Ավարտել է Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտը 1938 թվականին։ Եղել է «Ինոստրաննայա լիտերատուրա» ամսագրի գլխավոր խմբագիր 1955 թվականից 1963 թվականները, «Լիտերատուրնայա գազետա» թերթի գլխավոր խմբագիր 1962 թվականից։ ԽՍՀՄ ԳՄ-ի քարտուղար 1962 թվականից։ Առաջին գեղարվեստական ստեղծագործությունը՝ «Այդ եղել է Լենինգրադում» 1944 թվականին, «Լիդա» 1945 թվականին, «Խաղաղ օրեր»՝ 1947 թվականին գրված եռերգությունը, որը նվիրված է Լենինգրադի հերոսական պաշտպանությանը, «Մեզ մոտ արդեն առավոտ է» (1947) վեպը տոգորված է պատերազմից հետո Հարավային Սախալինի սոցիալիստական վերափոխման պաթոսով և ստացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակ1950 թվականին։ Չակովկկին գրել է նաև վիպակներ՝ «Կյանքի տարին» 1956 թվականին «Ճանապարհներ, որ ընտրում ենք» վեպերը 1960 թվականին, «Հեռավոր աստղի լույսը» 1962 թվականին, «Հարսնացուն» 1966 թվականին։ «Բլոկադա»[5] վեպում Ալեքսսանդր Չակովկկին տվել է Լենինգրադի համար մղված ճակատամարտի պատմական նշանակությունը, խորհրդային զինվորների բարոյաքաղաքական գերազանցությունը թշնամու նկատմամբ։ «Հաղթանակ»[6] քաղաքական վեպը պատմում է ետպատերազմյան շրջանի երկու պատմական կարևորագույն իրադարձությունների՝ 1945 թվականի Պոտսդամի կոնֆերանսի և 1975 թվականի Հելսինկիի եզրափակիչ ակտի մասին։ Ալեքսանդրը հանդես է եկել նաև որպես հրապարակախոս[7]։ 2, Հոկտեմբերյան հեղափոխության և այլ շքանշաններով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 662)։
ԽՍՀՄ
