Ջուզեպպե Մացցինի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ջուզեպպե Մացցինի
Giuseppe Mazzini
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 22, 1805(1805-06-22)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՋենովա, Gênes, Առաջին ֆրանսիական կայսրություն[4]
Մահացել էմարտի 10, 1872(1872-03-10)[1][2][3][…] (66 տարեկան)
Մահվան վայրՊիզա, Իտալիայի թագավորություն[4]
ԳերեզմանBoschetto Irregolare
Քաղաքացիություն Իտալիայի թագավորություն և  Առաջին ֆրանսիական կայսրություն
ԿրթությունՋենովայի համալսարան
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, փիլիսոփա, գրող, լրագրող և գրական քննադատ
Ծնողներհայր՝ Giacomo Mazzini?, մայր՝ Maria Drago?
Զբաղեցրած պաշտոններԻտալիայի թագավորության դեպուտատների պալատի անդամ
ԿուսակցությունԵրիտասարդ Իտալիա
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Giuseppe Mazzini Վիքիպահեստում

Ջուզեպպե Մացցինի (իտալ.՝ Giuseppe Mazzini, հունիսի 22, 1805(1805-06-22)[1][2][3][…], Ջենովա, Gênes, Առաջին ֆրանսիական կայսրություն[4] - մարտի 10, 1872(1872-03-10)[1][2][3][…], Պիզա, Իտալիայի թագավորություն[4]), իտալացի քաղաքական գործիչ, հայրենասեր, գրող և փիլիսոփա, հեղափոխական, Իտալիայի ազգային-ազատագրական շարժման առաջնորդներից։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այն տունը, որտեղ ծնվել է
Ջ. Մացցինին
Ճենովա

Մացցինին 1827 թվականին ավարտել է Ճենովայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, սակայն զբաղվել է գրական գործունեությամբ։ Նա համագործակցել է Ճենովայի և Լիվորնոյի թերթերի հետ։ Դարձել է կարբոնարների անդամ։ 1830 թվականին ձերբակալվել է և բանտարկվել Սավոնայի հին ամրոցի բանտում, սակայն կարճ ժամանակ անց տարագրվել։

1831 թվականին Մարսելում հիմնել է «Երիտասարդ Իտալիա» գաղտնի հայրենասիրական կազմակերպությունը, որի քաղաքական ծրագիրն էր ազատագրել Իտալիան ավստրիական լծից, վերացնել միապետական վարչակարգը և պապի աշխարհիկ իշխանությունը, ստեղծել անկախ միասնական իտալական պետություն։ Նպատակին հասնելու պայման Մացցինին համարել է համաիտալական հեղափոխությունը և ժողովրդի պարտիզանական կռիվը։ Նա առաջ է քաշել մի տեսություն, ըստ որի Իտալիայի ազատագրումը յուրաքանչյուր իտալացու սրբազան պարտքն էր (այստեղից էլ Մաձինիի «Աստված և ժողովուրդ» լոզունգը)։

1833 թվականին Մացցինին կազմակերպել և անձամբ մասնակցել է Շվեյցարիայից Պիեմոնտ արշավանքին, որը սակայն անհաջողությամբ է ավարտվել, և Մաձինին ստիպված է եղել հեռանալ Ժնև։ Սկսվել է «Երիտասարդ Իտալիայի» քայքայումը։

Շվեյցարիայում նա հիմնել է «La jeune Suisse» պարբերականը, սակայն տեղի իշխանությունները փակել են այն, իսկ աշխատակիցներին, այդ թվում՝ Մացցինիին, արտաքսել։ 1837 թվականին նա հեռացել է Լոնդոն, որտեղ 1840-1841 թթ. հիմնել է «Իտալական աշխատավորների միություն»ը («Երիտասարդ Իտալիայի» կազմում)։ 1846 թվականին հիմնել է «Ժողովուրդների ինտերնացիոնալ միություն»-ը։

1848- թվականին, երբ Իտալիայում սկսվել է համընդհանուր հեղափոխությունը, Մացցինին վերադարձել է հայրենիք և Միլանում հիմնել «l’Italia del popolo» թերթը։ 1849 թվականի մարտ-հուլիսին գլխավորել է Հռոմեական հանրապետության կառավարությունը, որի անկումից հետո տարագրվել է Լոնդոն։

