Ամրիտա Շեր-Գիլ
Ամրիտա Շեր-Գիլ ա.-փենջ.` ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਸ਼ੇਰਗਿਲ | |
---|---|
![]() | |
Ծնվել է | Հունվարի 30, 1913 |
Ծննդավայր | Բուդապեշտ, Հունգարիայի թագավորություն |
Վախճանվել է | Դեկտեմբերի 5, 1941 |
Մահվան վայր | Լահոր, Փենջաբ, Բրիտանական Հնդկաստան (այժմ՝ Պակիստան) |
Ազգություն | հունգարացի, բրիտանական հնդիկ |
Քաղաքացիություն | ![]() |
Կրթություն | Գրանդ Շոմեր ակադեմիա, Փարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց (École des Beaux-Arts)՝ 1930-1934 |
Մասնագիտություն | Նկարիչ |
Ժանր | դիմանկար |
Թեմաներ | գեղանկարչություն |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Three Girls? |
Amrita Sher-Gil Վիքիպահեստում |
Ամրիտա Շեր-Գիլ (ա.-փենջ.` ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਸ਼ੇਰਗਿਲ, հունվարի 30, 1913, Բուդապեշտ, Հունգարիայի թագավորություն - դեկտեմբերի 5, 1941, Լահոր, Փենջաբ, Բրիտանական Հնդկաստան (այժմ՝ Պակիստան)), հունգարացի-հնդիկ նկարչուհի: Նրան համարում են «20-րդ դարի սկզբի մեծագույն ավանգարդ նկարիչ կանանից մեկը» և ժամանակակից հնդկական արվեստի «ռահվիրաներից»: Նկարելով վաղ տարիքից՝ Շեր-Գիլը սկսեց արվեստի պաշտոնական դասեր ստանալ 8 տարեկանում։ Ճանաչում ձեռք բերեց 19 տարեկանում՝ «Երիտասարդ աղջիկներ» (1932) յուղաներկով կտավի համար:
Շեր-Գիլն ամբողջ կյանքի ընթացքում ճանապարհորդել է տարբեր երկրներով․ եղել է Թուրքիայում, Ֆրանսիայում և Հնդկաստանում, մեծապես ներշնչվելով նախագաղութային հնդկական արվեստի ոճերով և մշակույթով: Շեր-Գիլը համարվում է 20-րդ դարի Հնդկաստանի նշանավոր նկարիչներից մեկը, ում ժառանգությունը բենգալյան վերածննդի առաջնորդների ժառանգության հետ նույն դիրքում է գտնվում: Նա նաև բուռն ընթերցող էր և դաշնակահար: Հնդիկ կին նկարիչներից Շեր-Գիլի նկարները այսօր ամենաթանկերից են, չնայած կյանքի ընթացքում քչերն են գնահատել նրա աշխատանքները:
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամրիտա Շեր-Գիլը ծնվել է 1913 թվականի հունվարի 30-ին[1] Հունգարիայի Բուդապեշտ քաղաքում՝[2] արիստոկրատ, սանսկրիտ ու պարսկերենի գիտակ Ումրաո Սինգհ Շեր-Գիլ Մաջիթիայի և բուրժուական հարուստ ընտանիքից սերող հունգարա-հրեացի օպերային երգչուհի Մարի Անտոնիետ Գոտեսմանի ընտանիքում[3][4]: Շեր-Գիլի ծնողները առաջին անգամ հանդիպել են 1912 թվականին՝ Մարի Անտուանետի Լահոր այցելության ժամանակ[3]: Նրա մայրը Հնդկաստան էր եկել որպես Մահարաջա Րանջիտ Սինգհի թոռնուհու՝ արքայադուստր Բամբա Սաթերլանդի ուղեկից[5][6]: Ամրիտան ընտանիքի երկու դուստրերից ավագն էր. նրա կրտսեր քույրը՝ Ինդիրա Սունդարամը (Շեր-Գիլը)՝ հնդիկ ժամանակակից արտիստ Վիվան Սունդարամի մայրը, ծնվել է 1914 թվականի մարտին:
Ամրիտան մանկության մեծ մասն անց է կացրել Բուդապեշտում[3]: Նա հնդկագետ Էրվին Բակթայի զարմուհին էր: Բակթայը նկատեց Շեր-Գիլի նկարչական տաղանդը 1926 թվականին Շիմլա այցի ժամանակ և Շեր-Գիլի արվեստի ջատագովներից էր[4]: Բակթայն ակադեմիական կրթության համար հիմք էր նախապատրաստում՝ ուղղորդելով և քննադատելով նրա աշխատանքները․ երբ Ամրիտան փոքր աղջիկ էր, ժամերով նկարում էր նրա տան ծառաներին[7][8]։
