Թափառող բանաստեղծը սիրահարվում է իշխանի աղջկան` արքայադստերը։ Ժողովրդին հայտարարում են. «Ով որ կկատարի մեծ իշխանի հրամանը, նա թույլտվություն կստանա ամուսնանալ արքայադստեր հետ ստանա թագավորության կեսը»։ Իշխանն ասում է` «Ես հրամայում եմ բռնել կատաղի վիշապին»։ Շատ ասպետներ շտապում են կատարել իշխանի հրամանը` թագավորության կեսը ստանալու համար։ Երբ նրանք հասնում են, վիշապը կրակ է բաց թողում նրանց վրա, իսկ ասպետները նահանջում են։ Իսկ այս բանաստեղծը սկսում է վիշապի համար կարդալ սիրային բանաստեղծություններ։ Վիշապը հուզվում է, լաց է լինում և անմիջապես գնում է բանաստեղծի հետևից։ Իշխանն ևս մեկ հրաման է արձակում։ «Գնացեք և ոչնչացրեք չար կախարդ Երաշտին»։ Բանաստեղծը կախարդում է կախարդին բանաստեղծություններով, և նա նույնպես լաց է լինում և գնում բանաստեղծի հետևից։ Իշխանը նոր հրաման է արձակում. «Ինձ մոտ բերեք լեռների տիրոջը` Դիվին։ Դիվը լսում է բանաստեղծի բանաստեղծությունները, գնում է նրա հետևից կրկնելով. «Ա՜խ, արքայադուստր»։ Բայց իշխանը չի ցանկանում նրան տալ իր դստերը, այդ ժամանակ Դիվը ծածկում է նրան թանկարժեք քարերով, և իշխանը ճչում է. «Էլի»։ Արքայադուստրը դուրս է գալիս աշտարակից, և բանաստեղծը նրան ավանակով տանում է դեպի հեռուներ։
ԽՍՀՄ