Ամպային ռեստորան
| Ենթակատեգորիա | բիզնես ձեռնարկություն, Առցանց խանութ | |
|---|---|---|
| Բնագավառ | հասարակական սնունդ | |
| Typically sells | կերակուր | |
Ամպային ռեստորան, վիրտուալ ռեստորան, ուրվական ռեստորան (անգլ.՝ ghost restaurant-ուրվական ռեստորան, ինչպես նաև անգլ.՝ cloud kitchen-ամպային խոհանոց, անգլ.՝ delivery-only restaurant-«միայն առաքում» մոդելով ռեստորան, անգլ.՝ online-only restaurant-առցանց ռեստորան, անգլ.՝ dark kitchen-մութ խոհանոց), հանրային սննդի բիզնես, որը սպասարկում է հաճախորդների պատվերները բացառապես առցանց կամ հեռախոսով[1]:
Նկարագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ամպային ռեստորանները, համեմատած ավանդական ռեստորանների հետ, զգալիորեն ավելի քիչ վերադիր ծախսեր ունեն` անկախ նրանից՝ ծախսում են իրենց սեփական առաքման ծառայության վրա, թե վճարում են երրորդ կողմի առաքման ընկերություններին[2]: Ավանդական ռեստորաններն ունեն ծախսեր, որոնք ներառում են հաճախորդների համար տարածքի պահպանումը, զվարճանքի, անձնակազմի, ապահովագրության և այլնի վճարումը, ինչը ստեղծում է զգալի ծախսեր[3]: Նույնիսկ ռեստորանները, որոնք զգալի մասնաբաժին ունեն առաքման համար, սպասարկում են հաճախորդների հանգստի մեծ տարածք: Ամպային ռեստորանները չեն պահանջում ռեստորանային լիարժեք տարածք, որը համապատասխանում է ավանդական ռեստորանի կողմից ցանկալի տեսանելիությանը, գրավչությանը և մատչելիությանը, ուստի նրանք կարող են խնայել գումար՝ զբաղեցնելով ավելի էժան անշարժ գույք[2][4]:
Տիպիկ ուրվական ռեստորանը կարող է պատրաստել մի քանի խոհանոցների ուտեստներ[5]: Օրինակ, Green Summit-ն աշխատում է միանգամից մի քանի ռեստորանային կոնցեպտներով մեկ գրասենյակից: Հնարավոր է փորձել նոր ապրանքանիշեր և խոհանոցներ ավելի քիչ ջանքերով ու ծախսերով՝ առանց տարածքների և սպասարկող անձնակազմի թարմացման անհրաժեշտության[6][7]: Դա ձեռնտու է, քանի որ բազմաթիվ ապրանքանիշեր ունենալը գրավում է հաճախորդների ավելի լայն շրջանակ:
Ռեստորանների մեծ մասն օգտագործում է արդեն իսկ գոյություն ունեցող առաքման ծառայությունները: Օրինակ՝ Green Summit-ը, որը Չիկագոյում և Նյու Յորքում շահագործում է մի քանի ուրվական ռեստորաններ[6], համագործակցում է Grubhub-ի հետ[8]: Keatz առաքման ծառայությունը համագործակցում է Եվրոպայի ռեստորանների հետ[9]: Որոշ ընկերություններ ունեն իրենց սեփական առաքման համակարգը, ինչպես, օրինակ, գործունեությունը դադարեցրած Maple ընկերությունը Նյու Յորքում[8][10]: Ռեստորատոր Դեյվիդ Չանգի աջակցությամբ գործող Maple-ը կենտրոնացած էր արտադրողականության վրա՝ ըստ խոհանոցում մեկ ժամում ճաշատեսակների քանակի ցուցանիշի, որն ավելի բնորոշ է արագ սննդի ռեստորաններին[10]: Ճիշտ բիզնես մոդել գտնելը դժվար էր. Maple-ը դադարեցրել է իր գործունեությունը 2017 թվականի մայիսին և վաճառվել բրիտանական սննդի առաքման Deliveroo ընկերությանը[11]: Ando-ն, որը գործարկվել էր 2016 թվականին և նույնպես Դեյվիդ Չանգի ձեռնարկություն էր[12], փակվել է 2018 թվականի հունվարին և վաճառվել Uber Eats ընկերությանը[13]:
Ամպային ռեստորանների տեսակներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ուրվական ռեստորանի ստեղծումը ենթադրում է վիրտուալ ռեստորանի ապրանքանիշի ստեղծում: Ուրվական ռեստորանների երեք տարբերակ կա.
