Անդրեյ Պանին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Անդրեյ Պանին
AndreyPanin (cropped).jpg
Ծնվել էմայիսի 28, 1962(1962-05-28)[1]
ԾննդավայրՆովոսիբիրսկ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էմարտի 6, 2013(2013-03-06) (50 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսաստան
ԿրթությունKemerovo state university of cutlure and arts? և ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա (1990)
ՔաղաքացիությունFlag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Russia.svg Ռուսաստան
Մասնագիտությունկինոռեժիսոր, դերասան, թատրոնի դերասան և հեռուստատեսային դերասան
Ամուսին(ներ)Նատալյա Ռոգոժկինա
Պարգևներ և մրցանակներՌուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ, Ռուսաստանի Դաշնության Պետական մրցանակ, Q4375533?, Նիկա, Նիկա, «Բարեկամության բանալի» շքանշան, Ոսկե խոյ և MTV Russia Movie Awards?

Անդրեյ Վլադիմիրովիչ Պանին (ռուս.՝ Андрей Владимирович Панин, 28 մայիսի, 1962, Նովոսիբիրսկ – 6 մարտի, 2013, Մոսկվա), կինոյի և թատրոնի ռուս դերասան, կինոռեժիսոր: Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ (1999)[2]: Ռուսաստանի պետական մրցանակի (2001) և «Նիկա» մրցանակի (2003, 2013 - հետմահու) դափնեկիր, բազմիցս ներկայացվել է «Ոսկե արծիվ» մրցանակի:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեյ Պանինը ծնվել է 1962 թվականի մայիսի 28-ին Նովոսիբիրսկում: Երկու տարի անց ընտանիքը տեղափոխվել է Չելյաբինսկ: Հետագայում, երբ Անդրեյ Պանինը եղել է վեց տարեկան, նա տեղափոխվել է Կեմերովո, որտեղ ապրել է տասնվեց տարի: Կեմերովոն էլ Անդրեյ Պանինը համարում է իր հայրենի քաղաքը, որտեղ անցկացրել է իր մանկությունը:

Անդրեյ Պանինն ընդունվել է Կեմերովոյի սննդի ինստիտուտ, սակայն շուտով հեռացվել է, ինչից հետո սովորել է Կեմերովոյի մշակույթի ինստիտուտում[3]: Որոշ ժամանակ աշխատել է Մինուսինսկի թատրոնում, ապա մեկնել է Մոսկվա: Միայն չորրորդ անգամից է կարողացել ընդունվել Մոսկվայի թատերական ինստիտուտ: Ռեժիսորներն ասում էին, որ Պանինը կդառնա «չնկարահանվող դերասան», սակայն նա ցանկանցել է ապացուցել հակառակը: Պանինն ավարտել է Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնի դպրոց-ստուդիան, որտեղ սովորել է Ալեքսանդր Կալյագինի արվեստանոցում[4]: Նա դարձել է Մոսկվայի Ա. Չեխովի անվան գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնի դերասան: Ամուսնացած է եղել նույն թատրոնի դերասանուհի Նատալյա Ռոգոժկինայի հետ[5]: Նրա թատերական աշխատանքների շարքում են դերերը «Երեք քույր», «Ժլատ ասպետը», «Ամուսնություն», «Մահացու համար», «Ձմեռ» ներկայացումներում: Խաղացել է Օլեգ Տաբակովի գլխավորած թատրոնի ներկայացումներում:

Անդրեյ Պանինը «Կինոտավր-2009» փառատոնի բացման ժամանակ Սոչիում

Կինոյում իր առաջին դերերից մեկն Անդրեյ Պանինը խաղացել է ռեժիսոր Սերգեյ Չլիյանցի «По прямой» ֆիլմում: Ճանաչման է արժանացել Մաքսիմ Պեժեմսկու «Մայրիկ, մի՛ վշտացիր» (ռուս.՝ «Мама, не горюй») և Դենիս Եվստիգնեևի «Մայրը» ֆիլմերում կատարած դերերի շնորհիվ: 2000 թվականին կատարել է հարբեցող Գարկուշայի դերը Պավել Լունգինի «Հարսանիք» ֆիլմում, որը նույն թվականին արժանացել է Կաննի կինոփառատոնի ժյուրիի հատուկ մրցանակի Լավագույն դերասանական կազմի համար[6]:

2000 թվականին թողարկվել է Ալեքսանդր Աթանեսյանի «24 ժամ» ֆիլմը, որում Անդրեյ Պանինը մարմնավորում է քրեական հեղինակություն Լյովա Շալամովին: Դերասանն առավել մեծ ճանաչում ձեռք բերեց Ալեքսեյ Սիդորովի «Բրիգադա» սերիալում նկարահանվելուց հետո, որում նա կատարել է կաշառակեր ոստիկանի դերը: Հետագայում Պանինը նկարահանվել է նաև Ալեքսեյ Սիդորովի «Մարտ ստվերի հետ», «Մարտ ստվերի հետ 2։ Ռևանշ» և «Մարտ ստվերի հետ 3D. Վերջին ռաունդ» ֆիլմերում՝ մարմնավորելով Վագիտ Վալիևին: Պանինի ժողովրդականությանը նպաստել է նաև «Կամենսկայա» ֆիլմում կատարած դերը:

2003 թվականին թողարկվել է Բախտիյար Խուդոյնազարովի «Շուք» (ռուս.՝ «Шик») ֆիլմը, որում Պանինը կատարում է գլխավոր հերոսի հոր դերը («Նիկա» մրցանակ): Նույն թվականին դերասանը նկարահանվել է ռեժիսոր Ալեքսանդր Պրոշկինի «Եռյակ» (ռուս.՝ «Трио») ֆիլմում՝ մարմնավորելով ազնիվ ոստիկան մայոր Ագապովի դերը («Պատուհան դեպի Եվրոպա» փառատոնի մրցանակ):

Անդրեյ Պանինը նկարահանվել է ռեժիսորներ Պավել Չուխրայի («Վարորդ Վերայի համար»), Կարեն Շահնազարովի («Լիալուսնի օր», «Թույներ, կամ Թունավորումների համաշխարհային պատմություն», «Մահ անունով հեծյալը»), Ալեքսեյ Բալաբանովի («Աչքակապուկ», «Մորֆին»): «Ոճիր և պատիժ» հեռուստասերիալում կատարել է Պորֆիրի Պետրովիչի դերը:

Անդրեյ Պանինը՝ որպես ռեժիսոր, 2005 թվականին նկարահանել է «Полный вперёд» հեռուստասերիալը (1954 թվականի «Հավատարիմ ընկերներ» ֆիլմի ռեմեյքը), իսկ 2007 թվականին՝ «Տիեզերագնացի թոռը» ֆիլմը (Թամարա Վլադիմիրցևայի հետ համատեղ): Նա ձեռք էր բերել Զախար Պրիլեպինի «Այլանդակություններ» (ռուս.՝ Патологии) վեպի էկրանավորման իրավունքները, անցկացրել էր լսումներ և գտել ֆինանսավորում, սակայն քանի որ չէր կարելի նկարահանել ֆիլմ, որի գործողությունները տեղի են ունենում Չեչնիայում, այդ պատճառով աշխատանքները դադարեցվում են[7]:

2005 թվականին Անդրեյ Պանինը եղել է ՈՒՀԱ Բարձրագույն լիգայի ժյուրիի անդամ: Նկարահանվել է «Վերջին զրահագնացքը» ֆիլմում[8]:

2006 թվականին Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի համառուսական պետական ինստիտուտում ստեղծել է դերասանական փորձարարական արվեստանոց:

2011 թվականին Անդրեյ Պանինը խաղացել է բժիշկ Վաթսոնի դերը Շերլոկ Հոլմսի մասին ռուսական նոր հեռուստասերիալում: Երբ սերիալը հնչյունավորվել է հետարտադրության փուլում, դերասանն արդեն մահացած էր, սակայն կինոստեղծողները կարողացել են օգտագործել նկարահանումների ժամանակ արված ձայնագրությունները: Սերիալը թողարկվել է 2013 թվականին և արժանացել խառը գնահատականների, սակայն Պանինի աշխատանքը բարձր է գնահատվել:

2013 թվականի մարտին՝ Պանինի մահվանից կարճ ժամանակ առաջ, Ռուսաստանի կինեմատոգրաֆիական արվեստների ակադեմիան հայտարարել է «Նիկա» մրցանակի ներկայացվածների ցանկը, որոնց թվում էր նաև Անդրեյ Պանինը, որ մրցանակի էր ներկայացվել երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարում անվանակարգում «Քավություն» (ռուս.՝ «Искупление») ֆիլմում կատարած դերի համար[9]: Մրցանակաբաշխությունը տեղի է ունեցել ապրիլի 2-ին. Անդրեյ Պանինի մրցանակն ստացել է ֆիլմի ռեժիսոր Ալեքսանդր Պրոշկինը[10]:

Մահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեյ Պանինի գերեզմանը Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը

Անդրեյ Պանինը մահացել է 2013 թվականի մարտի 6-ին[11][12]: Դերասանի մարմինը քննած դատաբժշկական փորձագետները եզրակացրել են, որ նմանատիպ վերքերը կարող են լինել սպանության հետևանք[13][14][15]:

Դերասանի մարմինը գտնվել է 2013 թվականի մարտի 7-ին՝ առավոտյան ժամը 11-ին, Մոսկվայի հարավում՝ Բալակլավյան պողոտայում գտնվող նրա տանը: Մահվան պատճառներից մեկը համարվել է դժբախտ պատահարը. Պանինի մարմինը գտնվել է գետնին ընկած, և մասնագետները սկզբում ենթադրել են, թե նա ընկել է սեփական հասակին հավասար բարձրությունից և գլխով հարվածել հատակին[16]: Որպես նրա մահվան նախնական պատճառ նշվել է արյան կորուստը[17], սակայն մահվան հաջորդ օրը դատաբժշկական փորձագետները հանգել են այն եզրակացության, որ մահվանից առաջ Պանինը դաժան ծեծի է ենթարկվել. նրա դեմքն այլանդակված էր, վերքերի մեջ գտնվել են ապակու կտորներ, իսկ ծնկներին՝ արյունազեղ ուռուցքներ[18]: Ըստ դատաբշխկական եզրակացության՝ Պանինը հավանաբար դիմադրել է և վիրավորել մարդասպանին[18]: Հարևանները լսել էին տարօրինակ ձայներ, սակայն ուշադրություն չեն դարձրել[18]:

ՌԴ Քննչական կոմիտեի պաշտոնական ներկայացուցիչ Վլադիմիր Մարկինի հայտարարության համաձայն՝ քննիչները քրեական գործ են հարուցել Մոսկվայում դերասան Անդրեյ Պանինի սպանության կապակցությամբ. Գործ է հարուցվել ՌԴ քրեական օրենսգրքի 111-րդ հոդվածի 4-րդ մասով (առողջությանը անզգուշությամբ ծանր վնաս հասցնելը, որ հանգեցրել է մահվան)[19]:

Անդրեյ Պանինի հրաժեշտի արարողությունը տեղի է ունեցել 2013 թվականի մարտի 12-ին Մոսկվայի Ա. Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոնում: Քաղաքացիական հոգեհանգստից հետո տեղի է ունեցել հուղարկավորման արարողությունը Նիկոլայ Հրաշագործի եկեղեցում: Թաղվել է Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը[20][21]:

Անդրեյ Պանինի մահվանից մեկ տարի անց, ըստ որոշ աղբյուրների, նրա սպանության մասին գործը փակվել է[22], սակայն այլ աղբյուրների համաձայն՝ հետաքննությունը շարունակվել է, սակայն վերջնական որոշում չի կայացվել: Դերասանի մի շարք գործընկերներ, որոնց թվում էին դերասան Ալեքսանդր Յացենկոն, ռեժիսոր Ալեքսանդր Պրոշկինը[23] և Պանինի մտերիմ ընկերը՝ Գենադի Ռուսինը[24], ով հայտնաբերել էր նրա մարմինը, համոզված են, որ դա եղել է սպանություն:

2015 թվականի սկզբին հայտնի է դարձել, որ ՌԴ քննչական կոմիտեն դադարեցրել է Անդրեյ Պանինի մահվան մասին գործը հանցագործության բացակայության պատճառով[25]:

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Առաջին կինը՝ Տատյանա Ֆրանցուզովա, տնտեսագետ[26][27]
    • Դուստր՝ Նադեժդա
  • Երկրորդ կինը՝ Նատալյա Ռոգոժկինա, դերասանուհի[5]
    • Որդի՝ Ալեքսանդր (ծնվել է 2001 թվականին)
    • Որդի՝ Պյոտր (ծնվել է 2008 թվականին)

Պանինի մասին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կարեն Շահնազարովը 2005 թվականին «Сеанс» ամսագրին տված հարցազրույցի ժամանակ Անդրեյ Պանինի մասին ասել է[28].

