Jump to content

Ալեքսանդր Ցեկալո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Ցեկալո
ուկրաիներեն՝ Олександр Євгенович Цекало
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 22, 1961(1961-03-22) (64 տարեկան)
ԾննդավայրԿիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ,  Ռուսաստան,  ԱՄՆ և  Ուկրաինա
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունSaint Petersburg State Technological University of Plant Polymers?
Մասնագիտությունդերասան, երգիչ, երգերի հեղինակ, կոմպոզիտոր, հաղորդավար, ռեժիսոր, սցենարիստ, կինոպրոդյուսեր, ռեստորատոր, պրոդյուսեր, լրագրող, խմբագիր, շոումեն, հեռուստատեսային պրոդյուսեր, հեռուստահաղորդավար, գլխավոր խմբագիր և կիթառահար
ԱմուսինԼոլիտա Միլյավսկայա, Darina Ervin? և Q120264810?
Զբաղեցրած պաշտոններգլխավոր խմբագիր
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Alexander Tsekalo Վիքիպահեստում

Ալեքսանդր Եվգենիևիչ Ցեկալո (անգլ.՝ Aleksandr Tsekalo, մարտի 22, 1961(1961-03-22), Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), սովետական և ռուսական երաժիշտ, դերասան, ռադիո և հեռուստահաղորդավար։ «Սրեդա» պրոդյուսերական ընկերության հիմնադիրը։ Ակտիվորեն զբաղվում է հեռուստատեսությամբ 1986 թվականից։ Ցեկալոն եղել է «Minute of Fame» և «Big Difference» հաղորդաշարերի հաղորդավարը[1][2]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսանդր Ցեկալոն ծնվել է 1961 թվականի մարտի 22-ին Կիևում՝ ջերմատեխնիկների ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Եվգենի Բորիսովիչ Ցեկալոն (1931 թ. մարտի 11-2007 թ. մայիս), ուկրաինացի էր, իսկ մայրը՝ Ելենա Լեոնիդովնա Վոլկովան (1933 թ. մարտի 24 - 2000 թ.)՝ հրեա[3][4][3][5]։

Նա սովորել է դաշնամուր և կիթառ նվագել և դեռ դպրոցում փորձել է բեմական ներկայացումներ կազմակերպել՝ ստեղծելով «ONO» խումբը։ Մասնակցել է սիրողական ներկայացումների և թատերական բեմադրությունների[2]։

1978 թվականին ավարտելով Կիևի N89 դպրոցը՝ Ցեկալոն ընդունվել է Լենինգրադի «Թղթի և թղթի արդյունաբերության տեխնոլոգիական ինստիտուտ»-ի հեռակա բաժինը[5]։ Միաժամանակ Կիևում աշխատել է որպես մեխանիկ և մասնակցել է սիրողական թատրոնի ներկայացումներին[6][5].։

1979 թվականին ստեղծել է «Շլյապա» կվարտետը։ Հետագայում Կիևի «էստրադայի և կրկես»-ի դպրոցից հրավեր ստանալով՝ խմբի մյուս անդամների հետ միասին ընդունվել է երկրորդ կուրս։ 1982 թվականին ավարտել է Լենինգրադի «Թղթի և թղթի արդյունաբերության տեխնոլոգիական ինստիտուտ»-ը։ Աշխատել է քիմիական լաբորատորիայում՝ որպես մեխանիկ, բեմադրիչի օգնական և լուսավորման տեխնիկ՝ Կիևի բեմական թատրոնում։

1985 թվականին ավարտելով բուհը՝ Ցեկալոն սկսել է աշխատել Օդեսայի ֆիլհարմոնիայի թատրոնում, ապա Օդեսայի «Sharzh» էստրադային թատրոնում՝ Իլյա Նոյաբրյովի ղեկավարությամբ[2]։ Նույն թվականին Լոլիտա Միլյավսկայայի հետ ստեղծել է «Ակադեմիա» կաբարե-դուետը, իսկ 1989 թվականին ժամանել են Մոսկվա։ Դուետը ելույթներ է ունեցել բեմերում, ակումբներում և ռեստորաններում, իսկ 1990-ականների կեսերին «Ակադեմիա» դուետը դարձել է ամենահայտնի արտիստական անսամբլներից մեկը։