Անկախ սեփականատեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Անհատը կամ ընկերությունը, որը կապված չէ ավանդական ռեստորանների հետ, կարող են ստեղծել իրենց ուրվական ռեստորանը իրենց սեփական ապրանքանիշով և առցանց պատվերի կայքէջով[14][15]: Սա կարող է ձեռնտու լինել, քանի որ այս տեսակի ռեստորանի գործարկումը պահանջում է ավելի քիչ ներդրում և ժամանակ (3-4 շաբաթ), քան ավանդական ռեստորանը՝ ճաշասենյակով և այլն[16][17]:
Ավանդական ռեստորան
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ավանդական ռեստորանները կարող են ուրվական ռեստորան բացել այլ ապրանքանիշով` բացի հիմնական ֆիզիկական ռեստորանից[18]: Այս դեպքում ուրվական ռեստորանը սնունդ է տրամադրում այդ ռեստորանի խոհանոցից, բայց, հնարավոր է, ավելի լայն ճաշացանկով: Օրինակ, բուրիտո պատրաստող մեքսիկական ռեստորանը կարող է նաև պիցցա պատրաստել և վաճառել այն միայն ուրվական ռեստորանում՝ առանց այն առաջարկելու իր ֆիզիկական ռեստորանում: Դա արվում է պիցցա փնտրող հավելյալ հաճախորդներ ներգրավելու համար՝ առանց նրանց շփոթեցնելու, որ պիցցան պատրաստվում է մեքսիկական բուրիտո պատրաստող խոհանոցում:
Այս ռազմավարության մեկ այլ առավելությունն այն է, որ այն հեշտացնում է նոր ուտեստների կամ ճաշացանկերի փորձարկումը, քանի որ նոր ուտեստի համար անհրաժեշտ է միայն փոփոխություն կատարել կայքում առկա առցանց ճաշացանկում: Եվ եթե պիցցայի վաճառքը հաջող լինի, մեքսիկական բուրիտո ռեստորանը կարող է այն ավելացնել իր ֆիզիկական ռեստորանի ճաշացանկին[19]:
Վիրտուալ ապրանքանիշի ստեղծումն ավանդական ռեստորանի համար լրացուցիչ ծախսեր չի պահանջում։ Այն արդեն ունի խոհանոց և անձնակազմ՝ սնունդ պատրաստելու համար։ Նոր ապրանքանիշի գործարկման համար շաբաթներ պետք չեն, քանի որ անհրաժեշտ ամեն ինչ արդեն իսկ առկա է։
Առաքման ծառայություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Առաքման ծառայությունները, ինչպիսիք են Uber Eats-ը և Delivery-ը, կարող են գործարկել իրենց իսկ ուրվական ռեստորանը[20]: Uber Eats-ը ստեղծել է մութ խոհանոցներ՝ ճաշ պատրաստելու համար, որոնք հասանելի են միայն իրենց սննդի պատվերի հարթակում: Տարբեր ճաշատեսակների և խոհանոցների տարբերակման համար նրանք ստեղծել են տարբեր ապրանքանիշեր, այսպես` Brooklyn Burger Factory-ը, MIA Wings-ը և French tacos-ը Uber Eats-ի համար ստեղծված ապրանքանիշեր են[21] և հասանելի են միայն Uber Eats հավելվածում։ Սա կարող է համոզել հաճախորդներին ընտրել այս հատուկ հավելվածը, քանի որ նման ուտեստները ոչ մի այլ տեղ չեն վաճառվում[22]:
Քննադատություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ուրվական ռեստորանները քննադատվում են տհաճ աշխատանքային պայմանների և առանց պատուհանների նեղ տարածքների համար[23]:
2015 թվականին մի շարք լրատվական հոդվածներ բացահայտել են, որ առանձին ուրվական ռեստորաններ գործում են որպես չկարգավորված, չլիցենզավորված կազմակերպություններ կամ որպես ռեստորանների ճակատներ, որոնք կարող են ունենալ սանիտարական խախտումներ[24][25]:
Մեծ Բրիտանիայի քաղաքային խորհուրդը մտահոգություն է հայտնել ամպային ռեստորանների տարածվածության կապակցությամբ, քանի որ բնակիչները բողոքել են առաքման ծառայությունների երթևեկության աղմուկից[26]:
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Shieber, Jonathan (2018 թ. նոյեմբեր). «The next big restaurant chain may not own any kitchens». Tech Cruch. Verizon Media. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ. հոկտեմբերի 08-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 02-ին.
- ↑ 2,0 2,1 Chamlee, Virginia (2016 թ․ սեպտեմբերի 30). «Are Virtual Restaurants Dining's Next Hot Trend?». Eater. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ. հոկտեմբերի 02-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ Chamlee, Virginia (2016 թ. սեպտեմբերի 30). «Are Virtual Restaurants Dining's Next Hot Trend?». Easter. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ. հոկտեմբերի 02-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ Holmes, Mona (2018 թ. մայիսի 23). «Here's Why a Lot of Delivery Food Isn't Coming From Actual Restaurants The incubators are like WeWork for the restaurant industry». Eater Los Angeles. Vox Media. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ. մայիսի 27-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 02-ին.