Aquote1.png Նրա մեջ կա խարիզմա, կա անհատականություն, կա ներքին կոնֆլիկտ: Աչքերում կա, դուրս չես նետի: Այդ պատճառով էլ նրա դերերը միշտ ձգում են: Նույնիսկ նրանք, որոնցում նա կարծես թե կրկնվում է: Ի՞նչն է նրան դարձնում տարբեր: Անսովոր օրգանիկան: Եվ միևնույն ժամանակ նրա ընդունակությունը սուր պատկերելու: Նա հիանալի է ինչպես բնահատուկ, այնպես էլ դրամատիկական դերերում: Ընդ որում, դրամատիկականներում միշտ առկա է սուր բնավորություն, իսկ բնահատուկ դերերում՝ ներքին իմաստ: Հենց այդ համադրությունը, որ շատ հազվադեպ է, նրա այցքարտն է: Aquote2.png

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թանգարան Կեմերովոյում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականին Կեմերովոյի մշակույթի ու արվեստի պետական համալսարանում բացվել է Անդրեյ Պանինի հիշատակին նվիրված թանգարան: Թանգարանի հավաքածուում ներառված են լուսանկարներ դերասանի ուսանողական տարիներից, դերասանի հետ կապված փաստաթղթեր բուհի արխիվից, ներկայացումների ծրագրեր ու այլ նյութեր, ինչպես նաև անձնական իրեր, որոնց մի մասը թանգարանին է նվիրել դերասանի այրին՝ Նատալյա Ռոգոժկինան[29][30]:

Վավերագրական ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 17 մարտի, 2013 − Առաջին ալիքի վավերագրական ֆիլմ՝ «Андрей Панин. Недоигранная жизнь»[31]
  • 17 մարտի, 2013 − ՆՏՎ ալիքի վավերագրական ֆիլմ՝ «Տղամարդու աշխատանք: Անդրեյ Պանինի կյանքը, դերերն ու ողբերգությունը» (ռուս.՝ «Мужская работа: Жизнь, роли и трагедия Андрея Панина»[32]
  • 19 մարտի, 2013 − ТВ Центр ալիքի վավերագրական ֆիլմ՝ «Անդրեյ Պանին: Կյանք անունով հեծյալը» (ռուս.՝ Андрей Панин. Всадник по имени Жизнь)[33]

Գրաֆիկական աշխատանքների ցուցահանդես[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեյ Պանինը զբաղվել է նկարչությամբ. նրա աշխատանքներն աչքի են ընկել սյուրռեալիստական սյուժեներով, ծաղրական ու անհեթեթ կերպորներով, փոքր դետալների առատութամբ: 2015 թվականի ապրիլի 18-19-ը Մոսկվայում անցկացվող DOCA-2015 (Days of Contemporary Art) ժամանակակից արվեստի ամենամյա փառատոնի շրջանակներում կայացել է Անդրեյ Պանինի նկարների ցուցահանդեսը, որ նախապատրաստել էին նրա ընտանիքն ու մտերիմ ընկերը՝ Գենադի Ռուսինը[34][35][36]:

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերերը կինոյում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի Հայերեն անվանում Բնօրինակ անվանում Դեր
1992 ֆ По прямой
1994 ֆ Прохиндиада 2 տղամարդը բիրժայում
1998 ֆ Մայրիկ, մի՛ վշտացիր Мама, не горюй նավաստի
1998 ֆ Լիալուսնի օր День полнолуния կապիտան
1998 ս Չեխով և Կօ Чехов и Ко Պյոտր Ռուբլյով (6-րդ սերիա՝ «Тапёр») / Պրուժինա-Պրուժինսկի (7-րդ սերիա՝ «Невидимые миру слёзы»)
1999 ֆ Մայր Мама Յուրևների ընտանիքի հայրը
1999 ֆ Կանանց վիրավորել խորհուրդ չի տրվում Женщин обижать не рекомендуется դպրոցի տնօրեն
1999-2000 ս Կամենսկայա Каменская Վլադիսլավ Ստասով, մասնավոր խուզարկու
2000 ֆ Հարսանիք Свадьба Գարկուշա
2000 ֆ Սահման: Տայգայական սիրավեպ Граница. Таёжный роман մայոր Վյաչեսլավ Վորոն, հատուկ բաժնի ղեկավար
2000 ֆ Նուրբ տարիք Нежный возраст ոստիկանության ավագ լեյտենանտ Օկունկով
2000 ֆ Արտիստն ու պատկերման վարպետը Артист и мастер изображения Հնարամիտ, Լիկյոր, շեֆի օգնականը
2000 ֆ 24 ժամ 24 часа Լյովա Շալամով
2000 ֆ Իմ փոխարեն Вместо меня գործարար
2001 ֆ Կյանքը լի է զվարճություններով Жизнь забавами полна Վիկտոր
2001 ֆ Ընտանեկան գաղտնիքներ Семейные тайны Մաքսիմ Անդրեևիչ Սավին
2001 ֆ Հինգերորդ անկյուն Пятый угол Յուրի Պեստրով
2001 ֆ Բուրժույի ծննդյան օրը 2 День рождения Буржуя 2 մայոր Մովենկո
2001 ֆ Թույներ, կամ Թունավորումների համաշխարհային պատմություն Яды, или Всемирная история отравлений Չեզարե Բորջիա
2002 ֆ Ամառային անձրև Летний дождь Ռոմանով
2002 ֆ Սպարտակ և Կալաշնիկով Спартак и Калашников Մարատ Իվանովիչ
2002 ֆ Տուրեցկու քայլերգը 2 Марш Турецкого 2 Սկունս (ֆիլմ 12՝ «Оборотень»)
2002 ֆ Անգամ մի՛ մտածիր Даже не думай! Չեռնով
2002 ս Բրիգադա Бригада Կավերին
2002 ֆ Շուկշինյան պատմվածքներ Шукшинские рассказы Խմիր (նովել՝ «Вянет − пропадает»)
2002 ֆ Եռյակ Трио Նիկոլայ Եգորովիչ Ագապով, մայոր
2003 ֆ Շուք Шик Պլատոն Անդրեևիչ
2004 ֆ Մահ անունով հեծյալը Всадник по имени Смерть Ժորժ
2004 ֆ Անգամ մի՛ մտածիր 2. անհայտության ստվերը Даже не думай 2: Тень независимости Չեռնով
2004 ֆ Ծովային հրեշ Морской дьявол իմպրեսարիո
2004 ֆ Վարորդ Վերայի համար Водитель для Веры Սավելև
2005 ֆ Մարտ ստվերի հետ Бой с тенью Վալիև
2005 ֆ Մայրիկ, մի՛ վշտացիր 2 Мама не горюй 2 Նավաստի
2005 ս Полный вперёд! Նիկոլայ Կոկարև
2005 ֆ Աչքակապուկ Жмурки Ճարտարապետ
2005 ֆ Բժիշկ Ժիվագո Доктор Живаго Անդրեյ Ժիվագո (1 սերիա)
2006 ֆ Սրիկաներ Сволочи Վիշնեվեցկի
2006 ֆ Վերջին զրահագնացքը Последний бронепоезд Միխայիլ Ռոմանով / Անտառահատ
2007 ֆ Մարտ ստվերի հետ 2։ Ռևանշ Бой с тенью 2: Реванш Վալիև
2007 ֆ Տիեզերագնացի թոռը Внук космонавта Տոլյան Տիտով
2007 ֆ Ոճիր և պատիժ Преступление и наказание Պորֆիրի Պետրովիչ
2007 ֆ Վանեչկա Ванечка Գավրիլով
2008 ֆ Կամենսկայա 5 Каменская 5 Ստասով
2008 ֆ Մորֆին Морфий Անատոլի Լուկիչ Դեմյանենկո
2008 ֆ Դատապարտված են կռվի Обречённые на войну Ստեֆան, լեհ
2008 ֆ Համբույր ոչ մամուլի համար Поцелуй не для прессы Ալեքսանդր Ալեքսանդրովիչ, նախագահ
2008 ֆ Վախի պատրանք Иллюзия страха Իգոր Կորոբ
2008 ֆ Խցան Пробка
2008 ֆ Старшая жена[37]
2009 ֆ 9 մայիսի. Անձնական վերաբերմունք (կինոալմանախ) 9 мая. Личное отношение խորհրդային զինվոր, նախկին ծաղրածու (նովել՝ «В мае 1945-го»)
2009 ֆ Գայլեր Волки Զինովի Պետրովիչ
2009 ս Ժուրով Журов Իվան Իվանովիչ Ժուրով, դատախազության քննիչ
2009 ֆ Ապուշի հետ (անավարտ) С болваном
2010 ֆ Կանդագար Кандагар ղեկապետ Գոտով
2010 ֆ Արևից կիզվածները 3: Հակամարտութուն Утомлённые солнцем 2: Предстояние Կրավեց
2010 ֆ Նարնջի հյութ Апельсиновый сок Ստիվեն
2010 ֆ Մոտ թշնամի Близкий враг Տյապկին, Վալյոկ, օրենքով գող
2010 ս Ժուրով 2 Журов 2 Իվան Իվանովիչ Ժուրով, դատախազության քննիչ
2010 ֆ На измене Վասիլի Կոշկին
2010 ֆ Մեկ օղակ (Ղազախստան) Одно звено Իվան
2011 ֆ Generation П Կոլյա
2011 ս Կամենսկայա 6 Каменская 6 Ստասով
2011 ֆ Վիսոցկի: Շնորհակալություն, որ ողջ ես Высоцкий. Спасибо, что живой Անատոլի Նեֆյոդով, Վիսոցկու բժիշկը
2011 ֆ Մարտ ստվերի հետ 3D. Վերջին ռաունդ Бой с тенью 3D: Последний раунд Վալիև
2011 ֆ Իմ խենթ ընտանիքը Моя безумная семья! Վիկտոր Սերգեևիչ
2011 ս Հատում Отрыв ճամբարի տնօրեն մայոր Գրումել
2011 ֆ Հորդա Орда խան Տինիբեկ
2011 ֆ Քավություն Искупление Ֆեոդոր[38]
2012 ֆ Սրբապատկեր (Վրաստան, Ռուսաստան) Икона
2013 ֆ Քանի դեռ ողջ է Пока ещё жива Վալենտին Պետրովիչ Տյապկին, Վալյոկ[39]
2013 ֆ Մայոր Սոկոլովի հետերաները Гетеры майора Соколова մայոր Սոկոլով[40]
2013 ֆ Ռումբ Бомба Դան Պերսկի[41]
2013 ս Շերլոկ Հոլմս Шерлок Холмс բժիշկ Ջոն Վաթսոն

Հեռուստաներկայացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1995 - Ողբերգակներ ու կատակերգակներ (ռուս.՝ Трагики и комедианты) - կինոդերասան ուրյադնիկի դերում

Ռեժիսորական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2005 - Полный вперёд! (հեռուստասերիալ), Թ. Վլադիմիրցևայի հետ համատեղ
  • 2007 - Տիեզերագնացի թոռը, Թ. Վլադիմիրցևայի հետ համատեղ

Թատերական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոսկվայի Ա. Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոսկվայի թատրոն-ստուդիա Օլեգ Տաբակովի ղեկավարությամբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1994 – «Մահացու համար», ըստ Օլեգ Անտոնովի պիեսի— Շիկակարմիր մազերով ծաղրածու, ռեժիսոր՝ Վլադիմիր Մաշկով

Անտրեպրիզ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2000 – «Ձմեռ», Եվգենի Գրիշկովեց, ռեժիսոր՝ Վիկտոր Շամիրով — առաջին զինվոր

Մոսկվայի Ա. Պուշկինի անվան դրամատիկական թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2001 – «Ծիծաղի ակադեմիա», ըստ Կոկի Միտանիի պիեսի, ռեժիսոր՝ Ռոման Կոզակ — դրամատուրգ Ցուբակի
  • 2003 – «Երեքը ճոճանակների վրա», Լուիջի Լունարի, ռեժիսոր՝ Ռոման Կոզակ — Կապիտան[42]

Ալեքսանդր Աբդուլովի անտրեպրիզ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Ընտանեկան հովվերգություն», ըստ Օլեգ Դանիլովի «Դեղին թզուկ» պիեսի, ռեժիսոր՝ Դմիտրի Աստրախան — Վլադիմիր Ժարովսկի

Պատվավոր կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ (18 ապրիլի, 1999) – արվեստի բնագավառում ունեցած ներդրման համար[43]
  • Կեմերովոյի մարզի պատվավոր քաղաքացի (26 մարտի, 2013, հետմահու)[44][45]
  • «Сибиряк года — 2012» (29 մարտի, 2013, հետմահու) — «Сибирь XXI век» հասարակական կայքում անցկացված ամենամյա հարցման հիման վրա[46]