Ցեկալոյի խոսքերով՝ 1990-ականներին էստրադային կարիերային զուգահեռ նա զբաղվել է քաղաքական քարոզարշավների կազմակերպմամբ[7]։ Մասնավորապես 1991 թվականին մասնակցել է ֆրանսիական քաղաքի քաղաքապետի ընտրություններին, որտեղ աջակցած թեկնածուն հաղթել է[8]։

1996 թվականին Լոլիտա Միլյավսկայայի հետ միասին Ցեկալոն սկսել է վարել «Բարի լույս, երկիր» ծրագիրը։ «Akademiya» կաբարե-դուետի փլուզումից հետո՝ 2000 թվականին, Ցեկալոն մասնակցել է մի շարք հեռուստանախագծերի, այդ թվում՝ «Old Songs on the Main» երաժշտական ֆիլմերի հանրաճանաչ շարքին։ Նա խաղացել է երրորդ և չորրորդ մասերում, ինչպես նաև ղեկավարել և սցենար գրել հեռուստանախագծի կենդանի տարբերակի համար։ Նա նաև ձայնավորել է «Private Chronicles. Monologue» ֆիլմը[9]։

2000 թվականին Ցեկալոն գլխավոր դեր է խաղացել Տիգրան Կեոսայանի «Արծաթյա լանդշաֆտ» ֆիլմում, որի համար գրել և կատարել է «Istoriya» երգը։ 2007 թվականին այս երգը կատարեց Ֆիլիպ Կիրկորովը և ընդգրկվեց նրա «For You» ալբոմում[10]։

2003 թվականի փետրվարին Ցեկալոն եղել է «Nord-Ost» մյուզիքլի գործադիր պրոդյուսերը։ Հետագայում նա դարձել է «Russian Musical» ընկերության գլխավոր պրոդյուսերը և «12 chairs» մյուզիքլի ռեժիսորը[11]։

2002 թվականի սեպտեմբերից մինչև 2005 թվականը նա զբաղեցրել է «STS» հեռուստաալիքի սեփական արտադրության զվարճալի ծրագրերի բաժնի գործադիր պրոդյուսերի պաշտոնը[12]։ 2005-2006 թվականներին եղել է «STS»-ի գլխավոր պրոդյուսերը[2]։ 2006 թվականի օգոստոսի 1-ից մինչև 2007 թվականի հունիսի 1-ը՝ «STS»-ի ծրագրերի բաժնի տնօրենը[13]։ Նա հեռացվեց աշխատանքից` Ալեքսանդր Ռոդնյանսկու հետ ունեցած կոնֆլիկտի պատճառով։ Ռոդնյանսկին դժգոհ էր այն բանից, որ Ցեկալոն՝ լինելով «STS»-ի աշխատակից, աշխատում էր որպես «Two Stars» երաժշտական մրցույթի հաղորդավար Առաջին ալիքում՝ չընդունելով իր համար առաջարկված ֆինանսական պայմանները[14]։

2006-2014 թվականներին և 2017 թվականին Ցեկալոն եղել է Առաջին ալիքի հաղորդավար («Two Stars», «Minute of Fame», «Big Difference», «Prozhektorperiskhilton»)։ 2007 թվականի հունիսի 25-ից մինչև 2008 թվականի հուլիսի 30-ը զբաղեցրել է Առաջին ալիքի gլխավոր տնօրենի տեղակալի, hատուկ նախագծերի տնօրինության տնօրենի պաշտոնը[15][16]։

2008 թվականին Ցեկալոն հիմնադրել է «Sreda» պրոդյուսերական ընկերությունը, որը դարձել է Ռուսաստանի ամենանշանակալի հեռուստատեսային արտադրական ընկերություններից մեկը[17]։