Նրա ընտանիքը ֆինանսական խնդիրներ է ունենում Հունգարիայում և 1921 թվականին ընտանիքով տեղափոխվում են Հնդկաստանի Շիմլայի Սամեր Հիլլ արվարձան, որտեղ Ամրիտան սկսում էսովորել դաշնամուր և ջութակ նվագել[7]: Ինը տարեկանում նա իր կրտսեր քրոջ՝ Ինդիրայի հետ միասին, համերգներ էր տալիս և խաղում էր Շիմլայի գեղարվեստի թատրոնի ներկայացումներում[9]: Չնայած արդեն հինգ տարեկանից նկարելուն՝ նա պաշտոնապես նկարչություն սկսեց սովորել ութ տարեկանից[9]: Շեր-Գիլը սկսեց արվեստի դասեր ստանալ Մայոր Վիթմարշի մոտ, ում հետագայում փոխարինեց Բևեն Պատեմանը: Շիմլայում Շեր-Գիլն ապրում էր համեմատաբար արտոնյալ ապրելակերպով[3]:
1924 թվականին Ամրիտան տեղափոխվում է Իտալիա և ընդունվում է Ֆլորենցիայի Սանտա Անունցիատայի գեղարվեստի ուսումնարանը: Ամրիտան երկար չմնաց այս դպրոցում և նույն տարի էլ վերադարավ Հնդկաստան[10]:
Տասնվեց տարեկան հասակում Ամրիտան մոր հետ ուղևորվեց Փարիզ՝ որպես նկարիչ փորձ ձեռք բերելու։ Նա նախ ուսանում է Պիեռ Վիլենտի և Լյուսիեն Սիմոնի անվան Գրանդ Շոմեր ակադեմիայում (որտեղ հանդիպում է Բորիս Տասլիցկիին), ավելի ուշ՝ Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոցում (1930-1934)[11][12]: Նա ազդվել է եվրոպական այնպիսի նկարիչներից, ինչպիսիք են Պոլ Սեզաննը և Պոլ Գոգենը[13]։ Ամրիտան Փարիզում գտնվելու տարիներին նկարել է այնպիսի համոզմամբ և հասունությամբ, որը հազվադեպ է հանդիպում 16 տարեկանի դեռահասի մոտ[4]:
Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1932–1936: Եվրոպական և արևմտյան ոճի վաղ շրջանի ստեղծագործությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շեր-Գիլի վաղ շրջանի նկարները ազդված են արևմտյան գեղանկարչությամբ, մասնավորապես, հետիպրեսիոնիզմի ոճով: 1932 թվականին նկարված յուղաներկով կտավը՝ «Երիտասարդ աղջիկները», նրա համար բեկումնային եղավ. աշխատանքը նվաճեց բազմաթիվ շնորհակալագրեր, նաև ոսկե մեդալ, իսկ Շեր-Գիլը 1933 թվականին ընտրվեց Փարիզի Գրանդ Սալոնի անդամ: Նա ամենաերիտասարդ անդամն էր[14][15][16], և այդ ճանաչմանը արժանացած միակ ասիացին[10]: Այս շրջանի նրա աշխատանքները ներառում են մի շարք ինքնադիմանկարներ, կյանքը Փարիզում, նատյուրմորտներ, ընկերների և համակուրսեցիների դիմանկարներ[17]։ Նյու Դելիի Ժամանակակից արվեստի ազգային պատկերասրահը Փարիզում Ամրիտայի նկարած ինքնանկարների մասին այսպես է գրում է․ «Նկարիչը գրավում է իր տարբեր տրամադրություններով` մռայլ, մտազբաղ,ուրախ, միաժամանակ ցույց տալով իր անհատականության նարցիստիկ բնույթը»[17]։
Երբ Շեր-Գիլը գտնվում էր Փարիզում, դասախոսներից մեկը հաճախ ասում էր, որ դատելով գունազարդման հարստությունից,նա արևմուտքում իր տեղը չի գտնի, իսկ արևելքում նրա գեղարվեստական անհատականությունը իր իսկականն արտահայտությունը կգտնի[18]: 1933 թվականին Ամրիտան Հնդկաստան վերադառնալու մեծ ցանկություն ուներ․ ինչ-որ տարօրինակ ձևով կարծես զգալով, որ այնտեղ ձևավորվելու է նկարչի իր ճակատագիրը: Շեր-Գիլը վերադարձավ Հնդկաստան 1934 թվականի վերջին[18][19]: 1935 թվականի մայիսին հանդիպելով անգլիացի լրագրող Մալկոլմ Մագերիջին՝ սկսում է աշխատել Կալկաթայի «Սթեյթսման» թերթում որպես խմբագրի օգնական և առաջնային գրող[20]:1935 թվականի սեպտեմբերին Ամրիտան վերադառնում է Անգլիա[21]:
1937–1941։ Հնդկական արվեստի ազդեցությունը ուշ շրջանի ստեղծագործություններում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ավելի ուշ 1937 թվականին Շեր-Գիլը, շրջելով Հարավային Հնդկաստանում[13], Աջանթայի քարանձավներ այցելելուց հետո, երբ նա գիտակցաբար փորձու էր վերադառնալ դասական հնդկական արվեստին, ստեղծեց իր հարավային հնդկական տրիլոգիան՝ «Հարսնացուի հարդարանքը», «Բրահմաչարիս» և «Հարավային Հնդկաստանի՝ շուկա գնացող գյուղացիները»։ Այս նկարները ցույց են տալիս նրա գույնի զգացողությունը և կարեկցանքը իր սուբյեկտների նկատմամբ, որոնք հաճախ պատկերված են իրենց աղքատության և հուսահատության մեջ[22]: Այժմ նրա աշխատանքների վերափոխումն ավարտված էր, և նա գտել էր իր «գեղարվեստական առաքելությունը», որը, ըստ նրա, հնդիկների կյանքը իր կտավներում ցույց տալն էր[1] : Սարայայում գտնվելու ընթացքում Շեր-Գիլը ընկերոջը գրել էր. «Ես կարող եմ նկարել միայն Հնդկաստանում: Եվրոպան պատկանում է Պիկասոյին, Մատիսին և Բրաքին ... Հնդկաստանը պատկանում է միայն ինձ»[23]:Հնդկաստանում մնալը նշանավորում է նրա աշխատանքների գեղարվեստական զարգացման նոր փուլի սկիզբը, որն առանձնանում էր միջպատերազմյան տարիների եվրոպական փուլից[24]։
Երբ Շեր-Գիլը 25 տարեկան էր, ամուսնացավ իր հունգարացի առաջին զարմիկի՝ դոկտոր Վիկտոր Էգանի հետ[3], և միասին տեղափոխվեցին Հնդկաստան: Այսպիսով սկսվեց Շեր-Գիլի արվեստի երկրորդ փուլը: Նկարիչների «Կալկաթա» խումբը, որը փոխակերպելու էր հնդկական արվեստը, պետք է ձևավորվեր միայն 1943 թվականին, իսկ Ֆրենսիս Նյուտոն Սոուզայի, Արայի, Բակրեի, Գադեի, Մ.Հ. Հուսեյնի և Շ.Ռազայի մասնակցությամբ «Առաջադեմ նկարիչների խումբը»՝ 1948 թվականին[25][26][27]։ Ամրիտայի արվեստի վրա մեծ ազդեցություն են թողել Բենգալի գեղանկարչության դպրոցի ռահվիրաների՝ Ռաբինդրանաթ Թագորի և Աբանինդրանանթ Թագորի գործերը: Շեր-Գիլի կանանց դիմանկարները նման են Ռաբինդրանաթի գործերին, իսկ լուսաստվերի և պայծառ գույների օգտագործումը արտացոլում են Աբանինդրանանթի ազդեցությունը[28]:
Սարայայում գտնվելու ընթացքում նա նկարել էր «Գյուղական տեսարանը» և «Սիեստան», որոնք պատկերում են Հնդկաստանի գյուղական վայրերում կյանքի հանգիստ ռիթմերը: «Սիեստան» արտացոլում է նրա փորձարկումները մանրանկարչության մեջ, մինչդեռ «Գյուղական տեսարանը» արտացոլում է Փահարի գեղանկարչության դպրոցի ազդեցությունը[29]։ Չնայած ճանաչված լինելով որպես դարի մեծագույն նկարիչ արվեստի այնպիսի քննադատների կողմից, ինչպիսիք են Կառլ Խանդալավալան՝ Բոմբեյում, և Չարլզ Ֆաբրին՝ Լահորում, Ամրիտայի նկարները քիչ են վաճառվել[30]:
Չնայած սերտ կապ ուներ ունենալով Բրիտանական Հնկաստանում, Շեր-Գիլը Կոնգրեսի համակիրներից էր: Նրան գրավում էին աղքատները, նեղվածներն ու զրկվածները, իսկ հնդիկ գյուղացիների և կանանց նկարները նրանց վիճակի մասինմտածմունքների արտացոլումն է: Նա նաև հետաքրքրվում էր Գանդիի փիլիսոփայությամբ ու կենցաղով: Ներուն հիացած էր նրա գեղեցկությամբ և տաղանդով, ու, երբ նա 1940 թվականի հոկտեմբերին գնաց Գորախպուր, այցելեց նաև Սարայայում գտնվող Շեր-Գիլին: Նրա նկարները մի շրջափուլում նույնիսկ փորձում էին օգտագործել Կոնգրեսի քարոզչությունում` գյուղի վերակառուցման խնդիրը վեր հանելու համար[23]:
1941 թվականի սեպտեմբերին Վիկտորը և Ամրիտան տեղափոխվեցին Լահոր, այնուհետև Հնդկաստան: 1941 թվականին, 28 տարեկան հասակում, Լահորում իր առաջին գլխավոր ցուցահանդեսը բացելուց մի քանի օր առաջ, Շեր-Գիլը ծանր հիվանդացավ և ընկավ կոմայի մեջ[20][31][32]։ Նա մահացավ 1941 թվականի դեկտեմբերի 5-ի կեսգիշերին[33]: Ամրիտան դիակիզվել է 1941 թվականի դեկտեմբերի 7-ին՝ Լահորում[32]:
Ժառանգություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շեր-Գիլի արվեստը իր ազդեցությունն է թողել հնդիկ նկարիչների սերունդների վրա՝ Սայեդ Հայդեր Ռազայից մինչև Արփիտա Սինգհ[34]: Հնդկաստանի Կառավարությունը Շեր-Գիլի աշխատանքները հռչակել է Ազգային գանձեր[25][7], և դրանց մեծ մասը գտնվում է Նյու Դելիի Ժամանակակից արվեստի ազգային պատկերասրահում[35][17]։ Նրա նկարներից մի քանիսը կախված են նաև Լահորի թանգարանում[36]: Ամրիտան կարողացավ արևմտյան հասարակություններին ապացուցել, որ հնդիկները կարող են կերպարվեստի գործեր ստեղծել: Նրա աշխատանքը հնդկական մշակույթի համար այնքան կարևոր է, որ երբ այն վաճառվում է, Հնդկաստանի կառավարությունը պարտադրում է, որ այն պետք է մնա երկրի ներսում. Շեր-Գիլի գործերից տասից մի քիչ վաճառվել է ամբողջ աշխարհում[37]: 2006 թվականին Նյու Դելիի աճուրդում Շեր-Գիլի «Գյուղական տեսարան» նկարը վաճառեց այն ժամանակվա համար ամենաբարձր գնով, որ երբևէ վճարվել էր Հնդկաստանում նկարի համար[29]։ Հնդկաստանի ժամանակակից նկարիչները վերստեղծում և վերաիմաստավորում են նրա գործերը[38]:
Բուդապեշտի հնդկական մշակույթի կենտրոնը կոչվում է Ամրիտա Շեր-Գիլ մշակութային կենտրոն[31]։
2013 թվականին՝ Շեր-Գիլի ծննդյան 100-ամյակին, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն հայտարարեց Ամրիտա Շեր-Գիլի միջազգային տարի[39]:
Շեր-Գիլին երբեմն անվանում են Հնդկաստանի Ֆրիդա Կալո, քանի որ նա «հեղափոխական» ձևով խառնեց արևմտյան և ավանդական արվեստի ոճերը[3][25]։
2016 թվականի հունվարի 30-ին Google-ը իր Google Doodle-ով նշում էր Ամրիտա Շեր-Գիլի 103-ամյակը[40]:
2018 թվականինին «Նյու Յորք Թայմսը» հրապարակեց իր՝ Շեր-Գիլի ուշացած մահախոսականը[41]:
2018 թվականին Մումբայում կայացած Սոթեբիի աճուրդում Ամրիտա Շեր-Գիլի «Կապույտ հագած փոքրիկ աղջիկը» կտավը աճուրդի է հանվել ռեկորդային գնով՝ 18,69 կրորով: Այս կտավը Ամրիտայի զարմիկ, Շիմլայի բնակիչ Բաբիթի դիմանկարն է, որը նկարվել է 1934 թվականին, երբ աղջիկը 8 տարեկան էր[42]:
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Great Minds, The Tribune, 12 March 2000.
