1941 թվականին ավարտել է Լենինգրադի կոնսերվատորիայի կոմպոզիցիայի դասարանը։ 1962-1974 թվականներին՝ ԽՍՀՍ կոմպոզիտորների միության վարչության քարտուղար, միաժամանակ 1968-1973 թվականներին՝ ՌԽՖՍՀ կոմպոզիտորների միության վարչության 1-ին քարտուղար։ Կոմպոզիտորի ստեղծագործական անհատականության ինքնատիպությունն առավել վառ դրսևորվել է վոկալ երաժշտության մեջ։ Ավետիք Իսահակյանի («Հայրերի երկիրը», 1950), Ռ․ Բյոռնսի (երգերի շարք, 1955), Ս․ Եսենինի («Պոեմ Ս․ Եսենինի հիշատակին», 1955—1956, «Հայրս գեղջուկ է», 1956 և այլն), Վ․ Մայակովսկու («Պաթետիկ օրատորիա», 1959, լենինյան մրցանակ, 1960) խոսքերով գրված կամերային-վոկալ և վոկալ-սիմֆոնիկ երկերում գծագրվում է Սվիրիդովի ստեղծագործության հիմնական՝ հայրենիքի թեման։ Սվիրիդովը էապես նորոգել է վոկալ շատ ժանրեր։ Սվիրիդովի ոճը սերտորեն կապված է ռուս, դասական և սովետական երաժշտության ավանդույթներին, լայնորեն հենվում է գեղջկական բանահյուսությանը՝ այն զուգակցելով20-րդ դարի երաժշտական լեզվի հնարների հետ։ Գրել է նաև երաժշտական կատակերգություններ, այդ թվում՝ «Կրակներ» (1951), տրիո ջութակի, թավջութակի և դաշնամուրի համար, «Կուրսկի երգեր», «Գարնանային կանտատ» և այլն, կինոնկարների և դրամատիկ, ներկայացումների երաժշտություն։ Պարգևատրվել է Լենինի 2 շքանշանով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 94)։
Ռուսական կայսրություն, .svg){kind=small}
ՌԽՖՍՀ, 
ԽՍՀՄ և 
Georgy Sviridov Վիքիպահեստում
