Վաղ շրջանի վեպերն ու վիպակները («Պան Գրաբա», 1869, «Մարթա», 1873 և այլն) նվիրված են մարդկային արժանապատվության և հասարակական ազատագրության համար կանանց պայքարին։ Օժեշկոյի ստեղծագործության հիմնական թեման դարձել է նահապետական կալվածատիրական կացութաձևի քայքայումը, բուրժուազիայի վերելքը («Էլի Մակովեր», 1874-1875, «Բրոխվիչների ընտանիքը», 1876, վեպեր)։ Ճանաչում են գտել «Մեիր Էզոֆովիչ» (1878) գիրքը, «Տարբեր ոլորտներից» (հատոր 1-3, 1879-1882) ժողովրդի պատմվածքները և բելառուս գյուղացիների կյանքը պատկերող «Ցածրավայրեր» (1883), «Ձուրձի» (1885) և «Գռեհիկը» (1888, հայերեն հրատարակություն 1900) վիպակները։ Օժեշկոյի ստեղծագործական նվաճումների հանրագումարն է «Նեմանի վրա» (1887) վեպը։ Վերջին ստեղծագործություններից աչքի են ընկնում «Արգոնավորդներ» (1899) վեպը և «Gloria Victis» (1910) պատմվածքների ժողովածու։ Օժեշկոյի արձակը 19-րդ դարի լեհական ռեալիզմի գագաթներից է։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 525)։
Ռուսական կայսրություն
Eliza Orzeszkowa Վիքիպահեստում