Մրցանակներ և անվանակարգեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ռուսաստանի Դաշնության 2001 թվականի պետական մրցանակ գրականության և արվեստի բնագավառում (10 հունիսի, 2002) – «Սահման: Տայգայական սիրավեպ» (ռուս.՝ «Граница. Таёжный роман») հեռուստատեսային բազմասերիանոց գեղարվեստական ֆիլմի համար[47]
  • 2001 – «Созвездие-2001» կինոդերասանների XII միջազգային փառատոն – մրցանակ երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Հարսանիք»)[48]
  • 2001 – «Ոսկե խոյ» մրցանակ երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Հարսանիք»)
  • 2003 – ներկայացվել է «Ոսկե խոյ» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Շուք»)
  • 2003 – «Պատուհան դեպի Եվրոպա» փառատոնի մրցանակ տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Եռյակ»)
  • 2004 – «Նիկա» մրցանակ երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Շուք»)[49]
  • 2004 – ներկայացվել է «Ոսկե խոյ» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Վարորդ Վերայի համար»)
  • 2005 – ներկայացվել է «Նիկա» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Վարորդ Վերայի համար»)
  • 2005 – ներկայացվել է «Ոսկե արծիվ» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Վարորդ Վերայի համար»)
  • 2006 – ներկայացվել է «MTV Russia Movie Awards» մրցանակի «Լավագույն կինոչարագործ» անվանակարգում (ֆիլմ «Մարտ ստվերի հետ»)
  • 2008 – «MTV Russia Movie Awards» մրցանակ «Լավագույն կինոչարագործ» անվանակարգում (ֆիլմ «Մարտ ստվերի հետ 2։ Ռևանշ»)
  • 2011 – ներկայացվել է «Ոսկե արծիվ» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Կանդագար»)
  • 2012 – ներկայացվել է «Նիկա» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Վիսոցկի: Շնորհակալություն, որ ողջ ես»)
  • 2013 – ներկայացվել է «Ոսկե արծիվ» մրցանակի երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Հորդա»)
  • 2013 – «Նիկա» մրցանակ երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարման համար (ֆիլմ «Քավություն») – հետմահու[50][51]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ filmportal.de — 2005.
  2. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 18 апреля 1999 года № 502»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-15-ին։ Վերցված է 2017-02-04 
  3. ↑ Анна Герасименко. (2008-12-23)։ «Студенты КемГУКИ завалили Панина вопросами»։ Комсомольская правда (ռուսերեն)։ kp.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-12-16-ին։ Վերցված է 2012-12-13 
  4. ↑ «Выпускники школы-студии МХАТ 1990-х годов» (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-09-ին։ Վերցված է 2013-03-07 
  5. ↑ 5,0 5,1 Наталья Цыганова. (1 июля 2010 г.)։ «Дневник его жены»։ Московский комсомолец (ռուսերեն)։ mk.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-01-05-ին։ Վերցված է 2012-12-31 
  6. ↑ «Awards 2000»։ Festival de Cannes։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-09-18-ին։ Վերցված է 2012-07-09 
  7. ↑ Захар Прилепин: Пока писатель не выходит на митинг, власть им не интересуется
  8. ↑ Интервью с Андреем Паниным, взятое под Вилейкой в 2005 году (+ фото)(բելառուս.) // «Рэгіянальная газета»
  9. ↑ «Андрея Панина номинировали на премию «Ника» за несколько часов до смерти» (ռուսերեն)։ ТСН։ 7 марта 2013։ Վերցված է 2012-3-7 
  10. ↑ «Андрея Панина посмертно удостоили «Ники»» (ռուսերեն)։ Lenta.ru։ 2 апреля 2013։ Վերցված է 2013-2-4 
  11. ↑ «Актёр Андрей Панин скончался около суток назад» (ռուսերեն)։ Lifenews։ 7 марта 2013։ Վերցված է 2012-3-7 
  12. ↑ Այդ ամսաթիվն է նշված նրա շիրմաքարին (տեսանյութ):
  13. ↑ «Эксперты ещё раз подтвердили «МК» версию об убийстве Панина»։ Московский комсомолец։ 2013-05-24։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-05-24-ին։ Վերցված է 2017-02-05 
  14. ↑ «Эксперты доказали, что Панин был убит»։ Утро.ru։ 2013-05-24։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-05-24-ին։ Վերցված է 2017-02-05 
  15. ↑ «Андрей Панин был убит»։ Рамблер Новости։ 2013-05-24։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-05-24-ին։ Վերցված է 2017-02-05 
  16. ↑ «Погиб актёр Андрей Панин»։ Lenta.ru։ 2013-03-07։ Վերցված է 2013-03-07 
  17. ↑ Андрей Панин скончался от потери крови