- ↑ «Budapest Diary»։ Outlook։ 20 September 2010։ Արխիվացված է օրիգինալից 29 May 2012-ին։ Վերցված է 5 February 2013
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «The Indian Frida Kahlo»։ Telegraph.co.uk (անգլերեն)։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Revolution personified | Christie's'» (անգլերեն)։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ Kang Kanwarjit Singh (20 September 2009)։ «The Princess who died unknown»։ The Sunday Tribune։ Վերցված է 13 March 2010
- ↑ Singh Khushwant (27 March 2006)։ «Hamari Amrita»։ Outlook։ Արխիվացված է օրիգինալից 6 February 2013-ին։ Վերցված է 5 February 2013
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Google's Doodle Honours Amrita Sher-Gil. Here Are 5 Things You Should Know about Her»։ The Better India (en-US)։ 30 January 2016։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ On Amrita Sher-Gil: Claiming a Radiant Legacy By Nilima Sheikh
- ↑ 9,0 9,1 Amrita Shergill at sikh-heritage. Sikh-heritage.co.uk (30 January 1913).
- ↑ 10,0 10,1 Amrita Shergill Biography at. Iloveindia.com (6 December 1941).
- ↑ Archives 'Amrita Shergil' project Archived 7 January 2009 at the Wayback Machine. www.hausderkunst.de.
- ↑ Amrita Sher-Gil profile at Archived 15 October 2012 at the Wayback Machine.. Indianartcircle.com.
- ↑ 13,0 13,1 Amrita Sher-Gil Exhibition at tate.org
- ↑ Anand, Armita Sher-Gil
- ↑ Works in Focus, Tate Modern, 2007.
- ↑ Amrita Shergil at tate. En.ce.cn.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 «National Gallery of Modern Art, New Delhi»։ www.ngmaindia.gov.in։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ 18,0 18,1 Dalmia Yashodhara (2014)։ Amrita Sher-Gil: Art & Life: A Reader։ New Delhi: Oxford University Press։ էջ 5։ ISBN 978-0-19-809886-7
- ↑ Laid bare – the free spirit of Indian art The Daily Telegraph, 24 February 2007.
- ↑ 20,0 20,1 Bright-Holmes John (1981)։ Like It Was: The Diaries of Malcolm Muggeridge։ entry dated 18 January 1951: Collins։ էջ 426։ ISBN 978-0-688-00784-3։ Վերցված է 29 August 2011
- ↑ Wolfe Gregory (2003)։ Malcolm Muggeridge: A Biography։ Intercollegiate Studies Institute։ էջեր 136–137։ ISBN 1932236066
- ↑ Amrita Shergill at. Indiaprofile.com (6 December 1941).
- ↑ 23,0 23,1 «Amrita's village»։ Frontline 30 (4)։ February–March 2013։ Վերցված է 26 February 2013
- ↑ Daily Times, 15 December 2004. Dailytimes.com.pk (15 December 2004).
- ↑ 25,0 25,1 25,2 Amrita Sher-Gill at. Mapsofindia.com.
- ↑ Contemporary Art Movements in India. Contemporaryart-india.com.
- ↑ Indian artists. Art.in.
- ↑ «Art into life»։ HT Mint։ 31 January 2013։ Վերցված է 6 February 2013
- ↑ 29,0 29,1 «White Shadows»։ Outlook։ 20 March 2006։ Վերցված է 5 February 2013
- ↑ «Hamari Amrita»։ Outlook։ 27 March 2006։ Արխիվացված է օրիգինալից 6 February 2013-ին։ Վերցված է 5 February 2013
- ↑ 31,0 31,1 «Great success in a short life | The Budapest Times»։ budapesttimes.hu (en-US)։ Արխիվացված է օրիգինալից 24 January 2016-ին։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ 32,0 32,1 «Amrita Sher-Gil: This Is Me, Incarnations: India in 50 Lives – BBC Radio 4»։ BBC։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ Singh N Iqbal (July 1975)։ «Amrita Sher-Gil»։ India International Centre Quarterly 2 (3): 216։ JSTOR 23001838
- ↑ «Sad In Bright Clothes»։ Outlook։ 28 January 2013։ Վերցված է 5 February 2013
- ↑ Amrita Sher-Gil at. Culturalindia.net (30 January 1913).