- ↑ Turow Paul, Eve (2017 թ. մարտի 24). «That Restaurant On Seamless Might Not Actually Exist». Forbes.com. Forbes Media LLC. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ. հունվարի 28-ին. Վերցված է 2019 թ. մայսի 30-ին. «if you have a 6,000 square foot kitchen you can make very high-quality food and have many different styles of cuisine coming from the same kitchen.»
- ↑ 6,0 6,1 Channick, Robert (2017 թ. մարտի 27). «9 restaurants, 1 kitchen, no dining room». chicagotribune.com. TRIBUNE PUBLISHING COMPANY. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ. մարտի 27-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին. «Butcher Block, Milk Money and Leafage share the same address, chefs and owner.»
- ↑ Eisenpress, Cara (2016 թ. փետրվարի 21). «Behold 'ghost restaurants': Order online, but don't try to show up for dinner». Crain's. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. մայիսի 30-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ 8,0 8,1 Ungerleider, Neal (2017 թ. հունվարի 20). «Hold The Storefront: How Delivery-Only "Ghost" Restaurants Are Changing Takeout». Fast Company. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. հունիսի 01-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ Martson, Jennifer (2019 թ. մարտի 22). «Virtual Kitchen Network Keatz Raises €12M for Its Food-First Delivery Concept». The Spoon. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ. մայիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ 10,0 10,1 Kessler, Sarah (2016 թ. մարտի 21). «How Maple Built An Insanely Efficient, Chipotle-Crushing Food Delivery Machine». Fast Company. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. մայսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ Fabricant, Florence (2017 թ. մայիսի 08). «Maple, the New York Start-Up, Has Delivered Its Last Meal». nytimes.com. The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. մարտի 06-ին. Վերցված է 2019 թ. մարտի 04-ին.
- ↑ Gordiner, Jeff (2016 թ. մարտի 22). «David Chang's Next Restaurant, Ando, Will Be Delivery Only». nytimes.com. The New York Times Co. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. ապրիլի 12-ին. Վերցված է 2019 թ. մարտի 04-ին.
- ↑ Fabricant, Florence. «Ando, David Chang's Meal-Delivery Business, Ends Service». nytimes.com. The New York Times Co. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. մարտի 06-ին. Վերցված է 2019 թ. մարտի 04-ին.
- ↑ «The Rise Of The Dark Kitchen». Disruption Hub. 2018 թ. հունիսի 05. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ. հունիսի 06-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ Marston, Jennifer (2019 թ. մարտի 22). «Virtual Kitchen Network Keatz Raises €12M for Its Food-First Delivery Concept». The Spoon (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ. մայիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ Chamlee, Virginia (2016 թ. սեպտեմբերի 30). «Are Virtual Restaurants Dining's Next Hot Trend?». Eater. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ. հոկտեմբերի 02-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ «Why Start a Dark Kitchen?». Online food ordering connected with your restaurant | Deliverect (անգլերեն). 2019 թ. մարտի 08. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ Oct. 17, Jonathan Maze on; 2018. «Delivery could force changes in the restaurant business model». Restaurant Business (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ. օգոստոսի 27-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
{{cite web}}:|last2=has numeric name (օգնություն)CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link) - ↑ «Meal delivery trend: virtual restaurants». RetailDetail (անգլերեն). 2018 թ. սեպտեմբերի 05. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ Harris, John (2018 թ. հոկտեմբերի 09). «Are dark kitchens the satanic mills of our era?». The Guardian (անգլերեն). ISSN 0261-3077. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ. հունվարի 28-ին. Վերցված է 2019 թ. մայիսի 30-ին.
- ↑ Garlick, Hattie. «Dark kitchens: is this the future of takeaway?». Financial Times (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ. մայիսի 08-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ Filloon, Whitney (2018 թ. հոկտեմբերի 24). «Your Favorite Uber Eats Restaurant Might Not Actually Exist». Eater. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ. հոկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 17-ին.
- ↑ Harris, John (2018 թ. հոկտեմբերի 09). «Are dark kitchens the satanic mills of our era?». The Guardian (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ. հունվարի 28-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 15-ին.
- ↑ Thompson, Elise. «Have You Missed Starry Kitchen's Balls? Us Too. Uber Eats is Here to Save Us All!». The LA Beat (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ. սեպտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 25-ին.
- ↑ Glorioso, Chris & Givens, Ann & Stulberger, Evan (2015 թ. նոյեմբերի 11). «LOCALI-Team: Restaurants Use False Identities on Food Delivery Websites». NBC New York (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. նոյեմբերի 23-ին. Վերցված է 2024 թ. հունվարի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ Panja, Soheb (2018 թ. ապրիլի 13). «Deliveroo Cranks Up 'Dark Kitchens' Scheme, Asking Restaurants for Exclusive Spin-Offs». Eater London (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ. ապրիլի 15-ին. Վերցված է 2019 թ. ապրիլի 15-ին.