2014 թվականին նա հանդես է եկել որպես լրագրող՝ հարցազրույց վերցնելով Առաջին ալիքի «Channel One» բաժնի տնօրեն Սերգեյ Տիտինկովից և «TNT»-ի գլխավոր պրոդյուսեր Ալեքսանդր Դուլերայնից՝ «GQ» ամսագրի համար։ Նա նաև հարցազրույց է վարել իր քենի՝ Վերա Բրեժնևայի հետ, «Interview» ամսագրի համար[18][19]։

Ցեկալոն հանդես է եկել որպես Իգոր Կրուտոյի ստեղծագործական երեկոների ռեժիսոր (ինչպես նաև սցենարիստ և հաղորդավար), «Kinotavr» փառատոնի հաղորդավար, «Silver Galosh» մրցանակաբաշխության հաղորդավար, Անժելիկա Վառումի սոլո համերգների կազմակերպիչ (նա նաև պատրաստել է «Whistle Man» երգի տեսահոլովակը) և Ալսուի համերգների կազմակերպիչ[20][21][22][23][24][9][25][26]։ Նա նաև մասնակցել է Ալսուի պատրաստությանը «Եվրատեսիլ» երգի մրցույթի համար, որտեղ երգչուհին զբաղեցրել է երկրորդ տեղը[27][28]։

Բացի այդ, Ցեկալոն եղել է «TEFI 2006» մրցանակաբաշխության գեղարվեստական ղեկավարը։ Նա որպես մոդել մասնակցել է Դմիտրի Վրուբելի և Վիկտորիա Տիմոֆեևայի «Orgy of Humanism» ավանգարդիստական ցուցահանդեսին[29][30][31][32][33]։ Նա նաև վարել է «СТС»-ի «Լենինգրադ Stand-Up Club» նախագծի համերգային տարբերակը և «Sobaka.ru» ամսագրի «TOP 50. Սանկտ Պետերբուրգի ամենահայտնի մարդիկ» մրցանակաբաշխությունը, ինչպես նաև բալերինա Անաստասիա Վոլոչկովայի և գործարար Իգոր Վդովինի հարսանիքները։

Ցեկալոն Իվան Ուրգանտի հետ համատեղ Մոսկվայի Յակիմանսկայա նավահանգստում հիմնադրել է «The Sad» ռեստորանը, իսկ 2010 թվականի վերջին Ալեքսեյ Բոկովի և Ալեքսանդր Օռլովի հետ միասին բացել է «Chichibio» ռեստորանը[34][35]։

Ֆիլմագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հյուրընկալող

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 2006: Ty - supermodel
  • 2008: Minuta slavy
  • 2008-2012, 2017: Prozhektorperiskhilton
  • 2008-2014: Big Difference

Արտադրող

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 2012: Cinderella
  • 2012: The Dark Side of the Moon
  • 2014-2022: Silver Spoon
  • 2015-2020: The Method
  • 2017: Prozhektorperiskhilton
  • 2017: Gogol. The Beginning
  • 2017: Trotsky
  • 2018: Gogol. Viy
  • 2018: Gogol. Terrible Revenge
  • 2019: Cop
  • 2020: The Last Minister
  • 2020: Just Imagine Things We Know

