովոստին հրապարակել է նյութ՝ «Ռադայի խոսնակը Հիտլերին անվանել է ամենամեծ դեմոկրատը», որը պարունակում է ելույթի ոչ ամբողջական մեջբերում և մի շարք պնդումներ, որոնք Պարուբին չի ասել։ Դրանից հետո մի շարք ռուսական (Украина.ру, ТАСС, Life.ru, РБК, Газета.ру, РИА ФАН կայքերը, Զվեզդա և ՆՏՎ հեռուստաալիքները) և ուկրաինական ԶԼՄ-ներ (Страна.ua, Главред, Украинские новости, «КП в Украине», Корреспондент կայքերը, ինչպես նաև 112-Украина և NewsOne հեռուստաալիքները (վերջին երկու ԶԼՄ-ներում հյուրերն ու հաղորդավարները միաձայն դատապարտել են քաղաքական գործչին և նրա պաշտոնաթողության կոչ արել՝ մեղադրելով նացիզմի քարոզչության մեջ), սկսել են տարածել այդ լուրը՝ բառացի պատճենելով, բայց չհիշատակելով ՌԻԱ Նովոստիին։ Լիկբեզի հետ առանձին ելույթ է ունեցել Վիկտոր Մեդվեդչուկի «Ուկրաինական ընտրություն» շարժումը։ Միայն երկու օր անց վերը նշված բոլոր լրատվամիջոցներից միայն Страна.иа, «КП» և 112-Украина-ն իրենց նոր նյութերում հրապարակել են քաղաքական գործչի պարզաբանումները իր նախկին ելույթի վերաբերյալ և, այնուամենայնիվ, բերել են նախնական մեջբերումը. Ուկրաինական բոլոր ԶԼՄ-ներից Պարուբիի ճառից ամբողջական մեջբերում և իրադարձությունների պատմական համատեքստին հղում է տվել միայն Zaxid.net կայքը[41]։

2018 թվականի դեկտեմբերի 5-ին Կիևի Պեչերսկի շրջանային դատարանը Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազությանը պարտավորեցրել է սկսել Անդրեյ Պարուբի կողմից կատարված քրեական իրավախախտման մինչդատական հետաքննություն՝ Ուկրաինայի Քրեական օրենսգրքի 161-րդ հոդվածի 2-րդ մասի հատկանիշներով (ազգային, ռասայական կամ կրոնական թշնամանք և ատելություն հրահրելու դիտավորյալ գործողություններ)։ Ռադայի պատգամավոր Վասիլի Նիմչենկոյի («Ընդդիմադիր դաշինք» խմբակցություն) խոսքով՝ Պարուբիի ստահոդ, բացահայտ սադրիչ հայտարարություններն այն մասին, որ իրենք (հոգևորականները) սպանել են ուկրաինացիներին, ոչ միայն հիվանդ երևակայության արգասիք են, այլև նեղացնում են միլիոնավոր հավատացյալների զգացմունքները»[42]։

Ընտանիք և անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը՝ Վլադիմիր Իվանովիչ Պարուբի (ծնված 1943 թվականին), Լվովի մարզային ռադայի նախկին փոխնախագահ[43]։

Կինը՝ Ուլյան Յուրիևնա Պարուբի, Լվովի Ի. Ֆրանկոյի անվան ազգային համալսարանի ասպիրանտ։