1853 թվականին հիմնել է «Գործողության կուսակցությունը», միացել Ջուզեպպե Գարիբալդիին և աջակցել նրան 1862 թվականի և 1867 թվականի դեպի Հռոմ արշավանքների ժամանակ։

1870 թվականին Սիցիլիա մեկնելու ճանապարհին ձերբակալվել է, սակայն 2 ամիս անց բաց է թողնվել՝ Իտալիան լքելու պայմանով։ Մացցինին ստիպված տեղափոխվել է Լուգանո (Շվեյցարիա), որտեղ հիմնել է «La Roma del Popolo» թերթը։

Մացցինին մահանալուց առաջ, Սիլվեստրո Լեգա, 1873

1872 թվականին վերադարձել է Իտալիա, սակայն Ալպերը անցնելու ժամանակ հիվանդացել է և մահացել Պիզայում` իր ընկերներից մեկի տանը։ Մացցինիի հուղարկավորությանը, Ճենովայում, ավելի քան 50 հազար հոգի էին հավաքվել։

Մտքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջ. Մացցինիի հուշարձանը
Սիցիլիա
Ջ. Մացցինիի կիսանդրին Նյու-Յորքի Կենտրոնական զբոսայգում

Մացցինին ամենուրեք քարոզում էր անձի ազատություն և Իտալիայի ու ամբողջ Եվրոպայի ազգային ազատագրում։ Նրա լոզունգներից էին.

«Ես սիրում եմ իմ երկիրը, որովհետև սիրում եմ բոլոր երկրները»

Ըստ Մացցինիի ազգայնականությունը և լիբերալիզմը տրված են Աստծո կողմից, և հետևաբար համարվում են ժողովուրդների իրավունքը։

Նրա պատկերացումները Եվրոպայի մասին նախատեսում էին Ավստրո-Հունգարիայում, Ռուսաստանում և Օսմանյան կայսրությունում միապետական իշխանության տապալում։ Նա ցանկանում էր տեսնել միասնական դաշնության մեջ Իտալիան, Գերմանիան և Բալթիկ, Էգեյան ու Սև ծովերին հարող երկրները։ Ռուսաստանի տարածքային կորուստները Եվրոպայում Մաձինին ուզում էր կոմպենսացնել Ասիայի հաշվին։ Նա համարում էր, որ 20-րդ դարում ազգայնականությունը կտարածվի Եվրոպայից սահմաններից դուրս։

Մացցինին եղել է մասոն։ Նրա հուղարկավորությանը, 1872 թվականին, Հռոմի փողոցներում առաջին անգամ կախվել են մասոնական դրոշակները։ 1949 թվականի հուլիսին, Հռոմում Մացցինիի արձանի բացմանը ներկա են եղել մոտ երեք հազար մասոններ։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մացցինիի դամբարանը
(ճարտարապետ` Գաետաննո Վիտտորիո Գրասսո)
Ճենովա

Հիշատակը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1882 թվականին Ճենովայում Մացցինիի պատվին արձան է կանգնեցվել։
  • 1934 թվականից մինչ օրս գոյություն ունի Մացցինիյան ինստիտուտ Ճենովայում (իտալ.՝ l'Istituto Mazziniano
  • 1942 թվականից գոյություն ունի Ազգային Մացցինիստական ասոցիացիան (իտալ.՝ L'Associazione Mazziniana Italiana), որը զբաղվում է Մացցինիի հայացքների քարոզչությամբ, հրատարակում է «Մացցինիստական միտք» ամսագիրը։
  • 1952 թվականին Պիզայում հիմնվել է Ջ. Մացցինիի անվան ինստիտուտը, որը զբաղեցնում է այն նույն տունը, որտեղ մահացել է Մաձինին։
  • 1952 թվականին Նեապոլում հիմնվել է Մացցինիստական հետազոտությունների գիտական կենտրոն։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Monsagrati G. Dizionario Biografico degli Italiani (իտալ.) — 2008. — Vol. 72.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Мадзини Джузеппе // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ջուզեպպե Մացցինի» հոդվածին։