Ալեն Բեզանսոն

Ալեն Բեզանսոն ֆր.՝ Alain Besançon
Ծնվել է	ապրիլի 25, 1932(1932-04-25) Փարիզի 6-րդ շրջան, Փարիզ, Փարիզի շրջան
Մահացել է	հուլիսի 8, 2023(2023-07-08) (91 տարեկան) Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա
Գերեզման	Մոնպարնաս գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	պատմաբան, քաղաքագետ և director of studies
Հաստատություն(ներ)	Հասարակական գիտությունների բարձրագույն դպրոց
Գործունեության ոլորտ	ուշ Նոր ժամանակ
Անդամակցություն	Բարոյական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիա և Եվրոպական ազատությունների համար մտավորականների կոմիտե
Ալմա մատեր	Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Փարիզի Ստանիսլասի քոլեջ, Փարիզ Սորբոնի համալսարան և Բարձրագույն հետազոտությունների գործնական դպրոց
Գիտական աստիճան	դոկտոր (1977) և դոկտոր (1967)
Տիրապետում է լեզուներին	ֆրանսերեն
Գիտական ղեկավար	Roger Portal?
Եղել է գիտական ղեկավար	Ֆրանսուազա Թոմ, Gilles Dorronsoro?, Magda Cârneci?, Mikhail Agursky? և Virginie Coulloudon?
Պարգևներ	Prix de l'essai? Q83550004? և Grand prix catholique de littérature?
Կուսակցություն	Ֆրանսիայի կոմունիստական կուսակցություն
Հայր	Լուի Ժյուստին-Բեզանսոն
Մայր	Մադելեն Դելագրանժ

Ալեն Բեզանսոն (ֆր.՝ Alain Besançon, ապրիլի 25, 1932(1932-04-25), Փարիզի 6-րդ շրջան, Փարիզ, Փարիզի շրջան - հուլիսի 8, 2023(2023-07-08), Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա), ֆրանսիացի քաղաքագետ, հասարակագիտության ու փիլիսոփայության պատմության, ինչպես նաև Ռուսաստանի և ԽՍՀՄ պատմության մասնագետ։

Ավարտել է Սորբոնի համալսարանը և պոլիտեխնիկական դպրոցը։ Դասավանդել է Փարիզի հումանիտար գիտությունների բարձրագույն դպրոցում, ամերիկյան մի շարք համալսարաններում։ 1951-1956 թվականներին եղել է Ֆրանսիայի կոմունիստական կուսակցության անդամ։ Ֆրանսիայի բարոյա-քաղաքական գիտությունների ակադեմիայի իսկական անդամ է, ռուսական պետական հումանիտար համալսարանի պատվավոր դոկտոր։ 2008 թվականին հրատարակել է Émile et les menteurs («Էմիլն ու ստախոսները») ֆրանսերեն վեպը։ Հաճախ է հանդես եկել ԽՍՀՄ-ի և Ռուսաստանի վերաբերյալ մերկացնող հայտարարություններով։

Երկեր

• Le Tsarévitch immolé, 1967.
• Histoire et expérience du moi, 1971.
• Entretiens sur le Grand Siècle russe et ses prolongements (en collaboration), 1971.
• Éducation et société en Russie, 1974.
• L’Histoire psychanalytique, une anthologie, 1974.
• Être russe au XIXe siècle, 1974.
• Court traité de soviétologie à l’usage des autorités civiles, militaires et religieuses, 1976 (préface de Raymond Aron).
• Les Origines intellectuelles du léninisme, 1977.
• La Confusion des langues, 1978.
• Présent soviétique et passé russe, Livre de poche, Paris, 1980 (réédité : Hachette, Paris, 1986).
• Anatomie d’un spectre : l'économie politique du socialisme réel, Calmann-Lévy, Paris, 1981.
• Courrier Paris-Stanford (en collaboration), 1984.
• La Falsification du bien, Soloviev et Orwell, 1985.
• Une génération, Julliard, 1987.
• Vendredis, 1989.
• L’Image interdite, une histoire intellectuelle de l’iconoclasme, 1994.
• Trois tentations dans l'Église, 1996.
• Aux sources de l’iconoclasme moderne, 1998.
• Le Malheur du siècle : sur le communisme, le nazisme et l’unicité de la Shoah, Fayard, 1998, 166 p.
• Émile et les menteurs, 2008
• Cinq Personnages en quête d’amour. Amour et religion, 2010

Արտաքին հղումներ

• Յակով Կրոտովի գրադարան Արխիվացված 2011-11-14 Wayback Machine
• http://magazines.russ.ru/authors/b/bezanson%7CАлен Безансон.
• Кырлежев А. Предисловие к статье А. Безансона «Ислам» // Континент. — 2005. — № 123.
• Марусик Т. Ален Безансон: человек, не захотевший быть частью империи лжи // Зеркало недели. Украина. — 2012, 18 мая. — № 18.