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Aleksandr Tsekalo». IMDb.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Биография Александра Цекало» [Biography of Aleksandr Tsekalo]. RIA Novosti. 2016 թ․ մարտի 22.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Трагедия в семье Александра Цекало». KM.RU – информационный мультипортал. 2007 թ․ մայիսի 31.
  4. ↑ Александру Цекало – 50 лет! // Podrugi.by
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Александр Цекало». Krasny Kvadrat. 2017 թ․ փետրվարի 20.
  6. ↑ «Выдающиеся выпускники университета». Higher School of Technology and Energy.
  7. ↑ Andrei Vandenko (2012 թ․ նոյեմբերի 19). «Есть ли жизнь в телевизоре». Itogi. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 20-ին. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 8-ին.
  8. ↑ «Александр Цекало: "Сделать пародию на Ваню Урганта кое-кому удается, а вот на меня – никак не получается"». Fakty i Kommentarii.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Александр Цекало: "Трачу деньги на еду и телефон"». Argumenty i Fakty. 2002 թ․ հունիսի 11.
  10. ↑ «Филипп Киркоров: "Пугачёва остаётся моей музой"». Utro.ru. 2007 թ․ նոյեմբերի 7.
  11. ↑ «"12 стульев" расставили в Нью-Васюках». Kommersant. 2003 թ․ հուլիսի 31.
  12. ↑ «Генеральный продюсер канала "1+1" Александр Роднянский: "Александр Цекало заменил мне весь производственный департамент"». Fakty i Kommentarii.
  13. ↑ «СТС разделил шоу и ситкомы». Lenizdat.ru. 2006 թ․ օգոստոսի 7.
  14. ↑ «Александр Цекало займется спецпроектами на Первом канале». Sostav.ru. 2007 թ․ հունիսի 26.
  15. ↑ «Александр Цекало назначен заместителем Генерального директора Первого канала». Channel One Russia. 2007 թ․ հունիսի 25.
  16. ↑ «Александр Цекало уволился с поста замгендиректора "Первого канала"». Kommersant. 2008 թ․ հուլիսի 30.
  17. ↑ «О компании "Среда"». Association of Film and Television Producers.
  18. ↑ «Александр Цекало расспросил телевизионных начальников ТНТ и Первого канала о сериалах». Broadcasting. 2014 թ․ սեպտեմբերի 1.
  19. ↑ «Вера Брежнева: "На музыкальном рынке не хватало меня"». Interview (magazine)|Interview. 2014 թ․ հոկտեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 2-ին.
  20. ↑ «Незаконченный роман Игоря Крутого». Novy Vzglyad. 1997 թ․ ապրիլի 10.
  21. ↑ «"Академики" расскажут о сотворении мира песен Игоря Крутого». Novy Vzglyad. 1998 թ․ սեպտեմբերի 18.
  22. ↑ «Новый "Кинотавр"». Novye Izvestia. 2005 թ․ հունիսի 6.
  23. ↑ «Александр Цекало станет режиссёром "Серебряной калоши"». InterMedia. 2002 թ․ հունիսի 9.
  24. ↑ «"Серебру" вручили две "Серебряных калоши"». Комсомольская правда. 2007 թ․ հունիսի 28.
  25. ↑ «1992 – "Человек-свисток"». Anzhelika Varum. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2025 թ․ փետրվարի 17-ին.
  26. ↑ «В начале века, или Алсу по-севастопольски». Первая Крымская информационно-аналитическая газета. 2013 թ․ հուլիսի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 2-ին.
  27. ↑ «Александр Цекало: Телеканалы меняются в лучшую сторону, это неизбежно». Trud (Russian newspaper)|Trud. 2017 թ․ հուլիսի 29.
  28. ↑ «Российские участники "Евровидения" за всю историю конкурса. Досье». Argumenty i Fakty. 2013 թ․ մայիսի 14.
  29. ↑ «"ТЭФИ" в стиле Цекало». Lenizdat.ru. 2006 թ․ նոյեմբերի 28.
  30. ↑ «Цекало не тонет». Коммерсантъ. 2001 թ․ մայիսի 27.
  31. ↑ «В Петербурге прошел концерт "Ленинградского Stand-Up Клуба"». Petersburg – Channel 5. 2015 թ․ ապրիլի 5.
  32. ↑ «Состоялась церемония вручения премии "ТОП 50"». sobaka.ru. 2014 թ․ մայիսի 30.
  33. ↑ «Звезда эпатажа. Как балерина Волочкова превратилась в светскую львицу». Argumenty i Fakty. 2017 թ․ հունվարի 20.
  34. ↑ «Иван Ургант и Александр Цекало открыли ресторан». Tatler. 2011 թ․ փետրվարի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 2-ին.
  35. ↑ «Открытие ресторана "Chichibio"». Production agency «BokovFactory».

Աղբյուրներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեքսանդր Ցեկալո» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսանդր_Ցեկալո&oldid=10362449» էջից