Դուստրը՝ Յարինա (2001 թվական), զբաղվում է սնոուբորդով[5]։

Քույրը՝ Ելենան (ուկրաիներեն՝ Олена Володимирівна Парубій), սովորել է Լվովի Ի. Ֆրանկոյի անվան ազգային համալսարանում, Լվովի Սիխովսկի շրջանի հարկային տեսչության բաժնի ֆիզիկական անձանց հետ աշխատանքի վարչության պետ։ 2010 թվականի մայիսի 18-ին նա ձերբակալվել էր 2000 ԱՄՆ դոլար կաշառք վերցնելու քրեական գործով՝ անհատ ձեռներեցներից ՀԴՄ-ների օգտագործումը չստուգելու համար[44][45]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 5-րդ աստիճանի շքանշան (2009 թվականի հունիսի 23)՝ Ուկրաինայի պետականության սահմանադրական հիմքերի զարգացման գործում ներդրած ծանրակշիռ անձնական ավանդի, երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի, մարդու և քաղաքացու սահմանադրական իրավունքների և ազատությունների պաշտպանության բարձր պրոֆեսիոնալիզմի համար[46]
  • «Արժանիքների համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան (2006 թվականի դեկտեմբերի 6)՝ տեղական ինքնակառավարման զարգացման գործում ներդրած ծանրակշիռ անձնական ավանդի, բազմամյա բարեխիղճ աշխատանքի և բարձր պրոֆեսիոնալիզմի համար[47]։
  • Ուկրաինայի նախագահի պատվոգիր։
  • Չերվոնոգրադ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի։
  • Պարգևատրման զենք՝ «Ֆորտ-17-05» ատրճանակ (2014 թվականի մարտի 31-ին)[48]։
  • Անդրեյ Պերվոզվանիի խաչ (Կոստանդնուպոլսի ուղղափառ եկեղեցի, 2019)[49]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 США готовы предоставить финансовую помощь Украине // Русская служба Би-би-си, 25.02.2014.
  2. ↑ «Мы чувствуем себя Украинской повстанческой армией ХХІ века» — командир Самообороны Майдана Արխիվացված 2014-03-05 Wayback Machine. Четверта влада.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Комендант Ради: хто такий Андрій Парубій? «BBC Украина», 14.04.2016
  4. ↑ «Парубий Андрей Владимирович — Досье на LB.ua». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունվարի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  5. ↑ 5,0 5,1 Парубий Андрей Владимирович // ru.golos.ua, 11.07.2013. (Редакционный материал)
  6. ↑ Досье. Парубий Андрей Владимирович // facenews.ua, 18.11.2011. (Редакционный материал)
  7. ↑ S. Byshok, A. Kochetkov. «Neonazis & Euromaidan: From Democracy to Dictatorship» Արխիվացված 2014-07-15 Wayback Machine. ISBN 978-5-8041-0709-4
  8. ↑ Выборы-2012. Досье партий. Парубий Андрей Արխիվացված 2014-03-05 Wayback Machine // КорреспонденТ.net. Обновлено: 24.03.2011. (Подготовлено Корреспондент.net по материалам открытых источников)
  9. ↑ 9,0 9,1 Марьяна Пьецух. Андрей Парубий: Закон о Генпрокуратуре — это был вопрос национальной безопасности «Украинская Правда», 24.05.2016
  10. ↑ «Новости Украины NEWSru.ua :: Против нардепов Парубия и Грымчака возбуждено уголовное дело». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 15-ին.
  11. ↑ «Нардепу Парубию помешали ходить по Москве с украинским флагом». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 1-ին.
  12. ↑ Gabriel Gatehouse (2015 թ․ փետրվարի 12). «The untold story of the Maidan massacre». BBC. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  13. ↑ На Майдане Арсения Яценюка выдвинули в премьеры // Русская служба Би-Би-Си, 27.02.2014
  14. ↑ «В Совете нацбезопасности Украины недовольны позицией Яценюка по визовому вопросу с РФ». // ИТАР-ТАСС (Международная панорама). 2014 թ․ մարտի 20. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 25-ին.
  15. ↑ «Владимир Путин: Россия воздержится от введения визового режима с Украиной». // Первый канал. 2014 թ․ մարտի 21. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 25-ին.
  16. ↑ «Парубий просит СБУ и ГПУ расследовать соответствие деятельности российских телеканалов украинскому законодательству». // 112.UA. 2014 թ․ մարտի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 25-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 25-ին.
  17. ↑ «На Украине прекращено вещание РТР, «Первого канала», «России 24» и НТВ». // РБК. 2014 թ․ մարտի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 26-ին.
  18. ↑ «Парубий: на границе с Украиной - 100 тыс. российских военных». // Пульс Киева. 2014 թ․ մարտի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 25-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 25-ին.
  19. ↑ «Международные наблюдатели совершили инспекционные полёты над Россией». // ТВ Центр. 2014 թ․ մարտի 23. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 25-ին.