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 «Новая версия гибели актёра: Панин был зверски избит» (ռուսերեն)։ НТВ։ 2013-03-08։ Վերցված է 2013-03-08 
  19. ↑ В Москве возбудили уголовное дело по факту смерти Панина
  20. ↑ Поклонники Андрея Панина перекрыли движение в центре Москвы, чтобы пропустить траурную процессию к храму
  21. ↑ Страна простились с Андреем Паниным
  22. ↑ Через год после смерти Андрея Панина следствие закрыло дело (8 марта 2014)
  23. ↑ Кто убил Андрея Панина?
  24. ↑ «Андрея Панина убили, я не сомневаюсь»
  25. ↑ Расследование гибели Панина свернули «за отсутствием события преступления»
  26. ↑ «Андрей Панин: «Женщины любят негодяев»»։ Молодёжная линия (ռուսերեն)։ kostroma.edu.ru։ 3 мая 2007 г.։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-02-26-ին։ Վերցված է 2013-02-24 
  27. ↑ Погибший актёр Андрей Панин был крещен. Это подтверждают документы и свидетельства близких
  28. ↑ «Что вы думаете об Андрее Панине?»։ Сеанс։ сентябрь 2005։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-03-15-ին։ Վերցված է 2013-03-08 
  29. ↑ Музей Андрея Панина в КемГУКИ
  30. ↑ В Кемерово открылся музей Андрея Панина
  31. ↑ Андрей Панин. Недоигранная жизнь
  32. ↑ Мужская работа: Жизнь, роли и трагедия Андрея Панина
  33. ↑ Андрей Панин. Всадник по имени Жизнь
  34. ↑ Андрей Панин — художник, родившийся после смерти
  35. ↑ В МОСКВЕ ПРОЙДЁТ ВЫСТАВКА РИСУНКОВ ПОКОЙНОГО АКТЁРА АНДРЕЯ ПАНИНА В СТИЛЕ САЛЬВАДОРА ДАЛИ
  36. ↑ Рисунки актёра Андрея Панина покажут 18-19 апреля в рамках Фестиваля DOCA-2015
  37. ↑ «"Старшая жена" Ивана Соловова»։ Журнал «Русское кино» (ռուսերեն)։ ruskino.ru։ 2008-07-23։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-04-17-ին։ Վերցված է 2013-04-07 
  38. ↑ Елена Ардабацкая. (8 июня 2012 г.)։ «Цена «Искупления»» (ռուսերեն)։ mk.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-12-16-ին։ Վերցված է 2012-12-14 
  39. ↑ Маркевич Надежда (2012-06-08)։ «Панин на яхте попал в бурю в Одессе» (ռուսերեն)։ segodnya.ua։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-04-04-ին։ Վերցված է 2013-03-30 
  40. ↑ Никита Карцев. (13 декабря 2012 г.)։ «Андрей Панин ушёл в иностранную разведку» (ռուսերեն)։ mk.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-12-16-ին։ Վերցված է 2012-12-14 
  41. ↑ «Режиссёр Бахтиёр Худойназаров: В последний месяц перед смертью Андрей Панин был очень одинок»» (ռուսերեն)։ heat.ru։ 7 марта 2013 года։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-04-04-ին։ Վերցված է 2013-03-22 
  42. ↑ Роман Должанский, Николай Фоменко (2003-12-26)։ «Шесть раз на троих»։ Коммерсантъ (ռուսերեն)։ kommersant.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-04-17-ին։ Վերցված է 2013-04-07 
  43. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 18 апреля 1999 года № 502 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  44. ↑ «Заслуженному артисту РФ Андрею Панину присвоено (посмертно) звание Почетный гражданин Кемеровской области»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-11-15-ին։ Վերցված է 2017-02-06 
  45. ↑ Панину посмертно присвоено звание Почётного гражданина Кемеровской области
  46. ↑ Олимпийская чемпионка и погибший актёр признаны «Сибиряками года»
  47. ↑ Указ Президента РФ от 10 июня 2002 г. N 572 «О присуждении Государственных премий Российской Федерации в области литературы и искусства 2001 года»(չաշխատող հղում)
  48. ↑ «Белые ночи «Созвездия»»։ Film.ru։ 28 августа 2001։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-15-ին։ Վերցված է 2013-03-08 
  49. ↑ «Лауреаты Национальной кинематографической премии «НИКА» за 2003 год»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-09-ին։ Վերցված է 2013-03-07 
  50. ↑ Актер Андрей Панин стал лауреатом «Ники» посмертно (02.04.2013)
  51. ↑ Андрея Панина наградили премией «Ника» посмертно (02.04.2013)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հարցազրույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տեսանյութեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անդրեյ_Պանին&oldid=7638867» էջից