- ↑ Dutt Nirupama։ «When Amrita Sher-Gil vowed to seduce Khushwant Singh to take revenge on his wife»։ Scroll.in (en-US)։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ (Some names have been changed to protect their identities)։ «A life not so gay»։ Telegraphindia.com։ Վերցված է 23 June 2018
- ↑ «Two artists are recreating painter Amrita Sher-Gil's self portraits»։ Hindustan Times (անգլերեն)։ 23 March 2017։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ «Amrita Sher-Gil in Paris | Magyar Művészeti Akadémia»։ www.mma.hu (en-US)։ Վերցված է 14 May 2017
- ↑ «Amrita Sher-Gil’s 103rd Birthday»։ Google։ 30 January 2016
- ↑ «Overlooked No More: Amrita Sher-Gil, a Pioneer of Indian Art»։ The New York Times։ Վերցված է 23 June 2018
- ↑ «Sotheby's Mumbai auction: Amrita Sher-Gil's 'The Little Girl in Blue' fetches record bid of ₹18.69 crore»
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Amrita Sher-Gil, by Karl J. Khandalavala. New Book Co., 1945
- Amrita Sher-Gil: Essays, by Vivan Sundaram, Marg Publications; New Delhi, 1972.
- Amrita Sher-Gil, by Baldoon Dhingra. Lalit Kala Akademi, New Delhi, 1981. 0-86186-644-4.
- Amrita Sher-Gil and Hungary, by Gyula Wojtilla . Allied Publishers, 1981.
- Amrita Sher-Gil: A Biography by N. Iqbal Singh, Vikas Publishing House Pvt.Ltd., India, 1984. 0-7069-2474-6
- Amrita Sher-Gil: A personal view, by Ahmad Salim. Istaarah Publications; 1987.
- Amrita Sher-Gil, by Mulk Raj Anand. National Gallery of Modern Art; 1989.
- Amrita Shergil: Amrita Shergil ka Jivan aur Rachana samsar, by Kanhaiyalal Nandan. 2000.
- Re-take of Amrita, by Vivan Sundaram. 2001, Tulika. 81-85229-49-X
- Amrita Sher Gil – A Painted Life by Geeta Doctor, Rupa 2002, 81-7167-688-X
- Amrita Sher-Gil: A Life by Yashodhara Dalmia, 2006. 0-670-05873-4
- Amrita Sher-Gil: An Indian Artist Family of the Twentieth Century, by Vivan Sundaram, 2007, Schirmer/Mosel. 3-8296-0270-7
- Amrita Sher-Gil: A Self-Portrait in Letters and Writings edited by Vivan Sundaram, Tulika Books, 2010.
- Feminine Fables: Imaging the Indian Woman in Painting, Photography and Cinema, by Geeti Sen, Mapin Publishing, 2002.
- The Art of Amrita Sher-Gil, Series of the Roerich Centre of Art and Culture. Allahabad Block Works, 1943.
- Sher-Gil, by Amrita Sher-Gil, Lalit Kala Akademi, 1965.
- India's 50 Most Illustrious Women by Indra Gupta 81-88086-19-3
- Famous Indians of the 20th century by Vishwamitra Sharma. Pustak Mahal, 2003, 81-223-0829-5
- When was Modernism: Essays on Contemporary Cultural Practice in India, by Geeta Kapur, 2000.
- Rahman Maseeh (6 October 2014)։ «In the shadow of death»։ The Arts։ India Today 39 (40): 68–69
- Anand, Mulk Raj (1989)։ Amrita Sher-Gill (English)։ Jaipur: National Gallery of Modern Art
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ամրիտա Շեր-Գիլ, Ժամանակակից արվեստի ազգային պատկերասրահ
- अमृता शेरगिल, Կերպարվեստի պատմություն
![]() |
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ամրիտա Շեր-Գիլ կատեգորիայում։ |