  20. ↑ «В марте Россию проинспектировали восемь зарубежных военных групп». // Российская газета. 2014 թ․ մարտի 24. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 26-ին. «…никакой незаявленной военной деятельности, которая могла бы угрожать безопасности соседних государств, Вооружённые силы России не ведут»
  21. ↑ Порошенко подписал указ об увольнении Парубия
  22. ↑ Аваков озвучил расхождения с «Батькивщиной» «LB.ua», 27.08.2014
  23. ↑ Турчинов и Яценюк ушли от Тимошенко «LB.ua», 27.08.2014
  24. ↑ Народный фронт сформировал военный совет Արխիվացված 2014-09-11 Wayback Machine «Фокус», 10.09.2014
  25. ↑ Под прикрытием комбатов. Народный фронт определился со списком
  26. ↑ «Внеочередные выборы народных депутатов Украины 26 октября 2014. Протокол Центральной избирательной комиссии о результатах выборов народных депутатов Украины в общегосударственном многомандатном избирательном округе. «10» ноября 2014» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  27. ↑ Нардепы избрали Парубия первым вице-спикером рады, а заместителем Гройсмана стала Сыроид Արխիվացված 2014-12-17 Wayback Machine «NEWSru.ua», 04.12.2014(չաշխատող հղում)
  28. ↑ Обращение Председателя Верховной рады Украины Андрея Парубия по случаю Дня памяти Героев Крут
  29. ↑ «Россия ввела контрмеры в ответ на санкции Украины». ТАСС. 2018 թ․ նոյեմբերի 1. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  30. ↑ «Патриарх Кирилл призывает глав Православных церквей не признавать новую церковь Украины». Интерфакс-Религия. 20.12.2018. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.
  31. ↑ «В Украине создали Офис парламентской реформы». unn.com.ua. 15.02.2019. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 15-ին.
  32. ↑ «Парубий рассказал, когда сможет заработать офис парламентской реформы». rbc.ua. 15.02.2019. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 15-ին.
  33. ↑ Матола, Виктория (2019 թ․ ապրիլի 22). «Штаб Порошенка: сльози, овації і «зрада» Заходу». LB.ua.
  34. ↑ «Парубий на съезде партии "Европейская солидарность" заявил об участии в выборах с "командой единомышленников"». Интерфакс-Украина. 2019 թ․ մայիսի 31.
  35. ↑ «Европейская солидарность назвала 50 кандидатов из своего списка». LIGA.net. 2019 թ․ հունիսի 13.
  36. ↑ «Зробимо його разом. Як противники Зеленського готуються до реваншу». Украинская Правда. 2020 թ․ մայիսի 28.
  37. ↑ В центре Киева бросили гранату в первого вице-спикера Рады Парубия. Slon.ru, 25.12.2014.
  38. ↑ Парубий рассказал, как на него напали с гранатой Արխիվացված 2014-12-25 Wayback Machine. NEWSru.ua, 25.12.2014(չաշխատող հղում)
  39. ↑ Аваков обвинил в покушении на Парубия экс-командующего ВВ МВД Шуляка. РБК, 01.02.2015.
  40. ↑ «Рівно рік тому біля готелю «Київ» мені і моїм друзям під ноги кинули бойову гранату». facebook.com. 2015 թ․ դեկտեմբերի 25.
  41. ↑ Скляревская Г. Как Парубия превратили в любителя Гитлера: хроника российского вброса. Детектор медиа, 07.09.2018.
  42. ↑ «Суд указал расследовать заявление спикера Верховной Рады о том, что священники убивали украинцев». Интерфакс-Религия. 7.12.2018. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  43. ↑ «Информация на сайте ЦИК Украины». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  44. ↑ Сестра Парубия погорела на взятке — Новости политической власти — Сегодня в момент получения взятки в 2000 долларов была задержана Елена Парубий, родная сестра депутата от НУН…
  45. ↑ «Парубій Олена Володимирівна — заступник начальника дпі у галицькому районі м. львова гу дфс у львівській області — декларація за 2014 рік». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  46. ↑ Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Конституції України
  47. ↑ Про відзначення державними нагородами України
  48. ↑ Роман Романюк, Мария Жартовская (2017 թ․ հունվարի 13). «Наградной фронт. Кому Аваков подарил 400 стволов». «Украинская правда».
  49. ↑ «Патриарх Варфоломей наградил Андрея Парубия почетным орденом». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 11-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրեյ Պարուբի» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անդրեյ_Պարուբի&oldid=9518321» էջից